پرش به محتوا

فهرست کشورهای کمونیستی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نقشه‌ای از کشورهای کمونیستی کنونی

در زیر فهرستی از کشورهای کمونیستی آمده است.

کشورهای کمونیستی کنونی

[ویرایش]

کشورهای زیر، دولت‌هایی تک‌حزبی هستند که در آنها نهادهای حزب کمونیست حاکم و دولت در هم تنیده شده‌اند و طرفدار مارکسیسم–لنینیسم می‌باشند. این کشورها در فهرست زیر همراه با سال تأسیس و احزاب حاکم مربوطه آنها ذکر شده‌اند.[۱]

دولت‌های کنونی طرفدار مارکسیسم–لنینیسم
کشور نام محلی بنیان‌گذاری حزب حاکم ایدئولوژی
 چین [یادداشت ۱] چینی: 中华人民共和国
پین‌یین: Zhōnghuá Rénmín Gònghéguó
۱ اکتبر ۱۹۴۹ (۱۹۴۹-۱۰-۰۱) حزب کمونیست چین سوسیالیسم با مشخصات چینی
 کوبا اسپانیایی: República de Cuba ۱ ژانویه ۱۹۵۹ (۱۹۵۹-0۱-۰۱)
۲۴ فوریه ۱۹۷۶ (۱۹۷۶-0۲-۲۴) (قانون اساسی کمونیستی تصویب شد)
حزب کمونیست کوبا
 لائوس لائو: ສາທາລະນະລັດ ປະຊາທິປະໄຕ ປະຊາຊົນລາວ
لائوسی رومی‌شده: Sathalanalat Paxathipatai Paxaxon Lao
۲ دسامبر ۱۹۷۵ (۱۹۷۵-۱۲-۰۲) حزب انقلابی خلق لائو اندیشه کایسون فوم‌ویهان
 ویتنام ویتنامی: Cộng hòa xã hội chủ nghĩa Việt Nam ۲ سپتامبر ۱۹۴۵ (ویتنام شمالی)[یادداشت ۲]
۳۰ آوریل ۱۹۷۵ (ویتنام جنوبی)
۲ ژوئیه ۱۹۷۶ (ویتنام یکپارچه)
حزب کمونیست ویتنام اندیشه هو شی مین

اگرچه کره شمالی به عنوان یک دولت مارکسیست–لنینیست تأسیس شد، اما شروع به دور شدن از مارکسیسم–لنینیسم ارتدوکس کرد و ایدئولوژی جوچه در سال ۱۹۹۲ به جای تمام ارجاعات به مارکسیسم–لنینیسم در قانون اساسی کره شمالی قرار گرفت.[۲] در سال ۲۰۰۹، قانون اساسی، بی سر و صدا اصلاح شد به طوری که نه تنها تمام ارجاعات مارکسیستی–لنینیستی موجود در پیش‌نویس اول را حذف کرد، بلکه تمام ارجاعات به کمونیسم را نیز حذف کرد.[۳] مارکسیسم–لنینیسم، بلافاصله پس از شروع استالین‌زدایی در اتحاد جماهیر شوروی، کنار گذاشته شد و حداقل از سال ۱۹۷۴ به‌طور کامل، جوچه جایگزین آن شده است. ایدئولوژی رسمی دولت اکنون بخش جوچه سیاست کیم‌ایل سونگیسم–کیم‌جونگ‌ایلیسم کیم ایل سونگ در مقابل مارکسیسم–لنینیسم ارتدوکس است. حزب حاکم کارگر کره هدف خود را نسبت به کمونیسم در سال ۲۰۲۱ احیا کرد.[۴]

کشور نام محلی بنیان‌گذاری حزب حاکم ایدئولوژی
 کره شمالی کره‌ای조선민주주의인민공화국
مک‌کیون–ریشاور: Chosŏn Minjujuŭi Inmin Konghwaguk
۹ سپتامبر ۱۹۴۸ (۱۹۴۸-0۹-۰۹) حزب کارگران کره کیم‌ایل‌سونگیسم – کیم‌جونگ‌ایلیسم

کشورهای چندحزبی با احزاب کمونیستی حاکم

[ویرایش]

