انسداد شناختی
انسداد شناختی (انگلیسی: Cognitive closure) در فلسفه علم و فلسفه ذهن، به گزاره‌ای گفته می‌شود که ذهن انسان از نظر قانون قادر به حل برخی مسائل فلسفی نیست.[۱] اوون فلانگان این موضع را ناتورالیسم ضدسازنده یا «اسرارگرایی جدید» می‌نامد و مدافع اصلی این فرضیه، کالین مکگین[۲][۳] آن را طبیعت‌گرایی متعالی می‌نامد و این امکان را می‌پذیرد که راه‌حل‌ها ممکن است برای یک غیرانسان هوشمند قابل شناخت باشند. از نوعی به عقیده مکگین، چنین پرسش‌های فلسفی‌ای شامل مسئله ذهن و جسم، هویت، معنا، اراده آزاد و دانش، هم پیشینی و هم تجربی است.[۴]
جستارهای وابسته[ویرایش]
- فهرست‌مفاهیم‌فلسفی
- شک‌گرایی فلسفی
- استعلام
- رویکردهای دانشورانه به عرفان
- سه‌گانه مونشهاوزن
- مکتب پیرهونی
- فروکاست‌گرایی
- ندانم‌گرایی
- عدم قطعیت
منابع[ویرایش]
- ↑ Leslie Marsh (ed.), Hayek in Mind: Hayek's Philosophical Psychology, Emerald Group Publishing, 2011, p. xv.
- ↑ Harris, Errol E (2006), Reflections on the Problem of Consciousness, p. 51,
McGinn's stance, while he denies the possibility of ever understanding the causal connection, may be regarded as "naturalistic" in the sense that he does not reject the validity of neuro-physiological theory, and does not doubt that brain activity accompanies conscious states.
. - ↑ Ross Wilson (ed.), The Meaning of "Life" in Romantic Poetry and Poetics, Routledge, 2009, p. 88: "[McGinn] calls his stance "transcendental naturalism..."
- ↑ McGinn, Colin (1994). "The Problem of Philosophy". Philosophical Studies. 76 (2–3): 133–56. doi:10.1007/bf00989821. S2CID 170454227.
It combines deep epistemic transcendence with the denial that what thus transcends is thereby non-natural.
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |