۹کی۱۱ مالیوتکا

۹کا۱۱ مالیوتکا
ای‌تی-۳ ساگر
۹کا۱۱ مالیوتکا; ای‌تی-۳ ساگر
	موشک ارتقاء یافته «۹ام۱۴۲ تی» تولید شده توسط صربستان
نوع	موشک ضد تانک
خاستگاه	شوروی
تاریخچه خدمت
خدمت	۱۹۶۳-اکنون
استفاده‌شده توسط	اتحاد جماهیر شوروی و دیگر کشورها;
جنگ‌ها	جنگ ویتنام; جنگ یوم کیپور; جنگ اوگادن; جنگ ۲۰۰۶ لبنان; جنگ داخلی لیبی; جنگ ایران عراق; جنگ اول چچن; جنگ دوم چچن; جنگ داخلی یمن (۲۰۱۵–تاکنون); جنگ داخلی سوریه; جنگ استقلال کرواسی; مداخله نظامی در یمن به رهبری عربستان سعودی; جنگ خلیج فارس; درگیری‌های مرزی عربستان-یمن
تاریخچه تولید
طراح	ساختمان دفتر طراحی ماشین کولومنا
تاریخ طراحی	۱۹۶۱–۱۹۶۲
سازنده	شوروی، روسیه به‌عنوان جانشین و بقیه کشورها تحت لیسانس این کشور اما نسخهٔ داخلی
تاریخ تولید	۱۹۶۳
گونه‌ها	9M14M, 9M14P1, Malyutka-2, Malyutka-2F
ویژگی‌ها
وزن	۱۰٫۹ کیلوگرم(9M14M); ۱۱٫۴ کیلوگرم (9M14P1); ۱۲٫۵ کیلوگرم (Malyutka-2); حدود ۱۲ کیلوگرم (Malyutka-2F); ۳۰٫۵ کیلوگرم (پرتاب‌گر و سیستم هدایت)
طول	۸۶۰ میلی‌متر; ۱٫۰۰۵ میلی‌متر - نمونهٔ آمادهٔ نبرد (Malyutka-2)
عرض	۳۹۳ میلی‌متر (عرض بال)
قطر	۱۲۵ میلی‌متر
برد مؤثر	۵۰۰ تا ۳۰۰۰ متر
وزن سر جنگی	۲٫۶ کیلوگرم (9M14M, 9M14P1); ۳٫۵ کیلوگرم (Malyutka-2, Malyutka-2F)
بیشینهٔ سرعت	۱۱۵ متر بر ثانیه (۴۱۰ کیلومتر بر ساعت) (9M14M, 9M14P1); ۱۳۰ متر بر ثانیه (۴۷۰ کیلومتر بر ساعت) (Malyutka-2, Malyutka-2F)
سامانهٔ; هدایت	MCLOS, SACLOS (در مدل‌های جدید)

۹کا۱۱ مالیوتکا یا رعد (به روسی: Малютка) - نام ناتو: AT-3 Sagger- یک موشک ضد تانک هدایت‌شونده با هدایت سیمی و هدایت دستی در خط دید ساخت شوروی است.

مالیوتکا اولین موشک ضدتانک شوروی است که می‌تواند توسط یک نفر حمل گردد و به احتمال زیاد پرتولیدترین موشک در نوع خود در طول تاریخ بوده است. شوروی در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ میلادی، هر سال بیش از ۲۵٬۰۰۰ فروند از این موشک تولید می‌کرد. این موشک در ایران (با عنوان موشک رعد)، چین و صربستان ساخته می‌شد.

توسعه

توسعه این موشک از ژوئیه سال ۱۹۶۱ میلادی شروع شد و در این سال دولت شوروی این پروژه را به دو تیم طراحی واگذار کرد: تولا و کولومنا.

انتظارات از این موشک، از جمله موارد زیر بود:

قابل شلیک توسط ماشین جنگی یا انسان باشد.
برد آن در حدود ۳۰۰۰ متر باشد.
در °۶۰، در حدود ۲۰۰ میلی‌متر در بدنه وسایل زرهی نفوذ کند.
جرم آن در بیشترین حالت، ۱۰ کیلوگرم باشد.

این طراحی‌ها از برخی موشک‌ها غربی که از سال ۱۹۵۰ به بعد تولید می‌شدند، پایه می‌گرفتند؛ از جمله این موشک‌ها می‌توان به موشک فرانسوی اِنتک و موشک سوئیسی کبرا اشاره نمود. سرانجام اولین نمونه از این موشک توسط گروه کی‌بی‌ام (دفتر طراحی دستگاه) طراحی شد؛ این گروه همچنین پیش از آن، مسئول پروژه ای‌تی-۱ اسنپر بوده است. اولین آزمایش‌ها در ۲۰ دسامبر ۱۹۶۲ انجام گردید و در ۱۶ دسامبر ۱۹۶۳ این موشک رسماً وارد خدمت گردید.

تاریخچه

نوع حمل‌شوندهٔ انفرادی موشک‌های ضدتانک در شوروی، به گونه‌ای گسترش یافت که جنگ‌افزار اصلی جوخه ضدتانک ارتش شوروی به حساب می‌آمد. هر جوخه، دارای دو دسته مالیوتکا و هر دسته دارای دو تیم بود و هر تیم دو جایگاه پرتابگر از این موشک داشت. یک دستیار توپچی در هر تیم وجود داشت که به موشک‌زن‌ها کمک می‌کرد. موشک سگر (مالیوتکا)، همچنین به وسیلهٔ نفربرهای بی‌ام‌پی-۱ و بی‌ام‌دی-۱، خودرو زره‌پوش شناسایی بی‌آردی‌ام-۲ و بالگردهایی از قبیل میل-۸، میل -۲۴ و آئروسپاسیال غزال مورد کاربری قرار می‌گیرند.