یوزف منگله

یوزف منگله
منگله در ۱۹۴۴
نام(های) مستعار	فرشته مرگ (آلمانی: Todesengel) فرشته سفید (آلمانی: der weiße Engel یا weißer Engel) ولفگانگ گرهارد (نام تدفین)
زاده	۱۶ مارس ۱۹۱۱ گونتسبورگ، امپراتوری آلمان
درگذشته	۷ فوریهٔ ۱۹۷۹ (۶۷ سال) برچیوگه، سائو پائولو، برزیل
وفاداری	آلمان نازی
شاخه نظامی	شوتزاِشتافل
سال‌های خدمت	۱۹۳۸–۱۹۴۵
درجه	اس‌اس-هاوپت‌اشتورم‌فورر (کاپیتان)
شماره خدمت	حزب نازی #۵٬۵۷۴٬۹۷۴ اس‌اس #۳۱۷٬۸۸۵
نشان‌ها	صلیب آهنین درجه یک صلیب آهنین درجه دو صلیب لیاقت در جنگ، درجه دو به همراه شمشیر نشان سیاه برای مجروحان مدال برای حفاظت از مردم آلمان
آلما ماتر	دانشگاه بن دانشگاه مونیخ (پی‌اچ‌دی) در انسان‌شناسی دانشگاه فرانکفورت (دکترای پزشکی)
همسر(ان)	ایرنه شونباین (ا. ۱۹۳۹–ج. ۱۹۵۴) مارتا منگله (ا. ۱۹۵۸)
فرزندان	۱
امضاء

یوزف منگله (آلمانی: Josef Mengele, آلمانی: [ˈjo:zɛf ˈmɛŋələ] ؛ ۱۶ مارس ۱۹۱۱ – ۷ فوریه ۱۹۷۹) افسر و پزشک آلمانی در سازمان شوتزاِشتافل (اس‌اس) نازی‌ها بود که در طول جنگ جهانی دوم ابتدا در جبهه روسیه و سپس در اردوگاه آشویتس فعالیت داشت. او در دوران هولوکاست به دلیل آزمایش‌های مرگبارش بر روی زندانیان در اردوگاه آشویتس ۲-بیرکناو، لقب «فرشته مرگ» (آلمانی: Todesengel) گرفت. منگله عضوی از تیم پزشکی بود که قربانیان را برای قتل در اتاق‌های گاز انتخاب می‌کردند.

پیش از جنگ، منگله در رشته‌های انسان‌شناسی و پزشکی مدرک دکتری گرفت و به عنوان پژوهشگر فعالیت خود را آغاز کرد. او در سال ۱۹۳۷ به حزب نازی پیوست و در سال ۱۹۳۸ به اس‌اس ملحق شد. در آغاز جنگ جهانی دوم، به عنوان افسر پزشکی گردان خدمت کرد و سپس در اوایل سال ۱۹۴۳ به سرویس اردوگاه‌های کار اجباری آلمان نازی منتقل شد. در آشویتس، او فرصتی یافت تا آزمایش‌های ژنتیکی روی انسان‌ها انجام دهد. آزمایش‌های او عمدتاً روی دوقلوها متمرکز بود، بدون هیچ توجهی به سلامت یا ایمنی قربانیان. در ژانویه ۱۹۴۵، با پیشروی نیروهای ارتش سرخ در لهستان اشغالی، تنها ده روز پیش از ورود نیروهای شوروی به آشویتس، منگله به اردوگاه گروس-روزن منتقل شد که ۲۸۰ کیلومتر از آشویتس فاصله داشت.

پس از جنگ، منگله در ژوئیه ۱۹۴۹ با کمک شبکه‌ای از اعضای سابق اس‌اس به آرژانتین گریخت. او ابتدا در بوئنوس آیرس و اطراف آن ساکن بود، اما در سال ۱۹۵۹ به پاراگوئه و سپس در سال ۱۹۶۰ به برزیل گریخت، در حالی که از سوی آلمان غربی، اسرائیل و شکارچیان نازی مانند سیمون ویزنتال تحت تعقیب بود. منگله با وجود درخواست‌های استرداد دولت آلمان غربی و عملیات مخفیانه موساد، آژانس اطلاعاتی اسرائیل، موفق به فرار شد. او در سال ۱۹۷۹ پس از سکته مغزی هنگام شنا در سواحل برچیوگه غرق شد و تحت نام جعلی ولفگانگ گرهارد دفن شد. بقایای جسد او در سال ۱۹۸۵ از خاک بیرون آورده شد و با بررسی‌های پزشکی قانونی هویتش تأیید گردید.

آغاز زندگی

یوزف منگله در ۱۶ مارس ۱۹۱۱ در شهر گونتسبورگ ایالت باواریا آلمان به دنیا آمد. پدرش مؤسس شرکت کارل منگله و پسران بود. او در ۱۹۳۰ برای تحصیل پزشکی و فلسفه به دانشگاه مونیخ رفت. منگله در ۱۹۳۵ موفق به دریافت دکترای انسان‌شناسی از دانشگاه مونیخ شد.

منگله در ژوئیه ۱۹۳۹ با ایرنه شونباین ازدواج کرد. تنها فرزند آن‌ها به نام رالف در سال ۱۹۴۴ به دنیا آمد.

آزمایش روی انسان

در جریان جنگ جهانی دوم، مِنگِله ۲۱ ماه پزشک اردوگاه آشویتس شد. او در همین مدت پژوهش‌هایی روی اسیران اردوگاه، که همگی محکوم به مرگ بودند، انجام داد. لقب وی در میان اسیران زندان‌های آلمان نازی، «فرشتهٔ مرگ» بود.

منگله از آشویتس به عنوان فرصتی برای ادامه مطالعات انسان‌شناسانهٔ خود و پژوهش بر وراثت استفاده می‌کرد، و از زندانیان برای آزمایش‌های انسانی استفاده می‌کرد.

• تزریق مواد شیمیایی به چشم بچه‌ها برای مطالعه در مورد احتمال تغییر رنگ عنبیه
• تزریق سیمان مایع به بدن زنان (رحم زنان) برای پژوهش دربارهٔ نازایی
• قطع عضوهای مختلف و مطالعه بر روی اثرات آن‌ها
• حبس کردن اسرای جنگی در اتاق گاز و میزان تحمل آنها تا زمان مرگ
• انداختن دوقلوها در استخر اسید سولفوریک برای تهیه اسکلت آنان و مقایسه استخوان‌هایشان با یکدیگر
• اتصال رگ‌های دوقلوها به هم برای مطالعه در مورد امکان احتمالی تعویض خون دوقلوها و بسیاری آزمایش‌های غیرانسانی دیگر.

پس از جنگ

بلافاصله پس از جنگ، یوزف منگله به اسارت ارتش آمریکا درآمد. اما او مدارک جعلی داشت و به عنوان یک مأمور اس اس یا پزشک اردوگاه‌های کار اجباری شناخته نشد و پس از چند هفته آزاد شد. نام او چندین بار در جریان دادگاه نورنبرگ در ۱۹۴۵/ ۱۹۴۶ ذکر شد. در سال ۱۹۴۸، یوزف منگله با نام جعلی به آرژانتین مهاجرت کرد. او در سال ۱۹۵۶ گذرنامه ای از آلمان غربی به نام خود دریافت کرد. یوزف منگله، تا زمان مرگش در ۱۹۷۹ به صورت مخفیانه زندگی کرد. او در سال ۱۹۷۹ در هنگام شنا سکته کرد و درگذشت.

پانویس

منابع

• Encyclopedia Britannica (9 May 2025). "Josef Mengele". britannica.com. Retrieved 26 May 2025.
• Piper, Franciszek (2000). Długoborski, Wacław; Piper, Franciszek (eds.). Auschwitz, 1940–1945. Central Issues in the History of the Camp. Vol. III: Mass Murder. Oświęcim: Auschwitz-Birkenau State Museum. ISBN 978-8385047872. OCLC 929235229.
• Astor, Gerald (1985). Last Nazi: Life and Times of Dr Joseph Mengele. New York: Donald I. Fine. ISBN 0-917657-46-2.
• Kubica, Helena (1998) [1994]. "The Crimes of Josef Mengele". In Gutman, Yisrael; Berenbaum, Michael (eds.). Anatomy of the Auschwitz Death Camp. Bloomington, Indiana: Indiana University Press. pp. 317–337. ISBN 978-0-253-20884-2.
• Posner, Gerald L.; Ware, John (1986). Mengele: The Complete Story. New York: McGraw-Hill. ISBN 0-07-050598-5.
• Wikipedia contributors, "Josef Mengele," Wikipedia, The Free Encyclopedia, https://en.wikipedia.org/wiki/Josef_Mengele (accessed December 24, 2023).