عاطفه (شعر)

در شعر حالاتی چون اندوه، شادی، اضطراب، امید، ناامیدی، شگفتی و غیره که رخدادها در ذهن شاعر ایجاد می‌کند و او می‌کوشد که این حالت‌ها و تأثیرات ناشی از رویدادها را آنچنان‌که خود احساس کرده‌است به دیگران نیز انتقال دهد، عاطفه شعری نام دارد. اساسی‌ترین عامل پیدایی شعر عاطفه است. در شعر زیر سعدی حالت اندوه و غم خود را از جدایی و فراغ می‌گوید.

ای ساربان، آهسته رو کارام جانم می‌رود		وان دل که با خود داشتم با دلستانم می‌رود
من مانده ام مهجور از او، بیچاره و رنجور از او		گویی که نیشی دور از او، در استخوانم می رود
او میرود دامن کشان، من زهر تنهایی چشان		دیگر مپرس از من نشان، کزدل نشانم می رود
سعدی، فغان از دست ما لایق نبود ای بی وفا		طاقت نمی دارم جفا، کار از فغانم می رود

منابع

• کتاب درسی آرایه‌های ادبی، متوسطه - نظری، علوم انسانی، سال سوم،آخرین تاریخ بروز رسانی: ۱۳۹۰