ویلیام ترنر

ویلیام ترنر
خودنگارهٔ ترنر، رنگ روغن روی بوم، حدود ۱۷۷۵
نام	جی. اِم. دبلیو. ترنر
نام اصلی	جوزف مالورد ویلیام تِرنِر
زادهٔ	۲۳ آوریل ۱۷۷۵(۱۷۷۵-04-۲۳) کوونت گاردن، لندن، بریتانیا
درگذشت	۱۵ دسامبر ۱۸۵۱ (۷۶ سال) چلسی، لندن، بریتانیا
همسر(ها)	مجرد
ملّیت	بریتانیایی
رشته	نقاشی و چاپ
جنبش	رمانتیسیسم
امضا

جوزف مالورد ویلیام تِرنِر (به انگلیسی: Joseph Mallord William Turner) (زاده ۲۳ آوریل ۱۷۷۵ - درگذشته ۱۵ دسامبر ۱۸۵۱‍‍‍) یک منظره‌پرداز رمانتیک بریتانیایی بود که علاوه بر نقاشی در زمینهٔ چاپ نیز فعالیت داشت. ترنر در زمان حیات خود چهره‌ای جدل‌برانگیز محسوب می‌شد، اما اکنون از او به‌عنوان هنرمندی یاد می‌شود که نقاشی منظره را به درجه‌ای ترفیع داده‌است تا رقیبی برای نقاشی تاریخی باشد.

اگرچه ویلیام ترنر بیشتر به‌خاطر منظره‌های رنگ روغن خود مشهور است اما وی همچنین از بزرگ‌ترین استادان نقاشی منظره آبرنگ بریتانیا می‌باشد. او به «نقاش نور» شهرت یافته‌است و آثارش سرآغازی رمانتیک برای دریافتگری بود.

زندگی‌نامه

سال‌های آغازین زندگی

ویلیام ترنر در حدود ٢٣ آوریل ۱۷۷۵ در ناحیه میدن لین شهر لندن، در نزدیکی کاونت گاردن متولد شد. بی شک تعیین دقیق تاریخ تولد ترنر دشوار است، زیرا در خطابه ای که در سال ١٨۵٣، دو سال پس از مرگش، به وسیله جان راسکین دوست و ستایشگر دیرین وی ایراد شد، راسکین نتوانست دقیقاً بگوید که ترنر در زمان مرگ خود چند سال داشت چون یادداشت های مربوط به تولد او در یک آتش سوزی از میان رفته بود. پدر او ویلیام ترنر (١٧٣٨-٧ آگوست ١٨٢٩) که اهل دی ون شایربود، آرایشگر بود و مادر وی ماری مارشال از یک خانواده ی قصاب بود. او یک خواهر جوان تر نیز داشت که در سال ١٧٨٣ در سن ۴ سالگی درگذشت.

طراحی از کاخ آرکبیشاپ.

کلیسای سنت جرج، ١٧٨۶.

در سال ١٧٨۵ ترنر جوان به خانه ی دایی اش (جوزف مالورد ویلیام مارشال) در برنتفورد که یک شهر کوچک در غرب لندن در کنار رود تیم بود فرستاده شد.از دوران اقامت او در برنتفورد یک سری کپی هایی از کلیشه های حکاکی شده هنری باول از منظره های بی نظیر آثار باستانی در انگلستان وجود دارند. نخستین طراحی های باقی‌مانده از او در سال ١٧٨٧، یعنی زمانی را بر خود دارند که او حدوداً دوازده ساله بود. این طراحی ها کپی هایی از آثار چاپی هنرمندان مختلف، نظیر گراوور«منطره ی نورث وست»است که موضوع نخستین آبرنگ ترنر گردید، می باشند.این طراحی های اولیه در عین هشیارانه بودن شان، خام هستند، اما او به مدد تمرین مداوم به سرعت پیشرفت میکرد و حتی در ازاء طراحی هایش مبلغ مختصری از خریداران میگرفت. در سال ١٧٨٩ ترنر ترنر همراه با عمویش که تازه از سانینگول آکسفورد بازنشسته شده بود زندگی می کرد. تمام طراحی های ترنر از آن زمان در یک کتاب طراحی به خوبی طراحی های آبرنگ آکسفورد باقی‌مانده‌اند. استفاده ی او از مداد در پیش طرح های اولیه آثار رنگ روغن اش پایه های روش اصلی ترنر در نقاشی را برای تمام دوران زندگی اش شکل داد.

