فیداکسومایسین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
فیداکسومایسین
داده‌های بالینی
نام‌های تجاریDificid, Dificlir
نام‌های دیگرClostomicin B1, lipiarmicin, lipiarmycin, lipiarmycin A3, OPT-80, PAR 01, PAR-101, tiacumicin B
AHFS/Drugs.commonograph
داده‌ها
رده‌بندی داروهای
بارداری
روش مصرف داروخوراکی
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
داده‌های فارماکوکینتیک
زیست فراهمیحداقل جذب سیستمیک[۲]
نیمه‌عمر حذف۱۱٫۷ ± ۴٫۸۰ ساعت[۲]
دفعادرار (<۱٪)، مدفوع (۹۲٪)[۲]
شناسه‌ها
  • 3-(((6-Deoxy-4-O-(3,5-dichloro-2-ethyl-4,6-dihydroxybenzoyl)-2-O-methyl-β-D-mannopyranosyl)oxy)-methyl)-12(R)-[(6-deoxy-5-C-methyl-4-O-(2-methyl-1-oxopropyl)-β-D-lyxo-hexopyranosyl)oxy]-11(S)-ethyl-8(S)-hydroxy-18(S)-(1(R)-hydroxyethyl)-9,13,15-trimethyloxacyclooctadeca-3,5,9,13,15-pentaene-2-one
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEBI
ChEMBL
ECHA InfoCard100.220.590 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC52H74Cl2O۱۸
جرم مولی۱۰۵۸٫۰۵ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • CC[C@H]1/C=C(/[C@H](C/C=C/C=C(/C(=O)O[C@@H](C/C=C(/C=C(/[C@@H]1O[C@H]2[C@H]([C@H]([C@@H](C(O2)(C)C)OC(=O)C(C)C)O)O)\C)\C)[C@@H](C)O)\CO[C@H]3[C@H]([C@H]([C@@H]([C@H](O3)C)OC(=O)C4=C(C(=C(C(=C4O)Cl)O)Cl)CC)O)OC)O)\C
  • InChI=1S/C52H74Cl2O18/c1-13-30-22-26(6)33(56)18-16-15-17-31(23-66-51-45(65-12)42(61)44(29(9)67-51)69-49(64)35-32(14-2)36(53)39(58)37(54)38(35)57)48(63)68-34(28(8)55)20-19-25(5)21-27(7)43(30)70-50-41(60)40(59)46(52(10,11)72-50)71-47(62)24(3)4/h15-17,19,21-22,24,28-30,33-34,40-46,50-51,55-61H,13-14,18,20,23H2,1-12H3/b16-15+,25-19+,26-22+,27-21+,31-17+/t28-,29-,30+,33+,34+,40-,41+,42+,43+,44-,45+,46+,50-,51-/m1/s1 N
  • Key:ZVGNESXIJDCBKN-UUEYKCAUSA-N N
 N✔Y (این چیست؟)  (صحت‌سنجی)

فیداکسومایسین نخستین عضو از یک رده از داروهای آنتی‌بیوتیک درشت‌حلقه با طیف محدود به‌نام تیاکومایسین‌ها است.[۳] این ماده، یک محصول تخمیری است که از زیرگونهٔ "hamdenesis" اکتینومیست "Dactylosporangium aurantiacum" به‌دست می‌آید.[۴][۵] فیداکسومایسین در صورت مصرف خوراکی، به‌مقدار کم در جریان خون جذب می‌شود، باکتری‌کش است و به‌طور انتخابی، باکتری بیماری‌زای کلستریدیوم دیفیسیل را با ریسک آسیب نسبتاً کمی بر گونه‌های متعدد باکتری که فلور باکتریایی طبیعی و سالم دستگاه گوارش را تشکیل می‌دهند، ریشه‌کن می‌کند. حفظ شرایط فیزیولوژیکی طبیعی در رودهٔ بزرگ ممکن است احتمال عود عفونت انتروکولیت با غشای کاذب ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل را کاهش دهد.[۶]

این دارو توسط شرکت مِرک به بازار عرضه می‌شود و برای درمان عفونت کلستریدیوم دیفیسیل، یا اسهال مرتبط با کلستریدیوم دیفیسیل یا بیماری مرتبط با کلستریدیوم دیفیسیل (CDI)، مورد استفاده است.

فیداکسومایسین به‌صورت یک قرص ۲۰۰ میلی‌گرمی موجود است که برای مصرف هر ۱۲ ساعت به‌مدت ۱۰ روز تجویز می‌شود. کل مدت درمان با این دارو باید بر اساس وضعیت بالینی بیمار تعیین شود. فیداکسومایسین در حال حاضر یکی از گران‌ترین آنتی‌بیوتیک‌های تأییدشده برای استفاده است و هزینهٔ یک دورهٔ استاندارد مصرف آن، بیش از ۱۳۵۰ پوند است.[۷]

سازوکار[ویرایش]

فیداکسومایسین به آران‌ای پلی‌مراز باکتریایی متصل شده و از حرکت «مناطق سوئیچ» جلوگیری می‌کند و رونویسی را مهار می‌کند.[۸] این دارو دارای حداقل جذب سیستمیک و طیف محدودی از فعالیت است و در برابر باکتری‌های گرم مثبت به‌ویژه کلوستریدیاها فعال است.[۴]

کارآزمایی بالینی[ویرایش]

نتایج خوبی توسط شرکت سازنده در سال ۲۰۰۹ گزارش شد. در یک کارآزمایی بالینی فاز III که در فوریهٔ ۲۰۱۱ منتشر شد، نشان داده شد که فیداکسومایسین به اندازه وانکومایسین برای درمان عفونت کلستریدیوم دیفیسیل، مؤثر است.[۹] همچنین عود کمتر بیماری و عفونت و اثرات جانبی دارویی مشابه وانکومایسین در این کارآزمایی، مشاهده شد.

بر اساس یک کارآزمایی بالینی چندمرکزی، فیداکسومایسین در کودکان مبتلا به اسهال مرتبط با کلستریدیوم دیفیسیل، به‌خوبی تحمل می‌شود و ویژگی‌های فارماکوکینتیکی مشاهده‌شده در کودکان، مشابه بزرگسالان بود.[۱۰]

با وجود بودجهٔ بالایی که برای درمان با فیداکسومایسین هزینه می‌شود، یک مطالعهٔ سیستماتیک منتشرشده در سال ۲۰۱۷ نشان داد که فیداکسومایسین در مقایسه با مترونیدازول و وانکومایسین در بیماران مبتلا به عفونت کلستریدیوم دیفیسیل، مقرون به‌صرفه است.[۱۱]

تأییدیه‌ها[ویرایش]

فیداکسومایسین در ۵ آوریل ۲۰۱۱، تأییدیهٔ پانل مشاورهٔ سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان عفونت دیفیسیل را به‌دست‌آورد و در ۲۷ مه ۲۰۱۱ نیز تأییدیهٔ کامل FDA را دریافت کرد.[۱۲][۱۳] تا ژانویهٔ ۲۰۲۰، فیداکسومایسین برای استفاده در کودکان ۶ ماهه و بزرگ‌تر برای اسهال مرتبط با کلوستریدیوم دیفیسیل (CDAD) مورد تأیید FDA است.[نیازمند منبع]

اثرات جانبی[ویرایش]

شایع‌ترین اثرات جانبی گزارش‌شده در بزرگسالان، پس از مصرف فیداکسومایسین شامل تهوع، درد شکم، استفراغ، کم‌خونی، نوتروپنی و خون‌ریزی گوارشی است.[۱۴] در کودکان، شایع‌ترین اثرات جانبی عبارت‌اند از تب، استفراغ، اسهال، یبوست، درد شکم، بثورات پوستی و افزایش آمینوترانسفرازها.[۱۴]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ "Dificlir EPAR". آژانس دارویی اروپا (EMA). Retrieved 18 January 2021.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ "Dificid" (PDF). TGA eBusiness Services. Specialised Therapeutics Australia Pty Ltd. 23 April 2013. Retrieved 31 March 2014.
  3. ↑ Revill, P.; Serradell, N.; Bolós, J. (2006). "Tiacumicin B". Drugs of the Future. 31 (6): 494. doi:10.1358/dof.2006.031.06.1000709.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ "Dificid- fidaxomicin tablet, film coated Dificid- fidaxomicin granule, for suspension". DailyMed. 18 February 2020. Retrieved 26 March 2020.
  5. ↑ "Fidaxomicin". Drugs in R&D. 10 (1): 37–45. 2012. doi:10.2165/11537730-000000000-00000. PMC 3585687. PMID 20509714.
  6. ↑ Johnson, Stuart (2009). "Recurrent Clostridium difficile infection: A review of risk factors, treatments, and outcomes". Journal of Infection. 58 (6): 403–10. doi:10.1016/j.jinf.2009.03.010. PMID 19394704.
  7. ↑ "Digital Medicines Information Suite". MedicinesComplete.
  8. ↑ Srivastava, Aashish; Talaue, Meliza; Liu, Shuang; Degen, David; Ebright, Richard Y; Sineva, Elena; Chakraborty, Anirban; Druzhinin, Sergey Y; Chatterjee, Sujoy (2011). "New target for inhibition of bacterial RNA polymerase: 'switch region'". Current Opinion in Microbiology. 14 (5): 532–43. doi:10.1016/j.mib.2011.07.030. PMC 3196380. PMID 21862392.
  9. ↑ Louie, Thomas J.; Miller, Mark A.; Mullane, Kathleen M.; Weiss, Karl; Lentnek, Arnold; Golan, Yoav; Gorbach, Sherwood; Sears, Pamela; Shue, Youe-Kong (2011). "Fidaxomicin versus vancomycin for Clostridium difficile infection". New England Journal of Medicine. 364 (5): 422–31. doi:10.1056/NEJMoa0910812. PMID 21288078.
  10. ↑ O'Gorman, MA; Michaels, MG; Kaplan, SL; Otley, A; Kociolek, LK; Hoffenberg, EJ; Kim, KS; Nachman, S; Pfefferkorn, MD (Aug 17, 2018). "Safety and Pharmacokinetic Study of Fidaxomicin in Children With Clostridium difficile-Associated Diarrhea: A Phase 2a Multicenter Clinical Trial". J Pediatric Infect Dis Soc. 7 (3): 210–218. doi:10.1093/jpids/pix037. PMID 28575523.
  11. ↑ Burton, HE; Mitchell, SA; Watt, M (Nov 2017). "A Systematic Literature Review of Economic Evaluations of Antibiotic Treatments for Clostridium difficile Infection". Pharmacoeconomics. 35 (11): 1123–1140. doi:10.1007/s40273-017-0540-2. PMC 5656734. PMID 28875314.
  12. ↑ Nordqvist, Christian (27 May 2011). "Dificid (fidaxomicin) approved for Clostridium difficile-associated diarrhea". Medical News Today.
  13. ↑ Peterson, Molly (Apr 5, 2011). "Optimer wins FDA panel's backing for antibiotic fidaxomicin". Bloomberg.
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ "DIFICID® (fidaxomicin)" (PDF). Accessdata.fda.gov. January 2020. Retrieved April 21, 2022.

پیوند به بیرون[ویرایش]

* "Fidaxomicin". Drug Information Portal. U.S. National Library of Medicine.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=فیداکسومایسین&oldid=38768743»