زنده‌به‌گوری

نگارهٔ یک مرد زنده به گور، اثر آنتوان ویرتز

یک اتاقک تدفین ساخته شده در حدود ۱۸۹۰ با دریچه‌های بازشو از درون که اجازهٔ گریختن به قربانی‌ای که احتمالاً به صورت تصادفی زنده به گور شده را می‌دهد.

گور حفره‌ای دو زن با گردنبند در دوره میان سنگی
سن زن‌ها ۲۵ تا ۳۵ سال. به نظر می‌رسد زن‌ها زنده به گور شده‌اند.

زنده‌به‌گوری (به انگلیسی: Premature burial)، در گور شدن یا در گور کردن با وجود زنده بودن است. انسان‌ها یا حیوانات ممکن است به صورت تصادفی یا عمدی زنده به گور شوند. زنده به گوری عمدی ممکن است نوعی شکنجه، جنایت، یا اعدام باشد. زنده به گوری ممکن است با تأیید قربانی به عنوان نوعی ماجراجویی (با نیت فرار) یا برای خودکشی انجام شود. قربانی همچنین ممکن است به خطا با فرض اینکه درگذشته، با دیگران زنده به گور شود. زنده به گوری یکی از شایع‌ترین ترس‌های انسان شمرده می‌شود. این اتفاق گاهی باعث مرگ افراد زیادی به صورت تصادفی می‌شود

تاریخچه

یکی از قدیمی‌ترین موارد زنده به گور کردن که پلوتارک نقل کرده، مورد راهبه‌ای است که نذر کرده بوده سی سال با کسی همبستر نشود و عهد خود را شکسته بود. او را که به مرگ محکوم شده، به شکل خاصی در اتاقکی زیر یک تپه زنده به گور کردند. در اتاقک هم آب و غذا گذاشتند. راهبه را از محل سوراخی بالای اتاقک با نردبان به داخل اتاقک فرستاده و سپس نردبان را بیرون آورده و جایش خاک ریختند. معشوق راهبه را نیز تا حد مرگ شلاق زدند.

زنده به گور کردن در میان بسیاری از ملل از جمله اقوام اسلاو، اسکاندیناوی، در آلمان، اتریش، دانمارک، فرانسه، هلند و انگلستان قدیم اعمال می‌شد. در ایتالیا، شکل عجیبی از زنده به گور کردن وجود داشت: محکوم را وارونه در گودالی فرومی‌کردند و رویش خاک می‌ریختند؛ طوری که پاهایش از خاک بیرون بماند.

میان مشرکین پیش از اسلام

وئاد (زنده بگوری دختران) در میان اکثر قبایل عراب مشرک رایج بوده که در کتاب قرآن اشاره شده‌است. اعراب مشرک، عزت و افتخار را در داشتن فرزندان پسر می‌دانستند و نگه‌داری دختران را مایه ننگ و به همین دلیل آنها را می‌کشتند.

جستارهای وابسته

• مرگ
• سقوط خانهٔ آشر

پیوند به بیرون

• زنده به گور کردن مقالهٔ در وبسایت رادیو زمانه