ویلیام ترنر
| ویلیام ترنر | |
 |
|
| نام | جی. اِم. دبلیو. ترنر |
| نام اصلی | جوزف مالورد ویلیام تِرنِر |
| زادهٔ | ۲۳ آوریل ۱۷۷۵ کاونت گاردن، لندن، بریتانیا |
| درگذشت | ۱۹ دسامبر ۱۸۵۱ میلادی (۷۶ سال) چلسی، لندن، بریتانیا |
| همسر(ها) | مجرد |
| ملّیت | بریتانیایی |
| رشته | نقاشی و چاپ |
| جنبش | رمانتیسیسم |
جوزف مالورد ویلیام تِرنِر (به انگلیسی: Joseph Mallord William Turner) (زاده ۲۳ آوریل ۱۷۷۵ - درگذشته ۱۹ دسامبر ۱۸۵۱) یک منظره‌پرداز رمانتیک بریتانیایی بود که علاوه بر نقاشی در زمینهٔ چاپ نیز فعالیت داشت. ترنر در زمان حیات خود چهره‌ای جدل‌برانگیز محسوب می‌شد، اما اکنون از او به‌عنوان هنرمندی یاد می‌شود که نقاشی منظره را به درجه‌ای ترفیع داده‌است تا رقیبی برای نقاشی تاریخی باشد.
اگرچه ویلیام ترنر بیشتر به‌خاطر منظره‌های رنگ روغن خود مشهور است اما وی همچنین از بزرگ‌ترین استادان نقاشی منظره آبرنگ بریتانیا می‌باشد. او به «نقاش نور» شهرت یافته‌است و آثارش سرآغازی رمانتیک برای دریافتگری بود.
محتویات
زندگی‌نامه[ویرایش]
سالهای آغازین زندگی[ویرایش]
ویلیام ترنر در حدود ۲۳ آوریل ۱۷۷۵ در ناحیه میدن لین شهر لندن، در نزدیکی کاونت گاردن متولد شد. بی شک تعیین دقیق تاریخ تولد ترنر دشوار است، زیرا در خطابه‌ای که در سال ۱۸۵۳، دو سال پس از مرگش، به وسیله جان راسکین دوست و ستایشگر دیرین وی ایراد شد، راسکین نتوانست دقیقاً بگوید که ترنر در زمان مرگ خود چند سال داشت چون یادداشت‌های مربوط به تولد او در یک آتش‌سوزی از میان رفته بود. پدر او ویلیام ترنر (۱۷۳۸ - ۷ آگوست ۱۸۲۹) که اهل دیون شایر بود، آرایشگر بود و مادر وی ماری مارشال از یک خانوادهٔ قصاب بود. او یک خواهر جوان تر نیز داشت که در سال ۱۷۸۳ در سن ۴ سالگی درگذشت.
در سال ۱۷۸۵ ترنر جوان به خانهٔ دایی اش (جوزف مالورد ویلیام مارشال) در برنتفورد که یک شهر کوچک در غرب لندن در کنار رود تیم بود فرستاده شد. از دوران اقامت او در برنتفورد یک سری کپی‌هایی از کلیشه‌های حکاکی شده هنری باول از منظره‌های بی نظیر آثار باستانی در انگلستان وجود دارند. نخستین طراحی‌های باقی‌مانده از او در سال ۱۷۸۷، یعنی زمانی را بر خود دارند که او حدوداً دوازده ساله بود. این طراحی‌ها کپی‌هایی از آثار چاپی هنرمندان مختلف، نظیر گراوور «منطرهٔ نورث وست» است که موضوع نخستین آبرنگ ترنر گردید، می‌باشند. این طراحی‌های اولیه در عین هشیارانه بودن شان، خام هستند، اما او به مدد تمرین مداوم به سرعت پیشرفت می‌کرد و حتی در ازاء طراحی‌هایش مبلغ مختصری از خریداران می‌گرفت. در سال ۱۷۸۹ ترنر ترنر همراه با عمویش که تازه از سانینگول آکسفورد بازنشسته شده بود زندگی می‌کرد. تمام طراحی‌های ترنر از آن زمان در یک کتاب طراحی به خوبی طراحی‌های آبرنگ آکسفورد باقی‌مانده‌اند. استفادهٔ او از مداد در پیش طرح‌های اولیه آثار رنگ روغن اش پایه‌های روش اصلی ترنر در نقاشی را برای تمام دوران زندگی اش شکل داد.
بسیاری از طرح‌های اولیه ترنر مطالعات او در زمینهٔ معماری و تمرین‌های پرسپکتیو می‌باشند و این نشان می‌دهد که ترنر جوان در کنار چندین معمار که توماس هاردویک، جیمز ویات، بونومی بزرگ شامل آنها می‌شوند کار میکرده است. در اواخر ۱۷۸۹ ترنر همچنین به مطالعه در رابطه با نقشه‌های توپو گرافی تومای مالتون، کسی که ترنر او را استاد خود میواند، پرداخت. او در همین سال وارد رویال آکادمی شد در حالی که تنها ۱۴ سال داشت و یک سال بعد در آکادمی پذیرفته شد. در آغاز او علاقهٔ زیادی به معماری نشان می‌داد امابه توصیهٔ توماس هاردویک نقاشی را دنبال کرد. اثر طراحی او با نام «لمبث، کاخ اسقف اعظم» تنها بعد از یک سال حضور در آکادمی برای نمایش تابستانه پذیرفته شد. او از آن سال به بعد هر سال در نمایشگاه آکادمی حضور داشت ترنر در سال ۱۷۹۶ اولین اثر رنگ روغن خود را با نام «ماهی گیران در دریا» در آکادمی به نمایش گذاشت.
صحنه‌ای همراه با مهتاب شبانه و تصویر قایق‌ها با کنتراست خطی ناشی از نور سرد ماه و درخشش نور فانوس ماهیگیران.
این تابلو منظره‌ای مهتابی از نیدلز پوینت، صخره‌های عجیب خلیج آلوم در جزیره وایت، است. این مکان که ترنر سال‌ها قبل در آنجا اقامت کرده بود، به خاطر صخره‌های شنی رنگین خود مشهور است. ویلتون در رابطه با این تصویر می‌گوید:
«این خلاصه‌ای است به دست هنرمند قرن هجدهم از هر آنچه که در دریا وجود دارد»
و نشان دهندهٔ تاثیر فوی است که هنرمند از هنرمندانی چون هوراس ورنت، فیلیپ جیمز دو لوتربرگ و ویلیام ون دو ولد جوان تر گرفته است. این اثر مورد ستایش منتقدین معاصر او و نشان دهندهٔ شهرت او هم به عنوان نقش رنگ روغن و هم به عنوان نقاش صحنه‌های دریایی می‌باشد.
سفر در اروپا[ویرایش]
ترنر سفرهای بسیاری به اروپا داشت. او در سال ۱۸۰۲ با سفر به فرانسه و سوئیس شروع کرد. او مدتی در پاریس اقامت داشت و از موزه لوور که ناپلئون غنائم هنری به دست آمده از ایتالیا را در آنجا گذاشته بود، دیدن کرد. او از آثار تی سین تعداد زیادی اسکیس و آبرنگ تهیه کرد. دفترچه طراحی لوور او ضمنأ شامل یادداشت‌های بسیاری درباره این نقاشان، و همچنین تحلیلی از رنگ‌های مورد استفاده رامبراند است که بعدها در بعضی از نقاشی‌هایش از آنها استفاده کرد. او همچنین سفرهای زیادی به ونیز داشت و در دیدار خود از لیم رجیس، در دوریست انگلستان او یک صحنه طوفانی را نقاشی کرد که هم اکنون در موزه هنر سینسینتی نگهداری می‌شود.
حامی مالی ترنر فردی به نام "والتر رامسدن فاکس" از عمارت فارنی، در نزدیکی آتلی در شهرستان یورک شر بود که بعدها یکی از دوستان صمیمی او به حساب می‌آمد. ترنر اولین بار در سال ۱۷۹۷ در سن ۲۲ سالگی به آتلی رفت، زمانی که سفارش طراحی آبرنگ از مناطق آنجا را گرفته بود. او بسیار شیفته آنجا بود و این باعث شد در زمان مدت کاری‌اش به آنجا باز گردد. مشهور است که ترنر در صحنه طوفانی اثر هانیبال در حال عبور از کوه‌های آلپ از طوفانی که در مدت زمان اقامت او در آتلی رخ داده، الهام گرفته‌است.
زندگی شخصی[ویرایش]
ترنر هر چه بزرگتر می‌شد رفتارش نیز عجیبٰتر می‌شد. او دوستان صمیمی کمی داشت که در میان آنها دوستان پدرش که نزدیک به سی سال با آنها زندگی می‌کرد نیز حضور داشتند و یا حتی به عنوان دستیار در کارگاه او کار می‌کردند. مرگ پدرش در سال ۱۸۲۹ تاثیر بسیار عمیقی بر او گذاشت و بعد از آن دچار حملات افسردگی شد. او هیچ وقت ازدواج نکرد اما با زنی بیوه و بزرگتر از خودش به نام «سارا دانبی» رابطه داشت. او معتقد بود که پدر دو دختر آن زن که متولد سالهای ۱۸۰۱ و ۱۸۱۱ هستند، بوده‌است.
