رامسس هفتم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

رامسس هفتم ششمین پادشاه دودمان بیستم مصر باستان بود. دربارهٔ دوران دقیق فرمانروایی او در میان مصرشناسان اختلاف وجود دارد؛ عده‌ای فرمانروایی او را میان سال‌های ۱۱۳۶ تا ۱۱۲۹ پ.م.[۱] و عده‌ای دیگر میان ۱۱۳۱–۱۱۳۸ پ.م. می‌دانند[۲]

او در آرامگاه کی‌وی۱ در دره پادشاهان به خاک سپرده شد. مومیایی او هرگز یافت نشد، اگرچه چهار فنجان که نام او را داشتند در «گنجینه پادشاهی» دی‌بی۳۲۰ به همراه بقایایی از فرعون‌هایی دیگر یافت شدند.

منابع[ویرایش]

  1. Shaw, Ian (2000). The Oxford history of ancient Egypt (به انگلیسی). Oxford: Oxford University Press. p. ۴۸۱.
  2. Erik Hornung, Rolf Krauss & David Warburton, ed. (2006). Handbook of Ancient Egyptian Chronology (Handbook of Oriental Studies) (به انگلیسی). Brill. p. ۴۹۳.