سیدنی برنر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سیدنی برنر
Sydney Brenner OIST 2008 (33208371153) (cropped).jpg
برنر در ۲۰۰۸
زادهٔ۱۳ ژانویهٔ ۱۹۲۷
جرمیستون، گاتنگ، اتحادیه آفریقای جنوبی
درگذشت۵ آوریل ۲۰۱۹ (۹۲ سال)
سنگاپور
ملیتآفریقای جنوبی
محل تحصیلدانشگاه ویتواترسرند
دانشگاه آکسفورد
دانشگاه کالیفرنیا، برکلی Postdoctoral fellow[۱]
شناخته‌شده برایکرم الگانس[۲], خزان یاخته‌ای، ژنتیک
همسر(ها)می کوویتز (ازدواج سال ۱۹۵۲، ۴ فرزند)
جایزه(ها)جایزه هاروی (۱۹۸۷)
مدال کاپلی (۱۹۹۱)
جایزه بین‌المللی ملک فیصل در پزشکی (۱۹۹۲)
جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی (۲۰۰۲)
پیشینه علمی
شاخه(ها)زیست‌شناسی
محل کار
استاد راهنماسر سایریل هینشلوود
تأثیر گرفته ازفردریک سنگر

سیدنی برنر (Sydney Brenner) CH FRS FMedSci MAE (13 ژانویه ۱۹۲۷–۵ آوریل ۲۰۱۹)، زیست‌شناسی اهل آفریقای جنوبی بود. در ۲۰۰۲ میلادی، او جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی را با رابرت هرویتس و سر جان ئی. سالستن به صورت مشترک کسب نمود. برنر خدمات مهمی در مبحث رمز ژنتیکی و سایر حوزه‌های زیست‌شناسی موکولی نمود. این خدمات را هنگام کار در شورای تحقیقات پزشکی (MRC) و آزمایشگاه مولکولی زیست‌شناسی در کمبریج انگلستان صورت داد. او استفاده از کرم‌های لوله‌ای الگانس را در مجامع زیست‌شناسی جهت تحقیق بر روی زیست‌شناسی تکوینی باب کرد و مؤسسه علوم مولکولی در برکلی کالیفرنیا واقع در ایالات متحده را تأسیس نمود.[۶][۷][۸][۹][۱۰][۱۱][۱۲][۱۳][۱۴][۱۵][۱۶][۱۷]

تحصیلات و اوان زندگی[ویرایش]

برنر در شهرک گرمیستون در استان ترانسفال (که اکنون در خائوتنگ واقع شده)، در آفریقای جنوبی در ۱۳ ژانویه ۱۹۲۷ میلادی بدنیا آمد. والدین او به نام لیه (نام تولد بلچر) و موریس برنر، مهاجرین یهودی بودند. پدر او پینه‌دوزی بود که از لیتوانی در ۱۹۱۰ میلادی به آفریقای جنوبی آمد و مادرش ریگا، اهل لاتویا در ۱۹۲۲ میلادی بدانجا آمد. او خواهری به نام فیلیس داشت.[۱۸][۱۹][۲۰]

وی در دبیرستان گرمیستون و دانشگاه ویتواترسند تحصیل نمود. در سن ۱۵ سالگی به دانشگاه پیوست و در سال دوم دانشگاه گفته شد که خیلی سن کمی برای انجام پزشکی پس از شش سال خواهد داشت و لذا او را مجاز به دریافت BS در کالبدشناسی و فیزیولوژی دانستند. وی دو سال دیگر درس خواند تا قادر به دریافت درجه افتخاری و سپس MSc گردد. او از طریق کار پاره وقت به عنوان تکنیسین آزمایشگاه امورات خویش را می‌گذراند. طی این زمان بود که تحت تعلیم جوئل مندلستام، ریموند دارت و رابرت بروم قرار گرفت. تز ارشد وی در زمینه سیتوژنتیک بود. در ۱۹۵۱ میلادی کارشناسی پزشکی و جراحی (MBBCh) را کسب نمود.[۳]

