سید حسن سادات ناصری
سید حسن سادات ناصری | |
---|---|
زادهٔ | ۱ اردیبهشت ۱۳۰۴ |
درگذشت | ۷ بهمن ۱۳۶۸ (۶۴ سال) کابل، افغانستان |
علت مرگ | حملهٔ قلبی |
آرامگاه | آرامگاه ابن بابویه، تهران |
ملیت | ایرانی |
تحصیلات | دکتری زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران |
پیشه(ها) | استاد دانشگاه و پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی |
سیّد حسن سادات ناصری (۱۳۰۴–۱۳۶۸)، پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی، استاد دانشگاه مترجم اهل ایران بود.
زندگینامه
[ویرایش]سید حسن سادات ناصری در ۱ اردیبهشت سال ۱۳۰۴ در تهران متولّد شد. پس از اخذ دیپلم متوسطه ازدبیرستان شرف در تهران، به ترتیب دورهٔ لیسانس تاریخ و فوق لیسانس ادبیات فارسی رادر دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران به پایان برد؛ و در سال ۱۳۴۸ موفّق به اخذ دکتری زبان و ادبیات فارسی گردید. او در سالهای ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۵ در شهر قم به معلّمی اشتغال داشت و در سال ۱۳۴۵ رسماً به عضویّت هیئت علمی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران درآمد. سادات ناصری از سال ۱۳۲۵ با نشریات متعدّدی همکاری خود را آغاز کرد؛ علاوه بر آن به اقتضای طبع به سرودن شعر نیز میپرداخت.[۱]
اوضاع اجتماعی و شرایط زندگی
[ویرایش]سادات ناصری در خانوادهای مذهبی و از پدر و مادری معلّم پرورش یافت.[۲]
تحصیلات رسمی و حرفهای
[ویرایش]سادات ناصری، پس از طی نمودن مراحل تحصیلی مقدّماتی، سرانجام از دبیرستان شرف[۳] موفق به اخذ دیپلم متوسّطه گردید. استاد سادات ناصری دورهٔ لیسانس تاریخ و فوق لیسانس زبان و ادبیّات فارسی را با رتبهٔ اوّل در دانشگاه تهران به پایان برد و در سال ۱۳۲۸ به دورهٔ دکتری زبان و ادبیّات فارسی راه یافت و پایاننامهٔ خود را تحت عنوان «ارتباط افکار حافظ و مولانا» به راهنمایی استاد بدیع الزمان فروزانفر انتخاب کرد؛ لیکن گرفتاریهای آموزشی از یک سو و اشتغال به تتّبعات و تألیفات و تصحیحات در زمینهٔ مورد علاقه اش[۴] از سوی دیگر سبب شد که سالها بعد (در سال ۱۳۴۸) از پایاننامه اش دفاع و دانشنامهٔ دکتری خود را اخذ نماید.[۵]
استادان و مربیان
[ویرایش]استادانی که سادات ناصری زیر نظرشان به کسب علم پرداخت؛ عبارتند از: بدیع الزمان فروزانفر، احمد بهمنیار، جلال الدین همایی و دکتر محمد معین[۶]
زمان و علت فوت
[ویرایش]سیّد حسن سادات ناصری در ۷ بهمن ۱۳۶۸، بنا به دعوت مقامات فرهنگیِ کشور افغانستان، جهت بازدید از مراکز فرهنگی و بررسی چگونگی وضع آموزش و پژوهش زبان و ادب فارسی در آن کشور، به همراه هیئتی عازم افغانستان شد. روز شنبه ۱۴ بهمن ۱۳۶۸ در حدود ساعت ۷:۳۰ بعدازظهر در حین ضیافت شامی که از سوی کاردار سفارت جمهوری اسلامی ایران به افتخار هیئت مذکور برپا شده بود، ناگهان دچار حملهٔ قلبی شد و جان سپرد. پیکر وی در ابن بابویه تهران به خاک سپرده شد.[۷]
فعالیّتهای آموزشی
[ویرایش]سادات ناصری در کنار تألیف کتاب و سرودن شعر به کار معلّمی نیز اشتغال داشت؛ ایشان ازسال ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۵ خورشیدی در مدارس قم به تدریس پرداخت و در سال ۱۳۴۵ رسماً به عضویت هیئت علمی دانشکدهٔ ادبیّات و علوم انسانی دانشگاه تهران درآمد.[۵]
