تماشاخانه سنگلج

مختصات: ۳۵°۴۷′۵۸″شمالی ۵۱°۲۷′۵۶″غربی / ۳۵٫۷۹۹۴°شمالی ۵۱٫۴۶۵۵°غربی / 35.7994; -51.4655
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تماشاخانه سنگلج
نامتماشاخانه سنگلج
کشورایران
استاناستان تهران
شهرستانتهران
اطلاعات اثر
نام‌های دیگر۲۵ شهریور
کاربریتماشاخانه
دیرینگیپهلوی
دورهٔ ساخت اثرپهلوی
بانی اثرمهندس باباییان
مالک اثروزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
اطلاعات ثبتی
شمارهٔ ثبت۲۷۴۶۹
تاریخ ثبت ملی۲ آذر ۱۳۸۸
اطلاعات بازدید
وبگاهhttps://sangelaj.theater.ir/
نمای بیرونی تماشاخانه سنگلج

تماشاخانه سنگلج یک تماشاخانه در تهران است در محله سنگلج در خیابان بهشت در ضلع جنوبی پارک شهر. تماشاخانهٔ سنگلج در اوایل دههٔ ۱۳۴۰ با زیر بنای ۱۰۳۴ مترمربع و در کنار باغ سنگلج توسط مهندس بابائیان ساخته شد و به وزارت فرهنگ و هنر وقت واگذار شد.[۱] این تماشاخانه که در ابتدا ۲۵ شهریور نام داشت، در مهرماه سال ۱۳۴۴ همراه با اولین جشنواره نمایش‌های ایرانی افتتاح شد، و همین زمان بود که پهلوان اکبر می‌میرد در این تماشاخانه به نمایش درآمد.[۲] آثار نویسندگان بزرگی همچون غلامحسین ساعدی، اکبر رادی و محمود استادمحمد در تماشاخانه سنگلج روی صحنه رفته‌اند. جعفر والی، عباس جوانمرد و علی نصیریان از جمله مهم‌ترین کارگردانانی هستند که نمایش‌های خود را در قالب رپرتوار هنر ملی در تماشاخانه سنگلج روی صحنه برده‌اند.

از نمایش‌های مهمی که در اوایل کارِ این تماشاخانه بر صحنه رفت میراث و ضیافت کارِ بهرام بیضایی را می‌توان نام برد که در آذر ماه ۱۳۴۶ اجرا شد.[۳]

مدیریت تماشاخانه در سال ۱۳۵۹ به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی واگذار شد و به پیشنهاد جمشید مشایخی نام آن به دلیل ساخت آن در محله سنگلج به تماشاخانه سنگلج تغییر کرد. این سازه در تاریخ ۲ آذر ۱۳۸۸ به شماره ۲۷۴۶۹ در فهرست آثار ملی ثبت شد.[۴]

منابع[ویرایش]

  1. «آشنایی با تماشاخانه سنگلج». روزنامه همشهری. ۲۸ تیر ۱۳۹۱. دریافت‌شده در ۲۳ فوریه ۲۰۱۶.
  2. «تاریخچه تماشاخانه سنگلج». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۱.
  3. «سالشمار زندگی و آثار بهرام بیضایی». مجله سیمیا. زمستان ۱۳۸۶ - شماره ۲. صفحهٔ ۱۸.
  4. فرهبد، امیررضا (۱۳۹۹). تهران من، معرفی تهران به روایت فهرست آثار ملی. موسسه نشر شهر. ص. ۲۵۷. شابک ۹۷۸۶۰۰۴۳۹۲۰۹۹.

پیوند به بیرون[ویرایش]