هیستوپلاسموزیس
| هیستوپلاسموزیس | |
|---|---|
 | |
| هیستوپلاسما کپسولاتوم پس از رنگ‌آمیزی با رنگ نقره که نشان‌دهندهٔ تغییرات بافتی، پس از ابتلا به هیستوپلاسموزیس است. | |
| تخصص | بیماری عفونی (تخصص پزشکی)  |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
| آی‌سی‌دی-۱۰ | B39 |
| آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام | 115 |
| دادگان بیماری‌ها | 5925 |
| مدلاین پلاس | 001082 |
| ئی‌مدیسین | med/۱۰۲۱ ped/1017 |
| سمپ | D006660 |
هیستوپلاسموزیس یا بیماری غار، نوعی عفونت قارچی است که توسط قارچ هیستوپلاسما کپسولاتوم (Histoplasma capsulatum) ایجاد می‌شود.[۱][۲]
عامل بیماری
[ویرایش]هیستوپلاسما کپسولاتوم یک قارچ دو ریخت است که به دو فرم مخمری و میسلیومی دیده می‌شود. این قارچ معمولاً در دمای ۳۷ درجهٔ سانتی‌گراد به صورت مخمری و در دمای زیر ۳۰ درجه به صورت میسلیومی رشد می‌کند. این قارچ برای اولین بار در سال ۱۹۰۶ توسط ساموئل تیلور دارلینگ شناسایی شد.[۳]
این قارچ در خاک‌های غنی از نیتروژن، به‌ویژه در مناطقی که با مدفوع پرندگان یا خفاش‌ها آلوده شده‌اند، رشد می‌کند.[۴]
علائم بالینی
[ویرایش]شایع‌ترین تظاهر بالینی هیستوپلاسموزیس، بیماری ریوی است که می‌تواند در افراد سالم خفیف و خودمحدودشونده باشد، اما در افراد دارای نقص ایمنی مانند مبتلایان به ایدز، عفونت منتشره و کشنده ایجاد می‌کند.[۵]
علائم بیماری شامل موارد زیر است:
- فرم حاد ریوی: تب، سرفه، ضعف و علائم شبه‌آنفلوانزا - فرم مزمن ریوی: شباهت به سل ریوی، ایجاد ندول‌ها و فیبروز در ریه - فرم منتشره (به‌ویژه در بیماران مبتلا به HIV/AIDS): درگیری چند ارگان، هپاتواسپلنومگالی، ترومبوسیتوپنی، و حتی شوک سپتیک
تشخیص
[ویرایش]تشخیص قطعی با مشاهده مستقیم مخمرهای درون‌سلولی در نمونه‌های بالینی مانند خلط، لاواژ برونکوآلوئولار، یا نمونه‌های بافتی امکان‌پذیر است.[۶]
روش‌های تشخیصی شامل موارد زیر هستند:
- رنگ‌آمیزی گیمسا یا PAS برای مشاهده مخمرها
- کشت بر روی محیط‌های سابورود دکستروز آگار یا آگار بلاد
- آزمایشات سرولوژیک مانند سنجش آنتی‌ژن در ادرار و سرم
درمان
[ویرایش]درمان بیماری بستگی به شدت آن دارد:
- عفونت خفیف تا متوسط: ایتراکونازول به مدت ۶ تا ۱۲ هفته
- عفونت شدید یا منتشره: آمفوتریسین بی داخل وریدی به مدت ۲ هفته، سپس ایتراکونازول خوراکی برای چند ماه[۷]
اپیدمیولوژی
[ویرایش]هیستوپلاسموزیس در مناطق مختلف جهان، به‌ویژه در دره رودخانه اوهایو و می‌سی‌سی‌پی در ایالات متحده، آمریکای جنوبی، آفریقا و جنوب شرقی آسیا شایع است.[۸]
عوامل خطر شامل موارد زیر هستند:
- کار در غارها، محل‌های آلوده به مدفوع پرندگان و خفاش‌ها
- فعالیت‌های ساخت‌وساز یا حفاری در مناطق آلوده
- افراد دارای نقص ایمنی، به‌ویژه بیماران مبتلا به ایدز
پیشگیری
[ویرایش]پیشگیری شامل موارد استفاده از ماسک‌های تنفسی در مناطق آلوده ،جلوگیری از تخریب لانه‌های پرندگان و محل زندگی خفاش‌ها ، کنترل بیماری در افراد دارای نقص ایمنی از طریق پیشگیری دارویی است.
منابع
[ویرایش]- ↑ Johnstone, Ronald B. (2017). "25. Mycoses and Algal infections". Weedon's Skin Pathology Essentials (2nd ed.). Elsevier. p. 452. ISBN 978-0-7020-6830-0.
- ↑ Stenn F (February 1960). "Cave disease or speleonosis". Archives of Internal Medicine. 105 (2): 181–3. doi:10.1001/archinte.1960.00270140003001. PMID 13834312.
- ↑ Darling ST (1906). "Discovery of Histoplasma capsulatum". Journal of Tropical Medicine. 9: 1–3.
- ↑ Ryan KJ, Ray CG, eds. (2004). Sherris Medical Microbiology (4th ed.). McGraw Hill. pp. 674–6. ISBN 978-0-8385-8529-0.
- ↑ Cotran RS, Kumar V, Fausto N, Robbins SL, Abbas AK (2005). Robbins and Cotran Pathologic Basis of Disease. St. Louis: Elsevier/Saunders. pp. 754–5. ISBN 978-0-7216-0187-8.
- ↑ Kauffman CA (2007). "Diagnosis of Histoplasmosis". Clinical Infectious Diseases. 45 (7): 1008–1015. doi:10.1086/521250.
- ↑ Wheat LJ (2006). "Treatment of Histoplasmosis". Clinical Infectious Diseases. 43 (3): 188–196. doi:10.1086/505217.
- ↑ Rippon JW (1988). Medical Mycology. W.B. Saunders. ISBN 978-0-7216-3018-5.
{{cite book}}: Check|isbn=value: checksum (help)