زبان زنان
زبان زنان از نخستین نشریه‌های زنان منتشر شده در ایران بود که از ۱۲۹۸ توسط صدیقه دولت‌آبادی در اصفهان چاپ می‌شد.[۱]
این نشریه از بانفوذترین نشریات حقوق زنان بود و نخستین نشریه زنانه بود که مجوز انتشارش به نام خود منتشرکننده آن (صدیقه دولت‌آبادی) صادر شد. زبان زنان برای آشنا کردن زنان با حقوقی همچون آموزش، استقلال اقتصادی و حقوق خانوادگی خود می‌پرداخت. این نشریه هر هفته روزهای شنبه با تیراژ ۲۵۰۰ نسخه فروخته می‌شد و مردان بیشتر از زنان خواننده ثابت آن بودند.[۱]
دولت‌آبادی در این نشریه به صراحت حجاب را نقد می‌کرد. به همین دلیل تهدید جانی نیز شد و دفتر نشریه با تلاش زیاد از حمله اراذل و اوباش مصون ماند.[۱]
این نشریه ۲ سال پس از انتشار، به دلیل سرمقاله‌های صریح صدیقه دولت‌آبادی علیه انگلستان در ایران، برای ۱۳ ماه از انتشار محروم شد.[۱]
در سال ۱۳۲۱ زبان زنان مجدداً به صورت مجله‌ای ۴۸ صفحه‌ای منتشر شد.[۲]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ الیز ساناساریان (۱۳۸۴)، جنبش حقوق زنان در ایران (طغیان، افول و سرکوب از ۱۲۸۰ تا انقلاب ۱۳۵۷)، ترجمهٔ نوشین احمدی خراسانی، تهران: نشر اختران، ص. ص٫ ۵۸–۵۹، شابک ۹۶۴-۷۵۱۴-۷۸-۶
- ↑ شبکه بین‌المللی همبستگی با مبارزات زنان ایران
| گروه‌ها | |
|---|---|
| پیشگامان (فهرستِ فعّالان) | |
| نشریه‌ها | |
| رویدادها | |
| آثار برجسته | |
| دیگر | |
 | این یک مقالهٔ خرد نشریات است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |