سیاستگذاری عمومی
![]() | این مقاله شامل فهرستی از منابع، کتب مرتبط یا پیوندهای بیرونی است، اما بهدلیل فقدان یادکردهای درونخطی، منابع آن همچنان مبهم هستند. (مه ۲۰۲۱) |
بخشی از مجموعه مباحث دربارهٔ |
سیاست |
---|
![]() |
درگاه سیاست |
سیاستگذاری عمومی، مجموعهای از اقدامات است که بر اساس خردگرایی کامل یا محدود طی فرایندی به انجام رسیدهاند که متشکل از اقدامات سیاستی و سیاسی برای حل یک مسئله(مشکل) است. این اقدامات را میتوان به عنوان فرایند سیاستگذاری قلمداد نمود و آن را همچون مجموعهای از مراحل زمانبندی شده به هم مرتبط مجسم کرد: تهیه دستور کار، تدوین و تنظیم سیاست، اتخاذ سیاست، تحقق سیاست، برآورد سیاست.
مراحل سیاستگذاری[ویرایش]
تهیه دستور کار مقامات منتخب مشکلات را در دستور کار عمومی قرار میدهند. به بسیاری از مشکلات اصلاً پرداخته نخواهد شد و سایر مشکلات نیز پس از مدت طولانی بررسی خواهند شد.
تنظیم راه حلها[ویرایش]
مقامات، سیاستهای جایگزین را تنظیم میکنند تا به بررسی یک مشکل بپردازند. سیاستهای جایگزین به اشکال دستورهای اجرایی، حکمهای دادگاه و اقدامات قانونی تجلی خواهند یافت.
اتخاذ سیاست[ویرایش]
یک جایگزین سیاستی به پشتوانه اکثریت اعضاء مجلس، توافق نظر بین مدیران سازمانها، یا یک حکم دادگاه، اتخاذ میشود.
اجرای سیاست[ویرایش]
یک سیاست، توسط آن دسته از واحدهای اجرایی به موقع اجرا گذاشته میشود که برای پیروی از سیاست، منابع مالی و انسانی را با هم بسیج میکنند.
ارزیابی سیاست[ویرایش]
واحدهای حسابرسی و حسابداری دولت مشخص خواهند کرد که آیا سازمانهای اجرایی، مجلس قانونگذار و دادگاهها تابع شرایط قانونی سیاست و دستیابی به اهداف آن هستند یا خیر.
این مراحل بیانگر اقدامات جاری هستند که طی زمان به وقوع میپیوندند. هر مرحلهای به مرحله بعد مرتبط بوده و آخرین مرحله (برآورد سیاست) نیز به مرحله اول (تهیه دستور کار) و مراحل میانی متصل است که نوع این ارتباط به صورت یک چرخه یا دور غیر خطی از اقدامات است.
منابع[ویرایش]
- پارسونز، واین(۱۳۸۵) مبانی سیاستگذاری و تحلیل سیاستها (ترجمه حمیدرضا ملک محمدی) تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی
- دان ویلیام(۱۳۸۷)مقدمهای بر تحلیل سیاستها (ترجمه کیومرث اشتریان)، تهران: در دست انتشار.