برنر کمک هزینه تحصیلی ارائه ۱۸۵۱ میلادی را از کمیسیون سلطنتی برای ارائه دریافت نمود که او را قادر ساخت تا دکترای فلسفه (DPhil) خود را در دانشگاه آکسفورد به عنوان دانشجوی پسا فارغ‌التحصیل از کالج اکستر تحت نظارت سر سایریل هینشلوود کسب نماید.[۲۱][۲۲]

حرفه و تحقیقات[ویرایش]

پس از کسب DPhil، برنر پسادکترایش را در دانشگاه کلیفرنیا، برکلی تکمیل کرد. او ۲۰ سال بعدی را در آزمایشگاه زیست‌شناسی مولکولی در کمبریج گذراند. در آنجا طی دهه ۱۹۶۰ میلادی به زیست‌شناسی مولکولی کمک کرد که در آن زمان حوزه نوپایی بود. در ۱۹۷۶ میلادی به مؤسسه مطالعات زیست‌شناسی سالک در کالیفرنیا پیوست.[۲۳][۲۴]

وی همراه با جک دانیتز، دوروتی هاجکین، لسلسی اورگل و بریل ام. اوقتون، یکی از اولین افرادی بود که در آوریل ۱۹۵۳ میلادی مدل ساختاری DNA را که توسط فرانسیس کریک و جیمز واتسون ساخته شده بود را زمانی که او و سایر دانشمندان در دپارتمان شیمی دانشگاه آکسفورد در حال کار بودند، مشاهده نمود. همه آنها از دیدن مدل‌های DNA جدید شگفت زده شده بودند، بخصوص برنر که پس از آن با کریک در آزمایشگاه کاوندیش در دانشگاه کمبریج و آزمایشگاه زیست‌شناسی مولکولی (LMB) تازه تأسیس در شورای تحقیقات پزشکی (MRC) کار کرد. به گفته بریل اوقتون و بعدها ریمر، همه آن‌ها با هم و با دو ماشین به دوروتی هاجکین سفر کردند و به آنها اعلام گردید که به کمبریج خواهند رفت تا از مدل ساختاری DNA دیدن کنند.[۲۵]

برنر خدمات بنیادین متعددی را به حوزه درحال ظهور زیست‌شناسی مولکولی در دهه ۱۹۶۰ میلادی نمود (مقاله گروه فاژ را ببینید). اولین کار او اثبات این بود که تمام توالی‌های کد کننده ژنتیکی همپوشان غیرممکن اند. این بینش کدگذاری را از قیود ساختاری که در کد هوشمندی که توسط جرج گاموف پیشنهاد شده بود، جدا می‌کرد. این مسئله منجر شد که فرانسیس کریک مفهوم آداپتورها را که اکنون tRNA نامیده می‌شود را معرفی نماید. جداسازی فیزیک بین آنتیکودون و آمینو اسید روی یک tRNA، علتی است که باعث شار غیرجهتدار اطلاعات در سامانه‌های زیستی کدگذاری شده می‌گردد. به این پدیده دگم مرکزی زیست‌شناسی گفته می‌شود، یعنی شار اطلاعات از نوکلئیک اسید به پروتئین بوده و هیچگاه در جهت عکس یعنی از پروتئین به نوکلئیک اسید نیست. پس از کسب چنین بینش آداپتوری، برنر مفهوم mRNA را طی آوریل ۱۹۶۰ میلادی در مکالماتش با فرانسیس کریک و فرانسوا ژاکوب کسب کرد و همراه با جیکوب و متیو مزلسون شروع به اثبات وجود آن در همان تابستان نمودند. سپس برنر به همراه فرانسیس کریک، لسلس بارنت و ریچارد جی. واتس-توبین، از نظر ژنتیکی طبیعت سه‌گانه کدگذاری ترجمه پروتئین را نشان داندن. این کار علمی را کریک، برنر، بارنت، واتس-توبین و همکاران در آزمایش ۱۹۶۱ صورت دادند. در این آزمایش جهش‌های جابجایی قاب کشف شدند. همراه با کار دکدینگ که توسط مارشال وارن نایرنبرگ صورت گرفت، کشف طبیعت سه‌گانه رمز ژنتیکی در رمزگشایی کد نقش حیاتی داشت. لسلی بارنت در برپایی آزمایشگاه در سنگاپور که سال‌ها بعد صورت پذیرفت، کمک نمود.[۲۶][۲۷][۲۸][۲۹][۳۰]

