دائموسین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: ویرایش‌های مشکوک به خرابکاری ویرایشگر دیداری |
Realtarafdar (بحث | مشارکت‌ها) اصلاح ویرایش قبلی برچسب: حذف منبع |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
| امضاء = |
| امضاء = |
||
}} |
}} |
||
پادشاه دائموسین یا تموشین به عنوان خدای جنگ شناخته می شود.معنی ادبی تموشین ” بزرگ پادشاه مقدس مبارز” می باشد.همانطور که لقب وی نشان می دهد، پادشاه کشورهای همسایه زیادی را در طول عمر خود تصرف نمود و باعث گسترش بسیار زیاد وسعت گوگوریو در دوران ابتدایی آن شد. |
|||
'''دائموسین''' یا '''تموشین'''<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وب‌گاه=تاریخ ما|نشانی=https://tarikhema.org/ancient/korea/23068/پادشاه-تموشین/|عنوان=پادشاه تموشین}}</ref> (۴۴–۱۸ میلادی)، سومین امپراتور [[گوگوریو]]، شمالی‌ترین در میان [[سه امپراتوری]] کره، بود. [[موهیول]]، به زودی [[گوگوریو]] را به سمت یک دوره توسعه ارضی بزرگ، تسخیر چندین کشور کوچک و امپراطوری قدرتمند [[بویو]] (دانگ بویو)، سوق داد. |
|||
| ⚫ | پادشاه دائموسین در سال چهارم بعد از میلاد به عنوان سومین پسر پادشاه یوری (دومین حاکم گوگوریو) متولد شد.به عنوان یک شاهزاده جوان، نام وی موهیول بود.از کودکی وی باهوش، محکم و کاردان بود.او به خاطر خدمات ارزنده اش در نبرد با پادشاهی شمالی یعنی بویو، به عنوان ولیعهد منصوب شد.روابط با این کشور قدرتمند بزرگترین وظیفه وی بعد از پادشاه شدنش در سن ۱۴ سالگی بود.در چهارمین سال ساطنتش، پادشاه شجاعانه حمله ای را بر علیه بویو ترتیب داد.اما این نبرد به مانند نبرد دیوید و گلیات بود زیرا پادشاهی نوپای گوگوریو کشور قدرتمند بویو را که در آن زمان قابلیت این را داشت که برای یک نبرد بیشتر از۵۰ هزار نفر را مسلح کند، به چالش کشیده بود.لشکر کشی رویا پردازانه ی پادشاه با یک شکست خورد کننده پایان یافت در حالی که پادشاه خودش به سختی از مرگ فرار کرد.اما پادشاه خاضعانه پذیرفت که این شکست تقصیر وی بوده است و حتی شخصا از سربازان زخمی مراقبت نمود.زیر دستان وی به او بیشتر از همه کس احترام می گذاشتند و آنها به شدت مصمم بودند تا زیر لوای پادشاه بزرگ متحد باشند.در حالی که پادشاه یک جنگ را باخت،او هرگز در سیاست شکست نخورد.او در تقویت اتحاد درونی توانا بود و هرگز اجازه نداد تا کشورش مجددا صدمه ببیند.در مقابل، بویو به دلیل کشمکش های داخلی بعد از جنگ تقسیم شده بود و سرانجام خاک آن ضمیمه گوگوریو شد. |
||
پرنس '''موهیول'''، سومین پسر [[پادشاه یوری]] و نوه [[پادشاه جومونگ]] بود. او در سن ۲۰ سالگی، در سال ۱۴ [[بعد از میلاد]] ولیعهد [[گوگوریو]] شد و مدتی بعد، پس از مرگ پدرش، به سلطنت رسید. او در '''"Daesuchonwon"''' دفن شده‌است. |
|||
لشکر کشی نظامی پادشاه تموشین برای گسترش وسعت کشور همچنان ادامه می یافت.در حالی که او چندین قبیله کوچک تر را تصرف می کرد،وی هرگز روستاهای مناطق تصرف شده را غارت نمی کرد.به جای غارت، وی آنها را در داخل خاک گوگوریو ضمیمه می کرد و ساکنان محلی را به عنوان مردم خود می پذیرفت.مناطق همسایه به این نکته پی بردند که گوگوریو یک تصرف کننده ی وحشی نمی باشد بلکه یک کشور قدرتمند می باشد که توسعه ی خود را دنبال می کند.بعضی از قبایل داوطلبانه به گوگوریو تسلیم می شدند. |
|||
