عفونت ادراری: تفاوت میان نسخه‌ها
Paiamshadi (بحث | مشارکتها) |
ترجمه‌شده توسط رضا ابراهیمی و مسعود اکبری (پروژه TWB) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
}} |
}} |
||
'''عفونت دستگاه ادراری''' ('''UTI''') نوعی [[عفونت]] باکتریایی است که بر بخشی از [[دستگاه ادرار|دستگاه ادراری]] تأثیر می‌گذارد. هنگامی که عفونت دستگاه ادراری تحتانی را مبتلا می‌کند [[سیستیت]] ساده (عفونت مثانه) نامیده می‌شود و هنگامی که بر دستگاه ادراری فوقانی تأثیر می‌گذارد به آن [[پیلونفریت]] (عفونت کلیه) گفته می‌شود.<!--<ref name=EM2011/> -->علائم مربوط به دستگاه ادراری تحتانی عبارتند از [[دفع ادرار]] همراه با درد و یا تکرر ادرار یا اضطرار برای ادرار (یا هر دو)، در حالی که علائم مربوط به پیلونفریت عبارتند از [[تب]] و [[درد شکمی|درد پهلو]] به همراه علائم مربوط به عفونت دستگاه ادراری تحتانی. این علائم در افراد مسن و یا بسیار کم سن و سال ممکن است مبهم و یا نامشخص باشند. عامل اصلی هر دو نوع عفونت مذکور ''[[اشرشیا کلی]]'' است، با این حال ندرتاً باکتری‌های دیگر، [[ویروس]]ها یا [[قارچ]] نیز ممکن است موجب آن شوند. |
|||
'''عفونت ادراری''' (UTI) یک اصطلاح عام است برای جایگزینی و رشد عامل بیماری‌زا مانند باکتری در کلیه، مثانه و مجاری ادرار. بسته به محل تجمع عامل بیماری‌زا می‌توانیم از اصطلاحات [[پیلونفریت]] (عفونت [[کلیه]])، [[سیستیت]] (عفونت [[مثانه]]) و [[اورتریت]] (عفونت [[پیشابراه]]) استفاده کنیم. البته گاه دو یا سه عضو همزمان درگیر هستند. |
|||
عفونتهای دستگاه ادراری معمولاً در زنان نسبت به مردان بیشتر رخ می‌دهد، چرا که نیمی از زنان در طول زندگی خود حداقل به یک عفونت مبتلا می‌شوند. بروز مجدد بیماری امری شایع است. عوامل خطرساز عبارتند از: آناتومی بدن زنان، مقاربت جنسی و سابقه خانوادگی. پیلونفریت در صورت بروز معمولاً پس از عفونت مثانه ظاهر می‌شود، اما ممکن است ناشی از [[باکتریمی|عفونت منتقله از راه خون]] نیز باشد. تشخیص این بیماری در زنان سالم و جوان تنها بر اساس علائم امکان‌پذیر است. در افرادی که علائم آنها مبهم است، ممکن است تشخیص بیماری مشکل باشد زیرا ممکن است باکتری‌ها وجود داشته باشد، اما عفونتی مشاهده نشود. در موارد پیچیده و یا در صورتی که درمان با شکست مواجه شود، ممکن است [[کشت ادرار]] مفید باشد. در افراد مبتلا به عفونتهای مکرر، می‌توان از دوز پایین [[آنتی بیوتیک]]ها به‌عنوان اقدام پیشگیرانه استفاده کرد. |
|||
در موارد غیرپیچیده، عفونتهای دستگاه ادراری را می‌توان به‌راحتی با مصرف آنتی بیوتیک در یک دوره کوتاه درمان کرد، اگرچه [[مقاومت در برابر آنتی بیوتیک|مقاومت]] در برابر بسیاری از آنتی بیوتیک‌های مورد استفاده برای درمان این بیماری در حال افزایش است. در موارد پیچیده، ممکن است لازم باشد دوره‌های درمان طولانی‌تر شوند و یا نیاز به تزریق آنتی بیوتیک وریدی باشد، و در صورتی که علائم در طی دو یا سه روز بهبود پیدا نکرد، لازم است آزمایش‌های تشخیصی بیشتری انجام گردد. در زنان، عفونتهای دستگاه ادراری شایع‌ترین شکل عفونتهای باکتریایی است و هر سال ۱۰٪ به میزان عفونتهای دستگاه ادراری افزوده می‌شود. |
|||
== علائم و نشانه‌ها == |
|||
عامل بیماری‌زا اغلب [[باکتری]] به خصوص [[باکتری‌های گرم منفی]] مانند [[اشریشیا کلی]] هستند. |
|||
[[File:Pyuria2011.JPG|thumb|ادرار ممکن است حاوی چرک باشد (شرایطی که به آن [[پیوری]] گفته می‌شود) و در افراد مبتلا به [[عفونت خونی]] به دلیل عفونت دستگاه ادراری مشاهده می‌گردد.]] |
|||
به عفونت دستگاه ادراری تحتانی، عفونت مثانه نیز گفته می‌شود. شایع‌ترین علائم آن عبارتند از [[سوزش ادرار|سوزش به هنگام ادرار کردن]] و نیاز به ادرار مکرر (و یا اضطرار برای ادرار) در صورت فقدان [[جریان واژنی]] و درد قابل توجه. .<ref name=Review08/> این علائم ممکن است متوسط یا شدید باشند<ref name=EM2011>{{cite journal|last=Lane|first=DR|coauthors=Takhar, SS|title=Diagnosis and management of urinary tract infection and pyelonephritis.|journal=Emergency medicine clinics of North America|date=2011 Aug|volume=29|issue=3|pages=539–52|pmid=21782073|doi=10.1016/j.emc.2011.04.001}}</ref> و در زنان سالم به طور متوسط شش روز طول می‌کشد.<ref name=AFP2011/> ممکن است مقداری درد در بالای [[استخوان شرمگاهی]] یا [[درد پایین کمر| پایین کمر]] وجود داشته باشد.<!--<ref name=EM2011/> -->افرادی که دچار عفونت دستگاه ادراری فوقانی یا [[پیلونفریت]] می‌شوند، ممکن است علاوه بر علائم رایج عفونت دستگاه ادراری تحتانی [[درد شکمی|درد پهلو]]، [[تب]]، و یا حالت تهوع و [[استفراغ]] را بروز دهند.<ref name=EM2011/> ندرتاً ممکن است ادرار خونی باشد<ref name=Sal2011/> یا دارای [[پیوری]] قابل مشاهده (چرک در ادرار) باشد.).<ref>{{cite book|last=Arellano|first=Ronald S.|title=Non-vascular interventional radiology of the abdomen|publisher=Springer|location=New York|isbn=978-1-4419-7731-1|page=67|url=http://books.google.ca/books?id=au-OpXwnibMC&pg=PA67}}</ref> |
|||
| ⚫ | |||
در کودکان خردسال، ممکن است تنها علامت عفونت دستگاه ادراری (UTI) تب باشد. .<!--<ref name=PeadsNA2011/> --> به دلیل فقدان علائم واضح‌تر، وقتی دختران کوچکتر از دو سال و یا پسران ختنه نشده کوچکتر از یک سال دچار تب می‌شوند، بسیاری از انجمن‌های پزشکی توصیه می‌کنند که کشت ادرار صورت بگیرد. .<!--<ref name=PeadsNA2011/> --> ممکن است نوزادان خوب غذا نخورند، استفراغ کنند، بیشتر بخوابند، و یا نشانه‌های [[یرقان]] را از خود نشان دهند.<!--<ref name=PeadsNA2011/> -->در کودکان بزرگتر، ممکن است دوباره [[بی‌اختیاری ادرار]] (از دست دادن کنترل مثانه) رخ دهد.<ref name=PeadsNA2011/> |
|||
=== در سالمندان === |
|||
علائم دستگاه ادراری غالباً در [[سنین پیری|سالمندان]] مشاهده نمی‌شود.<ref name=Elder2011/>نشانه‌های مذکور ممکن است مبهم و همراه با بی‌اختیاری باشد، و تنها علائم موجود [[تغییر سطح هوشیاری|تغییر در وضعیت ذهنی]] یا خستگی باشد.<ref name=EM2011/> گرچه در برخی موارد نخستین نشانه‌ای که ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی با آن مواجه می‌شود [[عفونت خونی]] یا عفونت در خون است.<ref name=Sal2011/> این واقعیت که بسیاری از افراد مسن پیشاپیش دچار بی‌اختیاری و یا [[زوال عقل]] شده‌اند ممکن است کار تشخیص را پیچیده‌تر کند.<ref name=Elder2011/> |
|||
== علت == |
|||
''[[اشرشیا کلی|E. coli]]''علت ۸۰-۸۵٪ عفونتهای دستگاه ادراری است و ''[[استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس]]''علت ۵-۱۰٪ موارد دیگر است.<ref name=Review08/> این عفونت‌ها ندرتاً ممکن است به علت عفونت [[ویروس| ویروسی]] یا [[قارچی]] باشند.<ref>{{cite journal|last=Amdekar|first=S|coauthors=Singh, V, Singh, DD|title=Probiotic therapy: immunomodulating approach toward urinary tract infection.|journal=Current microbiology|date=2011 Nov|volume=63|issue=5|pages=484–90|pmid=21901556|doi=10.1007/s00284-011-0006-2}}</ref> سایر علل باکتریایی عبارتند از: ''[[کلبسیلا]]''، ''[[باکتری پروتئوس|پروتئوس]]''، ''[[سودوموناس]]'' و ''[[انتروباکتر]]''. این موارد چندان معمول نبوده و به‌طور معمول به ناهنجاری‌های سیستم ادراری و یا [[سوند ادراری]] مربوط هستند.<ref name=Sal2011/> عفونت دستگاه ادراری ناشی از ''[[استافیلوکوکوس اورئوس]]'' به‌طور معمول به‌صورت عوارض جانبی عفونتهای منتقله از راه خون رخ می‌دهد.<ref name=EM2011/> |
|||
=== آمیزش جنسی === |
|||
در زنان جوان فعال از نظر جنسی، فعالیت جنسی علت ۷۵-۹۰٪ عفونتهای مثانه است و خطر عفونت با تعداد دفعات آمیزش جنسی رابطه دارد.<ref name=Review08>{{cite journal|author=Nicolle LE|title=Uncomplicated urinary tract infection in adults including uncomplicated pyelonephritis|journal=Urol Clin North Am|volume=35|issue=1|pages=1–12, v|year=2008|pmid=18061019|doi=10.1016/j.ucl.2007.09.004}}</ref> اصطلاح "سیستیت ماه عسل" به پدیده عفونتهای مکرر ادراری در اوایل ازدواج اطلاق می‌شود. در زنان [[یائسه| پس از یائسگی]]، فعالیت جنسی تأثیری بر خطر ابتلا به UTI ندارد.<!--<ref name=Review08/> --> استفاده از [[اسپرم‌کش]] جدای از تعداد دفعات آمیزش جنسی خطر ابتلا به UTI را افزایش می‌دهد.<ref name=Review08/> |
|||
زنان نسبت به مردان بیشتر مستعد ابتلا به UTI هستند زیرا در زنان [[مجرای خروجی مثانه]] بسیار کوتاه‌تر بوده و به [[مقعد]] نزدیک‌تر است.<ref name=NA2011>{{cite journal|last=Dielubanza|first=EJ|coauthors=Schaeffer, AJ|title=Urinary tract infections in women.|journal=The Medical clinics of North America|date=2011 Jan|volume=95|issue=1|pages=27–41|pmid=21095409|doi=10.1016/j.mcna.2010.08.023}}</ref> از آنجا که سطح استروژن در زنان با [[یائسگی]] کاهش می‌یابد، خطر ابتلای آنها به عفونتهای دستگاه ادراری به‌علت از دست رفتن [[فلور واژن]] که نقشی حفاظت‌کننده دارد، افزایش می‌یابد.<ref name=NA2011/> |
|||
=== سوندهای ادراری === |
|||
[[سوند|سوند ادراری]] خطر ابتلا به عفونتهای دستگاه ادراری را افزایش می‌دهد.<!--<ref name=NA2011/> -->خطر ابتلا به [[باکتریوری]] (وجود باکتری در ادرار) بین سه تا شش درصد در هر روز بوده و آنتی بیوتیک‌های پروفیلاکسی در کاهش عفونتهای دارای علائم مؤثر نیستند.<ref name=NA2011/>خطر عفونت مربوطه را می‌توان با سوندگذاری صرفاً در صورت نیاز، استفاده از [[روش آسپتیک]] برای وارد کردن سوند و تخلیه بسته و بدون مانع کاهش داد.<ref>{{cite journal|author=Nicolle LE|title=The chronic indwelling catheter and urinary infection in long-term-care facility residents|journal=Infect Control Hosp Epidemiol|volume=22|issue=5|pages=316–21|year=2001|pmid=11428445|doi=10.1086/501908}}</ref><ref>{{cite journal|author=Phipps S, Lim YN, McClinton S, Barry C, Rane A, N'Dow J|title=Cochrane Database of Systematic Reviews|journal=Cochrane Database Syst Rev|volume=|issue=2|pages=CD004374|year=2006|pmid=16625600|doi=10.1002/14651858.CD004374.pub2|editor1-last=Phipps|editor1-first=Simon|chapter=Short term urinary catheter policies following urogenital surgery in adults}}</ref><ref>{{cite journal|author=Gould CV, Umscheid CA, Agarwal RK, Kuntz G, Pegues DA|title=Guideline for prevention of catheter-associated urinary tract infections 2009|journal=Infect Control Hosp Epidemiol|volume=31|issue=4|pages=319–26|year=2010|pmid=20156062|doi=10.1086/651091}}</ref> |
|||
=== سایر === |
|||
ممکن است استعداد بروز عفونتهای مثانه در خانواده وجود داشته باشد.<!--<ref name=Review08/> -->سایر عوامل خطرساز عبارتند از [[دیابت شیرین|دیابت]]،<ref name=Review08/> [[ختنه|ختنه نشده]] بودن، و داشتن [[غده پروستات خوش خیم|پروستات بزرگ]].<ref name=EM2011/>عوامل پیچیده‌کننده وضعیت نسبتاً مبهم بوده و شامل استعداد آناتومیکی، عملکردی، و یا اختلالات متابولیکی می‌باشد.<!--<ref name=bryan/> -->درمان عفونت پیچیده‌تر دستگاه ادراری دشوار است و معمولاً نیاز به ارزیابی، درمان و پیگیری تهاجمی‌تر دارد. .<ref name=bryan>[http://pathmicro.med.sc.edu/infectious%20disease/Urinary%20Tract%20Infections.htm Infectious Disease, Chapter Seven, Urinary Tract Infections] from ''Infectious Disease Section of Microbiology and Immunology On-line''. By Charles Bryan MD. University of South Carolina. This page last changed on Wednesday, April 27, 2011</ref> در کودکان، عفونتهای دستگاه ادراری با [[ریفلاکس مثانه به حالب]] (حرکت‌های غیرطبیعی [[ادرار]] از [[کیسه مثانه|مثانه]] به [[حالب]]ها یا [[کلیه]]ها) و [[یبوست]] ارتباط دارد.<ref name=PeadsNA2011/> |
|||
افراد دارای [[آسیب طناب نخاعی]] بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونتهای دستگاه ادراری هستند و بخشی از این امر به دلیل استفاده مداوم از سوند بوده و بخشی دیگر به دلیل اختلال در [[ادرار کردن|دفع ادرار]] است. .<ref name=Spine2010>{{cite journal|last=Eves|first=FJ|coauthors=Rivera, N|title=Prevention of urinary tract infections in persons with spinal cord injury in home health care.|journal=Home healthcare nurse|date=2010 Apr|volume=28|issue=4|pages=230–41|pmid=20520263|doi=10.1097/NHH.0b013e3181dc1bcb}}</ref> این شایع‌ترین علت بروز عفونت در این افراد و همچنین شایع‌ترین علت بستری شدن در بیمارستان است.<ref name=Spine2010/>علاوه بر این به نظر می‌رسد استفاده از[[آب ذغال اخته]] و یا مکمل‌های ذغال اخته در پیشگیری و درمان این افراد مؤثر نباشد.<ref>{{cite journal|last=Opperman|first=EA|title=Cranberry is not effective for the prevention or treatment of urinary tract infections in individuals with spinal cord injury.|journal=Spinal cord|date=2010 Jun|volume=48|issue=6|pages=451–6|pmid=19935757|doi=10.1038/sc.2009.159}}</ref> |
|||
== پیدایش بیماری == |
|||
[[باکتری]] که باعث عفونت دستگاه ادراری می‌شود به‌طور معمول از طریق مجرای خروجی مثانه وارد آن می‌شود. با این حال ممکن است عفونت از طریق خون و یا [[لنف]] نیز رخ دهد.<!--<ref name=Sal2011/> -->اعتقاد بر این است که این باکتری معمولاً از روده به مجرای خروجی مثانه منتقل می‌شود، و خطر این مسئله در زنان به علت آناتومی آنها بیشتر است.<!--<ref name=Sal2011/> --> باکتری ''E. Coli'' پس از راه پیدا کردن به مثانه قادر است به دیواره مثانه بچسبد و [[بیوفیلم]] مقاوم در برابر پاسخ ایمنی بدن را تشکیل دهد.<ref name=Sal2011/> |
|||
== پیشگیری == |
|||
تعدادی از اقداماتی که تأثیر آنها بر دفعات بروز عفونت دستگاه ادراری به اثبات نرسیده عبارتند از: استفاده از [[قرص‌های ضدبارداری]] یا [[کاندوم]]، ادرار کردن بلافاصله پس از مقاربت، نوع لباس زیر مورد استفاده، شیوه‌های بهداشت شخصی پس از ادرار کردن و یا [[مدفوع کردن]]، و یا این که آیا فرد به‌طور معمول حمام می‌کند یا دوش می‌گیرد.<ref name=Review08/>به همین ترتیب با فقدان شواهد مربوط به اثر نگهداشتن ادرار، استفاده از [[نوار بهداشتی]]، و شستشوی واژن مواجه هستیم.<ref name=NA2011/> |
|||
به افراد مبتلا به عفونتهای مکرر دستگاه ادراری که از اسپرم‌کش یا دیافراگم به‌عنوان روش پیشگیری از بارداری استفاده می‌کنند، توصیه می‌شود از روش‌های دیگری استفاده نمایند.<ref name=Sal2011/>(آب یا کپسول) [[ذغال اخته]] ممکن است بروز بیماری در افرادی که دچار عفونتهای مکرر می‌شوند را کاهش دهد،<ref name=Jepson/><ref name=Wang2012>{{cite journal | author=Wang CH, Fang CC, Chen NC ''et al'' | title=Cranberry-containing products for prevention of urinary tract infections in susceptible populations | journal=Arch Intern Med | year=2012 | volume=172 | issue=13 | pages=988–96 |doi=10.1001/archinternmed.2012.3004}}</ref> اما مسئله تحمل در دراز مدت مربوط به<ref name=Jepson>{{cite journal|author=Jepson RG, Craig JC|title=Cochrane Database of Systematic Reviews|journal=Cochrane Database Syst Rev|issue=1|pages=CD001321|year=2008|pmid=18253990|doi=10.1002/14651858.CD001321.pub4|editor1-last=Jepson|editor1-first=Ruth G|chapter=Cranberries for preventing urinary tract infections }}</ref> ناراحتی دستگاه گوارش در بیش از ۳۰٪ افراد رخ می‌دهد.<ref>{{cite journal|last=Rossi|first=R|coauthors=Porta, S, Canovi, B|title=Overview on cranberry and urinary tract infections in females.|journal=Journal of Clinical Gastroenterology|date=2010 Sep|volume=44 Suppl 1|pages=S61-2|pmid=20495471|doi=10.1097/MCG.0b013e3181d2dc8e}}</ref> دو بار استفاده در روز ممکن است نسبت به یک بار استفاده در روز ارجحیت داشته باشد.<ref>{{cite journal|last=Wang|first=CH|coauthors=Fang, CC; Chen, NC; Liu, SS; Yu, PH; Wu, TY; Chen, WT; Lee, CC; Chen, SC|title=Cranberry-containing products for prevention of urinary tract infections in susceptible populations: a systematic review and meta-analysis of randomized controlled trials.|journal=Archives of Internal Medicine|date=2012 July 9|volume=172|issue=13|pages=988–96|pmid=22777630}}</ref> تا سال ۲۰۱۱ بررسی مفید بودن استفاده از [[پروبیوتیک‌ها]]ی درون‌واژنی همچنان نیازمند مطالعات بیشتری بوده است.<ref name=Sal2011/>استفاده از کاندوم بدون [[اسپرم‌کش]] و یا استفاده از قرص‌های ضدبارداری، خطر عفونت دستگاه ادراری غیرپیچیده را افزایش نمی‌دهد. .<ref>{{cite book |last1= Engleberg|first1= N C|authorlink1= |last2= DiRita|first2=V | last3=Dermody | first3=T S | authorlink2= |coauthors= |editor1-first=|editor1-last= |editor1-link= |others= |title= Schaechter's Mechanism of Microbial Disease|trans_title= |url=|archiveurl= |archivedate= |accessdate= |type= |edition=4 |series= |volume= |date= |year= 2007 |month= |origyear=|publisher= Lippincott Williams & Wilkins |location= Baltimore|isbn=978-0-7817-5342-5 |oclc= |doi= |id= |page= |pages=|at=618 |trans_chapter= |chapter= 63|chapterurl= |quote= |ref= |bibcode= |laysummary= |laydate= |separator=|postscript= |lastauthoramp=}}</ref> |
|||
=== داروها === |
|||
برای کسانی که به عفونتهای مکرر دچار می‌شوند، استفاده از آنتی بیوتیکها به‌طور روزانه و برای دوره‌ای طولانی مدت مؤثر است.<ref name=Review08/>داروهایی که اغلب مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از: [[نیتروفورانتوئین]] و [[تری‌متوپریم/سولفامتوکسازول]].<ref name=Sal2011/> [[متانامین]] نیز ماده دیگری است که غالباً برای این منظور استفاده می‌شود چرا که در مثانه‌ای که اسیدیته آن کم است [[فرمالدئید]] تولید می‌کند که مقاومت بدن در برابر آن افزایش نمی‌یابد.<ref>{{cite book|last=Cubeddu|first=Richard Finkel, Michelle A. Clark, Luigi X.|title=Pharmacology|year=2009|publisher=Lippincott Williams & Wilkins|location=Philadelphia|isbn=9780781771559|pages=397|url=http://books.google.ca/books?id=Q4hG2gRhy7oC&pg=PA397&lpg=PA397|edition=4th ed.}}</ref> در مواردی که عفونت ناشی از مقاربت است، مصرف آنتی بیوتیک پس از مقاربت ممکن است مفید باشد.<ref name=Sal2011/>معلوم شده است که در زنان یائسه، استفاده از [[استروژن]] واژنی [[موضعی]] باعث کاهش بروز عفونت شده است.<!--<ref name=Cochrane2008/> --> استفاده از استروژن واژنی از [[پساری|پساری‌ها]] بر خلاف کرم‌های موضعی، به اندازه استفاده از آنتی بیوتیک با دوز پایین مؤثر نبوده است .<ref name=Cochrane2008>{{cite journal|last=Perrotta|first=C|coauthors=Aznar, M, Mejia, R, Albert, X, Ng, CW|title=Oestrogens for preventing recurrent urinary tract infection in postmenopausal women.|journal=Cochrane database of systematic reviews (Online)|date=2008-04-16|issue=2|pages=CD005131|pmid=18425910|doi=10.1002/14651858.CD005131.pub2}}</ref> تا سال ۲۰۱۱ چندین [[واکسن]] در دست تهیه بوده است.<ref name=Sal2011/> |