برنر به همراه جورج پیسزنیک، اولین تحلیل ماتریسی کامپیوتری نوکلئیک اسیدها را با کمک TRAC ایجاد نمود که برنر به استفاده از آن ادامه داد. کریک، برنر، کلاگ و پیسزنیک به کار قبلیشان در زمینه رمزگشایی کد ژنتیکی با مقالهٔ پیشتازی در زمینه منشأ سنتز پروتئین بازگشتند. در آنجا، محدودیت‌هایی بر روی mRNA و tRNA در نظر گرفته شد که برهمکنش پنج باز با لبه حلقه آنتی کدن، منجر به ایجاد سامانه ترجمه کد سه‌گانه‌ای بدون نیاز به ریبوزوم گشت. این مدل نیازمند کدی بود که تاحدی همپوشانی داشت. این مقاله علمی منتشر شده ویژگی بسیار نادری دارد، چرا که سه نویسنده آن مستقلاً جایزه نوبل دریافت نمودند.[۳۱][۳۲][۳۳]

سپس برنن بر روی این قضیه کار کرد که کرم الگانس تبدیل به ارگانیسم مدل برای تحقیقات تکوینی حیوانی شامل تکوین دستگاه اعصاب گردد. برنن این کرم خاکی ۱ میلیمتری را در اصل به این دلیل انتخاب کرد که علاوه بر سادگی خود آن، کشت انبوه ساده‌ای داشته و مشخص شد که تحلیل ژنتیکی آن نیز بسیار مناسب است. یکی از روش‌های کلیدی در تشخیص ژن‌های کارکردی مهم جهت غربالگری کرم‌های لوله‌ای بودند که دچار برخی از نقص‌های کارکردی بودند، نقص‌هایی چون عدم هماهنگی، که منجر به تشخیص دستجات جدید پروتئینی چون دسته پروتئین‌های UNC شد. او به خاطر این کار جایزه نوبل ۲۰۰۲ در فیزیولوژی یا پزشکی را با رابرت هرویتس و جان سالستن را کسب نمود. عنوان جایزه نوبل او در دسامبر ۲۰۰۲، «هدیه طبیعت به علم» بود که تجلیلی و اشاره ای بر نماتد استفاده شده در آزمایش دارد. در این راستا او فکر می‌کرد که انتخاب جاندار مناسب منجر به یافتن پاسخ صحیح به پرسش‌های مورد نظر می‌گردد. در حقیقت، جامعه «سی. الگانس» به سرعت در دهه‌های اخیر رشد کرده و شامل محققانی در طیف گسترده‌ای از مسائل می‌شود.[۳۴][۳۵]

برنر مؤسسه علوم ملکولی را در برکلی، کالیفرنیا در ۱۹۹۶ میلادی بنا نهاد. تا ۲۰۱۵ میلادی، او با مؤسساتی چون مؤسسه سالک، مؤسسه زیست‌شناسی ملکولی و سلولی، شورای علوم بیوپزشکی سنگاپور، کمپ تحقیقات کشاورزی جانلیا و مؤسسه پزشکی هاورد هیوز کار کرده بود. در اوت ۲۰۰۵ میلادی، برنر به عنوان رئیس مؤسسه علوم و فناوری اوکیناوا انتخاب شد. همچنین او در هیئت فرمانداران علمی در مؤسسه پژوهشی اسکریپس قرار داشت، به علاوه این که استاد ژنتیک آنجا هم بود. زندگی‌نامه علمی برنر توسط ارول فریدبرگ در ایالات متحده نوشته شد و در انتشاراتی آزمایشگاه کولد اسپرینگ هاربر در ۲۰۱۰ چاپ شد.[۳۶][۴]

