ساکساگلیپتین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ساکساگلیپتین
داده‌های بالینی
نام‌های تجاریOnglyza
نام‌های دیگرBMS-477118
AHFS/Drugs.com
مدلاین پلاسa610003
داده‌ها
رده‌بندی داروهای
بارداری
روش مصرف داروخوراکی (قرص)
گروه داروییبازدارنده دی پپتیدیل پپتیداز-۴
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
داده‌های فارماکوکینتیک
زیست فراهمی~75% (Tmax = 2 h)
پیوند پروتئینیnegligible
متابولیسمکبد (CYP3A4 و CYP3A5)
نیمه‌عمر حذف2.5 h (saxagliptin), 3.1 h (main metabolite)
دفع۲۲% (صفرا) و ۷۵% (ادرار)
شناسه‌ها
  • (1S,3S,5S)-2-[(2S)-2-amino-2-(3-hydroxy-1-adamantyl)acetyl]-2-azabicyclo[3.1.0]hexane-3-carbonitrile
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
IUPHAR/BPS
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEBI
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC18H25N3O2
جرم مولی۳۱۵٫۴۱۷ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • O=C(N1[C@H](C#N)C[C@@H]2C[C@H]12)[C@@H](N)C35CC4CC(C3)CC(O)(C4)C5
  • InChI=1S/C18H25N3O2/c19-8-13-2-12-3-14(12)21(13)16(22)15(20)17-4-10-1-11(5-17)7-18(23,6-10)9-17/h10-15,23H,1-7,9,20H2/t10?,11?,12-,13+,14+,15-,17?,18?/m1/s1 ✔Y
  • Key:QGJUIPDUBHWZPV-SGTAVMJGSA-N ✔Y
 N✔Y (این چیست؟)  (صحت‌سنجی)

ساکساگلیپتین (انگلیسی: Saxagliptin) یک داروی خوراکی کاهنده قند خون (ضد دیابت) از گروه بازدارنده دی پپتیدیل پپتیداز-۴ (DPP-4) است و در درمان دیابت نوع ۲ کاربرد دارد.[۱][۲]

کاربرد پزشکی[ویرایش]

ساکساگلیپتین به عنوان تک درمانی یا در ترکیب با سایر داروها برای درمان دیابت نوع ۲ استفاده می شود. به نظر نمی‌رسد خطر حمله قلبی یا سکته را کاهش دهد. این دارو خطر بستری شدن در بیمارستان در پی نارسایی قلبی را حدود ۲۷ درصد افزایش می‌دهد، از این رود سازمان FDA آمریکا هشدارهایی را برای آن صادر کرده است. این دارو مانند سایر بازدارنده‌های دی‌پپتیدیل پپتیداز-۴ (DPP-4)، توانایی کاهش HbA1c نسبتاً متوسطی دارد، با خطر نسبتاً پایین هیپوگلیسمی همراه است و باعث افزایش وزن نمی‌شود.[۳][۴]

مکانیسم عمل[ویرایش]

ساکساگلیپتین بخشی از دسته ای از داروهای دیابت به نام بازدارنده دی پپتیدیل پپتیداز-۴ (DPP-4) است. DPP-4 آنزیمی است که هورمون‌های اینکرتین را تجزیه می‌کند. ساکساگلیپتین به عنوان یک مهارکننده DPP-4، تجزیه هورمون‌های اینکرتین را کند می کند و سطح این هورمون‌ها را در بدن افزایش می دهد. این افزایش در هورمون‌های اینکرتین است که مسئول اعمال سودمند و درمانی ساکساگلیپتین، از جمله افزایش تولید انسولین در پاسخ به وعده های‌غذایی و کاهش سرعت گلوکونئوژنز در کبد است.[۵]

نقش دی پپتیدیل پپتیداز-۴ در تنظیم گلوکز خون از راه تخریب GIP[۶] و تخریب GLP-1 است.[۷]

از آنجایی که هورمون های اینکرتین در پاسخ به سطوح بالاتر قند خون فعال‌تر هستند (و در پاسخ به قند خون پایین کمتر فعال هستند)، خطر کاهش خطرناک قند خون (هیپوگلیسمی) با تک درمانی ساکساگلیپتین کم است.

منابع[ویرایش]

  1. Augeri DJ, Robl JA, Betebenner DA, Magnin DR, Khanna A, Robertson JG, et al. (July 2005). "Discovery and preclinical profile of Saxagliptin (BMS-477118): a highly potent, long-acting, orally active dipeptidyl peptidase IV inhibitor for the treatment of type 2 diabetes". Journal of Medicinal Chemistry. 48 (15): 5025–5037. doi:10.1021/jm050261p. PMID 16033281.
  2. "Bristol, Takeda Drugs Offer Alternatives to Januvia (Update2)". Bloomberg. 2008-06-07.
  3. Scirica BM, Bhatt DL, Braunwald E, Steg PG, Davidson J, Hirshberg B, et al. (October 2013). "Saxagliptin and cardiovascular outcomes in patients with type 2 diabetes mellitus". The New England Journal of Medicine. 369 (14): 1317–1326. doi:10.1056/nejmoa1307684. hdl:10044/1/40070. PMID 23992601. S2CID 5080046.
  4. Ali S, Fonseca V (January 2013). "Saxagliptin overview: special focus on safety and adverse effects". Expert Opinion on Drug Safety. 12 (1): 103–109. doi:10.1517/14740338.2013.741584. PMID 23137182. S2CID 12634714.
  5. "Onglyza". eMedTV. Clinaero, Inc. Archived from the original on 14 June 2021.
  6. Mentlein R, Gallwitz B, Schmidt WE (June 1993). "Dipeptidyl-peptidase IV hydrolyses gastric inhibitory polypeptide, glucagon-like peptide-1(7-36)amide, peptide histidine methionine and is responsible for their degradation in human serum". European Journal of Biochemistry. 214 (3): 829–835. doi:10.1111/j.1432-1033.1993.tb17986.x. PMID 8100523.
  7. Ahrén B, Landin-Olsson M, Jansson PA, Svensson M, Holmes D, Schweizer A (May 2004). "Inhibition of dipeptidyl peptidase-4 reduces glycemia, sustains insulin levels, and reduces glucagon levels in type 2 diabetes". The Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism. 89 (5): 2078–2084. doi:10.1210/jc.2003-031907. PMID 15126524.

پیوند به بیرون[ویرایش]