ایستگاه فضایی میر

ایستگاه فضایی میر ; Орбитальная станция Мир
نشان ایستگاه فضایی میر
ویژگی‌های ایستگاه فضایی میر
سرنشین دائم:	۳ نفر دائم
تاریخ پرتاب:	۳۰ بهمن ۱۳۶۴; ساعت ۲۱:۲۸:۲۳ جهانی
پرتاب از:	پایگاه فضایی بایکونور
تاریخ بازنشستگی:	۳ فروردین ۱۳۸۰; ساعت ۵:۵۰:۰۰ جهانی
جرم:	۱۲۴٬۳۴۰ کیلوگرم
فضای قابل زیست:	۳۵۰ متر مکعب
اوج:	۳۹۸ کیلومتر
حضیض:	۳۸۶ کیلومتر
زاویه شیب مدار:	۵۱٫۶ درجه
پیمودن یک مدار کامل:	۸۹٫۸ دقیقه
گردش روزانه; در مدار زمین:	۱۶٫۱۸ دور
تعداد روز در مدار:	۵۵۱۹ روز
تعداد روز در مدار; با سرنشین:	۴۵۹۲ روز
مسافت پیموده شده:	۳٬۶۳۸٬۴۷۰٬۳۰۸ کیلومتر
پیکربندی ایستگاه فضایی میر
	بخش‌های تشکیل‌دهنده ایستگاه میر

مختصات: ۴۴°۱۵′ جنوبی ۱۵۰°۲۴′ غربی / ۴۴٫۲۵۰°جنوبی ۱۵۰٫۴۰۰°غربی / -44.250; -150.400

ایستگاه فضایی میر (به روسی: Орбитальная станция Мир) یک ایستگاه مدارگرد شوروی و بعد از آن روسیه بود. میر نخستین ایستگاه پژوهشی بشری در فضا بود که انسان به‌طور درازمدت در آن سکونت داشت. ساخت این ایستگاه مداری در سال ۱۹۸۶ آغاز شد و پس از تکمیل تدریجی در طی مدت ده سال، تبدیل به بزرگترین سازه فضایی ساخت بشر شد و این رکورد را تا سال ۲۰۰۱ حفظ کرد. ایستگاه میر جایگاهی برای انجام مطالعات علمی در زمینه‌های گوناگون بود که از میان آن‌ها می‌توان به زیست‌شناسی، فیزیک، ستاره‌شناسی و هواشناسی اشاره کرد. تکنولوژی‌هایی که با کمک ایستگاه میر توسعه یافتند امکان زندگی دائم انسان در فضا را فراهم کردند.

رکورد طولانی‌ترین اقامت پیوسته انسان در فضا توسط والری پلیاکوف پزشک و کیهان‌نورد روسی در ایستگاه میر شکسته شد و تا به امروز پابرجا است.

علاوه بر فضانوردان شوروی سابق و روسیه، فضانوردان ۱۲ کشور دیگر از طریق برنامه‌های بین‌المللی همکاری فضایی مانند اینترکاسموس، یورومیر و میر-شاتل فرصت پرواز، زندگی و پژوهش در ایستگاه میر را یافتند. فضاپیماهای سایوز و پروگرس به ترتیب ابزار اصلی انتقال فضانورد و بار به ایستگاه بودند. طی برنامه میر-شاتل، از فضاپیماهای شاتل آمریکا نیز برای حمل فضانورد و بار به ایستگاه استفاده شد.

ریشه‌شناسی نام[ویرایش]

میر (мир) در روسی به معنای صلح یا جهان است.^[۱]

از مدار خارج کردن ایستگاه[ویرایش]

پس از توافق روسیه مبنی بر همکاری در ساخت ایستگاه فضایی بین‌المللی، دیگر از این پروژه حمایت مالی نکرد و تصمیم به خارج کردن آن از مدار گرفت. در عملیاتی که بزرگترین ورود مجدد سفینه‌های فضایی به کره زمین تا کنون می‌باشد، ایستگاه میر در تاریخ ۲۳ مارس ۲۰۰۱ از مدار خارج شد.^[۲]^[۳]^[۴]

میر در رسانه‌های ایران[ویرایش]

علی اکبر عبدالرشیدی تنها خبرنگار ایرانی است که در سال ۱۹۸۵ و قبل از پرتاب این ایستگاه به فضا در شهر ستارگان مسکو از آن دیدن و با فضانوردان آن مصاحبه کرد.

^{^{[نیازمند منبع]}}

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

↑ «мир - Wiktionary». en.wiktionary.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۰۷.
↑ Hall, Rex; Shayler, David (2009). Soyuz: A Universal Spacecraft. Springer-Praxis. p. 363. ISBN 1-85233-657-9.
↑ Isachenkov, Vladimir (15 November 2000). "Russian Space Chief: Government Must Make Sure Mir Doesn't Crash". Space.com. Archived from the original on 3 August 2009. Retrieved 2 August 2009.
↑ Canizares, Alex (16 November 2000). "Russia's decision to abandon the Mir space station was welcome news in Washington". Space.com. Archived from the original on 3 August 2009. Retrieved 2 August 2009.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Mir»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد. (بازیابی در ۲۳ مارس ۶۰۰۷).

پیوند به بیرون[ویرایش]

آشنایی با ایستگاه فضایی میر از سایت بی‌بی‌سی

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ایستگاه فضایی میر موجود است.

این یک مقالهٔ خرد مرتبط با ستارگان است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[1] «мир - Wiktionary». en.wiktionary.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۰۷.

[Hall-2] Hall, Rex; Shayler, David (2009). Soyuz: A Universal Spacecraft. Springer-Praxis. p. 363. ISBN 1-85233-657-9.

[SC-Crash-3] Isachenkov, Vladimir (15 November 2000). "Russian Space Chief: Government Must Make Sure Mir Doesn't Crash". Space.com. Archived from the original on 3 August 2009. Retrieved 2 August 2009.

[SC-Washington-4] Canizares, Alex (16 November 2000). "Russia's decision to abandon the Mir space station was welcome news in Washington". Space.com. Archived from the original on 3 August 2009. Retrieved 2 August 2009.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

ن ب و ماموریت‌های سرنشین‌دار به ایستگاه فضایی میر
۱۹۸۶–۱۹۹۰	سایوز تی۱۵ سایوز تی‌ام-۲ سایوز تی‌ام-۳ سایوز تی‌ام-۴ سایوز تی‌ام-۵ سایوز تی‌ام-۶ سایوز تی‌ام-۷ سایوز تی‌ام-۸ سایوز تی‌ام-۹ سایوز تی‌ام-۱۰ سایوز تی‌ام-۱۱
۱۹۹۱–۱۹۹۵	سایوز تی‌ام-۱۲ سایوز تی‌ام-۱۳ سایوز تی‌ام-۱۴ سایوز تی‌ام-۱۵ سایوز تی‌ام-۱۶ سایوز تی‌ام-۱۷ سایوز تی‌ام-۱۸ سایوز تی‌ام-۱۹ سایوز تی‌ام-۲۰ اس‌تی‌اس-۶۳ سایوز تی‌ام-۲۱ اس‌تی‌اس-۷۱ سایوز تی‌ام-۲۲ اس‌تی‌اس-۷۴
۱۹۹۶–۲۰۰۰	سایوز تی‌ام-۲۳ اس‌تی‌اس-۷۶ سایوز تی‌ام-۲۴ اس‌تی‌اس-۷۹ اس‌تی‌اس-۸۱ سایوز تی‌ام-۲۵ اس‌تی‌اس-۸۴ سایوز تی‌ام-۲۶ اس‌تی‌اس-۸۶ اس‌تی‌اس-۸۹ سایوز تی‌ام-۲۷ اس‌تی‌اس-۹۱ سایوز تی‌ام-۲۸ سایوز تی‌ام-۲۹ سایوز تی‌ام-۳۰

ن ب و برنامه شاتل–میر
	مقالات اصلی	برنامه شاتل–میر ایستگاه فضایی میر برنامه شاتل‌های فضایی
	ماموریت‌ها	اس‌تی‌اس-۶۰ اس‌تی‌اس-۶۳ سایوز تی‌ام-۲۱ اس‌تی‌اس-۷۱ اس‌تی‌اس-۷۴ اس‌تی‌اس-۷۶ اس‌تی‌اس-۷۹ اس‌تی‌اس-۸۱ اس‌تی‌اس-۸۴ اس‌تی‌اس-۸۶ اس‌تی‌اس-۸۹ اس‌تی‌اس-۹۱
	فضانوردان	نورمن تاگارد شنن لوسید جان ئی بلاها جری ام لایننجر مایکل فول دیوید ولف اندی توماس

جستجو

منوی ناوبری