او که به دلیل بینش‌های علمی نافذ و گزنده اش برای سال‌های مدیدی شناخته شده بود، ستون منظمی (Loose Ends) در ژورنال «زیست‌شناسی کنونی» تألیف می‌نمود. این ستون بسیار معروف بود، چنان‌که اثری با عنوان «Loose ends from Current Biology» توسط ژورنال به صورت مجزا منتشر شد و مبدل به یک عنصر کلکسیونی گشت. برنر اثری با عنوان «A Life in Science» نوشت که توسط بایومد مرکزی منتشر شد. برنر همچنین به دلیل سخاوتش در ارائه ایده‌هایش به تعداد متعددی از دانشجویان و همکارانش که باعث انگیزش آنها شد، شناخته می‌شود.[۳۷][۳۸][۳۹][۴۰][۴۱][۴۲][۴۳][۴۴]

برنر در ۲۰۱۷ میلادی، سلسله درسنامه‌های اثرگذاری را در توصیف زمان‌های پس از بیگ بنگ بر پایه مقیاس لگاریتم مبنای ده در سنگاپور در همکاری با دیگران ارائه نمود که مواردی چون ظهور حیات اشکال چندسلولی، تکامل انسان و ظهور زبان، فرهنگ و فناوری را نیز شامل می‌شد. دانشمندان و متفکرین برجسته‌ای چون دبلیو. برایان آرتور، سوانت پابو، هلگا نووتنی و جک ژوستاک، طی سلسله درس‌های وی سخنرانی کردند. در ۲۰۱۸ میلادی، درسنامه‌های وی مبدل به کتاب علمی مشهوری با عنوان «Sydney Brenner’s 10-on-10: The Chronicles of Evolution» شد که توسط وایلدتایپ بوکس منتشر شد.[۴۵][۴۶]

همچنین برنر چهار درس در ارتباط با تاریخچه زیست‌شناسی مولکولی و اثراتش بر روی علوم اعصاب و سؤالات بزرگ علمی مرتبط با آن را بررسی می‌نمود. این درسنامه‌ها تبدیل به کتابی با عنوان «In the Spirit of Science: Lectures by Sydney Brenner on DNA, Worms and Brains» شد.[۴۷][۴۸]

نقشه آمریکایی و اروپایی[ویرایش]

«نقشه آمریکایی» و «نقشه اروپایی» توسط سیدنی برنر به عنوان مدل‌های رقیب برای روشی که سلول‌های مغزی عملکردهای عصبیشان را تعیین می‌کنند، پیشنهاد گردید. براساس نقشه اروپایی (که برخی مواقع به آن نقشه بریتانیایی نیز گفته می‌شود)، عملکرد سلول‌ها توسط دودمان ژنتیکی‌شان تعیین می‌گردد. براساس نقشه آمریکایی، عملکرد یک سلول توسط عملکرد همسایگانش بعد از مهاجرت سلولی تعیین می‌گردد. با تحقیقات بیشتر مشخص شده که بسیاری از گونه‌ها از ترکیبی از این دو روش پیروی می‌کنند، با این که درجات مختلفی در تبعیت از هر کدام جهت انتقال اطلاعات به سلول‌های جدید می‌توانند داشته باشند.[۴۹][۵۰][۵۱][۵۲]

زندگی شخصی[ویرایش]

برنر با مری برنر (نام تولد کویتز، و بعد با نام بالکیند) در دسامبر ۱۹۵۲ میلادی ازدواج کرد و تا زمان مرگش در ژانویه ۲۰۱۰ میلادی با او زندگی نمود. فرزندانشان شامل بلیندا، کارلا، استیفان و پسرخوانده شان به نام جوناتان بالکیند بود. جوناتان بالکیندپ حاصل ازدواج اولش با مارکوس بالکیند بود. او در الی، کمبریج‌شایر زندگی کرد. وی یک آتئیست بود.[۵۳][۵۴][۵۵]

برنر در ۵ آوریل ۲۰۱۹ در سنگاپور در سن ۹۲ سالگی درگذشت.[۵۶][۵۷]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ http://www.salk.edu/faculty/brenner.html
  2. ↑ Brenner S (May 1974). "The genetics of Caenorhabditis elegans". Genetics. 77 (1): 71–94. PMID 4366476.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Brenner, Sydney. Who's Who (online Oxford University Press ed.). A & C Black, an imprint of Bloomsbury Publishing plc. (نیازمند آبونمان)
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ "Sydney Brenner PhD". scripps.edu. Archived from the original on 2 February 2012.
  5. ↑ "Janelia Farm: Sydney Brenner". hhmi.org. Archived from the original on 2007-12-27.
  6. ↑ Wade, Nicholas (5 April 2019). "Sydney Brenner, a Decipherer of the Genetic Code, Is Dead at 92". The New York Times.
  7. ↑ White, John; Bretscher, Mark S. (2020). "Sydney Brenner. 13 January 1927—5 April 2019". Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society. 69: 78–108. doi:10.1098/rsbm.2020.0022. S2CID 221399685.
  8. ↑ Friedberg, Errol (2019). "Sydney Brenner (1927–2019) Mischievous steward of molecular biology's golden age". Nature. 568 (7753): 459. doi:10.1038/d41586-019-01192-9. ISSN 0028-0836. PMID 30988427.
  9. ↑ Hodgkin, JA; Brenner, S (1977). "Mutations causing transformation of sexual phenotype in the nematode Caenorhabditis elegans". Genetics. 86 (2 Pt. 1): 275–87. doi:10.1093/genetics/86.2.275. ISSN 0016-6731. PMC 1213677. PMID 560330.
  10. ↑ The Science Times Book of the Brain 1998. Edited by Nicholas Wade. The Lyons Press
  11. ↑ Horace Freeland Judson The Eighth Day of Creation (1979), pp. 10–11 Makers of the Revolution in Biology; Penguin Books 1995, first published by Jonathan Cape, 1977; شابک ‎۰−۱۴−۰۱۷۸۰۰−۷.
  12. ↑ Brenner, S.; Elgar, G.; Sanford, R.; Macrae, A.; Venkatesh, B.; Aparicio, S. (1993). "Characterization of the pufferfish (Fugu) genome as a compact model vertebrate genome". Nature. 366 (6452): 265–68. Bibcode:1993Natur.366..265B. doi:10.1038/366265a0. ISSN 0028-0836. PMID 8232585. S2CID 2715056.
  13. ↑ "Sydney Brenner: A Biography" by Errol Friedberg, pub. CSHL Press October 2010, شابک ‎۰−۸۷۹۶۹−۹۴۷−۷.
  14. ↑ de Chadarevian, Soraya (2009). "Interview with Sydney Brenner". Studies in History and Philosophy of Science Part C: Studies in History and Philosophy of Biological and Biomedical Sciences. 40 (1): 65–71. doi:10.1016/j.shpsc.2008.12.008. ISSN 1369-8486. PMID 19268875.
  15. ↑ Friedberg, Errol C. (2008). "Sydney Brenner". Nature Reviews Molecular Cell Biology. 9 (1): 8–9. doi:10.1038/nrm2320. ISSN 1471-0072. PMID 18159633. S2CID 1037231.
  16. ↑ سیدنی برنر's publications indexed by the اسکوپوس bibliographic database, a service provided by الزویر. (نیازمند آبونمان)
  17. ↑ "Sydney Brenner publications". Google Scholar. Retrieved 28 September 2008.
  18. ↑ "Errol C. Friedberg. Sydney Brenner: A Biography" (PDF). cshlpress.com.
  19. ↑ "Sydney Brenner, Biographical". nobelprize.org. Retrieved 6 April 2019.
  20. ↑ "Brenner, Sydney (1927–) World of Microbiology and Immunology". encyclopedia.com. Retrieved 27 July 2016.
  21. ↑ Brenner, Syndney (1954). The physical chemistry of cell processes: a study of bacteriophage resistance in Escherichia coli, strain B (DPhil thesis). University of Oxford. OCLC 775695643. EThOS uk.bl.ethos.672365.
  22. ↑ "Dr Sydney Brenner". Exeter College (به انگلیسی). Retrieved 6 April 2019.
  23. ↑ "Sydney Brenner: Senior Distinguished Fellow of the Crick-Jacobs Center". Salk Institute.
  24. ↑ John Finch; 'A Nobel Fellow on Every Floor', Medical Research Council 2008; ISBN 978-1-84046-940-0
    This book is all about the MRC Laboratory of Molecular Biology, Cambridge.
  25. ↑ Olby, Robert, Francis Crick: Hunter of Life's Secrets, Cold Spring Harbor Laboratory Press, 2009, Chapter 10, pg. 181; ISBN 978-0-87969-798-3
  26. ↑ Cobb, Matthew (29 June 2015). "Who discovered messenger RNA?". Current Biology. 25 (13): R526–R532. doi:10.1016/j.cub.2015.05.032. PMID 26126273.
  27. ↑ Crick, Francis; Barnett, Leslie; Brenner, Sydney; Watts-Tobin, Richard J (1961). "General nature of the genetic code for proteins". Nature. 192 (4809): 1227–32. Bibcode:1961Natur.192.1227C. doi:10.1038/1921227a0. PMID 13882203. S2CID 4276146.
  28. ↑ Goldstein, Bob (May 30, 2019). "The Thrill of Defeat: What Francis Crick and Sydney Brenner taught me about being scooped". Nautilus. Retrieved Jan 21, 2021.
  29. ↑ Kaplish, L. (19 February 2014). "Uncovering a scientific life in the archives". Wellcome Library blog. Retrieved 5 April 2019.
  30. ↑ Lloyd-Evans, L. P. M. (January 2005). A Study into the Prospects for Marine Biotechnology Development in the United Kingdom (PDF) (Report). Vol. Volume 2 – Background & Appendices. Foresight Marine Panel Marine Biotechnology Group. p. 237. Retrieved 5 April 2019. {{cite report}}: |volume= has extra text (help)
  31. ↑ "Letter by Brenner (primary source)" (PDF). rutgers.edu.
  32. ↑ Crick, FH; Brenner, S; Klug, A; Pieczenik, G (December 1976). "A speculation on the origin of protein synthesis". Origins of Life. 7 (4): 389–97. Bibcode:1976OrLi....7..389C. doi:10.1007/BF00927934. PMID 1023138. S2CID 42319222.
  33. ↑ Crick won a Nobel prize in 1962, Brenner in 2002, and Klug in 1982. However, this is not the only case. See Barton, D. H. R.; Jeger, O.; Prelog, V.; Woodward, R. B. (March 1954). "The constitutions of cevine and some related alkaloids". Experientia. 10 (3): 81–90. doi:10.1007/BF02158513. PMID 13161888. S2CID 27430632. Barton (1969), Prelog (1975) and Woodward (1965) all became Nobel winners.
  34. ↑ سیدنی برنر در Nobelprize.org ویرایش در ویکی‌داده including the Nobel Lecture 8 December 2002 Nature's Gift to Science
  35. ↑ Brenner, Sydney (2009-06-01). "In the Beginning Was the Worm …". Genetics (به انگلیسی). 182 (2): 413–415. doi:10.1534/genetics.109.104976. ISSN 0016-6731. PMC 2691750. PMID 19506024.
  36. ↑ "Dr. Sydney Brenner | Okinawa Institute of Science and Technology Graduate University OIST". Oist.jp. 12 January 2010. Archived from the original on 18 December 2015. Retrieved 2016-12-01.
  37. ↑ "Library: Sydney Brenner's Loose Ends". cell.com.
  38. ↑ Brenner, Sydney (1994). "Loose Ends". Current Biology. 4 (1): 88. doi:10.1016/S0960-9822 (00) 00023-3. ISSN 0960-9822. {{cite journal}}: Check |doi= value (help)
  39. ↑ Loose ends from Current Biology (1997) ISBN 1 85922 325 7
  40. ↑ A Life in Science (2001) ISBN 0-9540278-0-9
  41. ↑ Brenner, Sydney. "Coming from Eastern European stock" – via www.webofstories.com.
  42. ↑ "Sydney Brenner interviewed by Alan Macfarlane, 2007-08-23 (film)". alanmacfarlane.com.
  43. ↑ "Genomes Tell Us About the Past: Sydney Brenner". iBiology.org.
  44. ↑ "The Sydney Brenner papers". Wellcome Library. 2016-10-25. Retrieved 2016-12-01.
  45. ↑ "10-on-10: The Chronicles of Evolution".
  46. ↑ Sydney Brenner's 10-on-10: The Chronicles of Evolution. Wildtype Books. 2018-11-09. ISBN 978-9811187186.
  47. ↑ "Sydney Brenner's lectures".
  48. ↑ Brenner, Sydney; Sejnowski, Terrence (2018). In the Spirit of Science: Lectures by Sydney Brenner on DNA, Worms and Brains. World Scientific Publishing Co. doi:10.1142/11029. ISBN 978-981-3271-73-9.
  49. ↑ Gilbert, S.F. (2000). "The Developmental Mechanics of Cell Specification". Developmental Biology. Sunderland (MA): Sinauer Associates. ISBN 978-0-87893-243-6.
  50. ↑ McKay, R. (1997). "The Origins of the Central Nervous System". In Gage, F.H.; Christen, Y. (eds.). Isolation, Characterization and Utilization of CNS Stem Cells. Berlin Heidelberg: Springer-Verlag. pp. 169–170. ISBN 978-3-642-80308-6.
  51. ↑ Marcus, Gary Fred (2004). The Birth of the Mind: How a Tiny Number of Genes Creates the Complexities of Human Thought (به انگلیسی). Basic Books. p. 64. ISBN 978-0-465-04405-4.
  52. ↑ Rensberger, Boyce (1998). Life Itself: Exploring the Realm of the Living Cell (به انگلیسی). Oxford University Press. p. 162. ISBN 978-0-19-512500-9.
  53. ↑ "Loose Ends": Collection of Loose Ends/False Starts columns by 'Uncle Syd.' from January 1994 to December 2000 (Current Biology, 1997) ISBN 1859223257
  54. ↑ 'My Life in Science', with Lewis Wolpert, edited by Errol C. Friedberg and Eleanor Lawrence, BioMed Central, 2001; ISBN 0-9540278-0-9
  55. ↑ István Hargittai; Magdolna Hargittai (2006). Candid Science VI: More Conversations with Famous Scientists. p. 32. ISBN 978-1-908977-53-3.
  56. ↑ Shuzhen, Sim (5 April 2019). "Sydney Brenner, 'father of the worm' and decoder of DNA, dies at 92". asianscientist.com.
  57. ↑ "Sydney Brenner (1927–2019)". MRC Laboratory of Molecular Biology. 5 April 2019. Retrieved 6 April 2019.

برای مطالعه بیشتر[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

  • سیدنی برنر در Nobelprize.org ویرایش در ویکی‌داده including the Nobel Lecture ۸ دسامبر ۲۰۰۲ Nature's Gift to Science
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=سیدنی_برنر&oldid=35210802»