پرش به محتوا

جغرافیای طبیعی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط محمد جواد احمدیان (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۲ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۳۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

این نگاره با رنگ واقعی از سطح و جو زمین است. تصویر ناسا، مرکز پروازهای فضایی گودارد. NASA image.

جغرافیای طبیعی یا زمین‌نگاری فیزیکی که همچنین به چهرنگاری[۱] یا ژئوسیستم نیز شناخته می‌شود، مطالعهٔ جغرافیایی از چهره‌های طبیعی سیارهٔ زمین است. این رشته از جغرافیا به تجزیه و تحلیل و سنجش پراکندگی اشکال زمین، آب‌وهوا، خاک‌ها، گیاهان، جانوران و دیگر پدیده‌های طبیعی می‌پردازد.[۲] جغرافیای طبیعی روی جغرافیا از نگاه علوم زمین تمرکز دارد و با هدف درک فیزیکی بهتر، در داخل بدنهٔ جغرافیای فیزیکی، زمین اغلب به چند سپهر یا محیط‌هایی تقسیم می‌شوند. این سپهرها با اصلی بودن هواسپهر عبارت‌اند از: سنگ‌سپهر، آب‌سپهر، هواسپهر، زمین‌سپهر و زیست‌سپهر (الگوهای جهانی گیاگان و زیاگان) است.

شاخه‌های اصلی

جغرافیای طبیعی می‌تواند به دسته‌بندی کلی زیر تقسیم گردد:

زمین‌ریخت‌شناسی جغرافیای کرانه (ساحل) اقلیم‌شناسی و پارین‌اقلیم‌شناسی زیست‌زمین‌نگاری
زمین‌سنجی جغرافیای زیست‌محیطی و مدیریت زیست‌محیطی یخزارشناسی آب‌شناسی و آب‌نگاری
بوم‌شناسی منظر اقیانوس‌نگاری خاک‌شناسی پارین‌زمین‌نگاری
دانش دوران چهارم

در جغرافیای طبیعی دانش‌آموزان و به‌ویژه دانش‌جویان، درک عمیقی از فرآیندهایی که سیاره ما را شکل می‌دهند و این که چگونه بر زندگی و جوامع انسانی تأثیر می‌گذارند، توسعه خواهند داد.[۳]

پانویس

  1. «زمین‌شناسی چهرنگاشتی» [زمین‌شناسی] هم‌ارزِ «زمین‌شناسی فیزیوگرافیکی» (physiographic geology) مترادفِ: «زمین‌‌ریخت‌شناسی ۲» هم‌ارزِ «ژئومورفولوژی» (2 geomorphology)؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر هفتم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۹۴-۸ (ذیل سرواژهٔ زمین‌شناسی چهرنگاشتی)
  2. کتاب علم جغرافیا قسمت مقدمه پاراگراف دوم
  3. "Physical Geography". Newcastle University (به انگلیسی). 2020.