سایر فعالیّتها و برنامههای روزمره
[ویرایش]سید حسن سادات ناصری به اقتضای طبع، شعر هم میسرود؛ ضمناً فعالیّت مطبوعاتی اش را از سال ۱۳۲۵ خورشیدی، از طریق همکاری با نشریاتی همچون وحید، یغما، ارمغان، آموزش و پرورش آغاز کرد.[۸]
تألیف و تصحیح
[ویرایش]- بدیع و قافیه[۹]
- شرکت در هیئت مؤلّفان یک سلسله کتب درسی دبیرستانی[۱۰]
- تصحیح، تحشیه و تعلیق تذکرهٔ آتشکده آذر[۱۱]
- اهتمام در طبع اشعار علی اصغر حکمت[۱۲]
- تصحیح و طبع دیوان ملا محمّد رفیع واعظ قزوینی[۱۳]
- تألیف دو کتاب درسی برای نظام جدید آموزشی دبیرستان ها[۱۴]
- تصحیح و طبع دیوان لطفعلی بیگ آذر بیگدلی[۱۵]
- تصحیح نهجالبلاغه
- اهتمام به چاپ قرآن کریم
- تصحیح دیوان محتشم کاشانی
- تصحیح دیوان حافظ
- تألیف کتاب سرآمدان فرهنگ و تاریخ ایران در دورهٔ اسلامی[۱۶]
- صناعات ادبی در دو مجلّد
- تصحیح و چاپ دیوان کامل صائب تبریزی[۱۷]
- تصحیح و طبع قصص الخاقانی[۱۸]
- تألیف کتاب هزار سال تفسیر فارسی
- تصحیح و تحشیهٔ بخشهای چاپ نشده آتشکدهٔ آذر[۱۹]
- ارتباط افکار حافظ و مولوی
آرا و گرایشهای خاص
[ویرایش]سیّد حسن سادات ناصری ابیاتی به طریق ارتجال، به ویژه در بحر متقارب به شیوهٔ شاهنامه میسرود. وی همچنین به سبک هندی اصفهانی علاقهٔ فراوان داشت.[۶]
پانویس
[ویرایش]- ↑ «سادات ناصری، حسن». راسخون. بایگانیشده از اصلی در ۶ ژوئن ۲۰۱۳. دریافتشده در ۳۰ مرداد ۱۳۹۲.
- ↑ کیهان فرهنگی، سال 6، شماره 11، بهمن 1368
- ↑ تهران
- ↑ که همان شعر و ادب فارسی بود
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ گلزار مشاهیر، زندگینامه در گذشتگان مشاهیر ایران 1358 - 1376، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، ص 156
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ کیهان فرهنگی، سال 6، شماره 11، بهمن 1368
- ↑ گلزار مشاهیر، زندگینامهٔ درگذشتگان مشاهیر ایران، ۱۳۵۸–۱۳۷۶، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، ص ۱۵۷
- ↑ همان ص 156
- ↑ برای دبیرستانها (در نظام قدیم آموزشی) با همکاری دکتر محمد خزائلی 1334
- ↑ در نظام قدیم آموزشی که عبارتند از: قرائت و دستور زبان فارسی و همچنین فارسی و دستور زبان برای سالهای اول تا سوم دبیرستان، گلهای ادب (برای پنج سال اول دبیرستانها با همکاری دکتر خزائلی، بدیع الزمان کردستانی، دکتر هدایت نیرسینا، میر میرانی)
- ↑ از لطفعلی بیگ آذر بیگدلی، در هفت مجلد که سه جلد آن منتشر شدهاست، به ترتیب: بخش نخست در 1336، بخش دوم در 1338 و بخش سوم در 1340)
- ↑ به نام سخن حکمت
- ↑ در سال 1359
- ↑ به نامهای فنون و صنایع ادبی، برای سال دوم رشتهٔ فرهنگ و ادب (سال 1363) و قافیه و صنایع معنوی برای سال سوم رشته فرهنگ و ادب (سال 1362)
- ↑ با همکاری دکتر غلامحسین بیگدلی
- ↑ یک مجلد آن از «آ» تا «س» در سال 1353 منتشر شد.
- ↑ در ده مجلّد
- ↑ اثر ابن داود قلی ولیقی شاملو
- ↑ از بخش چهارم به بعد
منابع
[ویرایش]- [۱][پیوند مرده]
- [۲]
- [۳][پیوند مرده]
- [۴]
- [۵]
- [۶]
- [۷]
- [۸]