عکاسی پرتره
عکاسی پُرترِه (به فرانسوی: Portrait)، شاخه‌ای از عکاسی است که در آن از چهره انسان عکسبرداری میشود.
روش‌های نورپردازی
[ویرایش]- نور طبیعی
- نورپردازی رامبراند
- نورپردازی پروانه‌ای
- نور پردازی یک طرفه
- نور پردازی حلقه‌ای
انواع
[ویرایش]این نوع عکاسی خود شامل انواع مختلفی است:
- پرتره تمام قد: کادر مناسب این سبک اغلب مستطیل عمودی است.
- پرتره پرسنلی: ادارات و دوایر دولتی، مدارس، راهنمایی و رانندگی، ثبت احوال بیشترین نیاز را به عکس پرسنلی دارند.
- پرتره هنری: اغلب مورد استفاده هنرمندان، بازیگران، نویسندگان و ... قرار می‌گیرد.
- پرتره سیاسی: در این سبک از پرتره، از نمادهای ملی‌میهنی و بومی‌میهنی استفاده‌های فراوان میشود.
- پرتره تبلیغاتی: بیشتر مصارف تجاری دارد و برای معرفی کالا و اجناس مختلف مثل یخچال یا آبمیوه‌گیری.
- پرتره خانوادگی: مناسبت‌های خانوادگی، مسافرت‌ها و جشن‌ها موارد اصلی این سبک به شمار می‌آید.
معمولاً فاصله‌های کانونی لنزهای مورد استفاده برای عکاسی پرتره بخاطر بار روانی لنزهای واید و نرمال (بسیاری از افراد در هنگام قرار گرفتن در مقابل دوربینهای عکاسی یا فیلمبرداری دچار انقباض در عضلات صورت خود می‌شوند به گونه‌ای که نوعی اضطراب در چهره آنها نمایان میشود، بنابراین با استفاده از لنزهای تله و فاصله گرفتن از سوژه این مشکل تا حد قابل توجهی کاهش می‌یابد)، از دو برابر نرمال به بالا و بخاطر کاهش شدید عمق میدان وضوح در لنزهای تله‌بلند، کمتر از چهار برابر لنز نرمال است.[۱] بهتر است عکس‌های پرتره را با عمق میدان کم (یعنی با دیافراگم باز) تهیه کرد تا پس زمینه محو شود و سوژه با تأکید بیشتری دیده شود.[۲]
-
پرتره‌ای از یک پزشک بیمارستان سان سالواتوره در پزارو، ایتالیا در دنیاگیری کروناویروس -
پُرتره‌ای از ناصرالدین شاه در استودیوی عکاسی نادار در پاریس. -
-
-
پرتره یک دختر -
پرتره لئو تولستوی -
پرتره خندان یک دختر اهل گامبیا -
نقاشی پرتره چهره درویش محمدخان روملو
اولین عکس پرتره تاریخ
[ویرایش]معمولاً انتخاب اولین‌ها در تاریخ هنر کار سختی به شمار می‌آید. اما درباره اولین عکاسی پرتره که با دقت تاریخ‌گذاری شده می توان به عکسی که توسط لوئی داگر (Louis Daguerre) گرفته شده اشاره کرد. داگر ابتدا نسخه‌ای از دستگاه عکاسی‌اش را با نام "داگرو‌تایپ" (Daguerreotype) در سال 1839 میلادی ساخت. سپس براساس اطلاعات موجود در تاریخ 19 اوت 1839، برای اولین بار یک پرتره از خودش به وسیلهٔ داگرو‌تایپ گرفت. این پرتره مشهور به نام "خودنگاره " (Self-Portrait) بود و به عنوان یکی از نخستین عکس‌های پرتره در تاریخ عکاسی به شمار می‌رود.[۱]
اما علاوه بر عکس لوئی داگر، رابرت کورنلیوس (Robert Cornelius) نیز یکی از نخستین عکاسان در تاریخ عکاسی بود که از خودش عکس پرتره گرفت. در سال 1839 میلادی، کورنلیوس یک داگرو‌تایپ از خودش به عنوان یک پرتره ساده تهیه کرد. این عکس، که به عنوان "پرترهٔ اولیه" (The First Photograph) نیز شناخته میشود، نمایش‌دهنده چهرهٔ آرام اوست. کارنلیوس به عنوان یکی از نخستین عکاسان تاریخی، به توسعه تکنیک‌های عکاسی و ایجاد دستگاه‌های بهتر علاقه داشت و در تاریخ عکاسی نقش بسیار مهمی ایفا کرد. او به عنوان یکی از پیشوایان این عکاسی پرتره شناخته میشود.[۲]
کارگاه عکاسی
[ویرایش]کارگاه‌های عملی عکاسی پرتره به منظور آموزش نورپردازی و پوزیشن تصویر توسط نهادهای آموزشی برای هنرجویان برگزار میشود. در این کارگاه‌ها هر کارآموزی با کارهای مختلفی از قبیل نورپردازی، روتوش نگاتیو (در عکاسی آنالوگ)، تکنیک‌های ادیت (فتوشاپ و …) آشنا شده و بسته به ذوق و روان خود آنها را برای بدست آوردن نتیجه مطلوب در عکاسی پرتره بکار می‌گیرد.
-
استفاده از نور بازتابی و رفلکتور -
-
سایر سبک‌های عکاسی
[ویرایش]- عکاسی اجسام بی‌جان
- عکاسی طبیعت
- عکاسی منظره
- عکاسی ورزشی
- عکاسی معماری
- عکاسی ماکرو
- عکاسی زیرآب
- عکاسی خبری
- عکاسی مد
- عکاسی حیات وحش
- عکاسی انتزاعی
- عکاسی مادون قرمز
- عکاسی نجومی
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ شفائیه، فن و هنر عکاسی، ۱۸۸.
- ↑ نادر خرمی راد، راهنمای عکاسی دیجیتال، کانون نشر علوم، ص. ۱۵۶
عکاسی مستند، مستند اجتماعی همچنین عکاسی خیابانی
منابع
[ویرایش]- شفائیه، هادی (۱۳۷۲). فن و هنر عکاسی. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی تهران. ص. ۲۸۱. شابک ۹۶۴-۴۴۵-۱۰۴-X.
 | این یک مقالهٔ خرد عکاسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |