حزب دموکراتیک خلق‌ها

حزب دموکراتیک خلق‌ها
حزب دموکراتیک خلق‌ها; Halkların Demokratik Partisi
(انگلیسی) نام	Peoples' Democratic Party
رهبر	سرپیل کمالبای و صلاح‌الدین دمیرتاش
کشور	ترکیه
وبگاه
	http://www.hdp.org.tr/
	سیاست در ترکیه; حزب‌های سیاسی; انتخابات

حزب دموکراتیک خلق‌ها، (به ترکی استانبولی: Halkların Demokratik Partisi)که به صورت مخفف به شکل ه د پ (به ترکی استانبولی: HDP) نگاشته می‌شود یک حزب سیاسی در ترکیه است. این حزب در اساسنامه اش، هدف خود را تأسیس یک دولت دموکراتیک مردمی عنوان کرده که به مردم فرصت زندگی شرافتمندانه، بدون سرکوب، استثمار و تبعیض را بدهد. این حزب مخاطب خود را تمام اقوام و مذاهبی عنوان کرده که تحت ستم و استثمار قرار دارند.^[۱] این حزب در تاریخ ۱۵ اکتبر ۲۰۱۲ از سوی کنگرهٔ دموکراتیک خلق‌ها و چپگرایان کرد شکل گرفت. تعدادی از اعضای برجستهٔ حزب آشتی و دموکراسی در اکتبر ۲۰۱۳ از این حزب استعفا داده و به حزب دموکراتیک خلق‌ها پیوستند و به طور کلی میان این دو حزب هم‌پوشانی بالایی وجود دارد.^[۲] حزب دموکراتیک خلق‌ها قرار است در نخستین حضور سیاسی خود در انتخابات محلی ترکیه در مارس ۲۰۱۴ شرکت کند. این حزب به همراه کنگرهٔ دموکراتیک خلق‌ها در اقدامی مشترک در انتخابات محلی در غرب ترکیه شرکت خواهد کرد. حزب آشتی و دموکراسی نیز در این انتخابات در شرق ترکیه شرکت خواهد کرد.^[۳]^[۴]

رهبری حزب[ویرایش]

حزب دموکراتیک خلق‌ها دارای دو رهبر، یک زن و یک مرد است و قصد دارد تا این شکل از ریاست را ترویج کند. در کنفرانسی در تاریخ ۲۷ اکتبر ۲۰۱۳ در آنکارا، ارطغرل کورکجو و صباحت تونجل به طور مشترک به ریاست حزب برگزیده شدند. با این وجود، از آنجا که در قانون احزاب ترکیه ریاست مشترک به رسمیت شناخته نشده است، تنها نام صباحت تونجل به نام رهبر حزب ثبت شده است.^[۵] هم‌اکنون فیگن یوکسک‌داغ و صلاح‌الدین دمیرتاش ریاست مشترک حزب دموکراتیک خلق‌ها را بر عهده دارند.

در کمیتهٔ رهبری حزب، همچنین نمایندگانی از جنبش همجنسگرایان، جنبش گزی پارک، جنبش مردم در زندگی اجتماعی و نیز نمایندگان گروه‌های مختلف قومی و مذهبی عضویت دارند. حزب دموکراتیک خلق‌ها هم اکنون به سبب عضویت صباحت تونجل، ارطغرل کورکجو، سری ثریا اوندر و لونت توزل در مجلس ملی کبیر ترکیه، ششمین حزب مجلس به شمار می‌آید.^[۶]

گسترش حزب[ویرایش]

بنیانگذاران حزب دموکراتیک خلق‌ها، چند تن از چپگرایان نزدیک به حزب آشتی و دموکراسی و نیز کنگرهٔ جامعهٔ دموکراتیک هستند که پلاتفورمی را شکل داده‌اند که سایر جریان‌های چپ، مانند حزب کارگران سوسیالیست انقلابی، حزب کار، حزب سوسیالیست ستمدیدگان، حزب دموکراسی سوسیالیستی، حزب سوسیالیست بازسازی و حزب سبز و چپ آینده نیز در آن حضور دارند.^[۷]