اپیگلوت
| اپیگلوت | |
|---|---|
 نمای پشت حنجره، ساختار اپیگلوت مشخص شده است.. | |
| جزئیات | |
| ساخته از | برجستگی هیپوفارنکس[۱][منبع نامعتبر؟] |
| شناسه‌ها | |
| لاتین | Pronounced (epig-lottis) |
| MeSH | D004825 |
| TA98 | A06.2.07.001 |
| TA2 | 3190 |
| FMA | 55130 |
اپیگلوت (به انگلیسی: Epiglottis) یا بَرچاکنای[۲] زبانه‌ای است که بالای حنجره قرار دارد و مانع ورود غذا به نای می‌شود.
برچاکنای پرده‌ای است که از بافت غضروفی انعطاف‌پذیر و پوشیده‌شده با غشای لعاب‌مانند تشکیل می‌شود و به ورودی حنجره متصل است. این پرده در تولید برخی آواهای زبانی در برخی زبان‌ها مانند عربی نقش دارد.
برچاکنای به صورت مایل به پشت در انتهای خلفی زبان و پشت استخوان لامی قرار دارد و در معاینه داخل حلق اغلب به سختی قابل مشاهده است. اپیگلوت هنگام بلع غذا مانع ورود آن به نای می‌شود. اپی گلوت = انتهای حلق - ابتدای حنجره
منابع[ویرایش]
- ↑ Stevenson, Roger E. (2006). Human malformations and related anomalies. Oxford [Oxfordshire]: Oxford University Press. ISBN 0-19-516568-3.
- ↑ واژه‌های مصوّب فرهنگستان تا پایان دفتر دوازدهم فرهنگ واژه‌های مصوّب