زنده‌به‌گوری
زنده‌به‌گوری (به انگلیسی: Premature burial)، در گور شدن یا در گور کردن با وجود زنده بودن است. انسان‌ها یا حیوانات ممکن است به صورت تصادفی یا عمدی زنده به گور شوند. زنده به گوری عمدی ممکن است نوعی شکنجه، جنایت، یا اعدام باشد. زنده به گوری ممکن است با تأیید قربانی به عنوان نوعی ماجراجویی (با نیت فرار) یا برای خودکشی انجام شود. قربانی همچنین ممکن است به خطا با فرض اینکه درگذشته، با دیگران زنده به گور شود. زنده به گوری یکی از شایع‌ترین ترس‌های انسان شمرده می‌شود.[۱]
تاریخچه[ویرایش]
یکی از قدیمی‌ترین موارد زنده به گور کردن که پلوتارک نقل کرده، مورد راهبه‌ای است که نذر کرده بوده سی سال با کسی همبستر نشود و عهد خود را شکسته بود. او را که به مرگ محکوم شده، به شکل خاصی در اتاقکی زیر یک تپه زنده به گور کردند. در اتاقک هم آب و غذا گذاشتند. راهبه را از محل سوراخی بالای اتاقک با نردبان به داخل اتاقک فرستاده و سپس نردبان را بیرون آورده و جایش خاک ریختند. معشوق راهبه را نیز تا حد مرگ شلاق زدند.
زنده به گور کردن در میان بسیاری از ملل از جمله اقوام اسلاو، اسکاندیناوی، در آلمان، اتریش، دانمارک، فرانسه، هلند و انگلستان قدیم اعمال می‌شد. در ایتالیا، شکل عجیبی از زنده به گور کردن وجود داشت: محکوم را وارونه در گودالی فرومی‌کردند و رویش خاک می‌ریختند؛ طوری که پاهایش از خاک بیرون بماند.[۲]
پیوند به بیرون[ویرایش]
- زنده به گور کردن مقالهٔ در وبسایت رادیو زمانه
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Jan Bondeson, Buried Alive: The Terrifying History of Our Most Primal Fear. W.W. Norton & Co. , 2002.
- ↑ http://www.radiozamaneh.com/144757
