رئونیون

مختصات: ۲۱°۰۶′ جنوبی ۵۵°۳۱′ شرقی / ۲۱٫۱۰۰°جنوبی ۵۵٫۵۱۷°شرقی / -21.100; 55.517
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Shahr e kian (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۳ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۱۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

رئونیون
Réunion
نشان رسمی رئونیون
مهر
موقعیت
موقعیت
مختصات: ۲۱°۰۶′ جنوبی ۵۵°۳۱′ شرقی / ۲۱٫۱۰۰°جنوبی ۵۵٫۵۱۷°شرقی / -21.100; 55.517
کشور فرانسه
مرکزسن دنی
مدیریت
 • رئیس‌جمهوردیدیه رابرت
مساحت
 • کل۲٬۵۱۲ کیلومتر مربع (۹۷۰ مایل مربع)
جمعیت
 • کل۸۲۷٬۰۰۰
منطقه زمانییوتی‌سی +۴
پیش‌شماره(های) تلفن۲۶۲
وبگاه

رِئونیون، جزیره‌ای در جنوب غربی اقیانوس هند و یکی از سرزمین های فرادریایی فرانسه و نزدیک‌ترین خشکی به آن، کشورموریس است.

آب و هوا

آب و هوایی استوایی و تحت نفوذ باد بسامان شرقی غربی است. کوه‌های بلند آتشفشانی، منطقه بارانی شرقی، منطقه خشک غربی، درجه حرارت بالای کنار دریاو درجه حرارت خنک ارتفاعات از مشخصات آب و هوایی این جزیره‌است. علی‌رغم آب و هوای استوایی به علت مجاورت با اقیانوس درجه هوا به ندرت به بالاتر از °۳۵ می‌رسد. بین ماه‌های ژانویه تا مارس جزیره در معرض چرخندها با بادهایی با سرعت ۲۰۰ کیلومتر در ساعت است.

اولین کاشفان و ساکنان جزیره

دریانوردان اروپایی اولین بار به این جزیره رسیدند. پرتغالی‌ها در سال ۱۵۰۰ میلادی سپس هلندی‌ها و انگلیسی‌ها در مسیر خود در راه هند و در نهایت فرانسوی‌ها در سال ۱۶۴۲ میلادی، که جزیره را به‌نام خانواده سلطنتی فرانسه، بوربون نامیدند. اولین مهاجران فرانسوی در سال ۱۶۶۵ با پنج فروند کشتی پا به این جزیره نهادند.[۱]

جمعیت

جمعیت ۸۰۸٬۲۵۰ نفری جزیره شامل نژادهای مختلفی از آفریقایی، هندی، چینی، مجمع الجزایر قمر و اروپایی است. زبان رسمی فرانسوی است ولی از سال ۲۰۰۱ زبان کریؤل (ترکیب فرانسوی و زبان‌های محلی) نیز در مدارس بنام زبان و فرهنگ بومی تدریس می‌شود.[۲]

جزایر فرانسه در دریای کارائیب و اقیانوس هند، بازماندهٔ مستعمرات این کشور، از قرن هفدهم هستند. بعد از جنگ جهانی دوم، در سال ۱۹۴۶، با تصویب قانونی در مجلس فرانسه، این جزایر از شکل مستعمره خارج شده و به یکی از استان‌های فرانسه تبدیل شدند.

  • سنت بنوی
  • لو پورت
  • لو تامپون
  • سنت آندره
  • سنت دنی
  • سنت لوئی
  • سنت پال
  • سنت پی یر

نگارخانه

منابع