دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ

دانشگاه مونیخ
Ludwig-Maximilians-Universität München
	نشان دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ
	لاتین: Universitas Ludovico-Maximilianea Monacensis
نوع	دانشگاه دولتی
بنیانگذاری شده	۱۴۷۲ (دانشگاه اینگولشتات تا ۱۸۰۲)
رئیس دانشگاه	Bernd Huber [de]
کارمندان مدیریتی	۱۶٬۹۴۳; ۷۴۷ هیئت علمی (۲۰۱۳/۲۰۱۴)
دانشجویان	۵۰٬۵۴۲ (۲۰۱۳/۲۰۱۴; ۱۵٪ بین‌المللی)
موقعیت	مونیخ، آلمان
تعلق ورزشی به	لرو
وبگاه	www.en.uni-muenchen.de

دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ (به آلمانی: Ludwig-Maximilians-Universität München) از بزرگترین دانشگاه‌های آلمان و یکی از دانشگاههای برتر آن کشور است که در شهر مونیخ قرار دارد. این اولین دانشگاه ایالت بایرن بوده که در سال ۱۴۷۲ میلادی در شهر اینگولشتات (۸۰ کیلومتری شمال مونیخ، که در آن زمان دهکده کوچکی بود) بنیان‌گذاری شد و پس از اشغال شهر توسط ارتش فرانسه در سال ۱۷۹۹ به شهر لاندزهوت و سپس به شهر مونیخ منتقل گشت.

دانش‌آموختگان سرشناس[ویرایش]

نگارخانه[ویرایش]

پاپ بندیکت شانزدهم دانشجو و استاد دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ بود.
ویلهلم رونتگن در سال ۱۹۰۱ جایزه نوبل فیزیک را دریافت کرد.
تئودور هانش در سال ۲۰۰۵ جایزه نوبل فیزیک را دریافت کرد.
توماس مان، رمان نویس برنده جایزه نوبل ادبیات دانشجوی دانشگاه مونیخ بود.
ورنر هایزنبرگ در سال ۱۹۳۲ جایزه نوبل فیزیک را دریافت کرد.
فیلسوف، شاعر پارسی و اردو، سر محمد اقبال در دانشگاه مونیخ در رشته فلسفه تحصیل کرد.
هانس-ورنا زین، استاد اقتصاد دانشگاه مونیخ
کنراد آدناور که نخستین صدراعظم آلمان از ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۳ بود.
والداس آدامکوس رئیس‌جمهور لیتوانی از ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۳ و از ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۹ بود.
برتولت برشت شاعر، کارگردان تئاتر و نمایش نامه نویس آلمانی
جامعه‌شناس ماکس وبر استاد دانشگاه مونیخ بود.