کشورهایی چندحزبی وجود دارد که احزاب کمونیستی، رهبری دولت را بر عهده دارند. این گونه دولت‌ها، دولت‌های کمونیستی محسوب نمی‌شوند، زیرا خود کشورها به احزاب متعدد اجازه فعالیت می‌دهند و نقشی در قانون اساسی برای احزاب کمونیستی، قائل نیستند. نپال، قبلاً توسط حزب کمونیست نپال، حزب کمونیست نپال (مارکسیست–لنینیست متحد) و حزب کمونیست واحد نپال (مائوئیست) بین سال‌های ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۸ و سپس دوباره بین سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۸ اداره می‌شد. کشورهای دیگری که قبلاً توسط یک یا چند حزب کمونیست اداره می‌شدند شامل سان مارینو (۱۹۴۵–۱۹۷۷ و ۱۹۷۸–۱۹۹۰)، نیکاراگوئه (۱۹۹۰–۱۹۸۴)، مولداوی (۲۰۰۱–۲۰۰۹)، قبرس (۲۰۰۸–۲۰۱۳) و گویان (۱۹۹۲–۲۰۱۵) هستند.

ونزوئلا، در حال حاضر توسط نیکلاس مادورو اداره می‌شود که از سال ۲۰۱۳ رئیس‌جمهور بوده است (مورد اختلاف از ۲۰۱۹). مادورو، رهبر حزب متحد سوسیالیست ونزوئلا است که چپ افراطی و مارکسیست محسوب می‌شود.[۵]

در طول حکومت حزب سوسیالیست پروی آزاد بر کشور پرو، بسیاری از ناظران بین‌المللی این حزب را تا حدودی مارکسیست[۶][۷][۸] یا حتی مارکسیست–لنینیست توصیف کردند.[۹][۱۰]

کشورهای کمونیستی سابق

[ویرایش]
کشورهای کمونیستی به رنگ قرمز؛ اتحاد جماهیر شوروی در مقطعی معتقد بود که کشورهای نارنجی، به سمت سوسیالیسم حرکت می‌کنند و کشورهای زرد، در قانون اساسی، به سوسیالیسم اشاره دارند.
     دارای احزاب کمونیستی رسمی حاکم در کشور در گذشته

     دارای احزاب کمونیست حاکم یا بخشی از ائتلاف حکومتی در کشورهای چندحزبی در گذشته

     دارای نظام تک‌حزبی حاکم در گذشته

     دارای اکثریت یا اقلیت پارلمانی حاکم در گذشته

     دارای شریک یا حامی کمونیستی در ائتلاف حکومتی در گذشته

منابع

[ویرایش]
  1. "North Korea". The World Factbook. CIA. Archived from the original on 13 June 2009.
  2. Dae-Kyu, Yoon (2003). "The Constitution of North Korea: Its Changes and Implications". Fordham International Law Journal. 27 (4): 1289–1305. Retrieved 10 August 2020.
  3. Park, Seong-Woo (23 September 2009). "Bug gaejeong heonbeob 'seongunsasang' cheos myeong-gi" (به کره‌ای). Radio Free Asia. Retrieved 10 August 2020. {{cite news}}: Unknown parameter |trans_title= ignored (|trans-title= suggested) (help)
  4. "북한 노동당 규약 주요 개정 내용". Yonhap News Agency. 1 June 2021. Retrieved 13 August 2022. {{cite news}}: Unknown parameter |trans_title= ignored (|trans-title= suggested) (help)
  5. "Libro Rojo" (PDF). psuv.org.ve (به اسپانیایی). December 2014. Retrieved 10 March 2023. {{cite web}}: Unknown parameter |trans_title= ignored (|trans-title= suggested) (help)
  6. "Pedro Castillo: The primary school teacher who became Peru's president". BBC News. 28 July 2021. Retrieved 31 July 2021.
  7. "Peru president challenged by his own party over Cabinet". AP News (به انگلیسی). 14 October 2021. Retrieved 11 November 2021.
  8. "Havana-Trained Marxist Pushes Peru's New President to the Left". Bloomberg. 23 August 2021. Retrieved 11 November 2021.
  9. "Peru's Congress postpones Cabinet confirmation vote to next week". Reuters (به انگلیسی). 25 October 2021. Retrieved 11 November 2021.
  10. "Peru confirms new moderate-left cabinet". Al Jazeera (به انگلیسی). Retrieved 2021-11-15.

یادداشت

[ویرایش]


خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب <ref> برای گروهی به نام «یادداشت» وجود دارد، اما برچسب <references group="یادداشت"/> متناظر پیدا نشد. ().