پرش به محتوا

آکریدین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آکریدین
Acridine chemical structure
نام آیوپاک ارجح

Acridine[۱]

دیگر نام‌ها

Dibenzo[b'e]pyridine[۲]
23-Benzoquinoline[۳]

شناساگرها
شماره ثبت سی‌ای‌اس ۲۶۰-۹۴-۶ ✔Y
پاب‌کم ۹۲۱۵
کم‌اسپایدر ۸۸۶۰ ✔Y
شمارهٔ ئی‌سی 205-971-6
ChEBI CHEBI:36420 ✔Y
ChEMBL CHEMBL۳۹۶۷۷ ✔Y
شمارهٔ آرتی‌ئی‌سی‌اس AR7175000
جی‌مول-تصاویر سه بعدی Image 1
Image 2

  • n1c3c(cc2c1cccc2)cccc3

    c1ccc2c(c1)cc3ccccc3n2

  • InChI=1S/C13H9N/c1-3-7-12-10(5-1)9-11-6-2-4-8-13(11)14-12/h1-9H ✔Y
    Key: DZBUGLKDJFMEHC-UHFFFAOYSA-N ✔Y

    InChI=1/C13H9N/c1-3-7-12-10(5-1)9-11-6-2-4-8-13(11)14-12/h1-9H
    Key: DZBUGLKDJFMEHC-UHFFFAOYAF

خصوصیات
فرمول مولکولی C13H9N۱
جرم مولی ۱۷۹٫۲۲ g mol−1
شکل ظاهری White powder
بوی Irritating
چگالی 1.005 g/cm3 (20 °C)[۲]
دمای ذوب ۱۰۶–۱۱۰ درجه سلسیوس (۲۲۳–۲۳۰ درجه فارنهایت؛ ۳۷۹–۳۸۳ کلوین)
at 760 mmHg[۲]
دمای جوش ۳۴۴٫۸۶ درجه سلسیوس (۶۵۲٫۷۵ درجه فارنهایت؛ ۶۱۸٫۰۱ کلوین)
at 760 mmHg[۲]
انحلال‌پذیری در آب 46.5 mg/L[۲]
انحلال‌پذیری Soluble in کربن تتراکلرید الکل دی‌اتیل اتر بنزن[۲]
log P 3.4[۲]
فشار بخار 0.34 kPa (150 °C)
2.39 kPa (200 °C)
11.13 kPa (250 °C)[۴]
اسیدی (pKa) 5.58 (20 °C)[۲]
UV-vis (λmax) 392 nm[۵]
پذیرفتاری مغناطیسی -123.3·10-6 cm3/mol
ترموشیمی
205.07 J/mol·K[۴]
208.03 J/mol·K[۴]
179.4 kJ/mol[۲]
Std enthalpy of
combustion ΔcHo298 		6581.3 kJ/mol[۴]
خطرات
GHS pictograms The exclamation-mark pictogram in the Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS)[۵]
سیستم هماهنگ جهانی طبقه‌بندی و برچسب‌گذاری مواد شیمیایی خطرناک
GHS hazard statements H302[۵]
طبقه‌بندی ئی‌یو زیان‌آور
کدهای ایمنی R۲۲, R36/37/38
شماره‌های نگهداری S۲, S24/25, S۳۶
لوزی آتش
NFPA 704 four-colored diamondSpecial hazards (white): no code
آمریکا Permissible
exposure limit (PEL) 		TWA 0.2 mg/m3 (benzene-soluble fraction)[۶]
LD50 500 mg/kg (mice, oral)[۳]
به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa)
 ✔Y (بررسی) (چیست: ✔Y/N؟)
Infobox references


آکریدین (انگلیسی: Acridine) یک ترکیب آلی ناجور حلقه حاوی نیتروژن است. این ترکیب به شکل پودر سفید رنگ بوده و نخستین بار در سال ۱۸۷۰ توسط دو شیمیدان آلمانی به نام‌های کارل گربه و هنریک کارو کشف و جداساری شد.

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Nomenclature of Organic Chemistry : IUPAC Recommendations and Preferred Names 2013 (Blue Book). Cambridge: انجمن سلطنتی شیمی. 2014. p. 211, 214. doi:10.1039/9781849733069-FP001. ISBN 978-0-85404-182-4.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ ۲٫۶ ۲٫۷ ۲٫۸ Lide, David R., ed. (2009). هندبوک شیمی و فیزیک سی‌آرسی (90th ed.). بوکا راتون، فلوریدا: انتشارات سی‌آرسی. ISBN 978-1-4200-9084-0.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام fca وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ Acridine in Linstrom, P.J.; Mallard, W.G. (eds.) NIST Chemistry WebBook, NIST Standard Reference Database Number 69. National Institute of Standards and Technology, Gaithersburg MD. http://webbook.nist.gov (retrieved 2014-06-22)
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ کاتالوگ آنلاین زیگما بدون تاریخ.
  6. ↑ NIOSH Pocket Guide to Chemical Hazards 0145

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ آکریدین موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=آکریدین&oldid=36323713»