روتاویروس: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
حالا درست شد
گسترش بخش پروتئین
خط ۱۸: خط ۱۸:
| range_map =
| range_map =
}}
}}
'''روتاویروس''' {{علمی|Rotavirus}} شایع‌ترین علت بیماری‌های [[اسهال|اسهالی]] در میان [[نوزادان]] و خردسالان هستند<ref name="pmid 26337738">{{cite journal|vauthors=Dennehy PH|date=September 2015|title=Rotavirus Infection: A Disease of the Past?|journal=Infectious Disease Clinics of North America|volume=29|issue=4|pages=617–635|doi=10.1016/j.idc.2015.07.002|pmid=26337738}}</ref> و بزرگسالان را به ندرت تحت تأثیر قرار می‌دهد.<ref name="pmid 18838873">{{cite journal|vauthors=Grimwood K, Lambert SB|year=2009|title=Rotavirus vaccines: opportunities and challenges|url=http://www.landesbioscience.com/journals/hv/abstract.php?id=6924|journal=Human Vaccines|volume=5|issue=2|pages=57–69|doi=10.4161/hv.5.2.6924|pmid=18838873|doi-access=free|s2cid=31164630}}</ref> تقریباً هر کودک در جهان حداقل یک بار قبل از پنج سالگی به روتاویروس مبتلا می‌شود.<ref name="pmid 19252423">{{cite journal|author=Bernstein DI|year=2009|title=Rotavirus overview|journal=The Pediatric Infectious Disease Journal|volume=28|issue=Suppl 3|pages=S50–S53|doi=10.1097/INF.0b013e3181967bee|pmid=19252423|doi-access=free|s2cid=30544613}}</ref> هر عفونت این ویروس، ایمنی فعال در بدن ایجاد می‌کند، بنابراین ابتلاهای بعدی شدت کمتری دارند.<ref name="pmid 18838873"/> روتاویروس یک نوع از [[ویروس‌های RNA دو رشته‌ای]] در [[خانواده (زیست‌شناسی)|خانواده]] رئوویروس‌ها بوده و دارای [[ژنوم]] مُقطع (۱۱ قطعه) دو رشته‌ای و [[کپسید]] [[بیست‌وجهی بریده‌شده|ایکوسادرال]] غیر [[لیپید|لیپیدی]] است. نُه [[گونه (زیست‌شناسی)|گونه]] از این روتاویروس‌ها وجود دارد که با نام‌های A, B، C, D، F, G، H, I و J شناخته می‌شوند. روتاویروس A، شایع‌ترین گونه بوده و علت بیش از ۹۰ درصد عفونت‌های روتاویروسی در انسان است.<ref name="pmid 16418157">{{cite journal|vauthors=Leung AK, Kellner JD, Davies HD|year=2005|title=Rotavirus gastroenteritis|journal=Advances in Therapy|volume=22|issue=5|pages=476–487|doi=10.1007/BF02849868|pmid=16418157|s2cid=39847059}}</ref>
'''روتاویروس''' {{علمی|Rotavirus}} شایع‌ترین علت بیماری‌های [[اسهال|اسهالی]] در میان [[نوزادان]] و خردسالان هستند<ref name="pmid 26337738">{{cite journal|vauthors=Dennehy PH|date=September 2015|title=Rotavirus Infection: A Disease of the Past?|journal=Infectious Disease Clinics of North America|volume=29|issue=4|pages=617–635|doi=10.1016/j.idc.2015.07.002|pmid=26337738}}</ref> و بزرگسالان را به ندرت تحت تأثیر قرار می‌دهد.<ref name="pmid 18838873">{{cite journal|vauthors=Grimwood K, Lambert SB|year=2009|title=Rotavirus vaccines: opportunities and challenges|url=http://www.landesbioscience.com/journals/hv/abstract.php?id=6924|journal=Human Vaccines|volume=5|issue=2|pages=57–69|doi=10.4161/hv.5.2.6924|pmid=18838873|doi-access=free|s2cid=31164630}}</ref> تقریباً هر کودک در جهان حداقل یک بار قبل از پنج سالگی به روتاویروس مبتلا می‌شود.<ref name="pmid 19252423">{{cite journal|author=Bernstein DI|year=2009|title=Rotavirus overview|journal=The Pediatric Infectious Disease Journal|volume=28|issue=Suppl 3|pages=S50–S53|doi=10.1097/INF.0b013e3181967bee|pmid=19252423|doi-access=free|s2cid=30544613}}</ref> هر عفونت این ویروس، [[ایمنی (پزشکی)|ایمنی]] فعال در بدن ایجاد می‌کند، بنابراین ابتلاهای بعدی شدت کمتری دارند.<ref name="pmid 18838873"/> روتاویروس یک نوع از [[ویروس‌های RNA دو رشته‌ای]] در [[خانواده (زیست‌شناسی)|خانواده]] رئوویروس‌ها بوده و دارای [[ژنوم]] مُقطع (۱۱ قطعه) دو رشته‌ای و [[کپسید]] [[بیست‌وجهی بریده‌شده|ایکوسادرال]] غیر [[لیپید|لیپیدی]] است. نُه [[گونه (زیست‌شناسی)|گونه]] از این روتاویروس‌ها وجود دارد که با نام‌های A, B، C, D، F, G، H, I و J شناخته می‌شوند. روتاویروس A، شایع‌ترین گونه بوده و علت بیش از ۹۰ درصد عفونت‌های روتاویروسی در انسان است.<ref name="pmid 16418157">{{cite journal|vauthors=Leung AK, Kellner JD, Davies HD|year=2005|title=Rotavirus gastroenteritis|journal=Advances in Therapy|volume=22|issue=5|pages=476–487|doi=10.1007/BF02849868|pmid=16418157|s2cid=39847059}}</ref>


این ویروس از طریق [[مقعد]] یا [[دهان]] انتقال می‌یابند و سلول‌های [[روده باریک]] را آلوده کرده، به آن‌ها آسیب می‌رساند و [[گاستروانتریت]] ایجاد می‌کنند (علیرغم اینکه ارتباطی با [[آنفلوانزا]] ندارد، اغلب به آن «آنفلوانزای معده» شناخته می‌شود). با وجود اینکه روتاویروس عامل بستری شدن تقریباً یک سوم از [[نوزادان]] و کودکان به دلیل ابتلا به اسهال شدید است؛<ref name="pmid 34904636">{{cite journal|vauthors=Hallowell BD, Chavers T, Parashar U, Tate JE|date=April 2022|title=Global Estimates of Rotavirus Hospitalizations Among Children Below 5 Years in 2019 and Current and Projected Impacts of Rotavirus Vaccination|journal=Journal of the Pediatric Infectious Diseases Society|volume=11|issue=4|pages=149–158|doi=10.1093/jpids/piab114|pmid=34904636|doi-access=free}}</ref> اهمیت آن در طول تاریخ در [[بهداشت عمومی]]ِ جامعه به ویژه در [[کشورهای در حال توسعه]] دست کم گرفته شده‌است.<ref name="pmid 17919334">{{cite journal|vauthors=Simpson E, Wittet S, Bonilla J, Gamazina K, Cooley L, Winkler JL|year=2007|title=Use of formative research in developing a knowledge translation approach to rotavirus vaccine introduction in developing countries|journal=BMC Public Health|volume=7|page=281|doi=10.1186/1471-2458-7-281|pmc=2173895|pmid=17919334|doi-access=free|s2cid=424503}}</ref> این ویروس علاوه بر تأثیری بر سلامت انسان، توانایی بیماری‌زایی در سایر حیوانات از جمله [[دام (جانور)|دام]]<nowiki/>‌ها را نیز دارد.<ref name="ISBN 0-12-375158-6">{{cite book|vauthors=Dubovi EJ, MacLachlan NJ|title=Fenner's Veterinary Virology|edition=4th|publisher=Academic Press|location=Boston|year=2010|page=288|isbn=978-0-12-375158-4}}</ref> روتاویروس در سال ۱۹۷۳ توسط روت بیشاپ و همکارانش به وسیله [[میکروگرافی]] الکترونی کشف شد.<ref name="pmid 19799704">{{cite journal|author=Bishop R|year=2009|title=Discovery of rotavirus: Implications for child health|journal=Journal of Gastroenterology and Hepatology|volume=24|issue=Suppl 3|pages=S81–S85|doi=10.1111/j.1440-1746.2009.06076.x|pmid=19799704|doi-access=free}}</ref>
این ویروس از طریق [[مقعد]] یا [[دهان]] انتقال می‌یابند و سلول‌های [[روده باریک]] را آلوده کرده، به آن‌ها آسیب می‌رساند و [[گاستروانتریت]] ایجاد می‌کنند (علیرغم اینکه ارتباطی با [[آنفلوانزا]] ندارد، اغلب به آن «آنفلوانزای معده» شناخته می‌شود). با وجود اینکه روتاویروس عامل بستری شدن تقریباً یک سوم از [[نوزادان]] و کودکان به دلیل ابتلا به اسهال شدید است؛<ref name="pmid 34904636">{{cite journal|vauthors=Hallowell BD, Chavers T, Parashar U, Tate JE|date=April 2022|title=Global Estimates of Rotavirus Hospitalizations Among Children Below 5 Years in 2019 and Current and Projected Impacts of Rotavirus Vaccination|journal=Journal of the Pediatric Infectious Diseases Society|volume=11|issue=4|pages=149–158|doi=10.1093/jpids/piab114|pmid=34904636|doi-access=free}}</ref> اهمیت آن در طول تاریخ در [[بهداشت عمومی]]ِ جامعه به ویژه در [[کشورهای در حال توسعه]] دست کم گرفته شده‌است.<ref name="pmid 17919334">{{cite journal|vauthors=Simpson E, Wittet S, Bonilla J, Gamazina K, Cooley L, Winkler JL|year=2007|title=Use of formative research in developing a knowledge translation approach to rotavirus vaccine introduction in developing countries|journal=BMC Public Health|volume=7|page=281|doi=10.1186/1471-2458-7-281|pmc=2173895|pmid=17919334|doi-access=free|s2cid=424503}}</ref> این ویروس علاوه بر تأثیری بر سلامت انسان، توانایی بیماری‌زایی در سایر حیوانات از جمله [[دام (جانور)|دام]]<nowiki/>‌ها را نیز دارد.<ref name="ISBN 0-12-375158-6">{{cite book|vauthors=Dubovi EJ, MacLachlan NJ|title=Fenner's Veterinary Virology|edition=4th|publisher=Academic Press|location=Boston|year=2010|page=288|isbn=978-0-12-375158-4}}</ref> روتاویروس در سال ۱۹۷۳ توسط روت بیشاپ و همکارانش به وسیله [[میکروگرافی]] الکترونی کشف شد.<ref name="pmid 19799704">{{cite journal|author=Bishop R|year=2009|title=Discovery of rotavirus: Implications for child health|journal=Journal of Gastroenterology and Hepatology|volume=24|issue=Suppl 3|pages=S81–S85|doi=10.1111/j.1440-1746.2009.06076.x|pmid=19799704|doi-access=free}}</ref>
خط ۳۱: خط ۳۱:


