خوس‌دوزی
| بخشی از سلسله مقالات در مورد |
صنایع دستی
.jpg) |
|---|
خوس‌دوزی یکی از انواع رودوزی‌های سنتی و از جمله هنرهای بومی مناطق جنوب ایران به‌‌خصوص استان هرمزگان است.[۱] این هنر از زمان صفویه از کشور هند وارد ایران شد و پس از آن در استان‌های خوزستان، هرمزگان، بوشهر و فارس نیز رواج یافت. خوس‌دوزی هرمزگان در سال ۱۳۸۹ در آثار ملی ایران به ثبت رسید و خوس‌دوزی بوشهر سال ۱۴۰۰ در موزه بخارای ازبکستان مهر اصالت ملی را به خود اختصاص داد.[۲]
مواد اولیه خوس‌دوزی نخ طلا و نقره است، اما اکنون از نوارهای پلاستیکی رنگی استفاده هم می‌شود. نقوشی که در طراحی این هنر استفاده می‌شود بیشتر نقوش گیاهی، حیوانی و هندسی است که گل، ستاره، عقربی، خورشیدی، خشتی را شامل می‌شود. طراحان لباس با توجه به این ظرفیت‌ها توانسته‌اند از رودوزی در لباس، اکسسسوری، پرده، کیف، تل، زیورآلات استفاده کنند.[۲] نقوش کار شده در این رشته در استان بوشهر نیز به‌شکل ذهنی و هندسی است و بیشتر برای تزیین شال‌های توری کاربرد دارد و در مراسم جشن و اعیاد مذهبی، مورد استفاده قرار می‌گیرد.[۳]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «آموزش رشته خوس‌دوزی در روستای جهان‌آباد بروجرد». خبرگزاری میراث آریا. ۴ بهمن ۱۴۰۲.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ««خوس‌دوزی» ظرفیت بسیاری در لباس و اکسسوری دارد». خبرگزاری مهر. ۲۳ مهر ۱۴۰۲.
- ↑ «باززنده‌سازی رشته خوس‌دوزی با نوار نقره در بوشهر». ایسنا. ۱۷ آبان ۱۴۰۰.