دولت موقت
ظاهر
بخشی از سلسله مقالات در مورد |
شکلهای اساسی حکومت |
---|
فهرست شکلهای حکومت |
![]() |

نظامهای پارلمانی؛ رئیس دولت توسط پارلمان انتخاب یا معرفی شده و در برابر آن پاسخگو است.
پادشاهی مشروطه با پادشاه تشریفاتی
جمهوری پارلمانی با رئیسجمهور تشریفاتی
نظام ریاستی: رئیس دولت (رئیسجمهور) با رأی مستقیم مردم انتخاب شده و مستقل از پارلمان عمل میکند.
جمهوری ریاستی
نظامهای ترکیبی:
جمهوری نیمهریاستی: رئیسجمهور اجرایی مستقل از پارلمان است؛ رئیس دولت توسط رئیسجمهور منصوب شده و در برابر پارلمان پاسخگو است.
جمهوری مستقل از مجلس: رئیس دولت (رئیسجمهور یا هیئت ریاستی) توسط پارلمان انتخاب میشود اما در برابر آن پاسخگو نیست.
سایر نظامها:
پادشاهی نیمهمشروطه: پادشاه دارای اختیارات اجرایی یا قانونگذاری قابل توجهی است.
پادشاهی مطلقه: پادشاه دارای قدرت نامحدود است.
نظام تکحزبی: قدرت بهطور قانونی به یک حزب سیاسی خاص محدود شده است.
حکومت نظامیان: یک شورای نظامی ادارهٔ کشور را در دست دارد؛ قانون اساسی معلق است.
دولتهای بدون مبنای قانونی: هیچ مبنای تعریفشده قانونی برای رژیم فعلی وجود ندارد، مانند دولت موقت یا تئوکراسی اسلامی
سرزمینهای وابسته یا مناطق بدون دولت محلی
یادداشت: این نمودار نظامهای حکومتی قانونی را نمایش میدهد، نه درجه دموکراسی در عملِ آنها را.

از چپ به راست: خولیو انریکه مورنو پناهررا، فرانسیسکو آریزاگا لوکه، مودستو لارئا جیخون، لوئیس ناپلئون دیلون سوالوس، خوزه رافائل بوستاته، فرانسیسکو جی. بولونا رولاندو و پدرو پابلو گارایکوآ کابانیلا
دولت موقت یا حکومت موقت (به انگلیسی: provisional government) به سیستم حکومتی گفته میشود که در شرایط اضطراری یا پس از فروپاشی حکومت و ایجاد خلأ سیاسی بهطور موقت ایجاد میشود. اولین دولتهای موقت در زمان بازنگری در قوانین سلطنتی کشورها ایجاد شدهاند. استفاده عملی از عنوان دولت موقت اولین بار توسط شارل تالیران در سال ۱۸۱۴ در فرانسه بودهاست. مهمترین دولت موقت نیز دولت موقت روسیه بوده که پس از انقلاب روسیه در سال ۱۹۱۷ شکل گرفتهاست.[۱] در ایران نیز پس از انقلاب ۱۳۵۷ برای مدتی دولت موقت ایران توسط مهدی بازرگان تشکیل شده بود.
منابع
[ویرایش]- ↑ مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Provisional government». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱ اکتبر ۲۰۱۱.