کرفس کوهی
| کرفس کوهی | |
|---|---|
| |
| یک کرفس کوهی نصف شده | |
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | گیاه |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | گیاهان گلدار |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | دولپه‌ای‌های نو |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | آستریدها |
| راسته: | کرفس‌سانان |
| تیره: | چتریان |
| سرده: | کرفس (سرده) |
| گونه: | کرفس |
کرفس کوهی (به انگلیسی: Celeriac)، که با نام‌های کرفس بیابانی و کرفس قمری[نیازمند منبع] نیز شناخته می‌شود، نوعی کرفس با ریشه‌ای شلغم مانند است. این گیاه به خاطر ریشه و ساقه خوراکی آن کشت می‌شود. برخلاف ظاهر کرفس کوهی، این گیاه خویشاوندی نزدیکی به شلغم ندارد. کرفس کوهی مانند سبزیجات ریشه‌ای است، با این تفاوت که دارای یک هیپوکوتیل پیازی و تعداد زیادی ریشه کوچک متصل به آن است.
کرفس کوهی در حوزهٔ مدیترانه و شمال اروپا به‌طور گسترده کشت می‌شود.[۱] این گیاه هم چنین در شمال آفریقا، سیبری، جنوب غربی آسیا و شمال آمریکا نیز کشت می‌شود.
تاریخچه[ویرایش]
منشأ این گیاه حوضهٔ مدیترانه است. در کتاب ادیسه از این گیاه به عنوان کرفس نام برده شده‌است. مشخص نیست که این گیاه برای اولین بار چه زمانی کشت شده اما برخی منابع اولین کشت این گیاه را مربوط به سدهٔ هفدهم میلادی می‌دانند. در خارج از اروپا این گیاه به‌طور گستره مصرف نمی‌شود. این گیاه در کشور فرانسه پرطرفدار است و در غذایی فرانسوی به نام céleri rémoulade و نوعی سس مایونز از آن استفاده می‌شود.[۲]
استفاده در آشپزی[ویرایش]
معمولاً کرفس کوهی را وقتی برداشت می‌کنند که قطر ریشه تقریباً بین ۱۰ تا ۱۴ سانتیمتر باشد. این گیاه را می‌توان هم خام و هم به صورت پخته‌شده مصرف کرد. و مزه آن شبیه به ساقه کرفس معمولی است. کرفس کوهی را می‌توان به صورت کباب شده، له شده یا در خورشت استفاده کرد. از خلال‌های کرفس کوهی در انواع سوپ و کسرول استفاده می‌شود. از برگ و ساقه این گیاه نیز برای تزئین غذا استفاده می‌شود.
عمر انباری این گیاه اگر در دمای بین ۰ تا ۵ درجه سانتیگراد نگهداری شود و از خشک شدن آن جلوگیری شود، بین شش تا هشت ماه است.[۳] اگر ریشه‌های ریز متصل به ریشه قطع نشوند ریشه تمایل بیشتری به فاسد شدن از درون خواهد داشت. تازه بودن کرفس کوهی را می‌توان از داخل ریشه آن تشخیص داد، داخل یک ریشه تازه نباید توخالی یا گود باشد. طراوت این گیاه همچنین از مزه آن نیز قابل تشخیص است، هرچه گیاه تازه تر باشد مزه آن نیز قوی‌تر است.
| ارزش غذایی به ازای هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس) | |
|---|---|
| انرژی | ۱۷۶ کیلوژول (۴۲ کیلوکالری) |
9.2 g | |
| قند | 1.6 g |
| فیبر خوراکی | 1.8 g |
0.3 g | |
1.5 g | |
| ویتامین‌ها | درصد ارزش روزانه |
| ویتامین (B۱) | ۴٪ ۰٫۰۵ میلی‌گرم |
| (B۲) | ۵٪ ۰٫۰۶ میلی‌گرم |
| نیاسین (B۳) | ۵٪ ۰٫۷ میلی‌گرم |
| پانتوتنیک اسید (B۵) | ۷٪ ۰٫۳۵۲ میلی‌گرم |
| ویتامین ب۶ | ۱۳٪ ۰٫۱۶۵ میلی‌گرم |
| ویتامین ث | ۱۰٪ ۸ میلی‌گرم |
| ویتامین کا | ۳۹٪ ۴۱ میکروگرم |
| مواد معدنی | مقدار درصد ارزش روزانه |
| کلسیم | ۴٪ ۴۳ میلی‌گرم |
| آهن | ۵٪ ۰٫۷ میلی‌گرم |
| منیزیم | ۶٪ ۲۰ میلی‌گرم |
| منگنز | ۸٪ ۰٫۱۵۸ میلی‌گرم |
| فسفر | ۱۶٪ ۱۱۵ میلی‌گرم |
| پتاسیم | ۶٪ ۳۰۰ میلی‌گرم |
| سدیم | ۷٪ ۱۰۰ میلی‌گرم |
| روی | ۳٪ ۰٫۳۳ میلی‌گرم |
| دیگر اجزاء | مقدار |
| آب | 88 g |
| |
| †درصدهای تقریبی ارائه شده برای افراد بزرگسال از روی مرجع مصرف رژیم غذایی هستند. منبع: مرکز داده غذای وزارت کشاورزی آمریکا | |
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Schuchert, Wolfgang. "Celeriac (Apium graveolens L. var. rapaceum)". Crop Exhibition. Max Planck Institute for Plant Breeding Research. Archived from the original on 20 May 2012. Retrieved 28 January 2012.
- ↑ "eat celery root". eattheseasons.com. 2010. Retrieved 29 April 2014.
- ↑ "Small-scale postharvest handling practices - A manual for horticultural crops - 3rd edition". FAO Agriculture and Consumer protection. March 1995. Archived from the original on 24 September 2015. Retrieved 29 April 2014.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- تغذیه و خلاصه برای Celeriac پخته شده آب‌پز خشک بدون نمک
- "RHS Award of Garden Merit: Asparagus, Celeriac , chard, Chinese cabbage, fennel, melon, pak choi, rhubarb 2011". Archived from the original on 8 July 2013. Retrieved 22 November 2018. (306 KB)