میا فارو
میا فارو | |
|---|---|
 فارو در ۲۰۱۸ | |
| نام هنگام تولد | ماریا دی لوردز ویلیِرز فارو |
| زادهٔ | ۹ فوریهٔ ۱۹۴۵ (۸۰ سال) لس آنجلس، کالیفرنیا، ایالات متحده |
| پیشهها |
|
| سالهای فعالیت | ۱۹۵۹–اکنون |
| همسران |
|
| شریک زندگی | وودی آلن (۱۹۸۰–۱۹۹۲) |
| فرزندان | ۱۴، شامل سون-یی پرهوین، موزس فارو و رونان فارو[الف] |
| والدین | |
| خویشاوندان |
|
ماریا دی لوردز ویلیِرز فارو (انگلیسی: Maria de Lourdes Villiers Farrow؛ زادهٔ ۹ فوریهٔ ۱۹۴۵) بازیگر آمریکایی است. او نخستین بار با ایفای نقش آلیسون مککنزی در مجموعهٔ تلویزیونی پیتون پلیس مورد توجه قرار گرفت و سپس با ازدواج کوتاهمدتش با فرانک سیناترا شهرت بیشتری یافت. یکی از نخستین نقشهای سینمایی او در فیلم بچه رزماری (۱۹۶۸) به کارگردانی رومن پولانسکی بود که برایش نامزدی جایزهٔ بفتا و گلدن گلوب بهترین بازیگر زن را به همراه داشت. فارو در دههٔ ۱۹۷۰ در چندین فیلم از جمله دنبالم بیا! (Follow Me!؛ ۱۹۷۲)، گتسبی بزرگ (۱۹۷۴) و مرگ بر روی نیل (۱۹۷۸) ظاهر شد.
فارو از سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۲ با وودی آلن، بازیگر و کارگردان، در رابطه بود و در سیزده فیلم از آثار او نقشآفرینی کرد؛ از جمله کمدی سکسی نیمهشب تابستانی (۱۹۸۲). او برای بازی در فیلمهای برادوی دنی رز (۱۹۸۴)، رز ارغوانی قاهره (۱۹۸۵)، و آلیس (۱۹۹۰) نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب شد. همچنین در فیلمهای هانا و خواهرانش (۱۹۸۶)، جنایت و جنحه (۱۹۸۹)، و زن و شوهرها (۱۹۹۲) ایفای نقش کرد. در سال ۱۹۹۲، فارو بهصورت علنی آلن را به سوءاستفادهٔ جنسی از دخترخواندهشان، دیلن فارو، متهم کرد. آلن هرگز تحت پیگرد قانونی قرار نگرفت و این اتهام را بهشدت رد کرده است. این ادعاها از سال ۲۰۱۳ بار دیگر مورد توجه عمومی قرار گرفتهاند.
از دههٔ ۲۰۰۰، فارو گهگاه در تلویزیون ظاهر شده است، از جمله با نقش تکرارشونده در مجموعهٔ دیدبان سوم (۲۰۰۱–۲۰۰۳). او همچنین در فیلمهایی چون طالع نحس (۲۰۰۶)، مهربان باش، بپیچان (۲۰۰۸)، و اسب تاریک (Dark Horse؛ ۲۰۱۱) نقشهای مکمل داشته است و در مجموعهٔ ناظر (۲۰۲۲) نیز ظاهر شده است. در صحنهٔ تئاتر، در سال ۲۰۲۵ با نمایش هماتاقی اثر جن سیلورمن به برادوی بازگشت و برای آن نامزد دریافت جایزه تونی بهترین بازیگر زن در یک نمایشنامه شد. فارو همچنین بهخاطر فعالیتهای بشردوستانهاش بهعنوان سفیر حسننیت یونیسف شناخته میشود و در پروژههای بینالمللی گوناگونی مشارکت دارد. مجلهٔ تایم در سال ۲۰۰۸ او را یکی از تأثیرگذارترین افراد جهان معرفی کرد.[۱]
زندگی
[ویرایش]ماریا دی لوردز ویلیِرز فارو در ۹ فوریه ۱۹۴۵، در شهر لوس آنجلس ایالت کالیفرنیای آمریکا زاده شد. پدرش جان فارو، کارگردان و مادرش مورین اوسالیوان، هنرپیشهٔ سینما بود. اولین حضور او در برابر دوربین در سال ۱۹۴۷ رقم خورد ولی فعالیت جدیش در سینما را از سال ۱۹۵۹ آغاز کرد. فارو ابتدا در نقشهایی کوچک ظاهر میشد ولی بازی در مجموعه تلویزیونی پیتون پلیس نام او را بر سر زبانها انداخت و جایزه گلدن گلوب آیندهدارترین نوستاره زن سینما را در سال ۱۹۶۵ برایش به ارمغان آورد. موفقیت بعدی او با فیلم بچه رزماری به کارگردانی رومن پولانسکی رقم خورد و او نامزد دریافت چندین جایزه از جمله گلدن گلوب بهترین هنرپیشه زن و برندهٔ دو جایزه اسپانیایی پرمیوس فوتوگراماس دو پلاتا و ایتالیایی پرمی دیوید دی دوناتلو برای این فیلم شد.
