پرش به محتوا

لرد بایرون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از بایرون)

لرد بایرون

Portrait of Byron
پرترهٔ لرد بایرون اثر توماس فیلیپس، ح. ۱۸۱۳
زادهجورج گوردون بایرون
۲۲ ژانویهٔ ۱۷۸۸
لندن، انگلستان
درگذشته۱۹ آوریل ۱۸۲۴ (۳۶ سال)
مسولونگی، اتولیا، امپراتوری عثمانی
آرامگاهکلیسای سنت مریم مجدلیه، هاکنال، ناتینگهام‌شر
پیشه
  • شاعر
  • سیاستمدار
دانشگاهکالج ترینیتی، کمبریج
همسر(ها)آن ایزابلا میلبانکه (ا. ۱۸۱۵–۱۸۱۶)
شریک(های) زندگیکلر کلرمونت
فرزند(ان)
پدر و مادر
خویشاونداندریابان محترم جان بایرون (پدربزرگ)
امضا
دوره مسئولیت
۱۳ مارس ۱۸۰۹ – ۱۹ آوریل ۱۸۲۴
اعیان موروثی
پس ازپنجمین بارون بایرون
پیش ازهفتمین بارون بایرون

جورج گوردون بایرون، ششمین بارون بایرون (انگلیسی: George Gordon Byron, 6th Baron Byron؛ ۲۲ ژانویهٔ ۱۷۸۸ – ۱۹ آوریل ۱۸۲۴) شاعر و اشرافی انگلیسی بود.[۱][۲] او یکی از چهره‌های پیشگام جنبش رمانتیک بود[۳][۴][۵] و یکی از بزرگ‌ترین شاعران انگلیسی دانسته می‌شود.[۶]

مشهورترین اثر وی شعر روایی بلندی به نام دون ژوان است که با مرگ وی ناتمام ماند. از دیگر آثار مهم بایرون می‌توان به نمایشنامهٔ خوانشی مانفرد و شعر بلند سفر زیارتی چایلد هارولد اشاره کرد.

زندگی

[ویرایش]

جورج گوردون لرد بایرون در ۲۲ ژانویهٔ ۱۷۸۸ در لندن متولد شد. پدرش سروان جان بایرون ملقب به جک دیوانه، افسر ارتش بود. جک دیوانه از اولین ازدواج خود با بانو کارمارتن صاحب فرزندی دختر به نام اوگاستا شد که بعدها نقش پررنگی در زندگی بایرون ایفا کرد. از ازدواج دوم جان بایرون با کاترین گوردون اسکاتلندی، لرد بایرون متولد شد. یک سال پس از تولد بایرون، مادرش به همراه وی به ابردین، در شمال شرقی اسکاتلند نقل مکان کردند. دو سال بعد هم پدر بایرون در حالی که غرق در قرض و بدهی بود از دنیا رفت. بایرون از همان بدو تولد با نوعی کج عضوی در ناحیه پا رو به رو بود، مشکلی که تأثیر بسیاری بر زندگی آیندهٔ وی داشت. وقتی ده ساله شد، بایرون به یکباره وارث عنوان و ملکی از جانب عموی بزرگ خویش، ویلیام، بارون پنجم شد. بدین ترتیب بایرون مبدل به بارون ششم و صاحب عنوان لرد بایرون شد. او همچنین وارث عمارتی نیمه‌متروک به نام Newstead Abbey شد. در سن هفده سالگی لرد بایرون وارد دانشکدهٔ ترینیتی در کمبریج شد، جایی که به جای درس و تحصیل بیشتر وقت خود را صرف عیاشی و خوشگذرانی می‌کرد.

بایرون اولین مجموعه شعر خود را با عنوان «ساعات فراغت» در سن نوزده سالگی منتشر ساخت. مجموعه‌ای که اعتراض منتقدانی چون هنری بروم را برانگیخت. دو سال بعد با انتشار شعری طنز با عنوان «شعرای انگلیسی و منتقدان اسکاتلندی»، بایرون پاسخ دندان‌شکنی به این اعتراض داد. همان سال وی با رسیدن به سن قانونی توانست یکی از صندلی‌های مجلس اعیان را از آن خود کند. در همان سال هم بود که بایرون سفر خود به اروپا را آغاز کرد. وی در کل، زندگی کوتاه ولی جنجالی داشت. روابط عاشقانه‌ای که لرد بایرون در زندگی داشت وی را به نمونهٔ حقیقی شخصیت دون ژوان آثار خویش مبدل ساخت طوری‌که در نهایت وی مجبور شد برای همیشه انگلستان را ترک کند. نوزدهم آوریل سال ۱۸۲۴، لرد بایرون در حالی که یونانیان را در نبرد با ترک‌ها یاری می‌رساند، پس از تحمل تبی سوزان و در سن ۳۶ سالگی از دنیا رفت.

وی در کالج موراد-رافائلیان واقع در صومعه ارمنی جزیره سن لازار تحصیل نمود.

بدون شک لرد بایرون را می‌توان از چهره‌های اثرگذار دورهٔ رمانتیسم در انگلستان به‌شمار آورد. لیدی کارولین لمب، بانوی رمان‌نویس بریتانیایی در گفته‌ای مشهور لرد بایرون را چنین توصیف می‌کند: «مجنون، بدذات و خطرناک برای شناختن.»[۷]

آثار

[ویرایش]

اشعار معروف

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. McGann, Jerome (2004). "Byron, George Gordon Noel, sixth Baron Byron (1788–1824), poet". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/4279. ISBN 978-0-19-861412-8. Retrieved 8 February 2021. (Subscription or UK public library membership required.)
  2. "Lord Byron". The British Library. Archived from the original on 15 July 2014. Retrieved 17 October 2020.
  3. Marchand, Leslie A. (15 April 2019). "Lord Byron". Lord Byron | Biography, Poems, Don Juan, Daughter, & Facts. دانشنامه بریتانیکا. London: شرکت دانشنامه بریتانیکا.
  4. "Byron and Scotland". Robert Morrison.com.
  5. "Lord Byron (George Gordon)". Poetry Foundation. 30 December 2018. Retrieved 30 December 2018.
  6. "The Nation's Favourite Poet Result – TS Eliot is your winner!". بی‌بی‌سی. Retrieved 25 May 2019.
  7. "Byron, George Gordon Byron, 6th Baron." Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Ultimate Reference Suite. Chicago: Encyclopædia Britannica, 2013

پیوند به بیرون

[ویرایش]