پایان زندگی[ویرایش]
او در خانه معشوقه‌اش به نام «سوفیا کارولین بوت»[۱] در "چین والک" در چلسی در ۱۹ دسامبر ۱۸۵۱ در گذشت. نقل است که او در واپسین لحظات زندگی این جمله را بر زبان آورده‌است :"خورشید خداست". براساس وصیت‌اش او را در کلیسای جامع سنت پل و در میان مقبره‌های جاشوا رینولدز و تامی لارنس و در نزدیکی تابوت نلسون که مرگ او را در پرده «نبرد ترافالگار» ترسیم کرده بود به خاک سپردند. یکی از آخرین تابلوهای او که در سال ۱۸۵۰ ترسیم شده‌است، صحنه‌ای از "داستان دایدو" را نشان می‌دهد و گویی اعلام ختام سرنوشت اوست. نام این تابلو «دیدار از مقبره» است. آخرین اثر او در سال ۱۸۵۰ در رویال آکادمی به نمایش درآمد.
سبک نقاشی[ویرایش]
استعدا ترنر خیلی زود در زندگی اش شناخته شد. استقلال مالی به او اجازه داد تا به آسانی به ابداع و نوآوری بپردازد. کارهای بالغ او را می‌توان با استفادهٔ او از پالت‌های رنگی و استفادهٔ او از رنگ برای ایجاد فضاهای وسیع، توصیف کرد. به استناد به تاریخ هنر مصور دیوید پاپر، کارهای آخر او به عنوان پازل‌هایی خارق العاده نامیده می‌شدند. با این حال او هنوز به عنوان نابغهٔ هنری به حساب می‌آمد. جان راسکین در رابطه با ترنر می‌گوید:
"پیش از ترنر هیچ‌کس پرده‌ای را که طبیعت از ما مخفی می‌کرد کنار نزده بود... ترنر نخستین هنرمندی است که نوع کاملی از منظره را به ما ارائه می‌کند."
مناسب ترین راه برای انتقال تصورات ترنر در موضوعاتی همچون کشتی‌های غرق شده، آتش به عنون مثال «سوختن پارلمان در آتش» در سال ۱۸۳۴، اتفاقی که ترنر با عجله برای دیدن آن شتافت و در سری آبرنگ‌های خود آن را طراحی کرد)، فجایع طبیعی و پدیده‌های طبیعی همچون نور خورشید، طوفان، باران و مه. او مجذوب قدرت وحشی دریا بود و این را می‌توان در اثر «سحرگاه بعد از تخریب»[۳] و «کشتی برده»[۴] به وضوح دید. لیبر استودیوروم یک مجموعهٔ چاپی جسورانه از ترنر است که شامل ۷۱ اثر از ۱۰۰ اثر چاپی در ۱۴ قسمت است که در حدود سالهای ۱۸۰۷ و ۱۸۱۹ می‌شود، همراه با ۲۰ کلیشهٔ تقریباً نیمه تمام که هرگز چاپ نشده‌اند. این مجموعه احساسات ترنر در منظره نگاری را به خوبی توصیف می‌کند. این کلیشه‌ها با هدف تکثیر زیاد در نظر گرفته شده بودند که در ۶ موضوع دریایی، کوهستانی، دهقانی، تاریخی، معماری، دهقانی آرام بخش گنجانده شده بودند. کارهای چاپی او بخش اعظمی از آثارش را در بر می‌گرفت و تمام موزه ترنر در ساراسوتا، فلوریدا که در سال ۱۹۷۴ بدست داگلاس مونتروس[۵] تاسیس شده بود، به آنها اختصاص داده شد.
نگارخانه[ویرایش]
-
کانال چیچستر.
رنگ روغن روی بوم، ۱۸۱۵. -
اسکلهٔ کالایس.
رنگ روغن روی بوم، ۱۸۰۳. -
خرابه‌های ساحل نورتامبرلند.
رنگ روغن روی بوم، ۱۸۳۶. -
باران، بخار و سرعت - راه‌آهن بزرگ غربی.
رنگ روغن روی بوم، ۱۸۴۴. -
کشتی شکستهٔ مینوتور.
رنگ روغن روی بوم، ۱۸۱۰. -
تِمِریر جنگنده متصل به آخرین یدک‌کشش در شُرُف شکستن.
رنگ روغن روی بوم، ۱۸۳۸. -
قصر بروگهم.
چاپ، ۱۸۰۹. -
ترنر در کارگاهش.
آبرنگ، ربع دوم قرن هجدهم. -
ماهیگیران در دریا.
رنگ روغن روی بوم، ۱۷۹۶. -
سوختن پارلمان در آتش.
رنگ روغن روی بوم، ۱۸۳۴. -
مهمانی موسیقی پتوُرث.
آبرنگ، ۱۸۳۵.
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ویلیام ترنر موجود است. |
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «J. M. W. Turner»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۳).
- پسر طلوع خورشید (انگلیسی)، ریچارد لاکایو، مجله تایم، ۱۱ اکتبر ۲۰۰۷. بازدید در ۱۲ نوامبر ۲۰۱۰.
- آثار هنری توسط ویلیام ترنر
|
|
||||||||||||||||||||||||||
