ریفابوتین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ریفابوتین
داده‌های بالینی
نام‌های تجاریMycobutin[۱]
AHFS/Drugs.commonograph
مدلاین پلاسa693009
رده‌بندی داروهای
بارداری
  • AU: C
روش مصرف داروبه صورت کپسول خوراکی
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
داده‌های فارماکوکینتیک
زیست فراهمی۸۵%
پیوند پروتئینی۸۵%
متابولیسمکبد
نیمه‌عمر حذف۲۸ تا ۶۲ ساعت (به طور متوسط)
دفعکلیه و مدفوع
شناسه‌ها
  • (9S,12E,14S,15R,16S,17R,18R,19R,20S,
    21S,22E,24Z)-6,16,18,20-tetrahydroxy-1'-
    isobutyl-14-methoxy-7,9,15,17,19,21,25-
    hepta-methyl-spiro[9,4-(epoxypentadeca
    [1,11,13]trienimino)-2H-furo-[2',3':7,8]-naphth
    [1,2-d]imidazol-2,4'-piperidin]-5,10,26-(3H,9H)-
    trione-16-acetate
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEBI
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.133.627 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC46H62N4O11
جرم مولی847.005 g/mol g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • C[C@H]1/C=C\C=C(/C(=O)NC2=C3C(=NC4(N3)CCN(CC4)CC(C)C)C5=C6C(=C(C(=C5C2=O)O)C)O[C@@](C6=O)(O/C=C\[C@@H]([C@H]([C@H]([C@@H]([C@@H]([C@@H]([C@H]1O)C)O)C)OC(=O)C)C)OC)C)\C
  • InChI=1S/C46H62N4O11/c1-22(2)21-50-18-16-46(17-19-50)48-34-31-32-39(54)28(8)42-33(31)43(56)45(10,61-42)59-20-15-30(58-11)25(5)41(60-29(9)51)27(7)38(53)26(6)37(52)23(3)13-12-14-24(4)44(57)47-36(40(32)55)35(34)49-46/h12-15,20,22-23,25-27,30,37-38,41,49,52-54H,16-19,21H2,1-11H3,(H,47,57)/b13-12+,20-15+,24-14-/t23-,25+,26+,27+,30-,37-,38+,41+,45-/m0/s1 ✔Y
  • Key:ATEBXHFBFRCZMA-VXTBVIBXSA-N ✔Y
  (صحت‌سنجی)

ریفابوتین(به انگلیسی: Rifabutin) (Rfb) یک آنتی بیوتیک است که برای درمان سل و همچنین پیشگیری و معالجه Mycobacterium avium complex مورد استفاده قرار می‌گیرد.[۱] معمولاً فقط در کسانی که قادر به تحمل ریفامپین نیستند، مانند افراد مبتلا به HIV/AIDS که تحت درمان ضد ویروسی هستند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای درمان سل فعال به همراه سایر داروهای ضد باکتریایی استفاده می‌شود.

عوارض جانبی شایع شامل درد شکم، حالت تهوع ، بثورات جلدی، سردرد و سطح نوتروفیل خون پایین است.[۱] عوارض جانبی دیگر شامل درد عضلات و یوئیت است. در حالی که در دوران بارداری هیچ مضراتی از آنپیدا نشده‌است، اما هنوز به خوبی در این جمعیت مورد مطالعه قرار نگرفته‌است. ریفابوتین در خانواده داروهای ریفامایسین قرار دارد که با مسدود کردن تولید RNA در باکتری‌ها عمل می‌کند.[۲]

ریفابوتین برای استفاده پزشکی در ایالات متحده در سال ۱۹۹۲ تایید شد.[۱] این دارو در فهرست داروهای ضروری سازمان بهداشت جهانی ، ایمن‌ترین و موثرترین داروهای مورد نیاز در یک سیستم بهداشتی، قرار دارد.[۳]

دوز مصرف[ویرایش]

دوز مصرفی این دارو در صورتی که بیمار به طور همزمان از داروهای مهارکننده پروتئاز استفاده نکند، ۳۰۰ میلی گرم در روز و در غیر این صورت ۱۵۰ میلی گرم در روز است. همچنین در صورت مصرف همزمان Efavirenz، دوز مصرف ۶۰۰ میلی گرم در روز خواهد بود.[۴]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ "Rifabutin". The American Society of Health-System Pharmacists. Archived from the original on 20 December 2016. Retrieved 8 December 2016.
  2. Rockwood, Neesha; Cerrone, Maddalena; Barber, Melissa; Hill, Andrew M; Pozniak, Anton L (18 July 2019). "Global access of rifabutin for the treatment of tuberculosis – why should we prioritize this?". Journal of the International AIDS Society. 22 (7): e25333. doi:10.1002/jia2.25333. PMC 6637439. PMID 31318176. Rifabutin is a rifamycin, which like rifampicin, works via inhibition of DNA‐dependent RNA synthesis in prokaryotes.
  3. World Health Organization model list of essential medicines: 21st list 2019. Geneva: World Health Organization. 2019. WHO/MVP/EMP/IAU/2019.06. License: CC BY-NC-SA 3.0 IGO.
  4. کاتزونگ، برترام جی (۱۳۹۸). فارماکولوژی پایه و بالینی. ترجمهٔ مجید متقی‌نژاد. تهران: اندیشه رفیع. ص. ۳۴۸-۳۴۹. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۹۸۷-۸۰۱-۰.