انگم
 | این نوشتار به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
اَنگُم[۱] یا رزین (به انگلیسی: Resin) شیره درختان است که اغلب در فصل بهار از شاخه‌ها و تنه درختان خارج میشود. در زبان‌های محلی در نقاط مختلف ایران این نوع صمغ با اصطلاحات مختلفی بیان میشود. مثلاً در زبان محلی منطقه جیرنده (گیلان) به این نوع صمغ هنگف (Hongof) و در زبان ترکی " جیه " گفته میشود. در قدیم از این صمغ در این منطقه برای ساختن چسب و غیره استفاده می‌گردید.
رزین اصطلاحی است که برای بسپارهای طبیعی و مصنوعی به کار می‌رود. منابع طبیعی رزین‌ها، حیوانات، گیاهان و مواد معدنی می‌باشند. این بسپارها به سادگی شکل‌پذیر بوده لیکن دوام کمی دارند. رزینهای رایج عبارتند از روزین، آسفالت، قیر، کهربا، سندروس، لیگنپین و لاک شیشه‌ای. رزینهای طبیعی اصلاح شده شامل سلولز و پروتئین می‌باشند.
صمغ‌های دارویی ترکیبات هیدروکلوئیدی گیاهی هستند که بی‌شکل و نیمه شفاف بوده و به وسیله خراش دادن گیاهان عالی به وجود می‌آیند بعضی از هیدرو کلوئیدهای مفید نیز در جنین دانه یا قسمت‌های دیگر گیاه به حالت پکتین وجود دارند که Agarو Alginو Carageenanمثالهایی از این نوع می‌باشند
انواع رزین عبارت است از:
رزین تبادل یونی[ویرایش]
یکی از انواع رزین ، رزینهای تبادل یونی نام دارند این مواد در فرایند سختی گیر آب، یون‌های سختی آور آب (کلسیم و منیزیم) را حذف می‌کنند و به جای آن سدیم آزاد می‌کنند.
این رزین‌ها به ۳ دسته ، رزین کاتیونی،رزین آنیونی و رزین میکس بد تقسیم می‌شوند.
رزین وینیل استر[ویرایش]
رزین پلی استر[ویرایش]
رزین پلی استر ماده ای است که در مجسمه سازی و کارهای صنعتی و تولید سنگ مصنوعی مورد استفاده قرار می گیرد. رزین پلی استر وقتی با هاردنر (خشک کن) مخلوط می گردد پس از مدتی حرارت آن بالا می رود و به حالت ژله در می آید و سپس سخت و محکم می گردد. به هنگام سفت شدن پلی استر، مولکول ها به هم نزدیک شده و مقداری از محلول نیز تبخیر می گردد، در نتیجه، حجم پلی استر بعد از بستن، اندکی کاهش می یابد. پلی استر سخت شده را دیگر نمی توان به حالت مایع برگرداند و مناسب ترین درجه برای کار با پلی استر، حرارت بیست درجه می باشد. پلی استر مایع، بوی زننده ای دارد و اگر روزانه مقدار پنج کیلوگرم از آن مصرف شود بی ضرر است، ولی بیش تر از این مقدار را باید در اتاقی که تهویه می شود، انجام داد. رزین پلی استر به بعضی اجسام مانند چوب می چشبد. برای جلوگیری از این امر می توانیم از پارافین و یا فیلم نیز استفاده کنیم. فیلم، مایعی است که با قلم مو بر سطح قالب زده می شود و پس از خشک شدن، یک لایه نایلون مانند نازک ایجاد می کند. رزین پلی استر باید در جای خنک و تاریک نگهداری شود. عمر رزین در صورتی که مرغوب باشد، به دوازده ماه می رسد. پلی استر بعد از بستن، محکم، غیر سمی و غیر متخلخل می گردد و می توان آن را سوهان زد و یا با مته سوراخ نمود. انواع رنگ های پودری را می توان با رزین پلی استر مخلوط نمود تا به صورت رنگین در آید. رزین پلی استر در مقابل نور تغییر رنگ نمی دهد. هاردنرهای مورد استفاده در پلی استر، به دو صورت مایع و خمیری وجود دارند که کار کردن با نوع خمیری ساده تر است، هاردنر مایع به رنگ آب است و بوی تندی دارد
رزین اپوکسی[ویرایش]
رزین اپوکسی از تکپارها که مولکول های واحدی هستند و از به هم پیوستن آنها بسپارها یا همان پلیمر ها که مولکول های بزرگ را تشکیل می دهند ،با زنجیر کوتاه که در انتهایشان یک گروه اپوکساید قرار دارد تشکیل می شود.[۲] رزین اپوکسی در ابتدا به صورت بی رنگ و کاملا شفاف بوده که با اظافه نمودن پیگمنت های رنگی در انواع رنگ ها تولید می گردد.
