چینی مین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۲: خط ۲:
| name = مین
| name = مین
| altname = {{Lang|zh-Hant|閩語}} / {{Lang|zh-Hans|闽语}}
| altname = {{Lang|zh-Hant|閩語}} / {{Lang|zh-Hans|闽语}}
| region = [[سرزمین اصلی چین]]: [[فوجیان]]، [[گوانگ‌دونگ]] (اطراف [[چاوژو]]-[[شانتو]] و شبه‌جزیره [[لیژو]])، [[هاینان]]، [[چجیانگ]] ([[شهرستان شنگسی]]، [[Putuo District, Zhoushan|پوتو]] و [[شهرستان سانگنان]])، [[تایوان]]، جوامع چیتی فرادریا در [[جنوب شرق آسیا]] و [[شمال‌شرقی ایالات متحده]]
| region = [[سرزمین اصلی چین]]: [[فوجیان]]، [[گوانگ‌دونگ]] (اطراف [[چاوژو]]-[[شانتو]] و شبه‌جزیره [[لیژو]])، [[هاینان]]، [[چجیانگ]] ([[شهرستان شنگسی]]، [[Putuo District, Zhoushan|پوتو]] و [[شهرستان سانگنان]])، [[تایوان]]، جوامع دور از وطن چینی در [[جنوب شرق آسیا]] و [[شمال‌شرقی ایالات متحده]]
| ethnicity = [[Teochew people]], [[Hoklo people]], [[Fuzhou people]], [[Putian people]], [[Hainan people]], غیره
| ethnicity = [[Teochew people]], [[Hoklo people]], [[Fuzhou people]], [[Putian people]], [[Hainan people]], غیره
| familycolor = Sino-Tibetan
| familycolor = Sino-Tibetan
خط ۵۵: خط ۵۵:
{{پایان ستون}}]]
{{پایان ستون}}]]
{{خالی بماند}}
{{خالی بماند}}

== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۴۵

مین
閩語 / 闽语
اقوام:Teochew people, Hoklo people, Fuzhou people, Putian people, Hainan people, غیره
پراکنش:سرزمین اصلی چین: فوجیان، گوانگ‌دونگ (اطراف چاوژو-شانتو و شبه‌جزیره لیژوهاینان، چجیانگ (شهرستان شنگسی، پوتو و شهرستان سانگنانتایوان، جوامع دور از وطن چینی در جنوب شرق آسیا و شمال‌شرقی ایالات متحده
تبار:چینی-تبتی
نیا:نیا-مین
زیرگروه‌ها:
ایزو ۶–۶۳۹mclr
زبان شناسی79-AAA-h to 79-AAA-l
گلاتولوگminn1248
گونه‌های نخستین
نامِ چینی
نویسه‌های چینی سنتی閩語
نویسه‌های چینی ساده‌شده闽语
پوژ هاکینBân gú
{{{mapalt}}}
پراکندگی زبان‌های مین

زبان‌های مین (چینی ساده‌شده:闽语، چینی سنتی 閩語، پین‌یین: Mǐn yǔ) خانواده‌ای از زبان چینی هستند که توسط ۳۰ میلیون نفر در استان فوجیان و مناطقی در شبه‌جزیره لیژو و هاینان، همین‌طور بومیان چائوشان در ژونگشان، سه شهرستان در جنوب ونژو، جواشان و تایوان بدان‌ها سخن گفته می‌شود.[۱] نام این خانواده از روی رود مین ریشه گرفته‌است. گویشوران گونه‌های مین نسبت به یکدیگر و سایر زبان‌های چینی فهم متقابل ندارند.

بسیاری از زبان‌های مین ویژگی‌های قابل توجه از زبان چینی کهن را حفظ کرده‌اند و شواهد زبانی وجود دارد که نشان می‌دهد بیشتر گونه‌های مین مستقیماً از دودمان‌های چینی میانه سوئی و تانگ سرچشمه گرفته‌اند. گویشوران فراوانی از مین در میان جوامع چینی در جنوب شرق آسیا حضور دارند. مین نان پرگویشورترین گونه مین خارج از فوجیان است.

گروه‌های گویشی مین براساس اطلس زبانی چین:

منابع

  1. Chinese Academy of Social Sciences (2012). 中国语言地图集(第2版):汉语方言卷 [Language Atlas of China (2nd edition): Chinese dialect volume]. Beijing: The Commercial Press. p. 110.