مهارکننده اسید نوکلئیک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مهار کننده اسید نوکلئیک(به انگلیسی: Nucleic acid inhibitor) نوعی ضد باکتری است که با مهار تولید اسیدهای نوکلئیک عمل می‌کند. دو کلاس اصلی از این ترکیبات وجود دارد: مهار کننده‌های DNA و مهار کننده‌های RNA.[۱] فلوسیتوزین که یک ضد قارچ است نیز به همین روش عمل می‌کند.

مهارکننده‌های DNA[ویرایش]

مهار کننده‌های دی ان ای کلاسیک مانند کینولون‌ها بر اساس دی‌ان‌ای ژیراز به عنوان یک مهار کننده توپوایزومراز عمل می‌کنند.[۲] گروه دیگری از مهار کننده‌های دی ان ای ، از جمله نیتروفورانتوئین و مترونیدازول بر روی باکتری‌های بی هوازی عمل می‌کنند.[۳]

مهارکننده‌های RNA[ویرایش]

مهار کننده‌های RNA مانند ریفامپین، بر روی RNA پلیمراز وابسته به DNA عمل می‌کنند.[۴]

منابع[ویرایش]

  1. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ اكتبر ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۸ مارس ۲۰۲۰. تاریخ وارد شده در |archive-date= را بررسی کنید (کمک)
  2. Gupta (2009). Clinical Ophthalmology: Contemporary Perspectives, 9/e. Elsevier India. pp. 112–. ISBN 978-81-312-1680-4. Retrieved 20 September 2010.
  3. Ralph, E. D. (1978). "The bactericidal activity of nitrofurantoin and metronidazole against anaerobic bacteria". The Journal of Antimicrobial Chemotherapy. 4 (2): 177–184. doi:10.1093/jac/4.2.177. PMID 25874.
  4. Calvori, C.; Frontali, L.; Leoni, L.; Tecce, G. (1965). "Effect of rifamycin on protein synthesis". Nature. 207 (995): 417–8. doi:10.1038/207417a0. PMID 4957347.