[[موهیول]]، [[حکومت مرکزی]] [[گوگوریو]] را قوی کرد و قلمرو [[گوگوریو]] را گسترش داد. او در سال ۲۲ میلادی، [[بویو]] (دانگ بویو) را ضمیمه کشور [[گوگوریو]] کرد و پادشاه آن '''"Daeso"'''یا تسو، را کشت. [[موهیول]]، در سال ۲۶ میلادی '''«Gaema-guk»''' و پس از آن '''«Guda-guk»''' را تصرف کرد. |
|||
تصرف منطقه ی ناکرانگ توسط پادشاه شامل یک داستان رومانتیک می باشد که هنوز هم از آن به عنوان ماجرایی عاشقانه و تراژیک یاد می شود.پادشاه پسرش شاهزاده هودونگ را به منظور حمله به ناکرانگ جایی که او عاشق یه شاهزاده خانم شده بود فرستاد.گفته می شود شاهزاده خانم ناکرانگ یک طبل رمز آلود را که دارای قدرتی برای به صدا دراوردن یک هشدار در زمان حمله سربازان دشمن بود، پاره نمود.شاهزاده خانم به خاطر معشوقش تصمیم گرفته بود به کشورش خیانت کند.در نتیجه، این طبل خودکار صدا دهنده در زمانی که نیروهای گوگوریو به ناکرانگ حمله نمودند و کشور وی به نابودی کشیده شد، عمل نکرد.او توسط پدر خشمگین خود کشته شد و شاهزاده هودونگ به دلیل مرگ وی تاسف زیادی خورد.این داستان عاشقانه ی افسانه ای از قرن اول میلادی تا به امروز در کره شناخته شده می باشد و از روی ان فیلم ها، درام ها، اجراهای باله و موسیقیایی ساخته می شود. |
|||
پس از دفع حمله چینیها در سال ۲۸ میلادی، او پسرش، [[شاهزاده هدونگ|پرنس هودونگ]]، را جهت حمله به مقر فرماندهی '''"NangnangL"'''، در سال ۳۲ میلادی فرستاد پادشاه نانگ ناگ دو دختر به نام لاهی و جامیونگ داشت که یکی باعث نابودی کشور می‌شد. پادشاه نانگ نانگ لاهی را که باعث نابودی می‌شد را به عنوان جانشین خود تعیین کرد و جامیونگ را به [[جایی دور افتاده]] به همراه پسر خدمتکار ملکه با قایق فرستاد و پس از مدتها جامیونگ قدرت پیشگویی را توسط هودونگ به دست می‌آورد و به قصر پدرش برمی‌گردد پادشاه موهیول هودونگ را به نانگ ناگ برای ازدواج با (لاهی) و برای گرفتن قصر می‌فرستد پرنس هودونگ با دختر پادشاه نانگ نانگ (لاهی) ازدواج می‌کند و در آخر هودونگ با اجیر کردن همسر خود (لاهی) برای پاره کردن طبل مقدس (جامیونگ گو) به نانگ نانگ می‌فرستد و پس از رسیدن به مقبره با کشتن نگهبانان وارد معبد می‌شود و پس از جنگ با جامیونگ لاهی طبل را پاره و توسط پرنده پیغام را به هودونگ می‌فرستد و ارتش گوگوریو وارد نانگ نانگ شده آنجا را تسخیر می‌کنند و هنوز جامیونگ زنده مانده بود و پس از مدتها موهیول هودونگ را برای کشتن جامیونگ می‌فرستد؛ و طی جنگ با شورشی‌ها او را دستگیر کرده و شب را کنار دریا می‌مانند و جامیونگ هودونگ را گول‌زده. خنجری را در قلبش فرومی‌کند ولی هودونگ زنده می‌ماند؛ و هودونگ با دیدن سربازان گوگوریو جامیونگ را بغل کرده و شمشیر را وسط کمر خود و جامیونگ فرومی‌کند و هر دو می‌میرند و پادشاه دائموسین موهیول Nangnan" را در سال ۳۷ میلادی فتح نمود. |
|||
پادشاه هودوگ پسر بانو یئون یا یون وایونگ بودند که دختر وزیر اعظم بویو (دانگ بویو) بود که دانگوانگ بر اثر ضربه شمشیر کشته شد همسر اول وی پادشاه موهیول و دومین همسر او سردار دوجین بود که خود رادر سن ۲۵ سالگی از کوه پرت کردو مرد با مرگ وی که قبل از تسخیر بویو بود تسو او را به عنوان ولیعهد قرار داده بود. ابتدا [[دانگ بویو]] شرقی سپس تمامی بویو نابود شد. |
|||
| ⚫ | |||