=== ساختار ===
=== ساختار ===
ژنوم روتاویروس‌ها از ۱۱ مولکول مارپیچ دوگانه منحصر به فرد [[رنا]] (dsRNA) تشکیل شده‌است که در مجموع ۱۸۵۵۵ [[نوکلئوتید]] دارند. هر مارپیچ یا بخش یک ژن را تشکیل می‌دهد که با بر اساس اندازه از ۱ تا ۱۱ شماره گذاری می‌شود (۱ بزرگ‌ترین و ۱۱ کوچک‌ترین است).<ref name="pmid 2556635">{{cite journal|vauthors=Estes MK, Cohen J|year=1989|title=Rotavirus gene structure and function|journal=Microbiological Reviews|volume=53|issue=4|pages=410–449|doi=10.1128/MMBR.53.4.410-449.1989|pmc=372748|pmid=2556635}}</ref> به جز ژن ۹ که پروتئینی همچون ژن ۲ را ایجاد می‌کند هر ژن، کدکننده یک پروتئین اختصاصی است<ref name="pmid 2556635"/> و ضخامت ویریون ویروسی{{refn|هنگامی که ویروس‌ها در داخل یک سلول آلوده یا در فرایند آلوده کردن یک سلول نیستند، به شکل ذرات ویروسی یا ویریون‌های مستقل وجود دارند که از (i) مواد ژنتیکی تشکیل شده‌اند، به عنوان مثال، مولکول‌های طولانی DNA یا RNA که ساختار آن را رمزگذاری می‌کنند. پروتئین‌هایی که ویروس توسط آنها عمل می‌کند. (ii) پوشش پروتئینی، کپسید، که مواد ژنتیکی را احاطه کرده و از آن محافظت می‌کند. و در برخی موارد (iii) یک پوشش خارجی از لیپیدها.<ref>{{Cite journal|last=Kiselev|first=N. A.|last2=Sherman|first2=M. B.|last3=Tsuprun|first3=V. L.|date=1990-01-01|title=Negative staining of proteins|url=https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/089203549090013I|journal=Electron Microscopy Reviews|volume=3|issue=1|pages=43–72|doi=10.1016/0892-0354(90)90013-I|issn=0892-0354}}</ref>|group="توضیح"|name="first"}} تا ۷۶٫۵ نانومتر نیز می‌رسد.<ref name="pmid 16913048">{{cite book|veditors=Roy P|vauthors=Pesavento JB, Crawford SE, Estes MK, Prasad BV|chapter=Rotavirus proteins: structure and assembly|volume=309|pages=189–219|year=2006|pmid=16913048|doi=10.1007/3-540-30773-7_7|series=Current Topics in Microbiology and Immunology|title=Reoviruses: Entry, Assembly and Morphogenesis|isbn=978-3-540-30772-3|publisher=Springer|location=New York|s2cid=11290382}}</ref> روتاویروس توسط یک [[کپسید]] پروتئینی [[بیست‌وجهی بریده‌شده|ایکوسادرالِ]] سه لایه بدون [[پوشش ویروسی]] احاطه شده‌است.<ref name="pmid 8050286">{{cite book|vauthors=Prasad BV, Chiu W|chapter=Structure of Rotavirus|veditors=Ramig RF|series=Current Topics in Microbiology and Immunology|title=Rotaviruses|volume=185|pages=9–29|year=1994|pmid=8050286|publisher=Springer|location=New York|isbn=978-3-540-56761-5|doi=10.1007/978-3-642-78256-5_2}}</ref><ref name="pmid 31317495">{{cite book|vauthors=Rodríguez JM, Luque D|title=Physical Virology|chapter=Structural Insights into Rotavirus Entry|series=Advances in Experimental Medicine and Biology|volume=1215|pages=45–68|date=2019|pmid=31317495|doi=10.1007/978-3-030-14741-9_3|hdl=20.500.12105/10344|isbn=978-3-030-14740-2|s2cid=197541267|hdl-access=free}}</ref>
ژنوم روتاویروس‌ها از ۱۱ مولکول مارپیچ دوگانه منحصر به فرد [[رنا]] (dsRNA) تشکیل شده‌است که در مجموع ۱۸۵۵۵ [[نوکلئوتید]] دارند. هر مارپیچ یا بخش یک ژن را تشکیل می‌دهد که با بر اساس اندازه از ۱ تا ۱۱ شماره گذاری می‌شود (۱ بزرگ‌ترین و ۱۱ کوچک‌ترین است).<ref name="pmid 2556635">{{cite journal|vauthors=Estes MK, Cohen J|year=1989|title=Rotavirus gene structure and function|journal=Microbiological Reviews|volume=53|issue=4|pages=410–449|doi=10.1128/MMBR.53.4.410-449.1989|pmc=372748|pmid=2556635}}</ref> به جز ژن ۹ که پروتئینی همچون ژن ۲ را ایجاد می‌کند هر ژن، کدکننده یک پروتئین اختصاصی است<ref name="pmid 2556635"/> و ضخامت ویریون ویروسی{{refn|هنگامی که ویروس‌ها در داخل یک سلول آلوده یا در فرایند آلوده کردن یک سلول نیستند، به شکل ذرات ویروسی یا ویریون‌های مستقل وجود دارند که از (i) مواد ژنتیکی تشکیل شده‌اند، به عنوان مثال، مولکول‌های طولانی DNA یا RNA که ساختار آن را رمزگذاری می‌کنند. پروتئین‌هایی که ویروس توسط آنها عمل می‌کند. (ii) پوشش پروتئینی، کپسید، که مواد ژنتیکی را احاطه کرده و از آن محافظت می‌کند. و در برخی موارد (iii) یک پوشش خارجی از لیپیدها.<ref>{{Cite journal|last=Kiselev|first=N. A.|last2=Sherman|first2=M. B.|last3=Tsuprun|first3=V. L.|date=1990-01-01|title=Negative staining of proteins|url=https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/089203549090013I|journal=Electron Microscopy Reviews|volume=3|issue=1|pages=43–72|doi=10.1016/0892-0354(90)90013-I|issn=0892-0354}}</ref>|group="توضیح"|name="first"}} تا ۷۶٫۵ نانومتر نیز می‌رسد.<ref name="pmid 16913048">{{cite book|veditors=Roy P|vauthors=Pesavento JB, Crawford SE, Estes MK, Prasad BV|chapter=Rotavirus proteins: structure and assembly|volume=309|pages=189–219|year=2006|pmid=16913048|doi=10.1007/3-540-30773-7_7|series=Current Topics in Microbiology and Immunology|title=Reoviruses: Entry, Assembly and Morphogenesis|isbn=978-3-540-30772-3|publisher=Springer|location=New York|s2cid=11290382}}</ref> روتاویروس توسط یک [[کپسید]] پروتئینی [[بیست‌وجهی بریده‌شده|ایکوسادرالِ]] سه لایه بدون [[پوشش ویروسی]] احاطه شده‌است.<ref name="pmid 8050286">{{cite book|vauthors=Prasad BV, Chiu W|chapter=Structure of Rotavirus|veditors=Ramig RF|series=Current Topics in Microbiology and Immunology|title=Rotaviruses|volume=185|pages=9–29|year=1994|pmid=8050286|publisher=Springer|location=New York|isbn=978-3-540-56761-5|doi=10.1007/978-3-642-78256-5_2}}</ref><ref name="pmid 31317495">{{cite book|vauthors=Rodríguez JM, Luque D|title=Physical Virology|chapter=Structural Insights into Rotavirus Entry|series=Advances in Experimental Medicine and Biology|volume=1215|pages=45–68|date=2019|pmid=31317495|doi=10.1007/978-3-030-14741-9_3|hdl=20.500.12105/10344|isbn=978-3-030-14740-2|s2cid=197541267|hdl-access=free}}</ref>[[File:Rotavirus_Structure.png|پیوند=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Rotavirus_Structure.png|جایگزین=A cut-up image of a single rotavirus particle showing the RNA molecules surrounded by the VP6 protein and this in turn surrounded by the VP7 protein. The VP4 protein protrudes from the surface of the spherical particle.|بندانگشتی|یک ترسیم فرضی از محل پروتئین‌های ساختاری روتاویروس<ref>{{cite book|last1=Gray|first1=James|last2=Desselberger|first2=U.|title=Rotaviruses: methods and protocols|publisher=Humana Press|publication-place=Totowa, N.J.|date=2000|isbn=978-1-59259-078-0|oclc=55684328|page=15}}</ref>]]

=== پروتئین‌ها ===
=== پروتئین‌ها ===
[[File:Rotavirus_Structure.png|پیوند=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Rotavirus_Structure.png|جایگزین=A cut-up image of a single rotavirus particle showing the RNA molecules surrounded by the VP6 protein and this in turn surrounded by the VP7 protein. The VP4 protein protrudes from the surface of the spherical particle.|بندانگشتی|یک ترسیم فرضی از محل پروتئین‌های ساختاری روتاویروس<ref>{{cite book|last1=Gray|first1=James|last2=Desselberger|first2=U.|title=Rotaviruses: methods and protocols|publisher=Humana Press|publication-place=Totowa, N.J.|date=2000|isbn=978-1-59259-078-0|oclc=55684328|page=15}}</ref>]]
شش پروتئین ویروسی (VPs) وجود دارد که بخشی از ویریون ویروسی را تشکیل می‌دهند. این پروتئین‌های ساختاری VP<sub>1</sub>، VP<sub>2</sub>، VP<sub>3</sub>، VP<sub>4</sub>، VP<sub>6</sub> و VP<sub>7</sub> نامیده می‌شوند.<ref name="pmid 206847162">{{cite journal|vauthors=Kirkwood CD|date=September 2010|title=Genetic and antigenic diversity of human rotaviruses: potential impact on vaccination programs|journal=The Journal of Infectious Diseases|volume=202 Suppl|issue=Suppl 1|pages=S43–48|doi=10.1086/653548|pmid=20684716|doi-access=free}}</ref> علاوه بر VPها، شش پروتئین غیر ساختاری (NSPs) نیز وجود دارد که فقط در سلول‌های آلوده به روتاویروس تولید می‌شوند که شاملNSP<sub>1</sub>، NSP<sub>2</sub>، NSP<sub>3</sub>، NSP<sub>4</sub>، NSP<sub>5</sub> و NSP<sub>6</sub> می‌شوند.<ref name="pmid 206847162"/>
شش پروتئین ویروسی (VPs) وجود دارد که بخشی از ویریون ویروسی را تشکیل می‌دهند. این پروتئین‌های ساختاری VP<sub>1</sub>، VP<sub>2</sub>، VP<sub>3</sub>، VP<sub>4</sub>، VP<sub>6</sub> و VP<sub>7</sub> نامیده می‌شوند.<ref name="pmid 206847162">{{cite journal|vauthors=Kirkwood CD|date=September 2010|title=Genetic and antigenic diversity of human rotaviruses: potential impact on vaccination programs|journal=The Journal of Infectious Diseases|volume=202 Suppl|issue=Suppl 1|pages=S43–48|doi=10.1086/653548|pmid=20684716|doi-access=free}}</ref> علاوه بر VPها، شش پروتئین غیر ساختاری (NSPs) نیز وجود دارد که فقط در سلول‌های آلوده به روتاویروس تولید می‌شوند که شاملNSP<sub>1</sub>، NSP<sub>2</sub>، NSP<sub>3</sub>، NSP<sub>4</sub>، NSP<sub>5</sub> و NSP<sub>6</sub> می‌شوند.<ref name="pmid 206847162"/>


حداقل شش پروتئین از دوازده پروتئینی که توسط ژنوم روتاویروس [[ناحیه کدکننده ژن|کدگذاری]] شده‌اند به RNA متصل می‌گردد.<ref name="pmid 7595370">{{cite journal|vauthors=Patton JT|year=1995|title=Structure and function of the rotavirus RNA-binding proteins|journal=The Journal of General Virology|volume=76|issue=11|pages=2633–2644|doi=10.1099/0022-1317-76-11-2633|pmid=7595370|doi-access=free}}</ref> نقش این پروتئین‌ها در تکثیر روتاویروس به‌طور کامل شناخته نشده‌است. با این حال تصور می‌شود که عملکرد آنها به سنتز و بسته‌بندی RNA در ویریون، انتقال [[mRNA]] به محل تکثیر ژنوم و ترجمه mRNA و [[تنظیم بیان ژن]] مربوط می‌شود.<ref name="pmid 11444036">{{cite book|author=Patton JT|chapter=Rotavirus RNA Replication and Gene Expression|title=Gastroenteritis Viruses|volume=238|pages=64–77; discussion 77–81|year=2001|pmid=11444036|doi=10.1002/0470846534.ch5|series=Novartis Foundation Symposia|isbn=978-0-470-84653-7}}</ref>
حداقل شش پروتئین از دوازده پروتئینی که توسط ژنوم روتاویروس [[ناحیه کدکننده ژن|کدگذاری]] شده‌اند به RNA متصل می‌گردد.<ref name="pmid 7595370">{{cite journal|vauthors=Patton JT|year=1995|title=Structure and function of the rotavirus RNA-binding proteins|journal=The Journal of General Virology|volume=76|issue=11|pages=2633–2644|doi=10.1099/0022-1317-76-11-2633|pmid=7595370|doi-access=free}}</ref> نقش این پروتئین‌ها در تکثیر روتاویروس به‌طور کامل شناخته نشده‌است. با این حال تصور می‌شود که عملکرد آنها به سنتز و بسته‌بندی RNA در ویریون، انتقال [[mRNA]] به محل تکثیر ژنوم و ترجمه mRNA و [[تنظیم بیان ژن]] مربوط می‌شود.<ref name="pmid 11444036">{{cite book|author=Patton JT|chapter=Rotavirus RNA Replication and Gene Expression|title=Gastroenteritis Viruses|volume=238|pages=64–77; discussion 77–81|year=2001|pmid=11444036|doi=10.1002/0470846534.ch5|series=Novartis Foundation Symposia|isbn=978-0-470-84653-7}}</ref>