رزین اپوکسی بر اساس نوع هاردنر (سخت کننده) به اپوکسی های پلی آمین و پلی آمید دسته بندی می گردد.
سخت کننده های آمینی را معمولا برای اپوکسی های بدون حلال با کاربری چسب و کفپوش و یا برای کاربری هایی که ضخامت بالایی از مواد مد نظر است مورد استفاده قرار می دهند.اما پلی آمید ها را نمی توان در ضخامت های بالا مورد استفاده قرار داد و از آن ها برای ضخامت های کمتر از 200 میکرون به عنوان رنگ و پوشش های محافظتی استفاده می گردد.
به عبارت کلی تر می توان گفت اپوکسی های پلی آمینی به عنوان چسب و کفپوش و یا در صنایع قالب سازی و تزئینی و اپوکسی های پلی آمیدی به عنوان رنگ های صنعتی مورد استفاده قرار می گیرند.
پوشش های اپوکسی به دلیل ویژگی های خاصشان در صنایع مختلف به عنوان رنگ های صنعتی ضد خورندگی،کف پوش ها ،چسب ، کامپوزیت ها و … مورد استفاده قرار می گیرند[۳]
رزین اکریلیک[ویرایش]
نوعی از معمول‌ترین رزینهای استفاده شده در رنگ‌های محلول در آب می باشد. این نوع رزین لایه نازک و ضدآب را بر روی چوب به وجود می آورد. یک نوع رزین اکریلیک مشتق شده به نام رنگ لیتکس دارای دو ویژگی می باشد که مواد مناسبی برای چوب است.
نکته جالب در مورد این نوع رزین این است که با لایه نازک آن بر سطح چوب مانع نفوذ آب و رطوبت می گردد و همین نوع را هنگامی که بخواهید تمیز نمایید مقاومت بالایی ندارد.
رزین اکریلیک به دو نوع تقسیم میشود:
ترموست: با حرارت دیدن سخت میشود.
ترموپلاست: با حرارت دیدن نرم میشود.
رزین اکریلیک ترموست حفظ براقیت نسبتاً مناسبی دارد. همچنین در محلول قابل اسپری از درصد جامد خوبی برخوردار است و مقاومت شیمیایی بیشتری از نوع ترموپلاست دارد.
رزین اکریلیک ترمو پلاست فاقد هر قسمت فعال است و دارای وزن مولکولی به نسبت بالا می باشد. رزین اکریلیک بسیار الاستیک شکل می گیرد به صورتی که بدون ایجاد ترک در لایه نازک رزین امکان همکشیدگی (چوب در اثر از دست دادن رطوبت ابعادش کم میشود) و واکشیدگی (چوب در اثر جذب رطوبت ابادش زیاد میشود) چوب موجود باشد.
رزین آلکیدی[ویرایش]
بیشترین استفاده از این نوع رزین را در رنگ‌های روغنی موجود در بازار می توان مشاهده نمود. همچنین آلکید را می شود با رزین اکلریک مخلوط کرد و استفاده نمود. رزین آلکیدی روغنی یک سطح مقاوم و پر دوام بر روی چوب تشکیل میدهد که در برابر رطوبت و آب مقاومت دارند. می توان نتیجه گرفت که از این نوع رنگ برای چوب‌هایی که در معرض رطوبت و هوا هستند استفاده نمود.
