فهرست دودمان‌های روم
در اینجا فهرست از دودمان‌های حاکم بر امپراتوری روم و دو جانشین آن، امپراتوری روم غربی و امپراتوری بیزانس (امپراتوری روم شرقی) ارائه شده‌است. دودمان‌های ایالت‌هایی که ادعای جانشینی قانونی از امپراتوری روم را داشتند، در این فهرست قرار ندارند. سلسله امپراتوری را به ترتیب به دو دوره پرینکیپاته و دومیناته تقسیم می‌کنند که در دوره پرینکیپاته سنا روم دارای قدرت بالایی بود ولی در دوران دومیناته امپراتوران رفتارهایی خودکامانه داشتند.
فهرست دودمان‌ها[ویرایش]
گاه‌شماری[ویرایش]
یادداشت‌ها[ویرایش]
- ↑ از آنجایی که در فرزندخواندگی در میان اشراف روم رایج بود، برخی از پادشاهان روم از نظر بیولوژیکی مستقیماً با پیشینیان خود ارتباط نداشتند ولی متعلق به آن دودمان بودند. به عنوان مثال، تیبریوس، دومین امپراتور دودمان ژولیو کلودین، در حقیقت پسر خوانده بنیانگذار سلسله، آگوستوس بود.
- ↑ دودمان آنتونی نروایی گاه به دو دودمان نروا-تراژان و آنتونی تقسیم می‌شود.
- ↑ حکومت دودمان سوران میان سال‌های ۲۱۷ تا ۲۱۸ میلادی قطع شد. کاراکالا آخرین فرمانروای قبل از انتخاب مجدد و هلیوگابال نخستین حاکم پس از آن بود.
- ↑ دودمان کنستانتین به نام «دودمان نوفلایان» نیز شناخته می‌شود.
- ↑ موریس و تئودوسیوس به عنوان حاکمان مشترک سلطنت کردند.
- ↑ حکومت دودمان هراکلیوس میان سال‌های ۶۹۵ و ۷۰۵ میلادی قطع شد. ژوستینین دوم هم آخرین حاکم پیش از شکاف بود و هم نخستین حاکم پس از شکاف.
- ↑ ژوستینین دوم و تیبریوس به عنوان حاکمان مشترک سلطنت کردند.
- ↑ دودمان ایسوریان به نام «دودمان سوری» نیز شناخته می‌شود.
- ↑ میخائیل یکم و تئوفیلاکت به عنوان حاکمان مشترک سلطنت کردند.
- ↑ دودنان آموری به نام «دودمان فریگی» نیز شناخته می‌شود.
- ↑ دودمان کمننی میان سال‌های ۱۲۰۴ و ۱۴۶۱ میلادی امپراتور ترابوزان بودند.
- ↑ حکومت دودمان کمننی میان سال‌های ۱۰۵۹ و ۱۰۸۱ میلادی قطع شد. ایزاک یکم آخرین فرمانروای قبل از انتخاب مجدد و آلکسیوس یکم نخستین حاکم پس از آن بود.
- ↑ آندرونیکوس یکم و جان کمننی به عنوان حاکمان مشترک سلطنت کردند.
- ↑ دودمان لاسکاریسی نیقیه در طی جنگ صلیبی چهارم به عنوان ادامه قانونی امپراتوری روم در نظر گرفته می شود.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ Kidner, Frank; Bucur, Maria; Mathisen, Ralph; McKee, Sally; Weeks, Theodore (2013). Making Europe: The Story of the West. p. 161. ISBN 978-1-111-84131-7.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ D'Amato, Raffaele; Frediani, Andrea (2019). Strasbourg AD 357: The victory that saved Gaul. p. 8. ISBN 978-1-4728-3396-9.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Ermatinger, James (2018). The Roman Empire: A Historical Encyclopedia. p. 233. ISBN 978-1-4408-3809-5.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Fomenko, Anatoly (2005). History: Fiction Or Scienم. p. 171. ISBN 9782913621060.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Cowell, Frank (1961). Everyday Life in Ancient Rome. p. 199.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Christ, Karl (1984). The Romans: An Introduction to Their History and Civilisation. p. 184. ISBN 978-0-520-04566-8.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ Grig, Lucy; Kelly, Gavin (2015). Two Romes: Rome and Constantinople in Late Antiquity. p. 186. ISBN 978-0-19-024108-7.
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ Maas, Michael (2015). The Cambridge Companion to the Age of Attila. p. 106. ISBN 978-1-107-02175-4.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ Konstam, Angus (2015). Byzantine Warship vs Arab Warship: 7th–11th م.nturies. p. 18. ISBN 978-1-4728-0758-8.
- ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ Flichy, Thomas (2012). Financial Crises and Renewal of Empires. p. 30. ISBN 978-1-291-09733-7.
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ LePree, James; Djukic, Ljudmila (2019). The Byzantine Empire: A Historical Encyclopedia. p. 209. ISBN 978-1-4408-5147-6.
- ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ۱۲٫۲ ۱۲٫۳ Tougher, Shaun (2009). The Eunuch in Byzantine History and Society. p. 55. ISBN 978-1-135-23571-0.
- ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ Walker, Alicia (2012). The Emperor and the World: Exotic Elements and the Imaging of Middle Byzantine Imperial Power, Ninth to Thirteenth م.nturies C.E. p. 11. ISBN 978-1-107-00477-1.
- ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ Stacton, David (1965). The World on the Last Day: The Sack of Constantinople by the Turks, May 29, 1453: Its Causes and Consequenم.s. p. 276.
- ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ LePree & Djukic (2019). p. 305.
- ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ Woodfin, Warren (2012). The Embodied Icon: Liturgical Vestments and Sacramental Power in Byzantium. p. xxv. ISBN 978-0-19-959209-8.