==== پروتئین‌های ساختاری ====
[[File:Rotavirus_with_gold-_labelled_monoclonal_antibody.jpg|پیوند=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Rotavirus_with_gold-_labelled_monoclonal_antibody.jpg|جایگزین=An electron micrograph of many rotavirus particles, two of which have several smaller, black spheres which appear to be attached to them|راست|بندانگشتی|294x294پیکسل|میکروگراف الکترونی [[نانوذرات]] [[طلا]] متصل به روتاویروس. اجسام دایره ای تیره کوچک، نانوذرات طلا هستند که با یک [[آنتی بادی مونوکلونال]] مخصوصِ پروتئینِ روتاویروس VP6 پوشانده شده اند.]]
VP<sub>1</sub> در هسته ویویون ویروسی قرار دارد و یک آنزیم [[RNA پلی مراز|RNA پلی‌مراز]] وابسته به ژنوم ویروسی است.<ref name="pmid17657346">{{cite journal|vauthors=Vásquez-del Carpió R, Morales JL, Barro M, Ricardo A, Spencer E|year=2006|title=Bioinformatic prediction of polymerase elements in the rotavirus VP1 protein|journal=Biological Research|volume=39|issue=4|pages=649–659|doi=10.4067/S0716-97602006000500008|pmid=17657346|doi-access=free}}</ref> در یک سلول آلوده، این [[آنزیم]] رونوشت‌های ژنوم (mRNA) را برای [[سنتز پروتئین]]<nowiki/>‌های ویروسی تولید می‌کند؛ همچنین بخش‌های RNA ژنومی روتاویروس را برای تولید ویریون‌ها ویروسی جدید [[همانندسازی دی‌ان‌ای|همانندسازی]] می‌کند.<ref name="pmid22595300">{{cite journal|vauthors=Trask SD, Ogden KM, Patton JT|year=2012|title=Interactions among capsid proteins orchestrate rotavirus particle functions|journal=Current Opinion in Virology|volume=2|issue=4|pages=373–379|doi=10.1016/j.coviro.2012.04.005|pmc=3422376|pmid=22595300}}</ref> VP<sub>2</sub> لایه مرکزی ویریون را تشکیل می دهد و به ژنوم ویروسی (RNA) متصل است.<ref name="pmid15010217">{{cite journal|vauthors=Taraporewala ZF, Patton JT|year=2004|title=Nonstructural proteins involved in genome packaging and replication of rotaviruses and other members of the Reoviridae|url=https://zenodo.org/record/1259439|journal=Virus Research|volume=101|issue=1|pages=57–66|doi=10.1016/j.virusres.2003.12.006|pmid=15010217}}</ref>

VP<sub>3</sub> یک پروتئین آنزیمی به نام گوانیلیل ترانسفراز بوده که بخشی از قسمت داخلی ویریون را شامل می شود. این آنزیم نقش کاتالیز [[کلاهک‌گذاری '۵|کلاهک '۵]] را پس از رونویسی و در زمان اصلاح mRNA، بر عهده دارد.<ref name="isbn0-12-375147-02">{{cite book|vauthors=Angel J, Franco MA, Greenberg HB|veditors=Mahy BW, Van Regenmortel MH|title=Desk Encyclopedia of Human and Medical Virology|publisher=Academic Press|location=Boston|year=2009|page=277|isbn=978-0-12-375147-8}}</ref> کلاهک mRNA آن را در برابر آنزیم های تجزیه کننده [[نوکلئیک اسید]] به نام [[نوکلئاز]] که در سلول های جانداران آلوده شده وجود دارد حفظ می کند.<ref name="pmid20025612">{{cite journal|vauthors=Cowling VH|year=2009|title=Regulation of mRNA cap methylation|journal=The Biochemical Journal|volume=425|issue=2|pages=295–302|doi=10.1042/BJ20091352|pmc=2825737|pmid=20025612}}</ref>

VP<sub>4</sub> روی سطح ویریون قرار دارد و به صورت یک زائده بیرونی در میکروگرافی دیده می شود.<ref name="pmid16571811">{{cite journal|vauthors=Gardet A, Breton M, Fontanges P, Trugnan G, Chwetzoff S|year=2006|title=Rotavirus spike protein VP4 binds to and remodels actin bundles of the epithelial brush border into actin bodies|journal=Journal of Virology|volume=80|issue=8|pages=3947–3456|doi=10.1128/JVI.80.8.3947-3956.2006|pmc=1440440|pmid=16571811}}</ref> این ماده به مولکول های سطح سلول ها ([[گیرنده (بیوشیمی)|گیرنده]]) متصل می شود و امکان ورود ویروس به داخل سلول را فراهم می کند.<ref name="pmid12234525">{{cite journal|vauthors=Arias CF, Isa P, Guerrero CA, Méndez E, Zárate S, López T, Espinosa R, Romero P, López S|year=2002|title=Molecular biology of rotavirus cell entry|journal=Archives of Medical Research|volume=33|issue=4|pages=356–361|doi=10.1016/S0188-4409(02)00374-0|pmid=12234525}}</ref> برای جلوگیری از عفونی شدن روده بیماری، پروتئین VP<sub>4</sub> باید توسط آنزیم [[تریپسین]] (نوعی [[پروتئاز]])، که در روده یافت می شود، به VP<sub>5</sub>* و VP<sub>8</sub>* تغییر داده شود.<ref name="pmid15010218">{{cite journal|vauthors=Jayaram H, Estes MK, Prasad BV|year=2004|title=Emerging themes in rotavirus cell entry, genome organization, transcription and replication|journal=Virus Research|volume=101|issue=1|pages=67–81|doi=10.1016/j.virusres.2003.12.007|pmid=15010218}}</ref> این پروتئین مشخص کننده میزان گسترش و [[ویرولانس]] روتاویروس است و نوع P سروتیپِ ویروس را ایجاد می کند.<ref name="pmid12167342">{{cite journal|vauthors=Hoshino Y, Jones RW, Kapikian AZ|year=2002|title=Characterization of neutralization specificities of outer capsid spike protein VP4 of selected murine, lapine, and human rotavirus strains|journal=Virology|volume=299|issue=1|pages=64–71|doi=10.1006/viro.2002.1474|pmid=12167342|doi-access=free}}</ref> در انسان بین [[گروه خونی]] (سیستم آنتی‌ژن لوئیس، [[سیستم گروه خونی ABO]] و وضعیت ترشح کنندگی آنتی‌ژن{{refn|ترشح کنندگی [[آنتی‌ژن]] یک صفت [[ژنتیک|ژنتیکی]] است<ref>{{Cite journal|last=Rydell|first=Gustaf E.|last2=Kindberg|first2=Elin|last3=Larson|first3=Göran|last4=Svensson|first4=Lennart|date=February 2011|title=Susceptibility to winter vomiting disease: a sweet matter|url=https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/22025362/|journal=Reviews in Medical Virology|volume=21|issue=6|pages=370–382|doi=10.1002/rmv.704|issn=1099-1654|pmid=22025362}}</ref> که به وجود یا عدم وجود آنتی‌ژن‌های گروه خونی ABO محلول در مایعات بدن فرد مانند [[بزاق]]، [[اشک]]، [[شیر مادر]]، [[ادرار]] و [[مایع منی]] اشاره دارد. افرادی که این آنتی‌ژن‌ها را در مایعات بدن خود ترشح می کنند، ترشح کننده آنتی‌ژن نامیده می شوند.<ref>{{cite book|author=Denise M Harmening|title=Modern Blood Banking & Transfusion Practices|url=https://books.google.com/books?id=vxyDDwAAQBAJ|date=30 November 2018|publisher=F.A. Davis|isbn=978-0-8036-9462-0}}</ref>|group="توضیح"|name="second"}}) و امکان [[بیماری عفونی|عفونی شدن بیماری]] ارتباط وجود دارد.<ref name="pmid24523471">{{cite journal|vauthors=Van Trang N, Vu HT, Le NT, Huang P, Jiang X, Anh DD|year=2014|title=Association between norovirus and rotavirus infection and histo-blood group antigen types in Vietnamese children|journal=Journal of Clinical Microbiology|volume=52|issue=5|pages=1366–1374|doi=10.1128/JCM.02927-13|pmc=3993640|pmid=24523471}}</ref> به نظر می رسد که غیر ترشح کننده ها در برابر عفونت سروتیپ های P<sub>4</sub> و P<sub>8</sub> مقاوم هستند، این مسئله نشان می دهد آنتی ژن های گروه خونی گیرنده های این پروتئین ها هستند و مقاومت بدن در برابر بیماری به ژنوتیپ روتاویروس بستگی دارد.<ref name="pmid32192193">{{cite journal|vauthors=Sharma S, Hagbom M, Svensson L, Nordgren J|date=March 2020|title=The Impact of Human Genetic Polymorphisms on Rotavirus Susceptibility, Epidemiology, and Vaccine Take|url=|journal=Viruses|volume=12|issue=3|page=324|doi=10.3390/v12030324|pmc=7150750|pmid=32192193|doi-access=free}}</ref>

VP<sub>6</sub> بخش عمده کپسید را تشکیل می دهد. این پروتئین به عنوان یک آنتی ژن بسیار شناخته شده است و می تواند برای شناسایی گونه های روتاویروس استفاده شود.<ref name="pmid9015109">{{cite journal|vauthors=Bishop RF|date=1996|title=Natural history of human rotavirus infection|journal=Archives of Virology. Supplementum|volume=12|issue=|pages=119–28|doi=10.1007/978-3-7091-6553-9_14|pmid=9015109}}</ref> VP<sub>6</sub> برای بررسی های و تحقیقات آزمایشگاهی در رابطه با عفونت روتاویروس بسیار پر استفاده است.<ref name="pmid6321549">{{cite journal|vauthors=Beards GM, Campbell AD, Cottrell NR, Peiris JS, Rees N, Sanders RC, Shirley JA, Wood HC, Flewett TH|year=1984|title=Enzyme-linked immunosorbent assays based on polyclonal and monoclonal antibodies for rotavirus detection|url=http://jcm.asm.org/cgi/reprint/19/2/248|format=PDF|journal=Journal of Clinical Microbiology|volume=19|issue=2|pages=248–54|doi=10.1128/JCM.19.2.248-254.1984|pmc=271031|pmid=6321549}}</ref> VP<sub>7</sub> یک گلیکوپروتئین است که سطح خارجی ویریون را تشکیل می دهد. جدا از عملکردهای ساختاری، سروتیپ G سویه را تعیین می کند و همراه با VP<sub>4</sub> در مصونیت نسبت به [[سیستم ایمنی]] نقش دارد.<ref name="pmid 16913048" />

=== پروتئین های غیر ساختاری ===
NSP<sub>1</sub>، محصول تولیدی ژن 5 بوده و یک پروتئین غیر ساختاری متصل به RNA به شمار می رود. NSP<sub>1</sub> همچنین کارآمدی اینترفرون را که بخشی از سیستم ایمنی ذاتی سلول ها در برابر عفونت ویروسی هستند، از بین می برد.<ref>{{cite journal|vauthors=Hua J, Mansell EA, Patton JT|year=1993|title=Comparative analysis of the rotavirus NS53 gene: conservation of basic and cysteine-rich regions in the protein and possible stem-loop structures in the RNA|journal=Virology|volume=196|issue=1|pages=372–378|doi=10.1006/viro.1993.1492|pmid=8395125|doi-access=free}}</ref>


== انتقال ==
== انتقال ==

نسخهٔ ‏۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۹

با رتروویروس که نوعی از آن عامل ایدز است، اشتباه نشود.
روتاویروس
روتاویروس، Rotavirus
رده‌بندی علمی
فرمانرو: ویروس
راسته: Unassigned
تیره: Reoviridae
زیرخانواده: Sedoreovirinae
سرده: Rotavirus

روتاویروس (نام علمی: Rotavirus) شایع‌ترین علت بیماری‌های اسهالی در میان نوزادان و خردسالان هستند[۱] و بزرگسالان را به ندرت تحت تأثیر قرار می‌دهد.[۲] تقریباً هر کودک در جهان حداقل یک بار قبل از پنج سالگی به روتاویروس مبتلا می‌شود.[۳] هر عفونت این ویروس، ایمنی فعال در بدن ایجاد می‌کند، بنابراین ابتلاهای بعدی شدت کمتری دارند.[۲] روتاویروس یک نوع از ویروس‌های RNA دو رشته‌ای در خانواده رئوویروس‌ها بوده و دارای ژنوم مُقطع (۱۱ قطعه) دو رشته‌ای و کپسید ایکوسادرال غیر لیپیدی است. نُه گونه از این روتاویروس‌ها وجود دارد که با نام‌های A, B، C, D، F, G، H, I و J شناخته می‌شوند. روتاویروس A، شایع‌ترین گونه بوده و علت بیش از ۹۰ درصد عفونت‌های روتاویروسی در انسان است.[۴]

این ویروس از طریق مقعد یا دهان انتقال می‌یابند و سلول‌های روده باریک را آلوده کرده، به آن‌ها آسیب می‌رساند و گاستروانتریت ایجاد می‌کنند (علیرغم اینکه ارتباطی با آنفلوانزا ندارد، اغلب به آن «آنفلوانزای معده» شناخته می‌شود). با وجود اینکه روتاویروس عامل بستری شدن تقریباً یک سوم از نوزادان و کودکان به دلیل ابتلا به اسهال شدید است؛[۵] اهمیت آن در طول تاریخ در بهداشت عمومیِ جامعه به ویژه در کشورهای در حال توسعه دست کم گرفته شده‌است.[۶] این ویروس علاوه بر تأثیری بر سلامت انسان، توانایی بیماری‌زایی در سایر حیوانات از جمله دام‌ها را نیز دارد.[۷] روتاویروس در سال ۱۹۷۳ توسط روت بیشاپ و همکارانش به وسیله میکروگرافی الکترونی کشف شد.[۸]

اِنتریت روتاویروسی معمولاً در دوران کودکی به راحتی قابل کنترل و درمان است، اما در کودکان زیر ۵ سال می‌تواند وخیم و در مواردی سبب مرگ بیمار شود. این ویروس عامل مرگ ۱۵۱۷۱۴ نفر بر اثر اسهال در سال ۲۰۱۹ بوده‌است.[۹] در ایالات متحده، قبل از شروع برنامه واکسیناسیون روتاویروس در دهه ۲۰۰۰، روتاویروس باعث حدود ۲٫۷ میلیون مورد گاستروانتریت شدید در کودکان، تقریباً ۶۰۰۰۰ مورد بستری در بیمارستان و حدود ۳۷ مرگ در هر سال می‌شد.[۱۰] پس از معرفی واکسن روتاویروس، نرخ بستری‌های ناشی از این بیماری در بیمارستان به‌طور قابل توجهی کاهش یافته‌است.[۱۱][۱۲] کمپین‌های ارتقای بهداشت عمومی برای مبارزه با روتاویروس بر ارائه درمان به کمک نمک آبرسان خوراکی (ORS) برای کودکان آلوده و واکسیناسیون برای جلوگیری از این بیماری تمرکز دارد.[۱۳] بروز و شدت عفونت‌های روتاویروس در کشورهایی که واکسن روتاویروس را به سیاست‌های معمول ایمن‌سازی کودکان اضافه کرده‌اند به‌طور قابل توجهی کاهش یافته‌است.[۱۴][۱۵][۱۶]

ویروس‌شناسی

انواع

نُه گونه روتاویروس به صورت A, B، C, D، F, G، H, I و J وجود دارد.[۱۷][۱۸] انسان‌ها عمدتاً توسط گونه روتاویروس A آلوده می‌شوند و گونه‌های A تا I عامل بیماری در دیگر حیوانات هستند،[۱۹] برای مثال گونه H در خوک‌ها،[۲۰] D, F و G در پرندگان،[۲۱] I در گربه ها[۲۲] و J در خفاش‌ها عامل عفونت روتاویروسی هستند.[۲۳]

در گونه روتاویروس A سویه‌های مختلفی وجود دارد که سروتیپ آن را همانند ویروس آنفلوانزا، به وسیله سیستم طبقه‌بندی دوگانه بر اساس دو پروتئین روی سطح ویروس تعریف می‌کند.[۲۴] گلیکوپروتئین VP7 سروتیپ‌های G و پروتئین حساس به پروتئاز VP4 سروتیپ‌های P را تعریف می‌کنند.[۲۵] از آنجایی که دو ژن تعیین‌کننده نوع G و P می‌توانند به‌طور جداگانه به ویروس‌هایی که در سلول تولید می‌شوند منتقل گردند، ترکیب‌های متفاوت ژنومی در روتاویروس‌ها دیده می‌شود.[۲۶] یک سیستم ژنوتیپ کامل ژنومی برای روتاویروس A ایجاد شده که برای تعیین منشأ سویه‌های غیر معمول به کار می‌رود.[۲۷] شیوع انواع G و P در بین کشورها و سال‌های مختلف متفاوت بوده‌است.[۲۸] حداقل ۳۶ سروتیپ نوع G و ۵۱ سروتیپ نوع P وجود دارد[۲۹] با این وجود، معمولاً در عفونت‌های انسانی فقط چند نمونه از سروتیپ‌های G و P دیده می‌شود که شامل G1P8، G2P4، G3P8، G4P8، G9P8 و G12P8 هستند.[۳۰]

ساختار

ژنوم روتاویروس‌ها از ۱۱ مولکول مارپیچ دوگانه منحصر به فرد رنا (dsRNA) تشکیل شده‌است که در مجموع ۱۸۵۵۵ نوکلئوتید دارند. هر مارپیچ یا بخش یک ژن را تشکیل می‌دهد که با بر اساس اندازه از ۱ تا ۱۱ شماره گذاری می‌شود (۱ بزرگ‌ترین و ۱۱ کوچک‌ترین است).[۳۱] به جز ژن ۹ که پروتئینی همچون ژن ۲ را ایجاد می‌کند هر ژن، کدکننده یک پروتئین اختصاصی است[۳۱] و ضخامت ویریون ویروسی[توضیح ۱] تا ۷۶٫۵ نانومتر نیز می‌رسد.[۳۳] روتاویروس توسط یک کپسید پروتئینی ایکوسادرالِ سه لایه بدون پوشش ویروسی احاطه شده‌است.[۳۴][۳۵]