افسانه ها تصریح می کنند که شاهزاده هودونگ به دلیل یاس به وجود امده در اثر مرگ شاهزاده خانم ناکرانگ خودکشی نمود.اما منابع تاریخی اظهار می کنند که همسر اول پادشاه تموشین شاهزاده را که پسر همسر دوم پادشاه بود، در تله انداخت.زمانی که پادشاه نسبت به هودونگ سو ظن پیدا کرد،شاهزاده ی بد طالع بدون ذکر هیچ علتی خودکشی نمود.در حقیقت زمانی که پادشاه تموشین جوان بود،او شاهد خودکشی برادرش شاهزاده هه میونگ بر اساس دستور پدرش پادشاه یوری بود.بعدها پادشاه تموشین شاهد این بود که پسرش نیز به همین سرنوشت دچار شد.ظاهرا این تراژدی شوک بزرگی به پادشاه وارد کرد.بعد از اینکه پسرش درگذشت، پادشاه تا زمان مرگش در سال ۴۴ بعد از میلاد هیچ دستاورد مهمی کسب نکرد.او در زمان مرگ ۴۰ سال داشت.در خلال ۲۶ سال سلطنت پر حادثه وی، گوگوریو قوی تر شد و ضمینه ای برای پادشاهان آینده برای گسترش بیشتر قدرت پادشاهی فراهم شد. |
|||
== منابع == |
== منابع == |
||
{{پانویس}} |
{{پانویس}} |
||
* [https://tarikhema.org/ancient/korea/23068/%D9%BE%D8%A7%D8%AF%D8%B4%D8%A7%D9%87-%D8%AA%D9%85%D9%88%D8%B4%DB%8C%D9%86/ |پادشاه تموشین ، سایت تاریخ ما] |
|||
* ویکی‌پدیای انگلیسی |
* ویکی‌پدیای انگلیسی |
||
* New History of Korea. Written by Lee Hyun Hee, Park Sung Soo, Yoon Nae Hyung, published by Jimundang, Published year ۲۰۰۵ |
* New History of Korea. Written by Lee Hyun Hee, Park Sung Soo, Yoon Nae Hyung, published by Jimundang, Published year ۲۰۰۵ |
||
نسخهٔ ۱۸ مارس ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۴۶
| دائموسین | |
|---|---|
| پادشاه گوگوریو | |
| سلطنت | ۱۸–۴۴ |
| زاده | ۴ (میلادی) |
| درگذشته | ۴۴ (میلادی) |
| دودمان | گوگوریو |
پادشاه دائموسین یا تموشین به عنوان خدای جنگ شناخته می شود.معنی ادبی تموشین ” بزرگ پادشاه مقدس مبارز” می باشد.همانطور که لقب وی نشان می دهد، پادشاه کشورهای همسایه زیادی را در طول عمر خود تصرف نمود و باعث گسترش بسیار زیاد وسعت گوگوریو در دوران ابتدایی آن شد.
پادشاه دائموسین در سال چهارم بعد از میلاد به عنوان سومین پسر پادشاه یوری (دومین حاکم گوگوریو) متولد شد.به عنوان یک شاهزاده جوان، نام وی موهیول بود.از کودکی وی باهوش، محکم و کاردان بود.او به خاطر خدمات ارزنده اش در نبرد با پادشاهی شمالی یعنی بویو، به عنوان ولیعهد منصوب شد.روابط با این کشور قدرتمند بزرگترین وظیفه وی بعد از پادشاه شدنش در سن ۱۴ سالگی بود.در چهارمین سال ساطنتش، پادشاه شجاعانه حمله ای را بر علیه بویو ترتیب داد.اما این نبرد به مانند نبرد دیوید و گلیات بود زیرا پادشاهی نوپای گوگوریو کشور قدرتمند بویو را که در آن زمان قابلیت این را داشت که برای یک نبرد بیشتر از۵۰ هزار نفر را مسلح کند، به چالش کشیده بود.لشکر کشی رویا پردازانه ی پادشاه با یک شکست خورد کننده پایان یافت در حالی که پادشاه خودش به سختی از مرگ فرار کرد.اما پادشاه خاضعانه پذیرفت که این شکست تقصیر وی بوده است و حتی شخصا از سربازان زخمی مراقبت نمود.زیر دستان وی به او بیشتر از همه کس احترام می گذاشتند و آنها به شدت مصمم بودند تا زیر لوای پادشاه بزرگ متحد باشند.در حالی که پادشاه یک جنگ را باخت،او هرگز در سیاست شکست نخورد.او در تقویت اتحاد درونی توانا بود و هرگز اجازه نداد تا کشورش مجددا صدمه ببیند.در مقابل، بویو به دلیل کشمکش های داخلی بعد از جنگ تقسیم شده بود و سرانجام خاک آن ضمیمه گوگوریو شد.