در دههٔ ۷۰ فارو در چندین فیلم قابل توجه ظاهر شد که از این میان میتوان به فیلمهای دکتر پوپول به کارگردانی کلود شابرول فرانسوی در سال ۱۹۷۲، گتسبی بزرگ (بازسازی مجدد) در سال ۱۹۷۴ و یک عروسی به کارگردانی رابرت آلتمن در سال ۱۹۷۸ اشاره کرد. او همچنین در سال ۱۹۷۹ همراه با آنتونی پرکینز در نمایشی از برنارد اسلید بر روی صحنه برادوی به ایفای نقش پرداخت.
در ۱۹۸۲ نقش تکشاخ را در انیمیشن آخرین تکشاخ ایفا کرد و صدای خود را به آن داد. در ۱۹۸۳ در فیلم زلیگ بازی کرد و برندهٔ جایزهٔ بهترین هنرپیشه زن نقش مکمل انجمن منتقدین فیلم شهر کانزاس شد. میا فارو در دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ و به دنبال آشنائیش با وودی آلن در چندین فیلم مطرح این کارگردان از جمله هانا و خواهرانش، رز ارغوانی قاهره، جنایت و جنحه و آلیس بازی کرد و نامزد دریافت جوایز متعددی شد. در سال ۱۹۹۵ در فیلم میامی راپسودی ظاهر شد و پس از آن در چندین فیلم کوتاه مستقل به ایفای نقش پرداخت. همچنین زندگینامه خودنوشته خود را در ۱۹۹۷ به چاپ رساند.
مبا فارو در سال ۲۰۰۰ به عنوان سفیر صلح و دوستی یونیسف برگزیده شد، سپس در چندین سریال و فیلم تلویزیونی بازی کرد و در سال ۲۰۰۶ نقش خانم بیلاک اهریمنی را در جدیدترین بازسازی فیلم طالع نحس ایفا کرد. آرتور و نامرئیها، نام اولین قسمت از سهگانه فانتزی لوک بسون است که در سال ۲۰۰۷ ساخته شد و فارو نقش مادربزرگ را در آن بازی کرده است. او هماینک مشغول بازی در قسمتهای دوم و سوم این سهگانه به نامهای آرتور و انتقام مالتازارد و آرتور و جنگ دو دنیا است.
زندگی شخصی
[ویرایش]میا فارو در ژوئیه ۱۹۶۶ و در ۲۱ سالگی با فرانک سیناترای ۵۰ ساله ازدواج کرد. این ازدواج خیلی زود به جدایی انجامید و سیناترا هنگامی که فارو مشغول بازی در فیلم بچه رزماری بود مدارک مربوط به طلاق را در حضور دیگر بازیگران و گروه فیلمبرداری به او تحویل داد. این حرکت برای فارو شوکهکننده بود زیرا هرگز گمان نمیبرد که سیناترا، تنها به این دلیل که فارو درخواست او برای بازی در فیلمش را رد کرده بود بخواهد از او جدا شود. سرانجام آن دو در سال ۱۹۶۸ رسماً از یکدیگر جدا شدند. در سال ۱۹۷۰ فارو با آندره پروین، پیانیست یهودی و آلمانیتبار آمریکایی ازدواج کرد و مورد شماتت همسر سابق پروین که فارو را باعث جدایی شوهرش از او میدانست قرار گرفت و ترانهٔ «مواظب دختران جوان باشید» را علیه او ساخت. فارو و پروین صاحب سه فرزند به نامهای ماتئو، ساشا و فلچر شدند و سه کودک کرهای و ویتنامی به نامهای سون ئی، لارک سونگ و دیزی را نیز به فرزندخواندگی پذیرفتند. میا و آندره در سال ۱۹۷۹ از یکدیگر جدا شدند ولی با وجود این رابطه دوستانه بین آن دو همچنان باقی ماند.
در دهه ۸۰ فارو با وودی آلن آشنا شد و رابطه آن دو بیش از یک دهه به طول کشید. آن دو هیچگاه با هم ازدواج نکردند و جدا از یکدیگر زندگی میکردند، با وجود این صاحب فرزند پسری به نام رونان سیموس شدند و یک دختر و یک پسر دیگر را نیز به فرزندی قبول کردند. در سال ۱۹۹۲ فارو عکسهای برهنهٔ دخترخواندهٔ خود، سون ئی، را در آپارتمان آلن پیدا کرد و متوجه رابطه جنسی آن دو با یکدیگر شد. با علنیشدن این موضوع جنجال رسانهای وسیعی به راه افتاد ولی در مقابل سون ئی پروین و وودی آلن با یکدیگر ازدواج کردند و شوک بزرگی را به میا فارو وارد آوردند. فارو دادخواستی را به دادگاه ارائه داد که آلن را متهم به کودکآزاری و سوءاستفاده از دیگر دخترخواندهٔ خود مالون میکرد ولی دادگاه با درنظرگرفتن اینکه ادامه چنین دادرسیای میتواند برای کودک ۷ ساله مضر باشد آن را بدون نتیجه پایانیافته اعلام کرد. حق حضانت فرزندان به فارو داده شد و آلن از دیدار مالون منع شد و تنها اجازهٔ دیدن همراه با نظارت قانونی رونان به او داده شد. میشا، دیگر فرزندخواندهٔ فارو و آلن که در آن زمان ۱۴ سال داشت، اعلام کرد که نمیخواهد دیگر پدرش را ببیند. سون ئی پس از ازدواج با آلن دیگر مادرخواندهٔ خود را ملاقات نکرد و فارو در مصاحبهاش با هفتهنامه آبزرور (چاپ انگلیس) از دست دادن او را یک تراژدی توصیف کرد و سون ئی در پاسخ گفت که فارو مادر ترزا نیست.
میا فارو پس از جدایی از آلن، ۵ کودک دیگر را نیز به فرزندخواندگی خود پذیرفت و به تنهایی سرپرستی آنها را بر عهده گرفت. فارو که طرفدار به فرزندیپذیرفتن کودکان کشورهای فقیر است، سرپرستی آخرین فرزند غیر خونی خود را در سال ۱۹۹۵ بر عهده گرفت. او در حال حاضر ۱۵ فرزند دارد که یازده نفر آنها، فرزندخواندگان فارو هستند.
فرزندان
[ویرایش]از آندره پروین
- ماتئو فینیز پروین (۱۹۷۰)
- ساشا ویلیر پروین (۱۹۷۰)
- فلچر فارو پروین (۱۹۷۴)
فرزندخواندگان فارو و پروین
- سون ئی پروین (متولد ۱۹۷۰ در کره جنوبی - فرزندخواندگی در سال ۱۹۷۸)
- لارک سونگ پروین (متولد ۱۹۷۳ در ویتنام - فرزندخواندگی در سال ۱۹۷۳)
- سامر (دیزی) سونگ پروین (متولد ۱۹۷۵ - فرزند خواندگی در سال ۱۹۷۶)
از وودی آلن
- رونان سیموس فارو (نام تولد: ساچل اوسالیوان فارو - متولد ۱۹۸۷)
فرزندخواندگان فارو و آلن
- موزس آمادئوس (میشا) فارو (متولد ۱۹۷۸ - فرزندخواندگی ۱۹۸۰)
- دیلان اوسالیوان (ملون) فارو (با نام لیزا فارو نیز شناخته میشود)
دیگر فرزندخواندگان میا فارو که به تنهایی سرپرسیتیشان را برعهده گرفته است
- تم فارو (۱۹۷۹–۲۰۰۰)
- ایسایا جاستوس فارو (۱۹۹۱)
- کوئینسی فارو (فرزندخواندگی ۱۹۹۴)
- فرانکی مین (متولد ۱۹۹۱ - فرزندخواندگی ۱۹۹۵)
- تادئوس فارو (متولد ۱۹۸۸ - فرزندخواندگی ۱۹۹۴)
- گابریل ویلک فارو
فعالیتهای انساندوستانه
[ویرایش]میا فارو مدافع حقوق کودکان است و به ویژه برای کودکان درگیر جنگ در آفریقا فعالیتهای زیادی از جمله اطلاعرسانی و جذب کمکهای مالی برای بهبود وضعیت آنها انجام داده است. فارو سفیر صلح یونیسف نیز هست و در زمینهٔ ریشهکنی فلج اطفال که زمانی خود نیز با آن درگیر بوده، تلاش بسیاری انجام داده است. او همچنین چندین بار همراه با پسر خود رونان فارو که او نیز برای یونیسف کار میکند به منطقه بحرانزده دارفور سفر کرد تا به پناهجویان آواره دارفوری کمک کند. عکسهای فارو از دارفور در ژوئیه سال ۲۰۰۶ در مجله پیپل به چاپ رسید و در همان ماه مقالهای نیز به قلم فارو در رابطه با این بحران در روزنامه شیکاگو تریبیون منتشر شد. در ۷ اوت ۲۰۰۷، فارو طی نامهای به رئیسجمهور سودان حاضر به معاملهٔ آزادی خود در قبال آزادی سلیمان جاموس، از فعالان ارتش آزادیبخش سودان و متحد کننده گروههای مختلف در دارفور شد[۲][۳].
از سال ۲۰۰۷ تا کنون فارو خود را وقف کمپین «امید برای دارفور» کرده است. او چین را متهم کرده که به دلیل قراردادهای نفتی خود با سودان از دولت آن کشور حمایت و سلاحهای مورد نیازشان را فراهم کرده است و همزمان با استفاده از حق وتوی خود در شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه فرستادن صلحبانان آن سازمان به منطقه، راه را برای نسلکشی بیشتر دارفوریها هموار میکند. فارو معتقد است که چین به دلیل نفوذ بسیاری که در سودان به دست آورده است میتواند دولت آن کشور را تحت فشار قرار داده و به این نسلکشی پایان دهد[۴][۵]. او همچنین از مردم میخواهد تا با تماس با حامیان مالی بازیهای المپیک ۲۰۰۸[۶] که در پکن، پایتخت چین برگزار خواهد شد و عدم حضورشان در مراسم افتتاحیه آن نارضایتی خودشان را از رفتار چینیها نشان دهند. فارو همچنین پس از آگاهی از قرارداد استیون اسپیلبرگ با پکن برای مشاوره و کارگردانی هنری مراسم افتتاحیه این دوره از بازیها او را مورد پرسش قرار داده بود و اسپیلبرگ نیز در فوریه ۲۰۰۸ انصراف خود را از انجام این کار اعلام کرد[۷][۸].
فیلمشناسی
[ویرایش]جوایز
[ویرایش]گلدن گلوب
- ۱۹۶۵ - برنده جایزه گلدن گلوب آیندهدارترین نوستاره زن
- ۱۹۶۶ - نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین هنرپیشه زن تلویزیون - پیتون پلیس
- ۱۹۶۹ - نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین هنرپیشه زن فیلم درام - بچه رزماری
- ۱۹۶۹ - نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین هنرپیشه زن فیلم کمدی-موزیکال - جان و ماری
- ۱۹۸۵ - نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین هنرپیشه زن فیلم کمدی-موزیکال - برادوی دنی رز
- ۱۹۸۶ - نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین هنرپیشه زن فیلم کمدی-موزیکال - رز ارغوانی قاهره
- ۱۹۹۱ - نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین هنرپیشه زن فیلم کمدی-موزیکال - آلیس
- ۲۰۰۰ - نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین هنرپیشه زن فیلم تلویزیونی یا مجموعه کوتاه تلویزیونی - هرگز فراموشم مکن
جوایز بافتا
- ۱۹۷۰ - نامزد جایزه فیلم بافتا بهترین هنرپیشه زن - جان و ماری
- ۱۹۸۶ - نامزد جایزه فیلم بافتا بهترین هنرپیشه زن - رز ارغوانی قاهره
- ۱۹۸۷ - نامزد جایزه فیلم بافتا بهترین هنرپیشه زن - هانا و خواهرانش
آکادمی فیلمهای علمی-تخیلی، فانتزی و ترسناک آمریکا
- ۱۹۸۶ - نامزد جایزه ساترن بهترین بازیگر زن - رز ارغوانی قاهره
سایر
- ۱۹۶۸ - برنده جایزه لورل طلایی جدیدترین چهره زن
- ۱۹۶۹ - برنده جایزه دیوید دی دوناتلوی بهترین هنرپیشه زن خارجی - بچه رزماری
- ۱۹۷۰ - برنده جایزه فوتوگراماس دو پلاتای بهترین بازیگر فیلم خارجی زبان - بچه رزماری
- ۱۹۷۲ - برنده جایزه بهترین هنرپیشه زن جشنواره بینالمللی فیلم سن سباستین - دنبالم بیا!
