پفلوکساسین
ظاهر
دادههای بالینی | |
---|---|
کد ATC | |
دادههای فارماکوکینتیک | |
زیست فراهمی | ۱۰۰٪ |
پیوند پروتئینی | ۲۰–۳۰٪ |
متابولیسم | کبد |
نیمهعمر حذف | ۸٫۶ ساعت |
دفع | عمدتاً کلیه، همچنین صفراوی |
شناسهها | |
| |
شمارهٔ سیایاس | |
پابکم CID | |
دراگبنک | |
کماسپایدر | |
UNII | |
KEGG | |
ChEBI | |
ChEMBL | |
CompTox Dashboard (EPA) | |
ECHA InfoCard | 100.067.807 |
دادههای فیزیکی و شیمیایی | |
فرمول شیمیایی | C17H20FN3O3 |
جرم مولی | 333.358 g/mol g·mol−1 |
مدل سه بعدی (جیمول) | |
| |
| |
(صحتسنجی) |
پفلوکساسین (به انگلیسی: Pefloxacin) یک آنتیبیوتیک کینولونی است که برای درمان عفونتهای باکتریایی استفاده میشود. پفلوکساسین برای استفاده در ایالات متحده تأیید نشدهاست.
تاریخچه
[ویرایش]پفلوکساسین در سال ۱۹۷۹ مورد مطالعه و توسعه قرار گرفت و در فرانسه برای مصارف انسانی در سال ۱۹۸۵ تأیید شد.[۱]
نحوه اثر
[ویرایش]پفلوکساسین یک آنتیبیوتیک وسیع الطیف است که در برابر هر دو گروه باکتریهای گرم مثبت و گرم منفی فعال است. این ماده با مهار دیانای ژیراز، توپوایزومراز نوع II و توپوایزومراز IV,[۲] که یک آنزیم لازم برای جداسازی و تکثیر DNA است، عمل میکند و بدین ترتیب از تقسیم سلولی جلوگیری میکند.