انگم
 | این نوشتار به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
اَنگُم[۱] یا رزین (به انگلیسی: Resin) شیره درختان است که اغلب در فَصل بهار از شاخه‌ها و تنه درختان خارج می‌شود.در زبان های محلی در نقاط مختلف ایران این نوع صمغ با اصطلاحات مختلفی بیان می شود. مثلا در زبان محلی منطقه جیرنده(گیلان) به این نوع صمغ هنگف (Hongof) و در زبان ترکی " جیه " گفته می شود.در قدیم از این صمغ در این منطقه برای ساختن چسب و غیره استفاده می گردید.
رزین اصطلاحی است که برای بسپارهای طبیعی و مصنوعی به کار می‌رود. منابع طبیعی رزین‌ها، حیوانات، گیاهان و مواد معدنی می‌باشند. این بسپارها به سادگی شکل‌پذیر بوده لیکن دوام کمی دارند. رزین‌های رایج عبارتند از روزین، آسفالت، قیر، کهربا، سندروس، لیگنپین و لاک شیشه‌ای. رزین‌های طبیعی اصلاح شده شامل سلولز و پروتئین می‌باشند.
صمغ‌های دارویی ترکیبات هیدروکلوئیدی گیاهی هستند که بی‌شکل و نیمه شفاف بوده و به وسیله خراش دادن گیاهان عالی به وجود می‌آیند بعضی از هیدرو کلوئیدهای مفید نیز در جنین دانه یا قسمت‌های دیگر گیاه به حالت پکتین وجود دارند که Agarو Alginو Carageenanمثالهایی از این نوع می‌باشند
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ واژهٔ مصوب فرهنگستان زبان و ادب پارسی، دفتر نخست تا چهارم
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ انگم موجود است. |
 |
این یک مقالهٔ خرد مرتبط با گیاه‌شناسی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
