طرح باغ‌شهر

طرح باغ‌شهر

طرح باغ‌شهر توسط هوارد (۱۸۵۰-۱۹۵۹م)، پیشنهاد گردید. این طرح زمانی مطرح شد که کارگران کم درآمد نظر به موقعیت محل کار و مکان سکونت‌شان، به مشکل مواجه شده بود. کارگران می‌توانستند مسکن با کیفیت پایین در مرکز شهر، یا مسکن با کیفیت مطلوب و آب و هوای پاک در اطراف شهر انتخاب کنند. انتخاب مسکن مناسب، در اطراف شهر، نظر به هزینهٔ حمل و نقل بالا برای طبقهٔ کم درآمد مناسب به نظر نمی‌رسید. هوارد برای رفع این مشکل طرح باغ‌شهر را پیشنهاد کرد. طرح مذکور گنجایش جمعیت در حدود ۳۲ هزار نفر را داشت.

نظریه باغ شهر ابنزر هاوارد که در اوایل قرن بیستم ارائه شد تحول مهمی در شهرسازی قرن بیستم محسوب می‌شود به گونه‌ای که لوییز مامفرد متفکر و شهرساز بزرگ قرن بیستم چنین عنوان می‌کند: «در آغاز قرن بیستم دو ابداع مهم به وقوع پیوست: هواپیما و باغ شهر؛ این هر دو طلایه داران عصر جدید بودند. اولی بشر را قادر به پرواز بر فراز زمین ساخت و دومی مکان زیست نیکوتری را روی زمین به او وعده داد.»

شکل‌گیری نظریه باغ شهر

هاوارد با خواندن کتابی از بلامی دربارهٔ جنبش تعاونی در آمریکا که تأثیر زیادی بر زندگی و آینده اش گذارد و سرچشمه الهام اندیشه باغ شهر شد. به این فکر افتاد که آن اصول را با مقیاس کوچکتری در یک شهر نمونه به اجرا در آورد. اندیشه‌های ابنزر هاوارد به نوعی ادامه آرمان شهرهای نیمه نسخت سده نوزدهم و به ویژه، عقاید رابرت اوئن که اجتماعاتی کامل و بودن نقص به‌شمار می رفت.

هاوارد اندیشه‌هایش را در کتابی کوچک به نام “فردا یک مسیر صلح‌آمیز برای یک رفرم اجتماعی” منتشر کرد (۱۸۹۸). او در این کتاب ، شهر آینده را توصیف کرد و حتی طرح‌هایی را ارائه داد. اما تأکید نمود که این طرح‌ها منحصراً نمودار هستند و برای تحقق‌پذیری آن باید جای آن‌ها را از پیش انتخاب کرد و بر پایه شرایط آن مکان، طراحی نمود. این کتاب در چاپ دوباره اش در ۱۹۰۲ ، باغ شهرهای فردا تغییر نام یافت.

ساختار طرح باغ‌شهر

این طرح، روی استفاده بیشتر از قابلیت پیاده‌روی تأکید می‌کرد. تراکم جمعیت ۷۵ نفر در هر هکتار با توزیع متوازن محل‌های کار، آموزش و دیگر تسهیلات در نظر گرفته شده بود.

اغلب بخش‌های شهر، قابلیت دسترسی را بدون وسایط نقلیه را داشت. شهر مرکزی از هر باغ‌شهر، حدود ۵ کیلومتر فاصله داشت و این فاصله، با سیستم حمل و نقل ریلی، حداقل ۵ دقیقه را در بر می‌گرفت.