نارسایی تنفسی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نارسایی تنفسی
تخصصپزشکی ریه ویرایش این در ویکی‌داده
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
آی‌سی‌دی-۱۰J96
آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام518.81
دادگان بیماری‌ها6623
ئی‌مدیسینmed/۲۰۱۱
سمپD012131
ونتیلاتور نوزاد برند VIP Bird.

نارسایی تنفسی به معنای عدم کفایت تبادل گازها به وسیله دستگاه تنفسی است که در نتیجه، سطح شریانی اکسیژن, دی اکسید کربن یا هر دو از محدوده نرمال خارج می‌شود. افت اکسیژن خون با اصطلاح هیپوکسمی شناخته می‌شود. افزایش سطح شریانی دی اکسید کربن نیز هیپرکاپنه خوانده می‌شود. بازه‌های نرمال عبارتند از: فشارنسبی اکسیژن شریانی (PaO2) بیش از ۸۰ میلی‌متر جیوه (۱۱ کیلو پاسکال) و فشارنسبی دی اکسید کربن شریانی (PaCO2) کمتر از ۴۵ میلی‌متر جیوه (۶٫۰ کیلو پاسکال). نارسایی تنفسی براساس عدم وجود یا وجود هیپرکاپنه به ترتیب نارسایی تنفسی نوع I و نارسایی تنفسی نوع II خوانده می‌شود.

انواع نارسایی تنفسی[ویرایش]

نوع I[ویرایش]

نارسایی تنفسی نوع I با هیپوکسمی و عدم وجود هیپرکاپنه مشخص می‌شود. در عوض PaCO2 ممکن است نرمال یا طبیعی باشد. علت اصلی این نوع از نارسایی تنفسی، عدم تناسب تهویه/خونرسانی (V/Q missmatch) است، به عبارتی حجم ورودی و خروجی هوای ریه با حجم خونی که به ریه‌ها می‌رسد متناسب نیست. این نوع نارسایی تنفسی که به علت اختلال در اکسیژناسیون است با ویژگی‌های زیر مشخص می‌شود:

PaO2 کاهش یافته (<۶۰ میلی‌متر جیوه (۸٫۰ کیلوپاسکال))
PaCO2 نرمال یا کاهش یافته (<۵۰ میلی‌متر جیوه (۶٫۷ کیلوپاسکال))
PA-aO2 افزایش یافته

علت‌های این نوع نارسایی تنفسی عبارتند از:

  • محتوای پایین اکسیژن محیط (مثلاً در ارتفاعات)
  • اختلال تهویه/خونرسانی (مثلاً در آمبولی ریه)
  • کاهش تهویه آلوئولی (مثلاً در بیماری‌های حاد عصبی-ماهیچه‌ای);این حالت می‌تواند به نارسایی نوع II نیز ختم شود.
  • اختلال انتشار (دیفوزیون) که به دلیل درگیری پارانشیم, اکسیژن نمی‌تواند وارد مویرگ‌ها شود (مثلاً در پنومونی یا ARDS )
  • شانت (خون اکسیژن دار با خون غیر اکسیژنهٔ سیستم وریدی مخلوط می‌شود (مثلاً شانت راست به چپ).

نوع II[ویرایش]

هیپوکسی (PaO2 <8 kPa) همراه با هیپرکاپنه (PaCO2> 6.0 kPa). نارسایی تنفسی نوع II با ویژگی‌های زیر مشخص می‌شود:

PaO2 کاهش یافته (<۶۰ میلی‌متر جیوه (۸٫۰ کیلوپاسکال))
PaCO2 افزایش یافته (> ۵۰ میلی‌متر جیوه (۶٫۷ کیلوپاسکال))
PA-aO2 نرمال
pH کاهش یافته

نارسایی تنفسی نوع II به علت تهویه ناکافی آلوئولی ایجاد می‌شود. در این حالت اکسیژن و دی اکسید کربن، هر دو درگیر هستند و دی اکسید کربن تولید شده در بدن نمی‌تواند دفع شود. علل این نوع از نارسایی تنفسی عبارتند از:

درمان[ویرایش]

درمان در موارد اورژانسی شامل رعایت اصول احیای قلبی-عروقی است. درمان علت زمینه ساز ضروری است. لوله گذاری داخل نای (انتوباسیون اندوتراکئال) و تهویه مکانیکی در نارسایی شدید (PaO2 کمتر از ۵۰ میلی‌متر جیوه) ضروری است. محرک‌های تنفسی، از جمله دوکساپرام(Doxaparm) به ندرت استفاده می‌شوند. در نارسایی تنفسی ناشی از مسمومیت با داروهای آرامبخش، همچون مخدرها یا بنزودیازپین‌ها باید از پادزهر مناسب استفاده کرد. پادزهر مخدرها، نالوکسان و پادزهر بنزودیازپین‌ها فلومازنیل است.

منابع[ویرایش]

[۱]

  1. Burt, Christiana C. ; Arrowsmith, Joseph E. (1 November 2009). "Respiratory failure". Surgery (Oxford) 27 (11): 475–479. doi:10.1016/j.mpsur.2009.09.007