پرش به محتوا

ظاهر (اسلام)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ظاهر در اصطلاح اسلامی به برداشت ظاهری از معنای قرآن گفته می‌شود. ظاهر نقطه مقابل باطن است که فهم و دانش قرآن را در انحصار افراد ویژه‌ای برمی‌شمارد. از دیدگاه شیعیان، این افراد چهارده معصوم هستند.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  • ویکی‌پدیای انگلیسی