۹کی۱۱ مالیوتکا
۹کا۱۱ مالیوتکا ایتی-۳ ساگر | |
---|---|
نوع | موشک ضد تانک |
خاستگاه | شوروی |
تاریخچه خدمت | |
خدمت | ۱۹۶۳-اکنون |
استفادهشده توسط | اتحاد جماهیر شوروی و دیگر کشورها |
جنگها | جنگ ویتنام جنگ یوم کیپور جنگ اوگادن جنگ ۲۰۰۶ لبنان جنگ داخلی لیبی جنگ ایران عراق جنگ اول چچن جنگ دوم چچن جنگ داخلی یمن (۲۰۱۵–تاکنون) جنگ داخلی سوریه جنگ استقلال کرواسی مداخله نظامی در یمن به رهبری عربستان سعودی جنگ خلیج فارس درگیریهای مرزی عربستان-یمن |
تاریخچه تولید | |
طراح | ساختمان دفتر طراحی ماشین کولومنا |
تاریخ طراحی | ۱۹۶۱–۱۹۶۲ |
سازنده | شوروی، روسیه بهعنوان جانشین و بقیه کشورها تحت لیسانس این کشور اما نسخهٔ داخلی |
تاریخ تولید | ۱۹۶۳ |
گونهها | 9M14M, 9M14P1, Malyutka-2, Malyutka-2F |
ویژگیها | |
وزن | ۱۰٫۹ کیلوگرم(9M14M) ۱۱٫۴ کیلوگرم (9M14P1) |
طول | ۸۶۰ میلیمتر ۱٫۰۰۵ میلیمتر - نمونهٔ آمادهٔ نبرد (Malyutka-2) |
عرض | ۳۹۳ میلیمتر (عرض بال) |
قطر | ۱۲۵ میلیمتر |
برد مؤثر | ۵۰۰ تا ۳۰۰۰ متر |
وزن سر جنگی | ۲٫۶ کیلوگرم (9M14M, 9M14P1) ۳٫۵ کیلوگرم (Malyutka-2, Malyutka-2F) |
بیشینهٔ سرعت | ۱۱۵ متر بر ثانیه (۴۱۰ کیلومتر بر ساعت) (9M14M, 9M14P1) ۱۳۰ متر بر ثانیه (۴۷۰ کیلومتر بر ساعت) (Malyutka-2, Malyutka-2F)[۳] |
سامانهٔ هدایت | MCLOS, SACLOS (در مدلهای جدید) |
۹کا۱۱ مالیوتکا یا رعد (به روسی: Малютка) - نام ناتو: AT-3 Sagger- یک موشک ضد تانک هدایتشونده با هدایت سیمی و هدایت دستی در خط دید ساخت شوروی است.
مالیوتکا اولین موشک ضدتانک شوروی است که میتواند توسط یک نفر حمل گردد و به احتمال زیاد پرتولیدترین موشک در نوع خود در طول تاریخ بوده است. شوروی در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ میلادی، هر سال بیش از ۲۵٬۰۰۰ فروند از این موشک تولید میکرد. این موشک در ایران (با عنوان موشک رعد)، چین و صربستان ساخته میشد.
توسعه
[ویرایش]توسعه این موشک از ژوئیه سال ۱۹۶۱ میلادی شروع شد و در این سال دولت شوروی این پروژه را به دو تیم طراحی واگذار کرد: تولا و کولومنا.
انتظارات از این موشک، از جمله موارد زیر بود:
- قابل شلیک توسط ماشین جنگی یا انسان باشد.
- برد آن در حدود ۳۰۰۰ متر باشد.
- در °۶۰، در حدود ۲۰۰ میلیمتر در بدنه وسایل زرهی نفوذ کند.
- جرم آن در بیشترین حالت، ۱۰ کیلوگرم باشد.
این طراحیها از برخی موشکها غربی که از سال ۱۹۵۰ به بعد تولید میشدند، پایه میگرفتند؛ از جمله این موشکها میتوان به موشک فرانسوی اِنتک و موشک سوئیسی کبرا اشاره نمود. سرانجام اولین نمونه از این موشک توسط گروه کیبیام (دفتر طراحی دستگاه) طراحی شد؛ این گروه همچنین پیش از آن، مسئول پروژه ایتی-۱ اسنپر بوده است. اولین آزمایشها در ۲۰ دسامبر ۱۹۶۲ انجام گردید و در ۱۶ دسامبر ۱۹۶۳ این موشک رسماً وارد خدمت گردید.
تاریخچه
[ویرایش]نوع حملشوندهٔ انفرادی موشکهای ضدتانک در شوروی، به گونهای گسترش یافت که جنگافزار اصلی جوخه ضدتانک ارتش شوروی به حساب میآمد. هر جوخه، دارای دو دسته مالیوتکا و هر دسته دارای دو تیم بود و هر تیم دو جایگاه پرتابگر از این موشک داشت. یک دستیار توپچی در هر تیم وجود داشت که به موشکزنها کمک میکرد. موشک سگر (مالیوتکا)، همچنین به وسیلهٔ نفربرهای بیامپی-۱ و بیامدی-۱، خودرو زرهپوش شناسایی بیآردیام-۲ و بالگردهایی از قبیل میل-۸، میل -۲۴ و آئروسپاسیال غزال مورد کاربری قرار میگیرند.
فهرست استفادهکنندگان موشک
[ویرایش]استفادهکنندگان فعلی
[ویرایش]- افغانستان[۴]
- الجزایر[۵]
- آنگولا[۶]
- ارمنستان
- جمهوری آذربایجان[۶]
- بنگلادش[۷]
- بوسنی و هرزگوین[۶]
- بلغارستان[۶]
- کامبوج[۴]
- چین[۸]
- کرواسی[۶]
- کوبا[۶]
- جمهوری چک
- مصر[۶]
- اریتره[۶]
- اتیوپی[۶]
- گینه[۶]
- هند[۶]
- ایران[۹]
- اندونزی[۶]
- قرقیزستان[۶]
- لیبی
- مالی[نیازمند منبع]
- مغولستان
- مراکش[۶]
- موزامبیک[۶]
- نیکاراگوئه[۶]
- کره شمالی[۶]
- پرو[۶]
- لهستان[۶]
- رومانی[۶]
- روسیه[۱۰]
- جمهوری دموکراتیک عربی صحرا[۱۱]
- اسلواکی[۱۰]
- سودان جنوبی[۶]
- صربستان[۶]
- سودان[۶]
- سوریه[۶]
- ترکمنستان[۶]
- اوگاندا[۱۲]
- * ازبکستان[۶]
- ویتنام[۶]
- یمن[۶]
- زامبیا[۶]
استفادهکنندگان غیردولتی
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ "AT-3 SAGGER Anti-Tank Guided Missile Hongjian (Red Arrow)-73". Federation of American Scientists (FAS).
- ↑ "AT-3 SAGGER Anti-Tank Guided Missile Hongjian (RedArrow)-73". www.globalsecurity.org. Global Security.
- ↑ "Btvt.narod.ru". Retrieved 13 November 2014.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ "Trade Register". Stockholm International Peace Research Institute. Archived from the original on 31 January 2011. Retrieved 9 June 2018.
- ↑ "9M14". www.deagel.com. Archived from the original on 3 November 2013. Retrieved 1 January 2014.
- ↑ ۶٫۰۰ ۶٫۰۱ ۶٫۰۲ ۶٫۰۳ ۶٫۰۴ ۶٫۰۵ ۶٫۰۶ ۶٫۰۷ ۶٫۰۸ ۶٫۰۹ ۶٫۱۰ ۶٫۱۱ ۶٫۱۲ ۶٫۱۳ ۶٫۱۴ ۶٫۱۵ ۶٫۱۶ ۶٫۱۷ ۶٫۱۸ ۶٫۱۹ ۶٫۲۰ ۶٫۲۱ ۶٫۲۲ ۶٫۲۳ ۶٫۲۴ ۶٫۲۵ ۶٫۲۶ ۶٫۲۷ ۶٫۲۸ International Institute for Strategic Studies (IISS) (14 February 2018). "The Military Balance 2018". The Military Balance (به انگلیسی). Routledge. 118.
- ↑ "Trade-Register-1971-2018.rft". Stockholm International Peace Research Institute. Archived from the original on 31 January 2011. Retrieved 2019-04-21.
- ↑ "FAS report on AT-3 SAGGER Anti-Tank Guided Missile". Archived from the original on 3 March 2016. Retrieved 6 March 2016.
- ↑ "آشنایی با موشکهای ضد زره ایران". hamshahrionline.ir. Archived from the original on 25 April 2017. Retrieved 2 June 2017.
- ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ "Future Artillery Systems: 2016 Market Report" (PDF). Tidworth: Defence IQ. 2016. Archived from the original (PDF) on 22 January 2018. Retrieved 21 January 2017.
- ↑ Salvador López de la Torre (20 November 1984). "El fracaso militar del Polisario: Smul Niran, una catástrofe de la guerrilla". ABC (به اسپانیایی). pp. 32–33. Archived from the original on 7 July 2018. Retrieved 4 September 2018.
- ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ۱۲٫۲ International Institute for Strategic Studies, The Military Balance, 2017
- ↑ "Armed Actor Research Notes: Armed Groups' Holding of Guided Light Weapons. Number 31, June 2013" (PDF). Small Arms Survey. Archived (PDF) from the original on 13 March 2016. Retrieved 9 June 2018.
- ↑ Said Khatib. "Palestinian militants from the Al-Quds Brigades, the armed wing of..." AFP/Getty Images.
- ↑ "Iraq: Turning a blind eye: The arming of the Popular Mobilization Units" (PDF). Amnesty International. 5 January 2017. Archived (PDF) from the original on 13 March 2017. Retrieved 9 June 2018.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «9K11 Malyutka». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۳ اوت ۲۰۲۰.