پذیرفتاری مغناطیسی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمودار پذیرفتاری مغناطیسی بر حسب دما برای قطعه‌ای آهن جهت مشاهده اثر هاپکینسون

در الکترومغناطیس، پذیرفتاری مغناطیسی (به انگلیسی: Magnetic susceptibility) قابلیت مغناطیزه شدن ماده‌ای را گویند[۱] و این یعنی چه مقدار از یک ماده قرار داده شده در یک میدان مغناطیسی مغناطیده می‌شود.

بر این اساس می‌توان مواد را به ۳ دستهٔ فرومغناطیسی، پارامغناطیسی، و دیامغناطیسی دسته‌بندی نمود.

بویژه در ام آر آی، به خاصیتی گویند که در ذات هر ماده بوده، و هنگام قرار گرفتن در یک میدان مغناطیسی خارجی، باعث تغییر آن میدان مغناطیسی در محیط دور و اطراف خود می‌گردد،[۲] همانند مثلاً ماده حاجب.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. MRI in Practice. Westbrook C, et al. 3Ed. Blackwell Publishing. 2005. p.396
  2. Review of Radiologic Physics. Walter Huda, Richard Slone. Lippincott Williams. 2004. p.250