A cut-up image of a single rotavirus particle showing the RNA molecules surrounded by the VP6 protein and this in turn surrounded by the VP7 protein. The VP4 protein protrudes from the surface of the spherical particle.
یک ترسیم فرضی از محل پروتئین‌های ساختاری روتاویروس[۳۶]

پروتئین‌ها

شش پروتئین ویروسی (VPs) وجود دارد که بخشی از ویریون ویروسی را تشکیل می‌دهند. این پروتئین‌های ساختاری VP1، VP2، VP3، VP4، VP6 و VP7 نامیده می‌شوند.[۳۷] علاوه بر VPها، شش پروتئین غیر ساختاری (NSPs) نیز وجود دارد که فقط در سلول‌های آلوده به روتاویروس تولید می‌شوند که شاملNSP1، NSP2، NSP3، NSP4، NSP5 و NSP6 می‌شوند.[۳۷]

حداقل شش پروتئین از دوازده پروتئینی که توسط ژنوم روتاویروس کدگذاری شده‌اند به RNA متصل می‌گردد.[۳۸] نقش این پروتئین‌ها در تکثیر روتاویروس به‌طور کامل شناخته نشده‌است. با این حال تصور می‌شود که عملکرد آنها به سنتز و بسته‌بندی RNA در ویریون، انتقال mRNA به محل تکثیر ژنوم و ترجمه mRNA و تنظیم بیان ژن مربوط می‌شود.[۳۹]

پروتئین‌های ساختاری

An electron micrograph of many rotavirus particles, two of which have several smaller, black spheres which appear to be attached to them
میکروگراف الکترونی نانوذرات طلا متصل به روتاویروس. اجسام دایره ای تیره کوچک، نانوذرات طلا هستند که با یک آنتی بادی مونوکلونال مخصوصِ پروتئینِ روتاویروس VP6 پوشانده شده اند.

VP1 در هسته ویویون ویروسی قرار دارد و یک آنزیم RNA پلی‌مراز وابسته به ژنوم ویروسی است.[۴۰] در یک سلول آلوده، این آنزیم رونوشت‌های ژنوم (mRNA) را برای سنتز پروتئین‌های ویروسی تولید می‌کند؛ همچنین بخش‌های RNA ژنومی روتاویروس را برای تولید ویریون‌ها ویروسی جدید همانندسازی می‌کند.[۴۱] VP2 لایه مرکزی ویریون را تشکیل می دهد و به ژنوم ویروسی (RNA) متصل است.[۴۲]

VP3 یک پروتئین آنزیمی به نام گوانیلیل ترانسفراز بوده که بخشی از قسمت داخلی ویریون را شامل می شود. این آنزیم نقش کاتالیز کلاهک '۵ را پس از رونویسی و در زمان اصلاح mRNA، بر عهده دارد.[۴۳] کلاهک mRNA آن را در برابر آنزیم های تجزیه کننده نوکلئیک اسید به نام نوکلئاز که در سلول های جانداران آلوده شده وجود دارد حفظ می کند.[۴۴]

VP4 روی سطح ویریون قرار دارد و به صورت یک زائده بیرونی در میکروگرافی دیده می شود.[۴۵] این ماده به مولکول های سطح سلول ها (گیرنده) متصل می شود و امکان ورود ویروس به داخل سلول را فراهم می کند.[۴۶] برای جلوگیری از عفونی شدن روده بیماری، پروتئین VP4 باید توسط آنزیم تریپسین (نوعی پروتئاز)، که در روده یافت می شود، به VP5* و VP8* تغییر داده شود.[۴۷] این پروتئین مشخص کننده میزان گسترش و ویرولانس روتاویروس است و نوع P سروتیپِ ویروس را ایجاد می کند.[۴۸] در انسان بین گروه خونی (سیستم آنتی‌ژن لوئیس، سیستم گروه خونی ABO و وضعیت ترشح کنندگی آنتی‌ژن[توضیح ۲]) و امکان عفونی شدن بیماری ارتباط وجود دارد.[۵۱] به نظر می رسد که غیر ترشح کننده ها در برابر عفونت سروتیپ های P4 و P8 مقاوم هستند، این مسئله نشان می دهد آنتی ژن های گروه خونی گیرنده های این پروتئین ها هستند و مقاومت بدن در برابر بیماری به ژنوتیپ روتاویروس بستگی دارد.[۵۲]

VP6 بخش عمده کپسید را تشکیل می دهد. این پروتئین به عنوان یک آنتی ژن بسیار شناخته شده است و می تواند برای شناسایی گونه های روتاویروس استفاده شود.[۵۳] VP6 برای بررسی های و تحقیقات آزمایشگاهی در رابطه با عفونت روتاویروس بسیار پر استفاده است.[۵۴] VP7 یک گلیکوپروتئین است که سطح خارجی ویریون را تشکیل می دهد. جدا از عملکردهای ساختاری، سروتیپ G سویه را تعیین می کند و همراه با VP4 در مصونیت نسبت به سیستم ایمنی نقش دارد.[۳۳]

پروتئین های غیر ساختاری

NSP1، محصول تولیدی ژن 5 بوده و یک پروتئین غیر ساختاری متصل به RNA به شمار می رود. NSP1 همچنین کارآمدی اینترفرون را که بخشی از سیستم ایمنی ذاتی سلول ها در برابر عفونت ویروسی هستند، از بین می برد.[۵۵]

انتقال

گروه A روتاویروس‌ها شناخته شده‌ترین نوع در بین کودکان و جوانان سراسر جهان است و گروه B آنها باعث اسهال در بزرگسالان می‌شود و ویروس‌های این گروه فقط در چین مشاهده شده‌اند. روتاویروس‌ها فاقد پوشش بوده و دارای RNA دو رشته‌ای می‌باشند. طریقه اصلی سرایت این ویروس به صورت مدفوعی‌دهانی است. روتاویروس‌ها عامل تقریباً یک سوم اسهال‌های کودکان زیر ۵ سال می‌باشند و بیشترین عفونت‌ها در ماه‌های زمستان اتفاق می‌افتد. اعتقاد بر این است که این ویروس‌ها تنها عوامل نادر التهاب معده‌ای‌روده‌ای از طریق مواد غذایی می‌باشند. دوره کمون التهاب معده‌ای‌روده‌ای روتاویروس ۲ روز است. حالت تهوع به مدت ۳ روز که با اسهال آبکی همراه است و غالباً دردهای شکمی و تب نیز عارض می‌شود… این ویروس جدیداً در تهران هم دیده شده‌است و باید با رعایت نکات بهداشتی از آن جلوگیری کنیم. علاعم آن عبارتند از: اسهال و استفراغ، دل‌پیچه همچنین باعث سردرد می‌شود

جستارهای وابسته

یادداشت‌ها

  1. ↑ هنگامی که ویروس‌ها در داخل یک سلول آلوده یا در فرایند آلوده کردن یک سلول نیستند، به شکل ذرات ویروسی یا ویریون‌های مستقل وجود دارند که از (i) مواد ژنتیکی تشکیل شده‌اند، به عنوان مثال، مولکول‌های طولانی DNA یا RNA که ساختار آن را رمزگذاری می‌کنند. پروتئین‌هایی که ویروس توسط آنها عمل می‌کند. (ii) پوشش پروتئینی، کپسید، که مواد ژنتیکی را احاطه کرده و از آن محافظت می‌کند. و در برخی موارد (iii) یک پوشش خارجی از لیپیدها.[۳۲]
  2. ↑ ترشح کنندگی آنتی‌ژن یک صفت ژنتیکی است[۴۹] که به وجود یا عدم وجود آنتی‌ژن‌های گروه خونی ABO محلول در مایعات بدن فرد مانند بزاق، اشک، شیر مادر، ادرار و مایع منی اشاره دارد. افرادی که این آنتی‌ژن‌ها را در مایعات بدن خود ترشح می کنند، ترشح کننده آنتی‌ژن نامیده می شوند.[۵۰]

منابع

  1. ↑ Dennehy PH (September 2015). "Rotavirus Infection: A Disease of the Past?". Infectious Disease Clinics of North America. 29 (4): 617–635. doi:10.1016/j.idc.2015.07.002. PMID 26337738.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Grimwood K, Lambert SB (2009). "Rotavirus vaccines: opportunities and challenges". Human Vaccines. 5 (2): 57–69. doi:10.4161/hv.5.2.6924. PMID 18838873. S2CID 31164630.
  3. ↑ Bernstein DI (2009). "Rotavirus overview". The Pediatric Infectious Disease Journal. 28 (Suppl 3): S50–S53. doi:10.1097/INF.0b013e3181967bee. PMID 19252423. S2CID 30544613.
  4. ↑ Leung AK, Kellner JD, Davies HD (2005). "Rotavirus gastroenteritis". Advances in Therapy. 22 (5): 476–487. doi:10.1007/BF02849868. PMID 16418157. S2CID 39847059.
  5. ↑ Hallowell BD, Chavers T, Parashar U, Tate JE (April 2022). "Global Estimates of Rotavirus Hospitalizations Among Children Below 5 Years in 2019 and Current and Projected Impacts of Rotavirus Vaccination". Journal of the Pediatric Infectious Diseases Society. 11 (4): 149–158. doi:10.1093/jpids/piab114. PMID 34904636.
  6. ↑ Simpson E, Wittet S, Bonilla J, Gamazina K, Cooley L, Winkler JL (2007). "Use of formative research in developing a knowledge translation approach to rotavirus vaccine introduction in developing countries". BMC Public Health. 7: 281. doi:10.1186/1471-2458-7-281. PMC 2173895. PMID 17919334. S2CID 424503.
  7. ↑ Dubovi EJ, MacLachlan NJ (2010). Fenner's Veterinary Virology (4th ed.). Boston: Academic Press. p. 288. ISBN 978-0-12-375158-4.
  8. ↑ Bishop R (2009). "Discovery of rotavirus: Implications for child health". Journal of Gastroenterology and Hepatology. 24 (Suppl 3): S81–S85. doi:10.1111/j.1440-1746.2009.06076.x. PMID 19799704.
  9. ↑ Janko MM, Joffe J, Michael D, Earl L, Rosettie KL, Sparks GW, Albertson SB, Compton K, Pedroza Velandia P, Stafford L, Zheng P, Aravkin A, Kyu HH, Murray CJ, Weaver MR (June 2022). "Cost-effectiveness of rotavirus vaccination in children under five years of age in 195 countries: A meta-regression analysis". Vaccine. 40 (28): 3903–3917. doi:10.1016/j.vaccine.2022.05.042. PMC 9208428. PMID 35643565. S2CID 249072461.
  10. ↑ Fischer TK, Viboud C, Parashar U, Malek M, Steiner C, Glass R, Simonsen L (April 2007). "Hospitalizations and deaths from diarrhea and rotavirus among children <5 years of age in the United States, 1993–2003". The Journal of Infectious Diseases. 195 (8): 1117–1125. doi:10.1086/512863. PMID 17357047.
  11. ↑ Leshem E, Moritz RE, Curns AT, Zhou F, Tate JE, Lopman BA, Parashar UD (July 2014). "Rotavirus vaccines and health care utilization for diarrhea in the United States (2007–2011)". Pediatrics. 134 (1): 15–23. doi:10.1542/peds.2013-3849. PMC 7975848. PMID 24913793.
  12. ↑ Tate JE, Cortese MM, Payne DC, Curns AT, Yen C, Esposito DH, et al. (January 2011). "Uptake, impact, and effectiveness of rotavirus vaccination in the United States: review of the first 3 years of postlicensure data". The Pediatric Infectious Disease Journal. 30 (1 Suppl): S56–60. doi:10.1097/INF.0b013e3181fefdc0. PMID 21183842. S2CID 20940659.
  13. ↑ Diggle L (2007). "Rotavirus diarrhea and future prospects for prevention". British Journal of Nursing. 16 (16): 970–974. doi:10.12968/bjon.2007.16.16.27074. PMID 18026034.
  14. ↑ Giaquinto C, Dominiak-Felden G, Van Damme P, Myint TT, Maldonado YA, Spoulou V, Mast TC, Staat MA (2011). "Summary of effectiveness and impact of rotavirus vaccination with the oral pentavalent rotavirus vaccine: a systematic review of the experience in industrialized countries". Human Vaccines. 7 (7): 734–748. doi:10.4161/hv.7.7.15511. PMID 21734466. S2CID 23996836.
  15. ↑ Giaquinto C, Dominiak-Felden G, Van Damme P, Myint TT, Maldonado YA, Spoulou V, Mast TC, Staat MA (2011). "Summary of effectiveness and impact of rotavirus vaccination with the oral pentavalent rotavirus vaccine: a systematic review of the experience in industrialized countries". Human Vaccines. 7 (7): 734–748. doi:10.4161/hv.7.7.15511. PMID 21734466. S2CID 23996836.
  16. ↑ Parashar UD, Johnson H, Steele AD, Tate JE (May 2016). Parashar UD, Tate JE (eds.). "Health Impact of Rotavirus Vaccination in Developing Countries: Progress and Way Forward". Clinical Infectious Diseases. 62 (Suppl 2): S91–95. doi:10.1093/cid/civ1015. PMID 27059361.
  17. ↑ "Virus Taxonomy: 2021 Release". International Committee on Taxonomy of Viruses (ICTV). Retrieved May 19, 2022.
  18. ↑ Suzuki H (August 2019). "Rotavirus Replication: Gaps of Knowledge on Virus Entry and Morphogenesis". The Tohoku Journal of Experimental Medicine. 248 (4): 285–296. doi:10.1620/tjem.248.285. PMID 31447474.
  19. ↑ Kirkwood CD (September 2010). "Genetic and antigenic diversity of human rotaviruses: potential impact on vaccination programs". The Journal of Infectious Diseases. 202 Suppl (Suppl 1): S43–48. doi:10.1086/653548. PMID 20684716.
  20. ↑ Marthaler D, Rossow K, Culhane M, Goyal S, Collins J, Matthijnssens J, Nelson M, Ciarlet M (July 2014). "Widespread rotavirus H in commercially raised pigs, United States". Emerging Infectious Diseases. 20 (7): 1195–1198. doi:10.3201/eid2007.140034. PMC 4073875. PMID 24960190.
  21. ↑ Wakuda M, Ide T, Sasaki J, Komoto S, Ishii J, Sanekata T, Taniguchi K (August 2011). "Porcine rotavirus closely related to novel group of human rotaviruses". Emerging Infectious Diseases. 17 (8): 1491–1493. doi:10.3201/eid1708.101466. PMC 3381553. PMID 21801631.
  22. ↑ Phan TG, Leutenegger CM, Chan R, Delwart E (June 2017). "Rotavirus I in feces of a cat with diarrhea". Virus Genes. 53 (3): 487–490. doi:10.1007/s11262-017-1440-4. PMC 7089198. PMID 28255929.
  23. ↑ Bányai K, Kemenesi G, Budinski I, Földes F, Zana B, Marton S, Varga-Kugler R, Oldal M, Kurucz K, Jakab F (March 2017). "Candidate new rotavirus species in Schreiber's bats, Serbia". Infection, Genetics and Evolution. 48: 19–26. doi:10.1016/j.meegid.2016.12.002. PMC 7106153. PMID 27932285.
  24. ↑ O'Ryan M (March 2009). "The ever-changing landscape of rotavirus serotypes". The Pediatric Infectious Disease Journal. 28 (3 Suppl): S60–62. doi:10.1097/INF.0b013e3181967c29. PMID 19252426. S2CID 22421988.
  25. ↑ Patton JT (January 2012). "Rotavirus diversity and evolution in the post-vaccine world". Discovery Medicine. 13 (68): 85–97. PMC 3738915. PMID 22284787.
  26. ↑ Patton JT (January 2012). "Rotavirus diversity and evolution in the post-vaccine world". Discovery Medicine. 13 (68): 85–97. PMC 3738915. PMID 22284787.
  27. ↑ Phan MV, Anh PH, Cuong NV, Munnink BB, van der Hoek L, My PT, Tri TN, Bryant JE, Baker S, Thwaites G, Woolhouse M, Kellam P, Rabaa MA, Cotten M (July 2016). "Unbiased whole-genome deep sequencing of human and porcine stool samples reveals circulation of multiple groups of rotaviruses and a putative zoonotic infection". Virus Evolution. 2 (2): vew027. doi:10.1093/ve/vew027. PMC 5522372. PMID 28748110.
  28. ↑ Beards GM, Desselberger U, Flewett TH (December 1989). "Temporal and geographical distributions of human rotavirus serotypes, 1983 to 1988". Journal of Clinical Microbiology. 27 (12): 2827–2833. doi:10.1128/JCM.27.12.2827-2833.1989. PMC 267135. PMID 2556435.
  29. ↑ Rakau KG, Nyaga MM, Gededzha MP, Mwenda JM, Mphahlele MJ, Seheri LM, Steele AD (January 2021). "Genetic characterization of G12P[6] and G12P[8] rotavirus strains collected in six African countries between 2010 and 2014". BMC Infectious Diseases. 21 (1): 107. doi:10.1186/s12879-020-05745-6. PMC 7821174. PMID 33482744.
  30. ↑ Antoni S, Nakamura T, Cohen AL, Mwenda JM, Weldegebriel G, Biey JN, Shaba K, Rey-Benito G, de Oliveira LH, Oliveira MT, Ortiz C, Ghoniem A, Fahmy K, Ashmony HA, Videbaek D, Daniels D, Pastore R, Singh S, Tondo E, Liyanage JB, Sharifuzzaman M, Grabovac V, Batmunkh N, Logronio J, Armah G, Dennis FE, Seheri M, Magagula N, Mphahlele J, Leite JP, Araujo IT, Fumian TM, El Mohammady H, Semeiko G, Samoilovich E, Giri S, Kang G, Thomas S, Bines J, Kirkwood CD, Liu N, Lee DY, Iturriza-Gomara M, Page NA, Esona MD, Ward ML, Wright CN, Mijatovic-Rustempasic S, Tate JE, Parashar UD, Gentsch J, Bowen MD, Serhan F (2023). "Rotavirus genotypes in children under five years hospitalized with diarrhea in low and middle-income countries: Results from the WHO-coordinated Global Rotavirus Surveillance Network". PLOS Global Public Health. 3 (11): e0001358. doi:10.1371/journal.pgph.0001358. PMC 10683987. PMID 38015834.
  31. ↑ ۳۱٫۰ ۳۱٫۱ Estes MK, Cohen J (1989). "Rotavirus gene structure and function". Microbiological Reviews. 53 (4): 410–449. doi:10.1128/MMBR.53.4.410-449.1989. PMC 372748. PMID 2556635.
  32. ↑ Kiselev, N. A.; Sherman, M. B.; Tsuprun, V. L. (1990-01-01). "Negative staining of proteins". Electron Microscopy Reviews. 3 (1): 43–72. doi:10.1016/0892-0354(90)90013-I. ISSN 0892-0354.
  33. ↑ ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ Pesavento JB, Crawford SE, Estes MK, Prasad BV (2006). "Rotavirus proteins: structure and assembly". In Roy P (ed.). Reoviruses: Entry, Assembly and Morphogenesis. Current Topics in Microbiology and Immunology. Vol. 309. New York: Springer. pp. 189–219. doi:10.1007/3-540-30773-7_7. ISBN 978-3-540-30772-3. PMID 16913048. S2CID 11290382.
  34. ↑ Prasad BV, Chiu W (1994). "Structure of Rotavirus". In Ramig RF (ed.). Rotaviruses. Current Topics in Microbiology and Immunology. Vol. 185. New York: Springer. pp. 9–29. doi:10.1007/978-3-642-78256-5_2. ISBN 978-3-540-56761-5. PMID 8050286.
  35. ↑ Rodríguez JM, Luque D (2019). "Structural Insights into Rotavirus Entry". Physical Virology. Advances in Experimental Medicine and Biology. Vol. 1215. pp. 45–68. doi:10.1007/978-3-030-14741-9_3. hdl:20.500.12105/10344. ISBN 978-3-030-14740-2. PMID 31317495. S2CID 197541267.
  36. ↑ Gray, James; Desselberger, U. (2000). Rotaviruses: methods and protocols. Totowa, N.J.: Humana Press. p. 15. ISBN 978-1-59259-078-0. OCLC 55684328.
  37. ↑ ۳۷٫۰ ۳۷٫۱ Kirkwood CD (September 2010). "Genetic and antigenic diversity of human rotaviruses: potential impact on vaccination programs". The Journal of Infectious Diseases. 202 Suppl (Suppl 1): S43–48. doi:10.1086/653548. PMID 20684716.
  38. ↑ Patton JT (1995). "Structure and function of the rotavirus RNA-binding proteins". The Journal of General Virology. 76 (11): 2633–2644. doi:10.1099/0022-1317-76-11-2633. PMID 7595370.
  39. ↑ Patton JT (2001). "Rotavirus RNA Replication and Gene Expression". Gastroenteritis Viruses. Novartis Foundation Symposia. Vol. 238. pp. 64–77, discussion 77–81. doi:10.1002/0470846534.ch5. ISBN 978-0-470-84653-7. PMID 11444036.
  40. ↑ Vásquez-del Carpió R, Morales JL, Barro M, Ricardo A, Spencer E (2006). "Bioinformatic prediction of polymerase elements in the rotavirus VP1 protein". Biological Research. 39 (4): 649–659. doi:10.4067/S0716-97602006000500008. PMID 17657346.
  41. ↑ Trask SD, Ogden KM, Patton JT (2012). "Interactions among capsid proteins orchestrate rotavirus particle functions". Current Opinion in Virology. 2 (4): 373–379. doi:10.1016/j.coviro.2012.04.005. PMC 3422376. PMID 22595300.
  42. ↑ Taraporewala ZF, Patton JT (2004). "Nonstructural proteins involved in genome packaging and replication of rotaviruses and other members of the Reoviridae". Virus Research. 101 (1): 57–66. doi:10.1016/j.virusres.2003.12.006. PMID 15010217.
  43. ↑ Angel J, Franco MA, Greenberg HB (2009). Mahy BW, Van Regenmortel MH (eds.). Desk Encyclopedia of Human and Medical Virology. Boston: Academic Press. p. 277. ISBN 978-0-12-375147-8.
  44. ↑ Cowling VH (2009). "Regulation of mRNA cap methylation". The Biochemical Journal. 425 (2): 295–302. doi:10.1042/BJ20091352. PMC 2825737. PMID 20025612.
  45. ↑ Gardet A, Breton M, Fontanges P, Trugnan G, Chwetzoff S (2006). "Rotavirus spike protein VP4 binds to and remodels actin bundles of the epithelial brush border into actin bodies". Journal of Virology. 80 (8): 3947–3456. doi:10.1128/JVI.80.8.3947-3956.2006. PMC 1440440. PMID 16571811.
  46. ↑ Arias CF, Isa P, Guerrero CA, Méndez E, Zárate S, López T, Espinosa R, Romero P, López S (2002). "Molecular biology of rotavirus cell entry". Archives of Medical Research. 33 (4): 356–361. doi:10.1016/S0188-4409(02)00374-0. PMID 12234525.
  47. ↑ Jayaram H, Estes MK, Prasad BV (2004). "Emerging themes in rotavirus cell entry, genome organization, transcription and replication". Virus Research. 101 (1): 67–81. doi:10.1016/j.virusres.2003.12.007. PMID 15010218.
  48. ↑ Hoshino Y, Jones RW, Kapikian AZ (2002). "Characterization of neutralization specificities of outer capsid spike protein VP4 of selected murine, lapine, and human rotavirus strains". Virology. 299 (1): 64–71. doi:10.1006/viro.2002.1474. PMID 12167342.
  49. ↑ Rydell, Gustaf E.; Kindberg, Elin; Larson, Göran; Svensson, Lennart (February 2011). "Susceptibility to winter vomiting disease: a sweet matter". Reviews in Medical Virology. 21 (6): 370–382. doi:10.1002/rmv.704. ISSN 1099-1654. PMID 22025362.
  50. ↑ Denise M Harmening (30 November 2018). Modern Blood Banking & Transfusion Practices. F.A. Davis. ISBN 978-0-8036-9462-0.
  51. ↑ Van Trang N, Vu HT, Le NT, Huang P, Jiang X, Anh DD (2014). "Association between norovirus and rotavirus infection and histo-blood group antigen types in Vietnamese children". Journal of Clinical Microbiology. 52 (5): 1366–1374. doi:10.1128/JCM.02927-13. PMC 3993640. PMID 24523471.
  52. ↑ Sharma S, Hagbom M, Svensson L, Nordgren J (March 2020). "The Impact of Human Genetic Polymorphisms on Rotavirus Susceptibility, Epidemiology, and Vaccine Take". Viruses. 12 (3): 324. doi:10.3390/v12030324. PMC 7150750. PMID 32192193.
  53. ↑ Bishop RF (1996). "Natural history of human rotavirus infection". Archives of Virology. Supplementum. 12: 119–28. doi:10.1007/978-3-7091-6553-9_14. PMID 9015109.
  54. ↑ Beards GM, Campbell AD, Cottrell NR, Peiris JS, Rees N, Sanders RC, Shirley JA, Wood HC, Flewett TH (1984). "Enzyme-linked immunosorbent assays based on polyclonal and monoclonal antibodies for rotavirus detection" (PDF). Journal of Clinical Microbiology. 19 (2): 248–54. doi:10.1128/JCM.19.2.248-254.1984. PMC 271031. PMID 6321549.
  55. ↑ Hua J, Mansell EA, Patton JT (1993). "Comparative analysis of the rotavirus NS53 gene: conservation of basic and cysteine-rich regions in the protein and possible stem-loop structures in the RNA". Virology. 196 (1): 372–378. doi:10.1006/viro.1993.1492. PMID 8395125.

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ روتاویروس موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=روتاویروس&oldid=38665650»