تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است.
فرانکو بارزی (زاده ۸ مه۱۹۶۰)، مدافع بازنشستهٔ فوتبال ایتالیا و از برجسته‌ترین بازیکنان تاریخ باشگاه میلان می‌باشد. بعد از پائولو مالدینی بیشترین بازی را برای تیم میلان انجام داده‌است و به عنوان کاپیتان موفق به کسب پنج اسکودتو شده و همچنین سه بار جام باشگاه‌های اروپا را بالای سر برده‌است.بارزی همچنین یکی از اعضای ایتالیا در جام جهانی ۱۹۸۲ بود و موفق شد همراه تیم ایتالیا قهرمان جهان بشود.[۲] او در آخرین بازی ملی‌اش، در فینال جام جهانی ۱۹۹۴، در مقابل برزیل اولین ضربه پنالتی تیمش را از دست داد.[۳]
این مدافع بازیساز همراه فرانس بکن بائر آلمانی از بهترین لیبروهای تاریخ فوتبال می‌باشد . یک بازیکن کامل با خصوصیات توأم دفاعی، هجومی، بازیسازی، رهبری و هدایت‌کننده تیم که در قلب تیم آث میلان افسانه ای اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 قرار داشت. وی به عنوان کاپیتان تیم آث میلان دو بار در سال‌های 1989 و 1990 جام قهرمانی باشگاه‌های اروپا را بالای سر برد. وی از باارزش‌ترین بازیکنان جام جهانی 1990 در کشور خود بود. بارزی در نظرسجی مجله‌ی ورلد ساکر در لیست یک‌صد فوتبالیست برتر قرن بیستم در رتبه‌ی نوزدهم جای گرفت.
او در جام جهانی 1994 در حالیکه بازوبند کاپیتانی تیم ملی ایتالیا را بر دست داشت در مرحله گروهی بازی‌ها دچار مصدومیت شد، اما با صعود تیم ملی ایتالیا با درخشش روبرتو باجیو، پائولو مالدینی و روبرتو دونادونی به دیدار نهایی رقابت‌ها در این دیدار حضور داشت و با رهبری خط دفاع ایتالیا موجب شد 120 دقیقه زوج روماریو و به به تو در دست یابی به گل ناموفق باشند. این کاپیتان مصدوم تازه به میدان بازگشته، در ضربات پنالتی فینال جام 94 به عنوان اولین پنالتی زن ایتالیا معرفی شد (تصمیم اشتباه) و آخرین ضربه خود برای تیم ملی ایتالیا را به بالای دروازه کلودیو تافارل گلر برزیلی فرستاد. وی تا سال 1997 در باشگاه آث میلان به بازی پرداخت.
_e_Rosso_e_Nero_(Strisce).png){kind=small}