بسیاری از طرح های اولیه ترنر مطالعات او در زمینه ی معماری و تمرین های پرسپکتیو می باشند و این نشان می دهد که ترنر جوان در کنار چندین معمار که توماس هاردویک، جیمز ویات، بونومی بزرگ شامل آنها می شوند کار میکرده است. در اواخر ١٧٨٩ ترنر همچنین به مطالعه در رابطه با نقشه های توپو گرافی تومای مالتون،کسی که ترنر او را استاد خود میواند، پرداخت.او در همین سال وارد رویال آکادمی شد در حالی که تنها ١۴ سال داشت و یک سال بعد در آکادمی پذیرفته شد. در آغاز او علاقه ی زیادی به معماری نشان می داد امابه توصیه ی توماس هاردویک نقاشی را دنبال کرد. اثر طراحی او با نام «لمبث، کاخ اسقف اعظم» تنها بعد از یک سال حضور در آکادمی برای نمایش تابستانه پذیرفته شد. او از آن سال به بعد هر سال در نمایشگاه آکادمی حضور داشت ترنر در سال ١٧٩۶ اولین اثر رنگ روغن خود را با نام «ماهی گیران در دریا» در آکادمی به نمایش گذاشت.

صحنه ای همراه با مهتاب شبانه و تصویر قایق ها با کنتراست خطی ناشی از نور سرد ماه و درخشش نور فانوس ماهیگیران. این تابلو منظره ای مهتابی از نیدلز پوینت،صخره های عجیب خلیج آلوم در جزایر وایت، است. این مکان که ترنر سال ها قبل در آنجا اقامت کرده بود، به خاطر صخره های شنی رنگین خود مشهور است. ویلتون در رابطه با این تصویر میگوید: “این خلاصه ای است به دست هنرمند قرن هجدهم از هر آنچه که در دریا وجود دارد” و نشان دهنده ی تاثیر فوی است که هنرمند از هنرمندانی چون هوراس ورنت، فیلیپ جیمز دو لوتربرگ و ویلیام ون دو ولد کوجک گرفته است. این اثر مورد ستایش منتقدین معاصر او و نشان دهنده ی شهرت او هم به عنوان نقش رنگ روغن و هم به عنوان نقاش صحنه های دریایی می باشد.

ماهیگیران در دریا، ١٧٩۶.

سفر در اروپا

ترنر سفر های بسیاری به اروپا داشت.او در سال ١٨٠٢ با سفر به فرانسه و سوئیس شروع کرد. او مدتی در پاریس اقامت داشت و از موزه لوور که ناپلئون غنائم هنری به دست آمده از ایتالیا را در آنجا گذاشته بود، دیدن کرد. او از آثار تی سین تعداد زیادی اسکیس و آبرنگ تهیه کرد. دفترچه طراحی لوور او ضمنأ شامل یادداشت‌های بسیاری درباره این نقاشان، و همچنین تحلیلی از رنگ‌های مورد استفاده رامبراند است که بعدها در بعضی از نقاشی‌هایش از آن‌ها استفاده کرد. او همچنین سفرهای زیادی به ونیز داشت و در دیدار خود از لیم رجیس، در دوریست انگلستان او یک صحنه طوفانی را نقاشی کرد که هم اکنون در موزه هنر سینسیناتی نگهداری می‌شود.

حامی مالی ترنر فردی به نام والتر رامسدن فاکس از عمارت فارنی، در نزدیکی آتلی در ایالت یورک شایر بود که بعدها یکی از دوستان صمیمی او به حساب می‌آمد. ترنر اولین بار در سال ١٧٩٧ در سن ٢٢ سالگی به آتلی رفت، زمانی که سفارش طراحی آبرنگ از مناطق آن‌جا را گرفته بود. او بسیار شیفته آن‌جا بود و این باعث شد در زمان مدت کاری‌اش به آن‌جا باز گردد. مشهور است که ترنر در صحنه طوفانی اثر هانیبال در حال عبور از کوه‌های آلپ از طوفانی که در مدت زمان اقامت او در آتلی رخ داده، الهام گرفته‌است.

زندگی شخصی

ترنر هر چه بزرگتر می شد رفتارش نیز عجیبٰتر می‌شد. او دوستان صمیمی کمی داشت که در میان آن‌ها دوستان پدرش که نزدیک به سی سال با آن‌ها زندگی می‌کرد نیز حضور داشتند و یا حتی به عنوان دستیار در کارگاه او کار می‌کردند. مرگ پدرش در سال ١٨٢٩ تاثیر بسیار عمیقی بر او گذاشت و بعد از آن دچار حملات افسردگی شد. او هیچ وقت ازدواج نکرد اما با زنی بیوه و بزرگتر از خودش به نام سارا دانبی رابطه داشت. او معتقد بود که پدر دو دختر آن زن که متولد سال‌های ١٨٠١ و ١٨١١ هستند، بوده‌است.

پایان زندگی

او در خانه معشوقه‌اش به نام سوفیا کارولین بوت در چین والک چلسی در ١٩ دسامبر ١٨۵١ در گذشت. نقل است که او در واپسین لحظات زندگی این جمله را بر زبان آورده‌است :"خورشید خداست". براساس وصیت‌اش او را در کلیسای سنت پاول و در میان مقبره‌های جوشوا رینولدز و تامی لارنس و در نزدیکی تابوت نلسون که مرگ او را در پرده «نبرد ترافالگار» ترسیم کرده بود به خاک سپردند. یکی از آخرین تابلوهای او که در سال ١٨۵٠ ترسیم شده‌است، صحنه‌ای از داستان دایدو را نشان می دهد و گویی اعلام ختام سرنوشت اوست. نام این تابلو «دیدار از مقبره» است. آخرین اثر او در سال ١٨۵٠ در رویال آکادمی به نمایش درآمد.

سبک نقاشی

شاخهٔ زرین Golden bough

استعدا ترنر خیلی زود در زندگی اش شناخته شد.استقلال مالی به او اجازه داد تا به آسانی به ابداع و نوآوری بپردازد. کار های بالغ او را می توان با استفاده ی او از پالت های رنگی و استفاده ی او از رنگ برای ایجاد فضا های وسیع، توصیف کرد. به استناد به تاریخ هنر مصور دیوید پاپر، کار های آخر او به عنوان پازل هایی خارق العاده نامیده می شدند. با این حال او هنوز به عنوان نابغه ی هنری به حساب می آمد. جان راسکین در رابطه با ترنر میگوید:

"پیش از ترنر هیچ کس پرده ای را که طبیعت از ما مخفی میکرد کنار نزده بود... ترنر نخستین هنرمندی است که نوع کاملی از منظره را به ما ارائه می کند."

مناسب ترین راه برای انتقال تصورات ترنر د رموضوعاتی همچون کشتی های غرق شده، آتش به عنون مثال (سوختن پارلمان در آتش در سال ١٨٣۴، اتفاقی که ترنر با عجله برای دیدن آن شتافت و در سری آبرنگ های خود آن را طراحی کرد)، فجایع طبیعی و پدیده های طبیعی همچون نور خورشید، طوفان، باران و مه. او مجذوب قدرت وحشی دریا بود و این را میتوان در اثر سحرگاه بعد از تخریب dawn after the wreck و کشتی برده the slave ship به وضوح دید. لیبر استودیوروم یک مجموعه ی چاپی جسورانه از ترنر است که شامل ٧١ اثر از ١٠٠ اثر چاپی در ١۴ قسمت است که در حدود سالهای ١٨٠٧ و ١٨١٩ میشود ،همراه با ٢٠ کلیشه ی تقریباً نیمه تمام که هرگز چاپ نشده اند. این مجموعه احساسات ترنر در منظره نگاری را به خوبی توصیف میکند. این کلیشه ها با هدف تکثیر زیاد در نظر گرفته شده بودند که در ۶ موضوع دریایی، کوهستانی، دهقانی، تاریخی، معماری، دهقانی آرام بخش گنجانده شده بودند. کار های چاپی او بخش اعظمی از آثارش را در بر می گرفت و تمام موزه ترنر در ساراسوتا، فلوریدا که در سال ١٩٧۴ بدست داگلاس مونتروس Douglass Montrose Graem تاسیس شده بود، به آنها اختصاص داده شد.

نگارخانه

• 

  اخراج اووید از روم.
  _{رنگ روغن روی بوم، ۱۸۳۸.}

• 

  کانال چیچستر.
  _{رنگ روغن روی بوم، ۱۸۱۵.}

• 

  اسکلهٔ کالایس.
  _{رنگ روغن روی بوم، ۱۸۰۳.}

• 

  خرابه‌های ساحل نورتامبرلند.
  _{رنگ روغن روی بوم، ۱۸۳۶.}

• 

  باران، بخار و سرعت - راه‌آهن بزرگ غربی.
  _{رنگ روغن روی بوم، ۱۸۴۴.}

• 

  کشتی شکستهٔ مینوتور.
  _{رنگ روغن روی بوم، ۱۸۱۰.}

• 

  تِمِریر جنگنده متصل به آخرین یدک‌کشش در شُرُف شکستن.
  _{رنگ روغن روی بوم، ۱۸۳۸.}

• 

  قصر بروگهم.
  _{چاپ، ۱۸۰۹.}

• 

  ترنر در کارگاهش.
  _{آبرنگ، ربع دوم قرن هجدهم.}

• 

  ماهیگیران در دریا.
  _{رنگ روغن روی بوم، ۱۷۹۶.}

• 

  سوختن پارلمان در آتش.
  _{رنگ روغن روی بوم، ۱۸۳۴.}

• 

  مهمانی موسیقی پتوُرث.
  _{آبرنگ، ۱۸۳۵.}

منابع

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ویلیام ترنر موجود است.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Ur»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۳).