- ۱۹۸۴ - برنده جایزه انجمن منتقدین فیلم کانزاس (KCFCC) بهترین هنرپیشه زن نقش دوم - زلیگ
- ۱۹۹۰ - برنده جایزه NBR بهترین هنرپیشه زن - آلیس
- ۱۹۹۹ - نامزد جایزه ماهواره طلایی بهترین هنرپیشه زن فیلم تلویزیونی یا مجموعه کوتاه تلویزیونی - معجزه در نیمه شب
- ۲۰۰۳ - نامزد جایزه پریزم بازی در فیلم تلویزیونی یا مجموعه کوتاه - زندگی محرمانه زوئی
یادداشتها
[ویرایش]- ↑ ۴ فرزند خونی، ۱۰ فرزندخوانده.
منابع
[ویرایش]- ↑ پاول روسساباگینا (May 12, 2008). "Heroes & Pioneers: Mia Farrow". Time. Archived from the original on December 4, 2016. Retrieved October 6, 2014.
- ↑ Mike Nizza (۶ اوت ۲۰۰۷). «Mia Farrow's Darfur Gambit». New York Times. دریافتشده در ۲۸ ژوئن ۲۰۰۸.
- ↑ Richard Holt (۷ اوت ۲۰۰۷). «Mia Farrow offers freedom to save Darfur rebel». Daily Telegraph. دریافتشده در ۲۸ ژوئن ۲۰۰۸.
- ↑ Ronan Farrow (۸ اوت ۲۰۰۶). «China's Crude Conscience». MiaFarrow.org. بایگانیشده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۰۸. دریافتشده در ۲۷ ژوئن ۲۰۰۸.
- ↑ Mia Farrow (۵ اکتبر ۲۰۰۷). «China Can Do More on Darfur». MiaFarrow.org. بایگانیشده از اصلی در ۲ اوت ۲۰۰۸. دریافتشده در ۲۷ ژوئن ۲۰۰۸.
- ↑ «فارو از این المپیک با عنوان «المپیک نسلکشی» یاد میکند». بایگانیشده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۰۸. دریافتشده در ۲۹ ژوئن ۲۰۰۸.
- ↑ Helene Cooper (۱۳ فوریه ۲۰۰۸). «Spielberg quits Olympics work to protest Chinese inaction». International Herald Tribune. بایگانیشده از اصلی در ۱۶ ژوئن ۲۰۰۸. دریافتشده در ۲۹ ژوئن ۲۰۰۸.
- ↑ Ronan and Mia Farrow (۱۹ فوریه ۲۰۰۸). «One Olympic Victory». The Wall Street Journal. دریافتشده در ۲۷ ژوئن ۲۰۰۸.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
- وبگاه رسمی
- میا فارو در فهرست مدون فیلمهای بلند توسط بنیاد فیلم آمریکا
- میا فارو در بانک اطلاعات اینترنتی فیلمها (IMDb)
- میا فارو در تیسیام
- میا فارو در بانک اطلاعات اینترنتی برادوی
- میا فارو در بایگانی لورتل
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانههای ملی | |
| نهادهای پژوهش هنری | |
| واژهنامههای زندگینامهای | |
| پایگاههای دادهٔ علمی | |
| سایر |
|
- اعضای شرکت رویال شکسپیر
- افراد آمریکایی استرالیاییتبار
- افراد آمریکایی انگلیسیتبار
- افراد آمریکایی ایرلندیتبار
- افراد زنده
- بازیگران تئاتر زن اهل ایالات متحده آمریکا
- بازیگران تلویزیون زن اهل ایالات متحده آمریکا
- بازیگران زن آمریکایی نمایشنامههای شکسپیر
- بازیگران زن اهل بورلی هیلز، کالیفرنیا
- بازیگران زن اهل لس آنجلس
- بازیگران زن سده ۲۰ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا
- بازیگران زن سده ۲۱ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا
- بازیگران زن فیلم اهل ایالات متحده آمریکا
- برندگان جایزه دیوید دی دوناتلو
- خاطرهنویسان سده ۲۰ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا
- خوانندگان زن اهل ایالات متحده آمریکا
- خودزندگینامهنویسان اهل ایالات متحده آمریکا
- راویان کتاب صوتی
- زادگان ۱۹۴۵ (میلادی)
- سوسیالیستهای اهل ایالات متحده آمریکا
- سوسیالیستهای کاتولیک
- صداپیشگان زن اهل ایالات متحده آمریکا
- فعالان حقوق بشر اهل ایالات متحده آمریکا
- کاتولیکهای اهل کالیفرنیا
- مدلهای زن اهل کالیفرنیا
- نویسندگان زن سده ۲۰ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا