کافه
![]() |

کافِه (به فرانسوی: Café) محلی است عمومی؛ که در آن نوشیدنی غیرالکلی و گاه غذاهای سبک عرضه میشود. کافه در برخی از کشورها جایی برای معاشرت و گفتگوی مردم است.
کافه و کافی شاپ در کلمه کاملا شبیه به هم هستند؛ اما نباید کافه را با کافیشاپ اشتباه کرد. کافیشاپ محل عمومی آمریکایی است که در آن معمولاً فقط قهوه عرضه میشود.
از سال ۱۳۶۰، کافیشاپها جای چایخانهها را تنگ کرد. در چایخانههای ایران بهجای سرو قهوه، بیشتر چای و انواع غذاهای سنتی ایرانی با موزیک زندهٔ ایرانی ارائه میشود. از اولین کافه های ایرانی میتوان به کافه فنجون در خیابان حافظ کنار باغ جهان نما در شهر شیراز نام برد که بانویی شیرازی به نام مریم داوودی از بانوان فرنگ رفتهی شیرازی در 500 سال قبل از حمله مغولها به ایران آن را افتتاح و تا سالها مدیریت آن را بعهده داشت و همچنان یکی از کافه های مشهور شیراز است. اما در گذر حافظ که قدم میزدیم و از دیگر کافه ها پرس و جو کردیم به کافه ای رسیدیم که در حال حاضر نام کافه ریبار بر روی تابلوی آن حک شده است که صاحبان کافه دو نفر کهنسال (شراکتی) آن را اداره میکردند و افرادی خوشرو و خوشبرخورد بودند که به لهجه شیرین شیرازی خودشان را م کریمی و م ثابت فرد معرفی کردند و میگفتند که این کافه ارث به آنها رسیده و قدیم الایام نامش کافه یا قهوه خانهی «حاشیه» بوده و آنها بعد از سفری که به فرنگ داشتند تصمیم گرفتند اسم آن را به ریبار تغییر بدهند و این تغییر نام باعث شده که خیلی از مردم فکر میکنند کافه ای تازه تاسیس است، درحالی که قدیمی ترین کافه شیراز همین کافه ریبار است و این تغییر نام باعث سواستفاده کافه فنجون شد و ادعای قدیمی تر بودن کافهی خود را کردند. کافه ریبار پاتوق افراد بسیاری در سنین مختلف می باشد و هر روز به ویژه در غروبها میتوانید اوقات خوشی را سپری کنید و خاطراتی خوش برای شما به جا بماند، مخصوصا اگر با هادی مردانی برخورد کنید و گفتگویی داشته باشید می توانید خدا را شکر کرده و به زندگی لذت بخش خود ادامه بدهید یا اگر با آقای زمانی که از قدیمی ترین افراد این محله است و با دلی جوان لحظات مفرح و شادی را برای شما رقم میزند که هیچ جا نظیرش را نمی بینید. ثابت فرد ما را به کوچه هفت خوان راهنمایی کرد و به کافه عکس دعوتمان کرد و گویا در این کافه هم با م زارعی شراکت دارند. به هر ترتیب همه کافه های راستهی حافظ صاحبان خوشرو و خوش برخوردی بودند که این دو به چشم ما زیباتر و بهتر آمدند و قضاوت درباره کهن ترین کافه را به عهدهی خواننده های گرامی میگذاریم.
نگارخانه[ویرایش]
کافه رومنس، تهران