لشکر کشی نظامی پادشاه تموشین برای گسترش وسعت کشور همچنان ادامه می یافت.در حالی که او چندین قبیله کوچک تر را تصرف می کرد،وی هرگز روستاهای مناطق تصرف شده را غارت نمی کرد.به جای غارت، وی آنها را در داخل خاک گوگوریو ضمیمه می کرد و ساکنان محلی را به عنوان مردم خود می پذیرفت.مناطق همسایه به این نکته پی بردند که گوگوریو یک تصرف کننده ی وحشی نمی باشد بلکه یک کشور قدرتمند می باشد که توسعه ی خود را دنبال می کند.بعضی از قبایل داوطلبانه به گوگوریو تسلیم می شدند.
تصرف منطقه ی ناکرانگ توسط پادشاه شامل یک داستان رومانتیک می باشد که هنوز هم از آن به عنوان ماجرایی عاشقانه و تراژیک یاد می شود.پادشاه پسرش شاهزاده هودونگ را به منظور حمله به ناکرانگ جایی که او عاشق یه شاهزاده خانم شده بود فرستاد.گفته می شود شاهزاده خانم ناکرانگ یک طبل رمز آلود را که دارای قدرتی برای به صدا دراوردن یک هشدار در زمان حمله سربازان دشمن بود، پاره نمود.شاهزاده خانم به خاطر معشوقش تصمیم گرفته بود به کشورش خیانت کند.در نتیجه، این طبل خودکار صدا دهنده در زمانی که نیروهای گوگوریو به ناکرانگ حمله نمودند و کشور وی به نابودی کشیده شد، عمل نکرد.او توسط پدر خشمگین خود کشته شد و شاهزاده هودونگ به دلیل مرگ وی تاسف زیادی خورد.این داستان عاشقانه ی افسانه ای از قرن اول میلادی تا به امروز در کره شناخته شده می باشد و از روی ان فیلم ها، درام ها، اجراهای باله و موسیقیایی ساخته می شود.
افسانه ها تصریح می کنند که شاهزاده هودونگ به دلیل یاس به وجود امده در اثر مرگ شاهزاده خانم ناکرانگ خودکشی نمود.اما منابع تاریخی اظهار می کنند که همسر اول پادشاه تموشین شاهزاده را که پسر همسر دوم پادشاه بود، در تله انداخت.زمانی که پادشاه نسبت به هودونگ سو ظن پیدا کرد،شاهزاده ی بد طالع بدون ذکر هیچ علتی خودکشی نمود.در حقیقت زمانی که پادشاه تموشین جوان بود،او شاهد خودکشی برادرش شاهزاده هه میونگ بر اساس دستور پدرش پادشاه یوری بود.بعدها پادشاه تموشین شاهد این بود که پسرش نیز به همین سرنوشت دچار شد.ظاهرا این تراژدی شوک بزرگی به پادشاه وارد کرد.بعد از اینکه پسرش درگذشت، پادشاه تا زمان مرگش در سال ۴۴ بعد از میلاد هیچ دستاورد مهمی کسب نکرد.او در زمان مرگ ۴۰ سال داشت.در خلال ۲۶ سال سلطنت پر حادثه وی، گوگوریو قوی تر شد و ضمینه ای برای پادشاهان آینده برای گسترش بیشتر قدرت پادشاهی فراهم شد.
منابع
- |پادشاه تموشین ، سایت تاریخ ما
- ویکی‌پدیای انگلیسی
- New History of Korea. Written by Lee Hyun Hee, Park Sung Soo, Yoon Nae Hyung, published by Jimundang, Published year ۲۰۰۵
- 김부식편찬، 삼국사기
- Yong-ho Ch'oe, Reinterpreting Traditional History in North Korea. The Journal of Asian Studies، ۴۰، ۵۰۳–۵۲۳
| فهرست پادشاهان گوگوریو |
|---|