دقت نمایید این نوع رنگها خصلت هوا پذیری ممکن را ندارند. پس زمانی که چوب خیس باشد اگر از آنها استفاده نماییم بعد از خشک شدن آن و از دست دادن رطوبت رنگ تاول می زند. یکی دیگر از کاربردهای این نوع رزین بازسازی چوب‌های قدیمی است که رنگ شده‌اند.
رزین وینیل استر[ویرایش]
رزین وینیل استر رزینی از نوع ترموست، حاصل شده از واکنش شیمیایی رزین اپوکسی با اسیدهای کربوکسیلیک غیر اشباع اتیلنی که دارای خاصیت مکانیکی و شیمیایی مناسب و مقاوم در مقابل خوردگی و هیدرولیز است. دقت نمایید که زمانی که انعطاف‌پذیری سطح رنگ شده در اولویت باشد از رزین وینیل بهره می برند.
رزین پلی استر[ویرایش]
این رزین تشکیل شده از رنگ و هاردنر می باشد. دارای رنگ شفاف و تقریباً بی‌رنگ است که همراه با تینر فوری بسیار سریع حل می گردد. رزین پلی استر در برابر حرارت، الکل، رطوبت و اسید نسبتاً مقاوم است.
چند نکته مهم
- جذب uv برای افزایش مقاومت در مقابل نور خورشید
- فیلر باعث کاهش جمع شدن، قیمت و ایجاد خواصی مثل مقاومت شعله و آتش
- پیگمنت؛ به منظور رنگ دادن به محصول و زیبایی آن
رزین پلی یورتان[ویرایش]
رزین پلی یورتان به شکل دو جزئی و بر اساس پایه رزین تهیه گشته، معمولاً در زمان کوتاهی خشک می شود. به دلیل مقاومت بالا در برابر محصولاتی که در مقابل نور مستقیم خورشید قرار می گیرند. پلی یورتان‌ها معمولاً از واکنش افزایشی میان گروههای ایزوسیانات و عامل هیدروکسیل شکل می گیرند.
رزین اپوکسی[ویرایش]
رزین اپوکسی متشکل از دو جزء، شامل اپوکسی و سخت‌کننده اپوکسی که به اسم هاردنراپوکسی معروف است، می‌باشد. رزینهای اپوکسی کارایی بسیاری دارند که به صورت وسیع در تقویت، ترمیم و مقاوم‌سازی سازه‌های مختلف مخصوصاً در تولید محصولات کامپوزیتی استفاده می شوند. یکی از کاربردهای رزین اپوکسی به تازگی رونق فراوان گرفته (از سال ۲۰۱۶) که به رزین آرت و چوب شیشه ای(Glassywood) شناخته میشود که در این حرفه، توسط رزینهای اپوکسی مصنوعات مختلف چوبی با اشکال و ابعاد بشدت نامحدود قابل ساخت می‌باشند.
این نوع رزین دارای مقاومت بسیار و چسبندگی خاصی می باشد که در ساخت قالبها و مدلهای کامپوزیتی، مصنوعات چوب شیشه ای و تلفیقی و کفپوشهای صنعتی و دکوراتیو بسیار حائز اهمیت است. رزین اپوکسی عایق الکتریسیته است. از این نوع رزین در تولید انواع قطعات الکتریکی مثل ژنراتورها در صنعت برق به شکل ویژه مورد استفاده می باشد. همچنین نیز در هوافضا و هواپیما سازی برای متصل نمودن قطعات داخلی و خارجی به همدیگر استفاده می شوند. گفتنی است که چسب دوقلو بر پایه اپوکسی ساخته شده‌است.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ واژهٔ مصوب فرهنگستان زبان و ادب پارسی، دفتر نخست تا چهارم
- ↑ «اپوکسی,». آذین پوشش مانا. ۲۰۱۸-۰۳-۰۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۸.
- ↑ «اجرای اپوکسی». civildecor. ۲۰۱۸-۰۳-۰۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۸.
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ انگم موجود است. |
۲. مقاله انواع رزین منتشر شده در سایت چوب رزین در مورد انواع رزین.
 |
این یک مقالهٔ خرد مرتبط با گیاه‌شناسی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |