منطقه‌بندی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
منطقه‌بندی به آمایش سرزمین یا برنامه استفاده از زمین گفته می‌شود که در بیشتر کشورهای پیشرفته مورد استفاده قرار گرفته است و توسط شوراهای محلی اعمال می‌گردد. منطقه‌بندی میتواند بر اساس نحوه استفاده از زمین (تنظیم اینکه ممکن است زمین در چه مواردی مورد استفاده باشد.)طراحی گردد. به عنوان مثال ارتفاع ساختمان‌ها، نحوه پوشش، ویژگی‌های مشابه و یا ترکیبی از این موارد میتواند اساس این طبقه‌بندی باشد. برخی از مثالهای آشنای منطقه‌بندی در ایران، منطقه تجاری، شهرک صنعتی، مناطق ساختمانهای بلند میباشند. مشابه برنامه‌ریزی شهری، منطقه‌بندی دارای روش‌های دیکته شده برای استفاده از مناطق مختلف بر اساس اهدافی خاص در بسیاری از شهرها می‌باشد. [۱]