|||
| ⚫ | |||
شواهد حاکی از این امر که آنتی بیوتیک‌های [[پروفیلاکسی|پیشگیرانه]] عفونتهای ادراری در کودکان را کاهش می‌دهند ضعیف است. .<ref name=Child2010>{{cite journal|last1=Dai|first1=B|last2=Liu|first2=Y|last3=Jia|first3=J|last4=Mei|first4=C|title=Long-term antibiotics for the prevention of recurrent urinary tract infection in children: a systematic review and meta-analysis|journal=Archives of Disease in Childhood|volume=95|issue=7|pages=499–508|year=2010|pmid=20457696|doi=10.1136/adc.2009.173112}}</ref> با این حال، اگر هیچ ناهنجاری دیگری در کلیهها وجود نداشته باشد، ابتلای مکرر به عفونت دستگاه ادراری ندرتاً موجب مشکلات کلیوی شده و باعث ایجاد [[بیماری مزمن کلیوی]] در کمتر از یک سوم درصد (۰٫۳۳٪) در بزرگسالان می‌گردد. .<ref>{{cite journal|last=Salo|first=J|coauthors=Ikäheimo, R, Tapiainen, T, Uhari, M|title=Childhood urinary tract infections as a cause of chronic kidney disease.|journal=Pediatrics|date=2011 Nov|volume=128|issue=5|pages=840–7|pmid=21987701|doi=10.1542/peds.2010-3520}}</ref> |
|||
== تشخیص == |
== تشخیص == |
||
[[Image:Bacteriuria pyuria 4.jpg|thumb|[[باسیل]] چندگانه (باکتری‌های میله‌ای‌شکل که در اینجا به رنگ سیاه و لوبیایی‌شکل نشان داده شده‌اند) بین سلولهای سفید خون در ادرار و در زیر میکروسکوپ نشان داده شده‌اند. این تغییرات نشان‌دهنده عفونت دستگاه ادراری است.]] |
|||
علائم بالینی بستگی به عضو درگیر دارد ولی علائم شایع سوزش ادرار، تکرر ادرار، احساس فوریت در دفع ادرار و گاه تب و درد پهلوها هستند. در آزمایش نمونه ادرار بیمار باکتری و [[گلبول سفید]] می‌بینیم. وجود باکتری بدون گلبول سفید یا علائم ادراری در بیمار ممکن است به دلیل آلودگی نمونه باشد. |
|||
در موارد روشن، می‌توان تنها بر اساس علائم نسبت به تشخیص و درمان اقدام کرد و نیازی به تأیید بیشتر از طریق آزمون‌های آزمایشگاهی نیست.<!--<ref name=Review08/> -->در موارد پیچیده و یا مشکوک، ممکن است تأیید تشخیص از طریق [[آنالیز ادرار]] و جستجو به‌دنبال حضور [[نیتریت در ادرار]]، [[سلولهای سفید خون]] (لکوسیت‌ها)، و یا [[لکوسیت استراز]] مفید باشد. یکی دیگر از آزمایش‌ها، یعنی آزمایش [[میکروسکوپی ادرار]] به دنبال حضور [[سلولهای قرمز خون]]، سلولهای سفید خون، و یا باکتری می‌گردد.<!--<ref name=Review08/> --> [[کشت میکروبیولوژیکی|کشت]] ادرار در صورتی مثبت تلقی می‌شود که تعداد کلنی‌های باکتریایی بزرگتر یا مساوی به ۱۰<sup>۳</sup> [[واحد تشکیل‌دهنده کلنی]] در هر میلی‌لیتر ارگانیسم متداول در دستگاه ادراری باشد.<!--<ref name=Review08/> --> حساسیت آنتی بیوتیکی را نیز می‌توان با این کشت آزمایش کرد، و از این حیث در انتخاب درمان آنتی بیوتیکی مفید است.<!--<ref name=Review08/> -->با این حال ممکن است درمان آنتی بیوتیکی در زنانی که نتیجه کشت آنها منفی است باز هم به بهبود منجر شود.<ref name=Review08/>چرا که علائم می‌توانند مبهم باشند و تشخیص بیماری می‌تواند در افراد مسن بدون آزمایش‌های قابل اعتماد مربوط به عفونتهای دستگاه ادراری، مشکل باشد.<ref name=Elder2011/> |
|||
=== طبقه‌بندی === |
|||
با کشت ادرار اغلب می‌توانیم عامل بیماری‌زا را تشخیص داده بدانیم که به کدام [[دارو]] حساس است، البته باید بیمار قبل از اخذ نمونه برای کشت از داروهای [[آنتی بیوتیک]] استفاده نکرده باشد. |
|||
عفونت ادراری ممکن است تنها دستگاه ادراری تحتانی را مبتلا کند که در این صورت به آن عفونت مثانه گفته می‌شود. همچنین ممکن است دستگاه ادراری فوقانی را درگیر نماید که در این صورت به آن پیلونفریت گفته می‌شود.<!--<ref name=EM2011/> --> اگر ادرار حاوی مقدار باکتری قابل توجهی بوده، اما هیچ نشانه‌ای وجود نداشته باشد، به این وضعیت باکتریوری بدون علامت گفته می‌شود.<ref name=EM2011/>اگر عفونت دستگاه ادراری شامل عفونت در قسمت فوقانی بوده و فرد به [[دیابت شیرین]] مبتلا باشد، باردار بوده، مرد باشد، یا دچار [[نقص ایمنی]] باشد، عفونت مذکور پیچیده محسوب می‌شود.<ref name=AFP2011/><ref name=Sal2011/> در غیر این صورت اگر در زنی سالم و [[پیش از یائسگی]] رخ دهد، غیرپیچیده محسوب می‌شود.<ref name=AFP2011/> در کودکان هنگامی که عفونت دستگاه ادراری با تب همراه باشد، عفونت دستگاه ادراری فوقانی تلقی می‌گردد.<ref name=PeadsNA2011>{{cite journal|last=Bhat|first=RG|coauthors=Katy, TA, Place, FC|title=Pediatric urinary tract infections.|journal=Emergency medicine clinics of North America|date=2011 Aug|volume=29|issue=3|pages=637–53|pmid=21782079|doi=10.1016/j.emc.2011.04.004}}</ref> |
|||
=== در کودکان === |
|||
برای تشخیص وجود عفونت دستگاه ادراری در کودکان، باید نتیجه کشت ادرار مثبت باشد.<!--<ref name=PeadsNA2011/> --> از آنجا که مسئله آلودگی بسته به روش جمع‌آوری مورد استفاده مشکل‌آفرین است، بنابراین آستانه ۱۰<sup>۵</sup> CFU/mL جهت نمونه تهیه شده به روش "تمیز گرفته شده" از ادرار میانی، آستانه ۱۰<sup>۴</sup> CFU/mL جهت نمونه‌های تهیه شده از سوند، و آستانه ۱۰<sup>۲</sup> CFU/mL جهت [[نمونه‌گیری سوپراپوبیک]] (نمونه‌ای که به‌طور مستقیم با سوزن از مثانه کشیده می‌شود) مورد استفاده قرار می‌گیرد.<!--<ref name=PeadsNA2011/> --> [[سازمان بهداشت جهانی]] استفاده از "کیسه‌های ادرار" برای جمع‌آوری نمونه را با توجه به میزان بالای آلودگی در هنگام کشت توصیه نمی‌کند، و در کسانی که آموزش ادرار کردن در توالت را ندیده‌اند، سوندگذاری ترجیح دارد.<!--<ref name=PeadsNA2011/> --> برخی سازمان‌ها نظیر [[آکادمی اطفال آمریکا]] استفاده از [[اولتراسوند کلیوی]] و [[دفع سیستویورتروگرام]] (تماشای مجرای خروجی مثانه و کیسه مثانه فرد با استفاده از اشعه ایکس در حین ادرار کردن وی) را برای تمام کودکان کوچکتر از دو سال که عفونت دستگاه ادراری داشته‌اند توصیه می‌کنند.<!--<ref name=PeadsNA2011/> -->با این حال، به این دلیل که حتی در صورت تشخیص وجود بیماری درمان مؤثری وجود ندارد، سایر سازمان‌ها نظیر [[موسسه ملی تعالی بالینی]] تصویربرداری متداول را تنها برای کودکان دارای سن کمتر از شش ماه یا کسانی که نتایج آنها غیرمعمول است، توصیه می‌نمایند.<ref name=PeadsNA2011/> |
|||
=== تشخیص افتراقی === |
|||
در زنان مبتلا به [[سرویسیت]] (التهاب [[گردن رحم]]) یا [[واژینیت]] (التهاب [[واژن]]) و در مردان جوان دارای علائم عفونت دستگاه ادراری، ممکن است علت بیماری عفونت ''[[کلامیدیا تراکوماتیس]]'' یا ''[[نایسریا گونورا]]'' باشد.<ref name=EM2011/><ref>{{cite journal|last=Raynor|first=MC|coauthors=Carson CC, 3rd|title=Urinary infections in men.|journal=The Medical clinics of North America|date=2011 Jan|volume=95|issue=1|pages=43–54|pmid=21095410|doi=10.1016/j.mcna.2010.08.015}}</ref> واژینیت ممکن است به علت [[واژینیت کاندیدیانی|عفونت قارچی]] باشد.<ref name=Book2011>{{cite book|last=Leung|first=David Hui ; edited by Alexander|title=Approach to internal medicine: a resource book for clinical practice|publisher=Springer|location=New York|isbn=978-1-4419-6504-2|page=244|url=http://books.google.ca/books?id=lnXNpj5ZzKMC&pg=PA244|edition=3rd ed.|coauthors=Padwal, Raj}}</ref> در افرادی که به دفعات مکرر علائم عفونت دستگاه ادراری را تجربه می‌کنند، اما کشت ادرار آنها همچنان منفی است و با آنتی بیوتیک بهبود پیدا نمی‌کند می‌توان [[سیستیت بینابینی]] (درد مزمن در مثانه) را در نظر گرفت.<ref>{{cite book|last=Kursh|first=edited by Elroy D.|title=Office urology|year=2000|publisher=Humana Press|location=Totowa, N.J.|isbn=978-0-89603-789-2|page=131|url=http://books.google.ca/books?id=AdYs-QwU8KQC&pg=PA131|coauthors=Ulchaker, James C.}}</ref> همچنین در تشخیص افتراقی می‌توان [[پروستاتیت]] (التهاب [[پروستات]]) را نیز در نظر داشت.<ref>{{cite book|last=Walls|first=authors, Nathan W. Mick, Jessica Radin Peters, Daniel Egan ; editor, Eric S. Nadel ; advisor, Ron|title=Blueprints emergency medicine|year=2006|publisher=Lippincott Williams & Wilkins|location=Baltimore, Md.|isbn=978-1-4051-0461-6|page=152|url=http://books.google.ca/books?id=NvqaWHi1OTsC&pg=RA1-PA152|edition=2nd ed.}}</ref> |
|||
== درمان == |
== درمان == |
||
مهمترین مبنای درمان استفاده از [[آنتی بیوتیک]]ها است. گاهی اوقات در طول چند روز اول علاوه بر آنتی بیوتیک، [[فنازوپیریدین]] تجویز می‌شود تا به تسکین سوزش و رفع اضطرار ناشی از عفونت مثانه کمک کند.<ref>{{cite journal|last=Gaines|first=KK|title=Phenazopyridine hydrochloride: the use and abuse of an old standby for UTI.|journal=Urologic nursing|date=2004 Jun|volume=24|issue=3|pages=207–9|pmid=15311491}}</ref> با این حال، با توجه به مشکلات ایمنی ناشی از استفاده از آن و به‌ویژه افزایش خطر ابتلا به [[متهموگلوبینمی]] (میزان [[متهموگلوبین]] بالاتر از سطح عادی در خون) استفاده مداوم از آن توصیه نمی‌شود.<ref>{{cite book|last=Aronson|first=edited by Jeffrey K.|title=Meyler's side effects of analgesics and anti-inflammatory drugs|year=2008|publisher=Elsevier Science|location=Amsterdam|isbn=978-0-444-53273-2|page=219|url=http://books.google.ca/books?id=2WxotnWiiWkC&pg=PA219}}</ref> ممکن است [[استامینوفن]] (پاراستامول) نیز برای تب استفاده شود.<ref>{{cite book|last=Glass|first=[edited by] Jill C. Cash, Cheryl A.|title=Family practice guidelines|year=2010|publisher=Springer|location=New York|isbn=978-0-8261-1812-7|page=271|url=http://books.google.ca/books?id=4uKsZZ4BoRUC&pg=PA271|edition=2nd ed.}}</ref> |
