جولیا دومنا

جولیا دومنا
آگوستا
Bust of Julia Domna, Vatican Museums
امپراتریس امپراتوری روم
تصدی	۱۹۳–۲۱۱
پیشین	مانلیا اسکتیلا
جانشین	نونیا سلسا
شریک امپراتریس	فولویا پلوتیلا (۲۰۲–۲۰۵)
امپراتریس مادر امپراتوری روم
تصدی	۲۱۱–۲۱۷
همسر	سپتیمیوس سوروس
فرزند(ها)	کاراکالا پوبلیوس سپتیموس گتا
نام سلطنت جولیا دومنا آگوستا جولیا آگوستا جولیا پیا فلیکس آگوستا
دودمان	دودمان امسان (به واسط تولد) دودمان سروان (به واسط ازدواج)
پدر	Julius Bassianus
زادروز	ح. ۱۶۰ میلادی امسا (امروز حمص)، سوریه روم
مرگ	(۵۷ سال) انطاکیه (امروز آنتاکیا، ترکیه)
خاک‌سپاری	آرامگاه هادریان، رم، ایتالیا

او از سال ۱۹۳ تا ۲۱۱ امپراتریس روم بود. او در امسا (حمص امروزی) در روم سوریه در یک خانواده عرب از کاهنان خدای الاگابالوس به دنیا آمد. در سال ۱۸۷، او با سپتییموس سیوروس متولد لیبیایی ازدواج کرد، که در آن زمان فرماندار استان روم گالیا لوگدوننسیس بود. آنها دو پسر داشتند، به نام‌های کاراکالا و پوبلیوس سپتیموس گتا. جنگ داخلی بر سر تاج و تخت رومی در سال ۱۹۳ آغاز شد، و اندکی پس از آن سوروس خود را امپراتور معرفی کرد. جنگ در سال ۱۹۷ با شکست آخرین مخالفان سوروس به پایان رسید.

به عنوان ملکه، دومنا به دلیل نفوذ بسیار سیاسی، مذهبی، اجتماعی، اقتصادی، نظامی و فلسفی خود مشهور بود. وی عناوینی مانند «مادر اردوگاه‌های شکست ناپذیر»، «مادر سنا»، «مادر اگوستوس»، و «مادر مهین» را دریافت کرد. پس از اینکه فرزند بزرگش، کاراکالا، با پدرش به عنوان شریک امپراتور حکمرانی کرد، مدت کوتاهی با همسر کاراکالا، فولویا پلاتویلا، شریک مقام امپراتریس شد تا این که پسر دومش بخاطر موقعیت برادرش نسبت به او حسادت کرد و به پیشنهاد دومنا کاراکالا و گتا با هم به مقام شریک سلطنت همراه سوروس تبدیل شدند. پس از درگذشت سوروس در سال ۲۱۱، دومنا اولین امپراتریس مادر شد که عنوان قهرمانی «پیا فلیکس آگوستا» را دریافت کرد، که شاید این امر دلالت بر قدرت‌های بیشتری نسبت به آنچه که معمول برای مادران امپراتور رومی بود به او تعلق می‌گرفت، او در کنار امپراتریس اگریپینا اگوستا به عنوان مادر امپراتور روم جایگاه تقریباً برابر با امپراتور داشت. پسرانش موفق به تاج و تخت شدند. آنها یک رابطه متضاد داشتند و دومنا به عنوان واسطه بین پسرانش عمل می‌کرد، اما کاراکالا در همان سال برادرش گتا را ترور کرد. دومنا در سال ۲۱۷ با شنیدن ترور شخصی کاراکالا در جریان مبارزات انتخاباتی خود علیه پارتیا، خودکشی کرد، که او را همراهی وی به انطاکیه (آنتاکیای امروزی، ترکیه) انتقال کرد.

پس از مرگ دومنا، خواهر بزرگترش جولیا مائزا با موفقیت برای قدرت سیاسی درگیر شد. سلسله سروان با پیوستن نوه مائا، الاگابالوس، در سال ۲۱۸ به قدرت بازگردانده شد. این سلسله تا زمان پایان سلطنت سروان الکساندر، پسر عموی و جانشین الاگابالوس، قدرت را تا سال ۲۳۵ حفظ کرد. این نشانه آغاز بحران قرن سوم بود.

قدرت و نفوذ به عنوان امپراتریس روم

سکه ای از جولیا به عنوان آگوستا

برخلاف بیشتر همسران امپراتوری، دومنا به طرز چشمگیری همسر خود را در مبارزات نظامی خود همراهی می‌کرد و در اردوگاه با ارتش ماند. همان‌طور که توسط باربارا لویک بیان شده‌است، دومنا «از نظر تعداد و مقدار عناوین رسمی خود بیش از سایر امپراتریس ها» بود. عناوین افتخاری همانند عناوین به فاوستینا جوان، از جمله «مادر اردوگاه‌های شکست ناپذیر»، «مادر آگوستوس»، «مادر مهین» و «مادر سنا» به دومنا اعطا شد. وی برای بیشتر دوره‌های زندگی مورد احترام و نگرش قرار گرفت، همان‌طور که از سکه‌های ضبط شده با پرتره اش نشان می‌داد که عناوین خود را ذکر می‌کرد یا به عنوان «جولیا آگوستا» ذکر می‌کرد. عنوان پیا فلیکس آگوستا که وی پس از مرگ سوروس دریافت کرده بود «شاید روشی برای نشان دادن این باشد که دومنا جذب کرده بود و ویژگیهای شوهرش را ادامه می‌داد» پس از مرگ وی.

چندین مدال برای دومنا از اوایل سال ۲۰۷ توسط سوروس صادر شد که در وارونه‌های آن (مادر وستا) است که به گفته مولی، "می‌تواند به دعوت به وستا در هنگام نماز و دعا اشاره کند. ویرجینای وستا ساخته شده هر زمان که آنها به طور عمومی نماز می‌خواندند ". به گفته لیندر،

"در حالی که برخی از محققان پیشنهاد کرده‌اند که مدال‌های جولیا دومنا به یادبود معبد وستا توسط امپراتور باشد، ملانیا Grunow Sobocinski خاطرنشان کرد: [این معبد] در سال ۱۹۱ به آتش کشیده شد، در حالی که استفاده از جولیا دومنا از نمادهای وستا تا سال ۲۰۷ اتفاق نمی‌افتد. بازسازی [معبد] بیش از پانزده سال طول کشید، یا جولیا دومنا انگیزه متفاوتی داشت، شاید یکی از نقش او به عنوان مادر وراثان سپتیمیوس سوروس، همانطور که افسانه برعکس نشان می‌دهد، متصل شود"