نظریه صلح دموکراتیک
| بخشی از سلسله مقالات در مورد |
| دموکراسی |
|---|
French President Charles de Gaulle shaking hands with West German Chancellor Konrad Adenauer in Bonn, in 1963
نظریه صلح دموکراتیک یا (صلح دموکراتیک) نظریه‌ای است که فرض می‌کند دموکراسی‌ها از درگیرشدن در منازعات مسلحانه با دیگر دموکراسی‌های شناخته شده خودداری می‌کنند.[۱] در مقابل نظریه‌هایی که توضیح دهنده جنگ هستند، نظریه صلح دموکراتیک یک «نظریه صلح» است که انگیزه‌های بازدارنده خشونت دولتی را ترسیم می‌کند.
پی‌نوشت‌ها[ویرایش]
- ↑ Michael Doyle's pioneering work "Kant, Liberal Legacies, and Foreign Affairs", Philosophy and Public Affairs (1983) 205, 207–208, initially applied this international relations paradigm to what he called "Liberal states" which are identified as entities "with some form of representative democracy, a market economy based on private property rights, and constitutional protections of civil and political rights." This theory has been alternately referred to as the "Liberal peace theory" For example, Clemens Jr. , Walter C. Complexity Theory as a Tool for Understanding and Coping with Ethnic Conflict and Development Issues in Post-Soviet Eurasia. International Journal of Peace Studies.[۱]