|||
درمان در عفونتهای خفیف اغلب سرپایی و با آنتی بیوتیک خوراکی است ولی در موارد شدید به خصوص در پیلونفریت درمان بستری و با آنتی بیوتیک تزریقی است. گاه علاوه بر آنتی‌بیوتیک برای تخفیف علائم بیمار مانند درد از داروهای دیگر مانند مسکن ، تب بر و فنازوپیریدین استفاده می‌شود. |
|||
در زنانی که عفونت دستگاه ادراری ساده به‌طور مکرر در آنها رخ می‌دهد، تنها در صورتی که درمان اولیه با شکست مواجه گردد، ممکن است خوددرمانی پس از بروز علائم و پیگیری پزشکی منجر به بهبود شود.<!--<ref name=Review08/> -->نسخه آنتی بیوتیک را می‌توان از طریق تلفن به داروساز اعلام کرد.<ref name=Review08/> |
|||
انتخاب آنتی بیوتیک مناسب به عوامل مختلفی مانند عامل احتمالی ایجاد بیماری، نتیجه کشت ادرار و [[آنتی بیوگرام]] آن، سن بیمار (تجویز فلوروکینولونهایی مانند [[سیپروفلوکساسین]] در کودکان زیر ۱۸ سال ممنوع است)، وضعیت بیمار (مانند حامله یا شیرده بودن، داشتن بیماریهای همزمان قلبی و عروقی یا....) بستگی دارد. |
|||
=== غیرپیچیده === |
|||
== گروه‌های ویژه == |
|||
عفونتهای غیرپیچیده را می‌توان تنها بر اساس علائم تشخیص داد و درمان کرد.<ref name=Review08/> آنتی بیوتیک‌های خوراکی نظیر [[تری‌متوپریم/سولفامتوکسازول]] (TMP / SMX)، [[سفالوسپورین]]ها، [[نیتروفورانتوئین]] و یا [[کینولون|فلوروکینولون]] زمان بهبود را به‌طور قابل ملاحظه‌ای کوتاه می‌کنند و به همان اندازه مؤثر هستند.<ref name=Cochrane10>{{cite journal|author=Zalmanovici Trestioreanu A, Green H, Paul M, Yaphe J, Leibovici L|title=Cochrane Database of Systematic Reviews|journal=Cochrane Database Syst Rev|volume=10|issue= 10|pages=CD007182|year=2010|pmid=20927755|doi=10.1002/14651858.CD007182.pub2|editor1-last=Zalmanovici Trestioreanu|editor1-first=Anca|chapter=Antimicrobial agents for treating uncomplicated urinary tract infection in women}}</ref> معمولاً یک دوره درمان سه روزه با تری‌متوپریم، TMP/SMX یا یک فلوروکینولون کفایت می‌کند، حال آن که درمان با نیتروفورانتوئین به ۵ - ۷ روز زمان نیاز دارد.<ref name=Review08/><ref name=IDSA2010/>با شروع درمان، علائم باید در عرض ۳۶ ساعت بهبود پیدا کند.<ref name=AFP2011/>در حدود ۵۰٪ از افراد بدون درمان طی چند روز یا چند هفته بهبود می‌یابند.<ref name=Review08/> [[انجمن بیماریهای عفونی آمریکا]] استفاده از فلوروکینولون به‌عنوان نخستین درمان را به دلیل نگرانی از ایجاد [[مقاومت در برابر آنتی بیوتیک|مقاومت]] در برابر این دسته از داروها توصیه نمی‌کند.<ref name=IDSA2010>{{cite journal|last=Gupta|first=K|coauthors=Hooton, TM, Naber, KG, Wullt, B, Colgan, R, Miller, LG, Moran, GJ, Nicolle, LE, Raz, R, Schaeffer, AJ, Soper, DE, Infectious Diseases Society of, America, European Society for Microbiology and Infectious, Diseases|title=International clinical practice guidelines for the treatment of acute uncomplicated cystitis and pyelonephritis in women: A 2010 update by the Infectious Diseases Society of America and the European Society for Microbiology and Infectious Diseases.|journal=Clinical infectious diseases: an official publication of the Infectious Diseases Society of America|date=2011-03-01|volume=52|issue=5|pages=e103-20|pmid=21292654|doi=10.1093/cid/ciq257}}</ref> با وجود هشدار مذکور، در اثر استفاده وسیع از تمام این داروها، مقاومت‌هایی در برابر آنها به‌وجود آمده است.<ref name=Review08/> در برخی از کشورها [[تری متوپریم]] به تنهایی معادل TMP/SMX محسوب می‌شود.<ref name=IDSA2010/> در عفونتهای ساده دستگاه ادراری در کودکان، آنها اغلب به یک دوره سه روزه آنتی بیوتیک پاسخ می‌دهند.<ref>{{cite web|url=http://www.bestbets.org/bets/bet.php?id=939|title=BestBets: Is a short course of antibiotics better than a long course in the treatment of UTI in children}}</ref> |
|||
| ⚫ | |||
عفونت ادراری در کودکان از این نظر بسیار اهمیت دارد که می‌تواند باعث ایجاد آسیب پایدار و همیشگی در کلیه شود. علاوه‌براین عفونت ادراری در کودکان معمولا همراه با علایم بالینی واضح نیست و معمولا ممکن است تنها تب دیده شود. شیوع عفونت در سال اول زندگی در پسران شایعتر از دختران است و بعد از یکسالگی به طور قابل توجه شیوع آن در دختران بیشتر است، علت چنین توزیع سنی را می‌توان به کوتاهی پیشابراه در جنس مونث نسبت داد که صعود میکروب را در دستگاه ادراری آسانتر می‌کند. عفونت ادراری در پسران ختنه‌نشده به طور قابل توجه بیشتر از پسران ختنه شده است. برگشت ادراری از مثانه به حالب (VUR) که معمولا در زمینه اختلالات ژنتیکی دستگاه ادراری رخ می‌دهد یکی از عوامل ایجاد عفونت در کودکان است. یکی از راه‌های تشخیصی در این حالت عکس رنگی (VCUG) از دستگاه ادراری است. |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
پیلونفریت نسبت به عفونت مثانه ساده و با استفاده از دوره طولانی‌تر آنتی بیوتیک‌های خوراکی و یا آنتی بیوتیک‌های [[داخل وریدی]] به‌صورت بهتری درمان می‌شود.<ref name=Pylo2011>{{cite journal|last=Colgan|first=R|coauthors=Williams, M, Johnson, JR|title=Diagnosis and treatment of acute pyelonephritis in women.|journal=American family physician|date=2011-09-01|volume=84|issue=5|pages=519–26|pmid=21888302}}</ref> به طور معمول در نواحی که میزان مقاومت کمتر از ۱۰٪ است، یک دوره هفت روزه مصرف فلوروکینولون خوراکی [[سیپروفلوکساسین]] مورد استفاده قرار می‌گیرد.<!--<ref name=Pylo2011/> -->اگر میزان مقاومت برخی نواحی بیش از ۱۰٪ باشد، اغلب یک دوز داخل وریدی [[سفتریاکسون]] تجویز می‌شود.<!--<ref name=Pylo2011/> --> ممکن است لازم باشد کسانی که علائم شدیدتری دارند، در بیمارستان بستری شوند تا به‌طور مداوم آنتی بیوتیک دریافت کنند.<ref name=Pylo2011/>اگر علائم پس از دو یا سه روز از شروع درمان بهبود پیدا نکند، ممکن است عوارضی نظیر [[انسداد ادراری]] ناشی از [[سنگ کلیه]] در نظر گرفته شود.<ref name=EM2011/><ref name=Pylo2011/> |
|||
علایم عفونت ادراری در کودکان وابسته به سن آنها است. در سنین بالاتر علایم مشخص‌تر بوده و شامل سوزش ادرار، تندتند ادرارکردن، بوی بد ادرار، احساس ناگهانی داشتن ادرار، تب و درد پهلوهاست. در شیرخواران و کودکان کم‌سن تشخیص دشوارتر است. این گروه ممکن است با تب طول کشیده، بی قراری، اختلال در وزن گیری، اسهال، استفراغ و یا زردی در دوران نوزادی مراجعه نمایند. با توجه به اهمیت بسیار زیاد عفونت ادراری در کودکان در صورت بروز علایم سریعا می‌بایست به پزشک مراجعه کرد. می‌توان با آزمایش کشت و کامل‌ادرار (UA) به تشخیص عفونت ادراری رسید و در صورت اثبات عفونت ادراری بررسی‌های تکمیلی شامل سونوگرافی، عکس رنگی و سایر مطالعات تشخیصی طبق نظر پزشک می‌بایست انجام شود. |
|||
== اپیدمیولوژی == |
|||
=== پیشگیری از عفونت ادراری مجدد در کودکان === |
|||
عفونتهای دستگاه ادراری شایع‌ترین عفونت باکتریایی در زنان است.<ref name=AFP2011>{{cite journal|last=Colgan|first=R|coauthors=Williams, M|title=Diagnosis and treatment of acute uncomplicated cystitis.|journal=American family physician|date=2011-10-01|volume=84|issue=7|pages=771–6|pmid=22010614}}</ref> این عفونت‌ها اغلب بین سنین ۱۶ و ۳۵ سالگی رخ می‌دهد، و ۱۰٪ از زنان در هر سال به عفونت دچار می‌شوند و ۶۰٪ آنها در طول زندگی خود یک بار دچار عفونت می‌گردند.<ref name=Review08/><ref name=Sal2011>{{cite journal|last=Salvatore|first=S|coauthors=Salvatore, S, Cattoni, E, Siesto, G, Serati, M, Sorice, P, Torella, M|title=Urinary tract infections in women.|journal=European journal of obstetrics, gynecology, and reproductive biology|date=2011 Jun|volume=156|issue=2|pages=131–6|pmid=21349630|doi=10.1016/j.ejogrb.2011.01.028}}</ref> بروز مجدد بیماری امری شایع است و نزدیک به نیمی از افراد در طی یک سال برای بار دوم دچار عفونت می‌شوند.<!--<ref name=Sal2011/> -->عفونتهای دستگاه ادراری در زنان نسبت به مردان چهار برابر بیشتر رخ می‌دهد.<ref name=Sal2011/>پیلونفریت به میزان۲۰-۳۰ بار کمتر اتفاق می‌افتد.<ref name=Review08/>این بیماری شایع‌ترین علت [[عفونت بیمارستانی| عفونتهای مبتلایی در بیمارستان]] بوده و حدود ۴۰٪ موارد آن را تشکیل می‌دهند.<ref name=Nurse2010>{{cite book|title=Brunner & Suddarth's textbook of medical-surgical nursing.|year=2010|publisher=Wolters Kluwer Health/Lippincott Williams & Wilkins|location=Philadelphia|isbn=978-0-7817-8589-1|page=1359|url=http://books.google.ca/books?id=SmtjSD1x688C&pg=PA1359|edition=12th ed.}}</ref> با افزایش سن، میزان باکتری بدون علامت در ادرار، از دو تا هفت درصد در زنانی که در سنین باروری هستند و به میزان ۵۰٪ در زنان مسن در خانه‌های سالمندان افزایش می‌یابد.<ref name=NA2011/>میزان باکتری بدون علامت در ادرار مردان ۷۵ سال به بالا بین ۷-۱۰٪ است.<ref name=Elder2011>{{cite journal|last=Woodford|first=HJ|coauthors=George, J|title=Diagnosis and management of urinary infections in older people.|journal=Clinical medicine (London, England)|date=2011 Feb|volume=11|issue=1|pages=80–3|pmid=21404794}}</ref> |
|||
با توجه به اهمیت فوق‌العاده عفونت ادراری در کودکان و خطر بالاتر عفونت مجدد در کودکانی که یک‌بار دچار عفونت ادراری شده‌اند بر اساس سن و سایر ملاحظات پزشکی از یک پروتکول ویژه برای استفاده از آنتی‌بیوتیک خوراکی برای پیشگیری استفاده می‌شود. |
|||
عفونتهای دستگاه ادراری ممکن است ۱۰٪ از افراد را در دوران کودکی مبتلا کند.<ref name=Sal2011/>در میان کودکان، شیوع عفونتهای دستگاه ادراری در پسران ختنه نشده با سن کمتر از سه ماه بیشترین میزان بوده، و سپس دختران کمتر از یک سال در رده دوم قرار دارند.<ref name=PeadsNA2011/>با این حال برآورد فراوانی این بیماری در میان کودکان بسیار متغیر است. در گروهی از کودکان که مبتلا به تب بوده و در محدوده سنی بین تولد و دو سال قرار داشتند، بین ۲ تا ۲۰٪ آنها مبتلا به عفونت دستگاه ادراری تشخیص داده شدند.<ref name=PeadsNA2011/> |
|||
=== عفونت ادراری در زنان باردار === |
|||
{{ادغام از|عفونت ادراری در زنان باردار}} |
|||
با توجه به تغییرات ساختمانی لگن و سایر فرآیندهای بارداری یکی از عفونتهای شایع در زنان باردار عفونت ادراری می‌باشد. که با توجه به عوارض و سایر ملاحظات مدیریت آن بسیار مهم است. |
|||
{{سخ}} |
|||
عفونت ادراری یکی از شایع‌ترین عفونتهای باکتریایی است که در بین زنان اتفاق می‌افتد. تغییرات فیزیولوژیک به وجود آمده در دوران بارداری احتمال ابتلا را به عفونت ادراری افزایش می‌دهند. تاثیر هورمون پروژسترون و فشار مکانیکی ایجاد شده توسط رحم حاوی جنین باعث می‌شوند مثانه در حین ادرار کردن به طور کامل تخلیه نشود که این امر به نوبه خود باعث افزایش مقدار باقی مانده ادرار در مثانه و همین طور بالارفتن احتمال ریفلاکس مثانه به حالب می‌شود. همچنین، تغییرات فیلتراسیون گلومرولی باعث افزایش قند موجود در ادرار و قلیایی شدن آن هم می‌شوند. همه اینها در کنار هم باعث آسانتر شدن رشد باکتری‌ها می‌شوند. عفونتهای ادراری با توجه به انواع آن علایم و نشانه‌های مختلفی دارند. |
|||
== جامعه و فرهنگ == |
|||
==== انواع ==== |
|||
در ایالات متحده، عفونت دستگاه ادراری علت حدود هفت میلیون مراجعه به مطب، یک میلیون مراجعه به بخش اورژانس، و صد هزار بار بستری شدن در بیمارستان در طی هر سال است.<ref name=Sal2011/>هزینه درمان این عفونت‌ها هم به لحاظ زمان از دست رفته در سر کار و هم هزینه‌های مراقبت‌های پزشکی چشمگیر است.<!--<ref name=Nurse10/> -->در ایالات متحده هزینه‌های درمان مستقیم به میزان ۱٫۶ میلیارد دلار در سال تخمین زده می‌شود.<ref name=Nurse2010/> |
|||
عفونتهای ادراری در بارداری با توجه به محل درگیری دستگاه ادراری تقسیم بندی می‌گردند که عبارتند از: |
|||
* [[باکتری اوری بدون علامت]] (ادرار)، |
|||
* [[سیستیت]] (مثانه)، |
|||
| ⚫ | |||
== |
== تاریخچه == |
||
شرح عفونتهای دستگاه ادراری از دوران باستان موجود است و اولین شرح مستند آن در [[پاپیروس ابرس]] آمده که قدمت آن به سال ۱۵۵۰ قبل از میلاد برمی‌گردد.<ref name=His2008>{{cite book|last=Al-Achi|first=Antoine|title=An introduction to botanical medicines: history, science, uses, and dangers|year=2008|publisher=Praeger Publishers|location=Westport, Conn.|isbn=978-0-313-35009-2|page=126|url=http://books.google.ca/books?id=HMzxKua4_rcC&pg=PA126}}</ref> مصریان از آن به‌عنوان "فرستادن گرما از مثانه" یاد می‌کردند.<ref>{{cite book|last=Wilson...]|first=[general ed. : Graham|title=Topley and Wilson's Principles of bacteriology, virology and immunity: in 4 volumes|year=1990|publisher=Arnold|location=London|isbn=0-7131-4591-9|page=198|edition=8. ed.}}</ref> درمان مؤثر این بیماری تا زمان تهیه و در دسترس قرار گرفتن آنتی بیوتیکها در دهه ۱۹۳۰ صورت نمی‌گرفت و پیش از آن استفاده از گیاهان، [[حجامت]] و استراحت توصیه می‌شد.<ref name=His2008/> |
|||
رعایت بهداشت (به خصوص بهداشت جنسی) و [[ختنه]] کردن در دوران نوزادی از میزان ابتلا به عفونت ادراری می‌کاهد. درمان سریع عفونتهای خفیف از بروز پیلونفریت پیشگیری می‌کند. |
|||
== در دوران بارداری == |
|||
عفونتهای دستگاه ادراری به علت افزایش خطر ابتلا به عفونت کلیه در دوران [[بارداری]] بیشتر نگران‌کننده است.<!--<ref name=NA2011/> --> در دوران بارداری، سطح بالای [[پروژسترون]] خطر کاهش تون عضلات حالب و مثانه را افزایش داده و منجر به افزایش احتمال برگشت ادرار به حالب و به سمت کلیهها می‌شود.<!--<ref name=NA2011/> -->گرچه در زنان باردار خطر ابتلا به باکتریوری بدون علامت افزایش نمی‌یابد، اما در صورتی که باکتریوری وجود داشته باشد خطر ابتلای آنها به عفونت کلیه ۲۵-۴۰٪ است.<ref name= NA2011 /> بنابراین اگر آزمایش ادرار نشانه‌ای از وجود عفونت را نشان دهد - حتی اگر علائم دیگر وجود نداشته باشد - توصیه می‌شود درمان صورت بگیرد.<!--<ref name=Preg10/> -->به‌طور معمول از [[سفالکسین]] یا [[نیتروفورانتوئین]] استفاده می‌شود، زیرا به‌طور کلی این داروها برای دوران بارداری بی‌خطر تلقی می‌شوند.<ref name=Preg10>{{cite journal|author=Guinto VT, De Guia B, Festin MR, Dowswell T|title=Cochrane Database of Systematic Reviews|journal=Cochrane Database Syst Rev|volume=|issue=9|pages=CD007855|year=2010|pmid=20824868|doi=10.1002/14651858.CD007855.pub2|editor1-last=Guinto|editor1-first=Valerie T|chapter=Different antibiotic regimens for treating asymptomatic bacteriuria in pregnancy}}</ref> عفونت کلیه در دوران بارداری ممکن است ناشی از [[تولد زودرس]] یا [[پره اکلامپسی]] باشد (حالت [[فشار خون| فشار خون بالا]] و اختلال در عملکرد کلیه در طی بارداری می‌تواند منجر به [[تشنج]] شود).<ref name=NA2011/> |
|||
== منابع == |
== منابع == |
||
{{پانویس|۲|چپ‌چین=بله}} |
|||
* دورلند ''فرهنگ پزشکی''. تهران |
|||
* داروشناسی کاربردی، دکتر رحمانی |
|||
== پیوند به بیرون == |
== پیوند به بیرون == |
||
[http://www.jamejamonline.ir/newstext.aspx?newsnum=100833535389 عفونت ادراری در کودکان، جام جم آنلاین، ۲۹ دی ۱۳۸۹] |
* [http://www.jamejamonline.ir/newstext.aspx?newsnum=100833535389 عفونت ادراری در کودکان، جام جم آنلاین، ۲۹ دی ۱۳۸۹] |
||
[[رده:بیماریهای عفونی]] |
[[رده:بیماریهای عفونی]] |
||
نسخهٔ ۱۰ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۸:۴۶
| عفونت ادراری | |
|---|---|
| تخصص | اورولوژی  |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
| آی‌سی‌دی-۱۰ | N39.0 |
| آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام | 599.0 |
| دادگان بیماری‌ها | 13657 |
| مدلاین پلاس | 000521 |
| ئی‌مدیسین | emerg/۶۲۵ emerg/626 |
| پیشنت پلاس | عفونت ادراری |
| سمپ | D014552 |
عفونت دستگاه ادراری (UTI) نوعی عفونت باکتریایی است که بر بخشی از دستگاه ادراری تأثیر می‌گذارد. هنگامی که عفونت دستگاه ادراری تحتانی را مبتلا می‌کند سیستیت ساده (عفونت مثانه) نامیده می‌شود و هنگامی که بر دستگاه ادراری فوقانی تأثیر می‌گذارد به آن پیلونفریت (عفونت کلیه) گفته می‌شود.علائم مربوط به دستگاه ادراری تحتانی عبارتند از دفع ادرار همراه با درد و یا تکرر ادرار یا اضطرار برای ادرار (یا هر دو)، در حالی که علائم مربوط به پیلونفریت عبارتند از تب و درد پهلو به همراه علائم مربوط به عفونت دستگاه ادراری تحتانی. این علائم در افراد مسن و یا بسیار کم سن و سال ممکن است مبهم و یا نامشخص باشند. عامل اصلی هر دو نوع عفونت مذکور اشرشیا کلی است، با این حال ندرتاً باکتری‌های دیگر، ویروسها یا قارچ نیز ممکن است موجب آن شوند. عفونتهای دستگاه ادراری معمولاً در زنان نسبت به مردان بیشتر رخ می‌دهد، چرا که نیمی از زنان در طول زندگی خود حداقل به یک عفونت مبتلا می‌شوند. بروز مجدد بیماری امری شایع است. عوامل خطرساز عبارتند از: آناتومی بدن زنان، مقاربت جنسی و سابقه خانوادگی. پیلونفریت در صورت بروز معمولاً پس از عفونت مثانه ظاهر می‌شود، اما ممکن است ناشی از عفونت منتقله از راه خون نیز باشد. تشخیص این بیماری در زنان سالم و جوان تنها بر اساس علائم امکان‌پذیر است. در افرادی که علائم آنها مبهم است، ممکن است تشخیص بیماری مشکل باشد زیرا ممکن است باکتری‌ها وجود داشته باشد، اما عفونتی مشاهده نشود. در موارد پیچیده و یا در صورتی که درمان با شکست مواجه شود، ممکن است کشت ادرار مفید باشد. در افراد مبتلا به عفونتهای مکرر، می‌توان از دوز پایین آنتی بیوتیکها به‌عنوان اقدام پیشگیرانه استفاده کرد. در موارد غیرپیچیده، عفونتهای دستگاه ادراری را می‌توان به‌راحتی با مصرف آنتی بیوتیک در یک دوره کوتاه درمان کرد، اگرچه مقاومت در برابر بسیاری از آنتی بیوتیک‌های مورد استفاده برای درمان این بیماری در حال افزایش است. در موارد پیچیده، ممکن است لازم باشد دوره‌های درمان طولانی‌تر شوند و یا نیاز به تزریق آنتی بیوتیک وریدی باشد، و در صورتی که علائم در طی دو یا سه روز بهبود پیدا نکرد، لازم است آزمایش‌های تشخیصی بیشتری انجام گردد. در زنان، عفونتهای دستگاه ادراری شایع‌ترین شکل عفونتهای باکتریایی است و هر سال ۱۰٪ به میزان عفونتهای دستگاه ادراری افزوده می‌شود.
علائم و نشانه‌ها
به عفونت دستگاه ادراری تحتانی، عفونت مثانه نیز گفته می‌شود. شایع‌ترین علائم آن عبارتند از سوزش به هنگام ادرار کردن و نیاز به ادرار مکرر (و یا اضطرار برای ادرار) در صورت فقدان جریان واژنی و درد قابل توجه. .[۱] این علائم ممکن است متوسط یا شدید باشند[۲] و در زنان سالم به طور متوسط شش روز طول می‌کشد.[۳] ممکن است مقداری درد در بالای استخوان شرمگاهی یا پایین کمر وجود داشته باشد.افرادی که دچار عفونت دستگاه ادراری فوقانی یا پیلونفریت می‌شوند، ممکن است علاوه بر علائم رایج عفونت دستگاه ادراری تحتانی درد پهلو، تب، و یا حالت تهوع و استفراغ را بروز دهند.[۲] ندرتاً ممکن است ادرار خونی باشد[۴] یا دارای پیوری قابل مشاهده (چرک در ادرار) باشد.).[۵]
در کودکان
در کودکان خردسال، ممکن است تنها علامت عفونت دستگاه ادراری (UTI) تب باشد. . به دلیل فقدان علائم واضح‌تر، وقتی دختران کوچکتر از دو سال و یا پسران ختنه نشده کوچکتر از یک سال دچار تب می‌شوند، بسیاری از انجمن‌های پزشکی توصیه می‌کنند که کشت ادرار صورت بگیرد. . ممکن است نوزادان خوب غذا نخورند، استفراغ کنند، بیشتر بخوابند، و یا نشانه‌های یرقان را از خود نشان دهند.در کودکان بزرگتر، ممکن است دوباره بی‌اختیاری ادرار (از دست دادن کنترل مثانه) رخ دهد.[۶]
در سالمندان
علائم دستگاه ادراری غالباً در سالمندان مشاهده نمی‌شود.[۷]نشانه‌های مذکور ممکن است مبهم و همراه با بی‌اختیاری باشد، و تنها علائم موجود تغییر در وضعیت ذهنی یا خستگی باشد.[۲] گرچه در برخی موارد نخستین نشانه‌ای که ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی با آن مواجه می‌شود عفونت خونی یا عفونت در خون است.[۴] این واقعیت که بسیاری از افراد مسن پیشاپیش دچار بی‌اختیاری و یا زوال عقل شده‌اند ممکن است کار تشخیص را پیچیده‌تر کند.[۷]
علت
E. coliعلت ۸۰-۸۵٪ عفونتهای دستگاه ادراری است و استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوسعلت ۵-۱۰٪ موارد دیگر است.[۱] این عفونت‌ها ندرتاً ممکن است به علت عفونت ویروسی یا قارچی باشند.[۸] سایر علل باکتریایی عبارتند از: کلبسیلا، پروتئوس، سودوموناس و انتروباکتر. این موارد چندان معمول نبوده و به‌طور معمول به ناهنجاری‌های سیستم ادراری و یا سوند ادراری مربوط هستند.[۴] عفونت دستگاه ادراری ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس به‌طور معمول به‌صورت عوارض جانبی عفونتهای منتقله از راه خون رخ می‌دهد.[۲]
آمیزش جنسی
در زنان جوان فعال از نظر جنسی، فعالیت جنسی علت ۷۵-۹۰٪ عفونتهای مثانه است و خطر عفونت با تعداد دفعات آمیزش جنسی رابطه دارد.[۱] اصطلاح "سیستیت ماه عسل" به پدیده عفونتهای مکرر ادراری در اوایل ازدواج اطلاق می‌شود. در زنان پس از یائسگی، فعالیت جنسی تأثیری بر خطر ابتلا به UTI ندارد. استفاده از اسپرم‌کش جدای از تعداد دفعات آمیزش جنسی خطر ابتلا به UTI را افزایش می‌دهد.[۱] زنان نسبت به مردان بیشتر مستعد ابتلا به UTI هستند زیرا در زنان مجرای خروجی مثانه بسیار کوتاه‌تر بوده و به مقعد نزدیک‌تر است.[۹] از آنجا که سطح استروژن در زنان با یائسگی کاهش می‌یابد، خطر ابتلای آنها به عفونتهای دستگاه ادراری به‌علت از دست رفتن فلور واژن که نقشی حفاظت‌کننده دارد، افزایش می‌یابد.[۹]
سوندهای ادراری
سوند ادراری خطر ابتلا به عفونتهای دستگاه ادراری را افزایش می‌دهد.خطر ابتلا به باکتریوری (وجود باکتری در ادرار) بین سه تا شش درصد در هر روز بوده و آنتی بیوتیک‌های پروفیلاکسی در کاهش عفونتهای دارای علائم مؤثر نیستند.[۹]خطر عفونت مربوطه را می‌توان با سوندگذاری صرفاً در صورت نیاز، استفاده از روش آسپتیک برای وارد کردن سوند و تخلیه بسته و بدون مانع کاهش داد.[۱۰][۱۱][۱۲]
سایر
ممکن است استعداد بروز عفونتهای مثانه در خانواده وجود داشته باشد.سایر عوامل خطرساز عبارتند از دیابت،[۱] ختنه نشده بودن، و داشتن پروستات بزرگ.[۲]عوامل پیچیده‌کننده وضعیت نسبتاً مبهم بوده و شامل استعداد آناتومیکی، عملکردی، و یا اختلالات متابولیکی می‌باشد.درمان عفونت پیچیده‌تر دستگاه ادراری دشوار است و معمولاً نیاز به ارزیابی، درمان و پیگیری تهاجمی‌تر دارد. .[۱۳] در کودکان، عفونتهای دستگاه ادراری با ریفلاکس مثانه به حالب (حرکت‌های غیرطبیعی ادرار از مثانه به حالبها یا کلیهها) و یبوست ارتباط دارد.[۶]
افراد دارای آسیب طناب نخاعی بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونتهای دستگاه ادراری هستند و بخشی از این امر به دلیل استفاده مداوم از سوند بوده و بخشی دیگر به دلیل اختلال در دفع ادرار است. .[۱۴] این شایع‌ترین علت بروز عفونت در این افراد و همچنین شایع‌ترین علت بستری شدن در بیمارستان است.[۱۴]علاوه بر این به نظر می‌رسد استفاده ازآب ذغال اخته و یا مکمل‌های ذغال اخته در پیشگیری و درمان این افراد مؤثر نباشد.[۱۵]
پیدایش بیماری
باکتری که باعث عفونت دستگاه ادراری می‌شود به‌طور معمول از طریق مجرای خروجی مثانه وارد آن می‌شود. با این حال ممکن است عفونت از طریق خون و یا لنف نیز رخ دهد.اعتقاد بر این است که این باکتری معمولاً از روده به مجرای خروجی مثانه منتقل می‌شود، و خطر این مسئله در زنان به علت آناتومی آنها بیشتر است. باکتری E. Coli پس از راه پیدا کردن به مثانه قادر است به دیواره مثانه بچسبد و بیوفیلم مقاوم در برابر پاسخ ایمنی بدن را تشکیل دهد.[۴]
پیشگیری
تعدادی از اقداماتی که تأثیر آنها بر دفعات بروز عفونت دستگاه ادراری به اثبات نرسیده عبارتند از: استفاده از قرص‌های ضدبارداری یا کاندوم، ادرار کردن بلافاصله پس از مقاربت، نوع لباس زیر مورد استفاده، شیوه‌های بهداشت شخصی پس از ادرار کردن و یا مدفوع کردن، و یا این که آیا فرد به‌طور معمول حمام می‌کند یا دوش می‌گیرد.[۱]به همین ترتیب با فقدان شواهد مربوط به اثر نگهداشتن ادرار، استفاده از نوار بهداشتی، و شستشوی واژن مواجه هستیم.[۹]
به افراد مبتلا به عفونتهای مکرر دستگاه ادراری که از اسپرم‌کش یا دیافراگم به‌عنوان روش پیشگیری از بارداری استفاده می‌کنند، توصیه می‌شود از روش‌های دیگری استفاده نمایند.[۴](آب یا کپسول) ذغال اخته ممکن است بروز بیماری در افرادی که دچار عفونتهای مکرر می‌شوند را کاهش دهد،[۱۶][۱۷] اما مسئله تحمل در دراز مدت مربوط به[۱۶] ناراحتی دستگاه گوارش در بیش از ۳۰٪ افراد رخ می‌دهد.[۱۸] دو بار استفاده در روز ممکن است نسبت به یک بار استفاده در روز ارجحیت داشته باشد.[۱۹] تا سال ۲۰۱۱ بررسی مفید بودن استفاده از پروبیوتیک‌های درون‌واژنی همچنان نیازمند مطالعات بیشتری بوده است.[۴]استفاده از کاندوم بدون اسپرم‌کش و یا استفاده از قرص‌های ضدبارداری، خطر عفونت دستگاه ادراری غیرپیچیده را افزایش نمی‌دهد. .[۲۰]
داروها
برای کسانی که به عفونتهای مکرر دچار می‌شوند، استفاده از آنتی بیوتیکها به‌طور روزانه و برای دوره‌ای طولانی مدت مؤثر است.[۱]داروهایی که اغلب مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از: نیتروفورانتوئین و تری‌متوپریم/سولفامتوکسازول.[۴] متانامین نیز ماده دیگری است که غالباً برای این منظور استفاده می‌شود چرا که در مثانه‌ای که اسیدیته آن کم است فرمالدئید تولید می‌کند که مقاومت بدن در برابر آن افزایش نمی‌یابد.[۲۱] در مواردی که عفونت ناشی از مقاربت است، مصرف آنتی بیوتیک پس از مقاربت ممکن است مفید باشد.[۴]معلوم شده است که در زنان یائسه، استفاده از استروژن واژنی موضعی باعث کاهش بروز عفونت شده است. استفاده از استروژن واژنی از پساری‌ها بر خلاف کرم‌های موضعی، به اندازه استفاده از آنتی بیوتیک با دوز پایین مؤثر نبوده است .[۲۲] تا سال ۲۰۱۱ چندین واکسن در دست تهیه بوده است.[۴]
در کودکان
شواهد حاکی از این امر که آنتی بیوتیک‌های پیشگیرانه عفونتهای ادراری در کودکان را کاهش می‌دهند ضعیف است. .[۲۳] با این حال، اگر هیچ ناهنجاری دیگری در کلیهها وجود نداشته باشد، ابتلای مکرر به عفونت دستگاه ادراری ندرتاً موجب مشکلات کلیوی شده و باعث ایجاد بیماری مزمن کلیوی در کمتر از یک سوم درصد (۰٫۳۳٪) در بزرگسالان می‌گردد. .[۲۴]
تشخیص
در موارد روشن، می‌توان تنها بر اساس علائم نسبت به تشخیص و درمان اقدام کرد و نیازی به تأیید بیشتر از طریق آزمون‌های آزمایشگاهی نیست.در موارد پیچیده و یا مشکوک، ممکن است تأیید تشخیص از طریق آنالیز ادرار و جستجو به‌دنبال حضور نیتریت در ادرار، سلولهای سفید خون (لکوسیت‌ها)، و یا لکوسیت استراز مفید باشد. یکی دیگر از آزمایش‌ها، یعنی آزمایش میکروسکوپی ادرار به دنبال حضور سلولهای قرمز خون، سلولهای سفید خون، و یا باکتری می‌گردد. کشت ادرار در صورتی مثبت تلقی می‌شود که تعداد کلنی‌های باکتریایی بزرگتر یا مساوی به ۱۰۳ واحد تشکیل‌دهنده کلنی در هر میلی‌لیتر ارگانیسم متداول در دستگاه ادراری باشد. حساسیت آنتی بیوتیکی را نیز می‌توان با این کشت آزمایش کرد، و از این حیث در انتخاب درمان آنتی بیوتیکی مفید است.با این حال ممکن است درمان آنتی بیوتیکی در زنانی که نتیجه کشت آنها منفی است باز هم به بهبود منجر شود.[۱]چرا که علائم می‌توانند مبهم باشند و تشخیص بیماری می‌تواند در افراد مسن بدون آزمایش‌های قابل اعتماد مربوط به عفونتهای دستگاه ادراری، مشکل باشد.[۷]
طبقه‌بندی
عفونت ادراری ممکن است تنها دستگاه ادراری تحتانی را مبتلا کند که در این صورت به آن عفونت مثانه گفته می‌شود. همچنین ممکن است دستگاه ادراری فوقانی را درگیر نماید که در این صورت به آن پیلونفریت گفته می‌شود. اگر ادرار حاوی مقدار باکتری قابل توجهی بوده، اما هیچ نشانه‌ای وجود نداشته باشد، به این وضعیت باکتریوری بدون علامت گفته می‌شود.[۲]اگر عفونت دستگاه ادراری شامل عفونت در قسمت فوقانی بوده و فرد به دیابت شیرین مبتلا باشد، باردار بوده، مرد باشد، یا دچار نقص ایمنی باشد، عفونت مذکور پیچیده محسوب می‌شود.[۳][۴] در غیر این صورت اگر در زنی سالم و پیش از یائسگی رخ دهد، غیرپیچیده محسوب می‌شود.[۳] در کودکان هنگامی که عفونت دستگاه ادراری با تب همراه باشد، عفونت دستگاه ادراری فوقانی تلقی می‌گردد.[۶]
در کودکان
برای تشخیص وجود عفونت دستگاه ادراری در کودکان، باید نتیجه کشت ادرار مثبت باشد. از آنجا که مسئله آلودگی بسته به روش جمع‌آوری مورد استفاده مشکل‌آفرین است، بنابراین آستانه ۱۰۵ CFU/mL جهت نمونه تهیه شده به روش "تمیز گرفته شده" از ادرار میانی، آستانه ۱۰۴ CFU/mL جهت نمونه‌های تهیه شده از سوند، و آستانه ۱۰۲ CFU/mL جهت نمونه‌گیری سوپراپوبیک (نمونه‌ای که به‌طور مستقیم با سوزن از مثانه کشیده می‌شود) مورد استفاده قرار می‌گیرد. سازمان بهداشت جهانی استفاده از "کیسه‌های ادرار" برای جمع‌آوری نمونه را با توجه به میزان بالای آلودگی در هنگام کشت توصیه نمی‌کند، و در کسانی که آموزش ادرار کردن در توالت را ندیده‌اند، سوندگذاری ترجیح دارد. برخی سازمان‌ها نظیر آکادمی اطفال آمریکا استفاده از اولتراسوند کلیوی و دفع سیستویورتروگرام (تماشای مجرای خروجی مثانه و کیسه مثانه فرد با استفاده از اشعه ایکس در حین ادرار کردن وی) را برای تمام کودکان کوچکتر از دو سال که عفونت دستگاه ادراری داشته‌اند توصیه می‌کنند.با این حال، به این دلیل که حتی در صورت تشخیص وجود بیماری درمان مؤثری وجود ندارد، سایر سازمان‌ها نظیر موسسه ملی تعالی بالینی تصویربرداری متداول را تنها برای کودکان دارای سن کمتر از شش ماه یا کسانی که نتایج آنها غیرمعمول است، توصیه می‌نمایند.[۶]
تشخیص افتراقی
در زنان مبتلا به سرویسیت (التهاب گردن رحم) یا واژینیت (التهاب واژن) و در مردان جوان دارای علائم عفونت دستگاه ادراری، ممکن است علت بیماری عفونت کلامیدیا تراکوماتیس یا نایسریا گونورا باشد.[۲][۲۵] واژینیت ممکن است به علت عفونت قارچی باشد.[۲۶] در افرادی که به دفعات مکرر علائم عفونت دستگاه ادراری را تجربه می‌کنند، اما کشت ادرار آنها همچنان منفی است و با آنتی بیوتیک بهبود پیدا نمی‌کند می‌توان سیستیت بینابینی (درد مزمن در مثانه) را در نظر گرفت.[۲۷] همچنین در تشخیص افتراقی می‌توان پروستاتیت (التهاب پروستات) را نیز در نظر داشت.[۲۸]
درمان
مهمترین مبنای درمان استفاده از آنتی بیوتیکها است. گاهی اوقات در طول چند روز اول علاوه بر آنتی بیوتیک، فنازوپیریدین تجویز می‌شود تا به تسکین سوزش و رفع اضطرار ناشی از عفونت مثانه کمک کند.[۲۹] با این حال، با توجه به مشکلات ایمنی ناشی از استفاده از آن و به‌ویژه افزایش خطر ابتلا به متهموگلوبینمی (میزان متهموگلوبین بالاتر از سطح عادی در خون) استفاده مداوم از آن توصیه نمی‌شود.[۳۰] ممکن است استامینوفن (پاراستامول) نیز برای تب استفاده شود.[۳۱]
در زنانی که عفونت دستگاه ادراری ساده به‌طور مکرر در آنها رخ می‌دهد، تنها در صورتی که درمان اولیه با شکست مواجه گردد، ممکن است خوددرمانی پس از بروز علائم و پیگیری پزشکی منجر به بهبود شود.نسخه آنتی بیوتیک را می‌توان از طریق تلفن به داروساز اعلام کرد.[۱]
غیرپیچیده
عفونتهای غیرپیچیده را می‌توان تنها بر اساس علائم تشخیص داد و درمان کرد.[۱] آنتی بیوتیک‌های خوراکی نظیر تری‌متوپریم/سولفامتوکسازول (TMP / SMX)، سفالوسپورینها، نیتروفورانتوئین و یا فلوروکینولون زمان بهبود را به‌طور قابل ملاحظه‌ای کوتاه می‌کنند و به همان اندازه مؤثر هستند.[۳۲] معمولاً یک دوره درمان سه روزه با تری‌متوپریم، TMP/SMX یا یک فلوروکینولون کفایت می‌کند، حال آن که درمان با نیتروفورانتوئین به ۵ - ۷ روز زمان نیاز دارد.[۱][۳۳]با شروع درمان، علائم باید در عرض ۳۶ ساعت بهبود پیدا کند.[۳]در حدود ۵۰٪ از افراد بدون درمان طی چند روز یا چند هفته بهبود می‌یابند.[۱] انجمن بیماریهای عفونی آمریکا استفاده از فلوروکینولون به‌عنوان نخستین درمان را به دلیل نگرانی از ایجاد مقاومت در برابر این دسته از داروها توصیه نمی‌کند.[۳۳] با وجود هشدار مذکور، در اثر استفاده وسیع از تمام این داروها، مقاومت‌هایی در برابر آنها به‌وجود آمده است.[۱] در برخی از کشورها تری متوپریم به تنهایی معادل TMP/SMX محسوب می‌شود.[۳۳] در عفونتهای ساده دستگاه ادراری در کودکان، آنها اغلب به یک دوره سه روزه آنتی بیوتیک پاسخ می‌دهند.[۳۴]
پیلونفریت
پیلونفریت نسبت به عفونت مثانه ساده و با استفاده از دوره طولانی‌تر آنتی بیوتیک‌های خوراکی و یا آنتی بیوتیک‌های داخل وریدی به‌صورت بهتری درمان می‌شود.[۳۵] به طور معمول در نواحی که میزان مقاومت کمتر از ۱۰٪ است، یک دوره هفت روزه مصرف فلوروکینولون خوراکی سیپروفلوکساسین مورد استفاده قرار می‌گیرد.اگر میزان مقاومت برخی نواحی بیش از ۱۰٪ باشد، اغلب یک دوز داخل وریدی سفتریاکسون تجویز می‌شود. ممکن است لازم باشد کسانی که علائم شدیدتری دارند، در بیمارستان بستری شوند تا به‌طور مداوم آنتی بیوتیک دریافت کنند.[۳۵]اگر علائم پس از دو یا سه روز از شروع درمان بهبود پیدا نکند، ممکن است عوارضی نظیر انسداد ادراری ناشی از سنگ کلیه در نظر گرفته شود.[۲][۳۵]
اپیدمیولوژی
عفونتهای دستگاه ادراری شایع‌ترین عفونت باکتریایی در زنان است.[۳] این عفونت‌ها اغلب بین سنین ۱۶ و ۳۵ سالگی رخ می‌دهد، و ۱۰٪ از زنان در هر سال به عفونت دچار می‌شوند و ۶۰٪ آنها در طول زندگی خود یک بار دچار عفونت می‌گردند.[۱][۴] بروز مجدد بیماری امری شایع است و نزدیک به نیمی از افراد در طی یک سال برای بار دوم دچار عفونت می‌شوند.عفونتهای دستگاه ادراری در زنان نسبت به مردان چهار برابر بیشتر رخ می‌دهد.[۴]پیلونفریت به میزان۲۰-۳۰ بار کمتر اتفاق می‌افتد.[۱]این بیماری شایع‌ترین علت عفونتهای مبتلایی در بیمارستان بوده و حدود ۴۰٪ موارد آن را تشکیل می‌دهند.[۳۶] با افزایش سن، میزان باکتری بدون علامت در ادرار، از دو تا هفت درصد در زنانی که در سنین باروری هستند و به میزان ۵۰٪ در زنان مسن در خانه‌های سالمندان افزایش می‌یابد.[۹]میزان باکتری بدون علامت در ادرار مردان ۷۵ سال به بالا بین ۷-۱۰٪ است.[۷]
عفونتهای دستگاه ادراری ممکن است ۱۰٪ از افراد را در دوران کودکی مبتلا کند.[۴]در میان کودکان، شیوع عفونتهای دستگاه ادراری در پسران ختنه نشده با سن کمتر از سه ماه بیشترین میزان بوده، و سپس دختران کمتر از یک سال در رده دوم قرار دارند.[۶]با این حال برآورد فراوانی این بیماری در میان کودکان بسیار متغیر است. در گروهی از کودکان که مبتلا به تب بوده و در محدوده سنی بین تولد و دو سال قرار داشتند، بین ۲ تا ۲۰٪ آنها مبتلا به عفونت دستگاه ادراری تشخیص داده شدند.[۶]
جامعه و فرهنگ
در ایالات متحده، عفونت دستگاه ادراری علت حدود هفت میلیون مراجعه به مطب، یک میلیون مراجعه به بخش اورژانس، و صد هزار بار بستری شدن در بیمارستان در طی هر سال است.[۴]هزینه درمان این عفونت‌ها هم به لحاظ زمان از دست رفته در سر کار و هم هزینه‌های مراقبت‌های پزشکی چشمگیر است.در ایالات متحده هزینه‌های درمان مستقیم به میزان ۱٫۶ میلیارد دلار در سال تخمین زده می‌شود.[۳۶]
تاریخچه
شرح عفونتهای دستگاه ادراری از دوران باستان موجود است و اولین شرح مستند آن در پاپیروس ابرس آمده که قدمت آن به سال ۱۵۵۰ قبل از میلاد برمی‌گردد.[۳۷] مصریان از آن به‌عنوان "فرستادن گرما از مثانه" یاد می‌کردند.[۳۸] درمان مؤثر این بیماری تا زمان تهیه و در دسترس قرار گرفتن آنتی بیوتیکها در دهه ۱۹۳۰ صورت نمی‌گرفت و پیش از آن استفاده از گیاهان، حجامت و استراحت توصیه می‌شد.[۳۷]
در دوران بارداری
عفونتهای دستگاه ادراری به علت افزایش خطر ابتلا به عفونت کلیه در دوران بارداری بیشتر نگران‌کننده است. در دوران بارداری، سطح بالای پروژسترون خطر کاهش تون عضلات حالب و مثانه را افزایش داده و منجر به افزایش احتمال برگشت ادرار به حالب و به سمت کلیهها می‌شود.گرچه در زنان باردار خطر ابتلا به باکتریوری بدون علامت افزایش نمی‌یابد، اما در صورتی که باکتریوری وجود داشته باشد خطر ابتلای آنها به عفونت کلیه ۲۵-۴۰٪ است.[۹] بنابراین اگر آزمایش ادرار نشانه‌ای از وجود عفونت را نشان دهد - حتی اگر علائم دیگر وجود نداشته باشد - توصیه می‌شود درمان صورت بگیرد.به‌طور معمول از سفالکسین یا نیتروفورانتوئین استفاده می‌شود، زیرا به‌طور کلی این داروها برای دوران بارداری بی‌خطر تلقی می‌شوند.[۳۹] عفونت کلیه در دوران بارداری ممکن است ناشی از تولد زودرس یا پره اکلامپسی باشد (حالت فشار خون بالا و اختلال در عملکرد کلیه در طی بارداری می‌تواند منجر به تشنج شود).[۹]
منابع
- ↑ ۱٫۰۰ ۱٫۰۱ ۱٫۰۲ ۱٫۰۳ ۱٫۰۴ ۱٫۰۵ ۱٫۰۶ ۱٫۰۷ ۱٫۰۸ ۱٫۰۹ ۱٫۱۰ ۱٫۱۱ ۱٫۱۲ ۱٫۱۳ ۱٫۱۴ Nicolle LE (2008). "Uncomplicated urinary tract infection in adults including uncomplicated pyelonephritis". Urol Clin North Am. 35 (1): 1–12, v. doi:10.1016/j.ucl.2007.09.004. PMID 18061019.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ ۲٫۶ ۲٫۷ Lane, DR (2011 Aug). "Diagnosis and management of urinary tract infection and pyelonephritis". Emergency medicine clinics of North America. 29 (3): 539–52. doi:10.1016/j.emc.2011.04.001. PMID 21782073.
{{cite journal}}: Check date values in:|date=(help); Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help) - ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ Colgan, R (2011-10-01). "Diagnosis and treatment of acute uncomplicated cystitis". American family physician. 84 (7): 771–6. PMID 22010614.
{{cite journal}}: Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help) - ↑ ۴٫۰۰ ۴٫۰۱ ۴٫۰۲ ۴٫۰۳ ۴٫۰۴ ۴٫۰۵ ۴٫۰۶ ۴٫۰۷ ۴٫۰۸ ۴٫۰۹ ۴٫۱۰ ۴٫۱۱ ۴٫۱۲ ۴٫۱۳ Salvatore, S (2011 Jun). "Urinary tract infections in women". European journal of obstetrics, gynecology, and reproductive biology. 156 (2): 131–6. doi:10.1016/j.ejogrb.2011.01.028. PMID 21349630.
{{cite journal}}: Check date values in:|date=(help); Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help) - ↑ Arellano, Ronald S. Non-vascular interventional radiology of the abdomen. New York: Springer. p. 67. ISBN 978-1-4419-7731-1.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ۶٫۳ ۶٫۴ ۶٫۵ Bhat, RG (2011 Aug). "Pediatric urinary tract infections". Emergency medicine clinics of North America. 29 (3): 637–53. doi:10.1016/j.emc.2011.04.004. PMID 21782079.
{{cite journal}}: Check date values in:|date=(help); Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help) - ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ ۷٫۳ Woodford, HJ (2011 Feb). "Diagnosis and management of urinary infections in older people". Clinical medicine (London, England). 11 (1): 80–3. PMID 21404794.
{{cite journal}}: Check date values in:|date=(help); Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help) - ↑ Amdekar, S (2011 Nov). "Probiotic therapy: immunomodulating approach toward urinary tract infection". Current microbiology. 63 (5): 484–90. doi:10.1007/s00284-011-0006-2. PMID 21901556.
{{cite journal}}: Check date values in:|date=(help); Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help) - ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ ۹٫۳ ۹٫۴ ۹٫۵ ۹٫۶ Dielubanza, EJ (2011 Jan). "Urinary tract infections in women". The Medical clinics of North America. 95 (1): 27–41. doi:10.1016/j.mcna.2010.08.023. PMID 21095409.
{{cite journal}}: Check date values in:|date=(help); Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help) - ↑ Nicolle LE (2001). "The chronic indwelling catheter and urinary infection in long-term-care facility residents". Infect Control Hosp Epidemiol. 22 (5): 316–21. doi:10.1086/501908. PMID 11428445.
- ↑ Phipps S, Lim YN, McClinton S, Barry C, Rane A, N'Dow J (2006). Phipps, Simon (ed.). "Cochrane Database of Systematic Reviews". Cochrane Database Syst Rev (2): CD004374. doi:10.1002/14651858.CD004374.pub2. PMID 16625600.
{{cite journal}}:|chapter=ignored (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ Gould CV, Umscheid CA, Agarwal RK, Kuntz G, Pegues DA (2010). "Guideline for prevention of catheter-associated urinary tract infections 2009". Infect Control Hosp Epidemiol. 31 (4): 319–26. doi:10.1086/651091. PMID 20156062.
{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ Infectious Disease, Chapter Seven, Urinary Tract Infections from Infectious Disease Section of Microbiology and Immunology On-line. By Charles Bryan MD. University of South Carolina. This page last changed on Wednesday, April 27, 2011
- ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ Eves, FJ (2010 Apr). "Prevention of urinary tract infections in persons with spinal cord injury in home health care". Home healthcare nurse. 28 (4): 230–41. doi:10.1097/NHH.0b013e3181dc1bcb. PMID 20520263.
{{cite journal}}: Check date values in:|date=(help); Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help) - ↑ Opperman, EA (2010 Jun). "Cranberry is not effective for the prevention or treatment of urinary tract infections in individuals with spinal cord injury". Spinal cord. 48 (6): 451–6. doi:10.1038/sc.2009.159. PMID 19935757.
{{cite journal}}: Check date values in:|date=(help) - ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ Jepson RG, Craig JC (2008). Jepson, Ruth G (ed.). "Cochrane Database of Systematic Reviews". Cochrane Database Syst Rev (1): CD001321. doi:10.1002/14651858.CD001321.pub4. PMID 18253990.
{{cite journal}}:|chapter=ignored (help) - ↑ Wang CH, Fang CC, Chen NC; et al. (2012). "Cranberry-containing products for prevention of urinary tract infections in susceptible populations". Arch Intern Med. 172 (13): 988–96. doi:10.1001/archinternmed.2012.3004.
{{cite journal}}: Explicit use of et al. in:|author=(help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ Rossi, R (2010 Sep). "Overview on cranberry and urinary tract infections in females". Journal of Clinical Gastroenterology. 44 Suppl 1: S61-2. doi:10.1097/MCG.0b013e3181d2dc8e. PMID 20495471.
{{cite journal}}: Check date values in:|date=(help); Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help) - ↑ Wang, CH (2012 July 9). "Cranberry-containing products for prevention of urinary tract infections in susceptible populations: a systematic review and meta-analysis of randomized controlled trials". Archives of Internal Medicine. 172 (13): 988–96. PMID 22777630.
{{cite journal}}: Check date values in:|date=(help); Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help) - ↑ Engleberg, N C; DiRita, V; Dermody, T S (2007). "63". Schaechter's Mechanism of Microbial Disease (4 ed.). Baltimore: Lippincott Williams & Wilkins. 618. ISBN 978-0-7817-5342-5.
{{cite book}}: Cite has empty unknown parameters:|laydate=،|coauthors=،|separator=،|trans_title=،|laysummary=،|month=،|trans_chapter=و|lastauthoramp=(help) - ↑ Cubeddu, Richard Finkel, Michelle A. Clark, Luigi X. (2009). Pharmacology (4th ed. ed.). Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins. p. 397. ISBN 9780781771559.
{{cite book}}:|edition=has extra text (help) - ↑ Perrotta, C (2008-04-16). "Oestrogens for preventing recurrent urinary tract infection in postmenopausal women". Cochrane database of systematic reviews (Online) (2): CD005131. doi:10.1002/14651858.CD005131.pub2. PMID 18425910.
{{cite journal}}: Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help) - ↑ Dai, B; Liu, Y; Jia, J; Mei, C (2010). "Long-term antibiotics for the prevention of recurrent urinary tract infection in children: a systematic review and meta-analysis". Archives of Disease in Childhood. 95 (7): 499–508. doi:10.1136/adc.2009.173112. PMID 20457696.
- ↑ Salo, J (2011 Nov). "Childhood urinary tract infections as a cause of chronic kidney disease". Pediatrics. 128 (5): 840–7. doi:10.1542/peds.2010-3520. PMID 21987701.
{{cite journal}}: Check date values in:|date=(help); Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help) - ↑ Raynor, MC (2011 Jan). "Urinary infections in men". The Medical clinics of North America. 95 (1): 43–54. doi:10.1016/j.mcna.2010.08.015. PMID 21095410.
{{cite journal}}: Check date values in:|date=(help); Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help) - ↑ Leung, David Hui ; edited by Alexander. Approach to internal medicine: a resource book for clinical practice (3rd ed. ed.). New York: Springer. p. 244. ISBN 978-1-4419-6504-2.
{{cite book}}:|edition=has extra text (help);|first=has generic name (help); Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help) - ↑ Kursh, edited by Elroy D. (2000). Office urology. Totowa, N.J.: Humana Press. p. 131. ISBN 978-0-89603-789-2.
{{cite book}}:|first=has generic name (help); Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help) - ↑ Walls, authors, Nathan W. Mick, Jessica Radin Peters, Daniel Egan ; editor, Eric S. Nadel ; advisor, Ron (2006). Blueprints emergency medicine (2nd ed. ed.). Baltimore, Md.: Lippincott Williams & Wilkins. p. 152. ISBN 978-1-4051-0461-6.
{{cite book}}:|edition=has extra text (help);|first=has generic name (help) - ↑ Gaines, KK (2004 Jun). "Phenazopyridine hydrochloride: the use and abuse of an old standby for UTI". Urologic nursing. 24 (3): 207–9. PMID 15311491.
{{cite journal}}: Check date values in:|date=(help) - ↑ Aronson, edited by Jeffrey K. (2008). Meyler's side effects of analgesics and anti-inflammatory drugs. Amsterdam: Elsevier Science. p. 219. ISBN 978-0-444-53273-2.
{{cite book}}:|first=has generic name (help) - ↑ Glass, [edited by] Jill C. Cash, Cheryl A. (2010). Family practice guidelines (2nd ed. ed.). New York: Springer. p. 271. ISBN 978-0-8261-1812-7.
{{cite book}}:|edition=has extra text (help);|first=has generic name (help) - ↑ Zalmanovici Trestioreanu A, Green H, Paul M, Yaphe J, Leibovici L (2010). Zalmanovici Trestioreanu, Anca (ed.). "Cochrane Database of Systematic Reviews". Cochrane Database Syst Rev. 10 (10): CD007182. doi:10.1002/14651858.CD007182.pub2. PMID 20927755.
{{cite journal}}:|chapter=ignored (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ ۳۳٫۲ Gupta, K (2011-03-01). "International clinical practice guidelines for the treatment of acute uncomplicated cystitis and pyelonephritis in women: A 2010 update by the Infectious Diseases Society of America and the European Society for Microbiology and Infectious Diseases". Clinical infectious diseases: an official publication of the Infectious Diseases Society of America. 52 (5): e103-20. doi:10.1093/cid/ciq257. PMID 21292654.
{{cite journal}}: Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help) - ↑ "BestBets: Is a short course of antibiotics better than a long course in the treatment of UTI in children".
- ↑ ۳۵٫۰ ۳۵٫۱ ۳۵٫۲ Colgan, R (2011-09-01). "Diagnosis and treatment of acute pyelonephritis in women". American family physician. 84 (5): 519–26. PMID 21888302.
{{cite journal}}: Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help) - ↑ ۳۶٫۰ ۳۶٫۱ Brunner & Suddarth's textbook of medical-surgical nursing (12th ed. ed.). Philadelphia: Wolters Kluwer Health/Lippincott Williams & Wilkins. 2010. p. 1359. ISBN 978-0-7817-8589-1.
{{cite book}}:|edition=has extra text (help) - ↑ ۳۷٫۰ ۳۷٫۱ Al-Achi, Antoine (2008). An introduction to botanical medicines: history, science, uses, and dangers. Westport, Conn.: Praeger Publishers. p. 126. ISBN 978-0-313-35009-2.
- ↑ Wilson...], [general ed. : Graham (1990). Topley and Wilson's Principles of bacteriology, virology and immunity: in 4 volumes (8. ed. ed.). London: Arnold. p. 198. ISBN 0-7131-4591-9.
{{cite book}}:|edition=has extra text (help) - ↑ Guinto VT, De Guia B, Festin MR, Dowswell T (2010). Guinto, Valerie T (ed.). "Cochrane Database of Systematic Reviews". Cochrane Database Syst Rev (9): CD007855. doi:10.1002/14651858.CD007855.pub2. PMID 20824868.
{{cite journal}}:|chapter=ignored (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)