پرش به محتوا

پفلوکساسین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پفلوکساسین
داده‌های بالینی
کد ATC
داده‌های فارماکوکینتیک
زیست فراهمی۱۰۰٪
پیوند پروتئینی۲۰–۳۰٪
متابولیسمکبد
نیمه‌عمر حذف۸٫۶ ساعت
دفععمدتاً کلیه، همچنین صفراوی
شناسه‌ها
  • 1-ethyl-6-fluoro-7-(4-methylpiperazin-1-yl)-4-oxo-quinoline-3-carboxylic acid
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEBI
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.067.807 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC17H20FN3O3
جرم مولی333.358 g/mol g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • O=C(O)\C2=C\N(c1cc(c(F)cc1C2=O)N3CCN(C)CC3)CC
  • InChI=1S/C17H20FN3O3/c1-3-20-10-12(17(23)24)16(22)11-8-13(18)15(9-14(11)20)21-6-4-19(2)5-7-21/h8-10H,3-7H2,1-2H3,(H,23,24) ✔Y
  • Key:FHFYDNQZQSQIAI-UHFFFAOYSA-N ✔Y
  (صحت‌سنجی)

پفلوکساسین (به انگلیسی: Pefloxacin) یک آنتی‌بیوتیک کینولونی است که برای درمان عفونت‌های باکتریایی استفاده می‌شود. پفلوکساسین برای استفاده در ایالات متحده تأیید نشده‌است.

تاریخچه

[ویرایش]

پفلوکساسین در سال ۱۹۷۹ مورد مطالعه و توسعه قرار گرفت و در فرانسه برای مصارف انسانی در سال ۱۹۸۵ تأیید شد.[۱]

نحوه اثر

[ویرایش]

پفلوکساسین یک آنتی‌بیوتیک وسیع الطیف است که در برابر هر دو گروه باکتری‌های گرم مثبت و گرم منفی فعال است. این ماده با مهار دی‌ان‌ای ژیراز، توپوایزومراز نوع II و توپوایزومراز IV,[۲] که یک آنزیم لازم برای جداسازی و تکثیر DNA است، عمل می‌کند و بدین ترتیب از تقسیم سلولی جلوگیری می‌کند.

منابع

[ویرایش]
  1. Generics (UK) Limited v. Daiichi Pharmaceutical Co. Ltd & Daiichi Sankyo Co. Ltd, 2016-07-13 (EWHC 15 October 2008). Text
  2. Drlica K, Zhao X (1 September 1997). "DNA gyrase, topoisomerase IV, and the 4-quinolones". Microbiol Mol Biol Rev. 61 (3): 377–92. PMC 232616. PMID 9293187.

پیوند به بیرون

[ویرایش]