Oi maamme، Suomi، synnyinmaa، soi، sana kultainen! Ei laaksoa، ei kukkulaa، ei vettä، rantaa rakkaampaa kuin kotimaa tää pohjoinen، maa kallis isien.
Sun kukoistukses kuorestaan kerrankin puhkeaa; viel' lempemme saa nousemaan sun toivos، riemus loistossaan، ja kerran laulus، synnyinmaa korkeemman kaiun saa.
ای سرزمین ما، فنلاند، ای میهن طنینافکن باش، واژه زرین! هیچ درهای، هیچ تپهای هیچ آبی، هیچ کرانهای گرامیتر از این میهن شمالی نیست این سرزمین گرانمایه پدران ما.
روزی از غنچه ما تو خواهی شکفت از مهر ما امید تو و شادی شکوهمند برخواهد آمد و زمانی این میهن در نغمهها، همچنان بلندتر طنینانداز خواهد شد
Vårt land، vårt land، vårt fosterland، ljud högt، o dyra ord! Ej lyfts en höjd mot himlens rand، ej sänks en dal، ej sköljs en strand، mer älskad än vår bygd i nord، än våra fäders jord!
Din blomning، sluten än i knopp، Skall mogna ur sitt tvång; Se، ur vår kärlek skall gå opp Ditt ljus، din glans، din fröjd، ditt hopp. Och högre klinga skall en gång Vår fosterländska sång.
سرزمین ما، سرزمین ما، میهن ما! طنینافکن شو، ای واژه عزیز، ای آوا! هیچ تپهٔ خیزنده، یا کوه سترگ، هیچ دره شیبناک، یا کرانه شمالی، یافت نمیشود، که از این، زمین پدران ما، گرامیتر باشد.
شکوفه تو، اینک از دیدهها پنهان، از غنچه خواهد شکفت، بهزودی. آنک! از مهر ما، بهپا خواهد خاست خورشید تو، امید تو، شادی تو، فروغ تو، و زمانی، پرمایهتر و نیرومندتر سرود کشور ما بلندتر طنینانداز خواهد شد.