آلبیگلوتاید

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آلبیگلوتاید
داده‌های بالینی
نام‌های تجاریEperzan (Europe), Tanzeum (US)
نام‌های دیگرGSK-716155
AHFS/Drugs.comentry
داده‌ها
روش مصرف داروتزریق زیرجلدی (SC)
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
داده‌های فارماکوکینتیک
پیوند پروتئینیProbably none
متابولیسمMost likely پروتئین‌کافت
نیمه‌عمر حذف5 (4–7) days
شناسه‌ها
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم SID
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
  • none
UNII
KEGG
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC۳۲۳۲H۵۰۳۲N۸۶۴O۹۷۹S۴۱
جرم مولی۷۲۹۷۱٫۳۴ g·mol−1

آلبیگلوتاید (انگلیسی: Albiglutide) یک داروی آگونیست پپتید-1 شبه گلوکاگون (آگونیست GLP-1) است که برای درمان دیابت نوع دو به بازار عرضه شده است.[۱]

کاربرد پزشکی[ویرایش]

آلبیگلوتاید برای درمان دیابت نوع دو در بزرگسالان استفاده میشود. می توان آن را به تنهایی (در صورت بی اثر بودن یا عدم تحمل متفورمین درمانی) یا همراه با سایر داروهای ضد دیابت از جمله انسولین استفاده کرد.[۲] آلبیگلوتید نسبت به سایر آگونیست های GLP-1 برای کاهش هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c، شاخصی برای کنترل طولانی مدت گلوکز خون) و کاهش وزن کمتر موثر است. همچنین به نظر می‌رسد که عوارض جانبی کمتری نسبت به سایر داروهای این دسته داشته باشد، به جز واکنش‌هایی در محل تزریق که تحت آلبی‌گلوتید بیشتر از مثلاً تحت لیراگلوتاید است.[۳]

موارد منع مصرف[ویرایش]

سرطان مدولاری تیروئید (MTC) و نئوپلازی غدد درون ریز متعدد نوع دو (MEN 2)[۴]

عوارض جانبی[ویرایش]

عوارض جانبی رایج (در بیش از ۱۰ درصد از بیماران) در کارآزمایی‌های بالینی، اسهال، تهوع، و جای تعجب نیست که هیپوگلیسمی (سطح پایین گلوکز خون) و واکنش‌ها در محل تزریق بود. عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی نیز شایع بود، اما فقط کمی بیشتر از دارونما. عوارض جانبی غیر معمول اما بالقوه شدید شامل پانکراتیت حاد (در ۰.۳٪ بیماران) و واکنش های حساسیت (در کمتر از 0.1٪) بود.

تداخلات[ویرایش]

هیچ تداخل بالینی مرتبطی در مطالعات با تعدادی از داروهایی که به دلیل پتانسیل تداخل آنها شناخته شده اند (سیمواستاتین، وارفارین، دیگوکسین و داروهای ضد بارداری خوراکی) یافت نشده است. با این وجود، از آنجایی که آلبیگلوتید تخلیه معده را کند می کند، در صورت مصرف همزمان می تواند جذب سایر داروها را افزایش دهد.

فارماکولوژی[ویرایش]

آلبیگلوتید به عنوان آگونیست در گیرنده GLP-1 عمل می کند که آن را به نوعی تقلید کننده اینکرتین تبدیل می کند. این امر باعث افزایش ترشح انسولین، عمدتاً در حضور گلوکز خون بالا می شود و همچنین تخلیه معده را کند میکند.

برخلاف سایر آگونیست های GLP-1، به دلیل ساختاری که دارد در گذر از سد خونی مغزی مشکل دارد. این بدان معنی است که به اندازه سایر آگونیست های GLP-1 بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر نمی گذارد و ممکن است مسئول کاهش وزن محدودی باشد که در دارو دیده میشود.[۵]

منابع[ویرایش]

  1. Liu J, Li L, Deng K, Xu C, Busse JW, Vandvik PO, et al. (June 2017). "Incretin based treatments and mortality in patients with type 2 diabetes: systematic review and meta-analysis". BMJ. 357: j2499. doi:10.1136/bmj.j2499. PMC 5463186. PMID 28596247.
  2. "Eperzan: EPAR — Product Information" (PDF). European Medicines Agency. 2017-08-04.
  3. Madsbad S (April 2016). "Review of head-to-head comparisons of glucagon-like peptide-1 receptor agonists". Diabetes, Obesity & Metabolism. 18 (4): 317–332. doi:10.1111/dom.12596. PMC 5064617. PMID 26511102.
  4. "Tanzeum". Drugs.com.
  5. Yu M, Benjamin MM, Srinivasan S, Morin EE, Shishatskaya EI, Schwendeman SP, Schwendeman A (May 2018). "Battle of GLP-1 delivery technologies". Advanced Drug Delivery Reviews. 130: 113–130. doi:10.1016/j.addr.2018.07.009. PMC 6843995. PMID 30009885.