جوجیتسو
_in_an_agricultural_school.jpg)
جیوجیتسو یا جوجیتسو (به ژاپنی: 柔術 
بشنوید راهنما·اطلاعات) یک هنر رزمی ژاپنی است که بر مبارزه از فاصله نزدیک یا یک رقیب مسلح یا غیرمسلح تاکید دارد. جیو به معنی نرم یا منعطف و جیتسو به معنی هنر یا تکنیک است و کلمه جوجیتسو به استفاده از نیروی حریف علیه خودش اشاره دارد. این روش رزمی برای مبارزه افراد عادی با سامورایی‌ها دوران حکومت فئودالی ژاپن و تکامل یافته است. در نتیجه روش مبارزه یک شخص بدون سلاح یا دارای یک سلاح کوتاه با یک حریف مسلح و زره‌پوش آموزش داده می‌شود. از آنجا که حمله مستقیم به یک حریف زره‌پوش به بی‌فایده است، مبارزان بایستی از روش‌هایی چون فنون گرفتنی، پرتابی و قفل مفصل برای خنثی کردن نیروی حریف استفاده کنند و این تکنیک‌ها بر مبنای استفاده از انرژی حریف علیه خودش طراحی شده‌اند.
انواع متفاوتی از این هنر رزمی در باشگاه‌های جوجیتسو (ریو) آموزش داده می‌شوند. جوجیتسو تقریباً تمامی انواع فنون رزمی (فنون پرتابی، تله‌ای، قفل مفصل، گرفتن، گاز گرفتن، فرار کردن، و ضربات دست و پا) را در بر می‌گیرد. بسیاری از این باشگاه‌ها به آموزش استفاده از سلاح نیز اقدام می‌کنند.
جوجیتسو امروزه هم در شکل سنتی خود و هم در اشکال ورزشی مدرن تمرین می‌شود. جودو یکی از ورزش‌های رزمی المپیکی است که در اواخر قرن نوزدهم بر مبنای چند سبک سنتی جوجیتسو ابداع شد. جوجیتسو برزیلی هم سبک دیگریست که بر مبنای انواع اولیه جودو تکامل یافته است. رشته‌های رزمی روسی سامبو، ژاپنی آیکیدو و کره‌ای هاپکیدو از دیگر رشته‌های رزمی هسند که بر مبنای جوجیتسو پایه‌گذاری شده‌اند.
جوجیتسو در ایران
اولین مدال جهانی تاریخ ورزش جوجیتسو ایران در سال ۲۰۰۲ توسط علیرضا داودی در مسابقات جهانی جوجیتسو در کشور اروگوئه بدست امد. این مدال برنز همچنین اولین مدال جهانی کسب شده در بین تمامی کشورهای آسیایی در رشته جوجیتسو محسوب میگردد.
منابع[ویرایش]
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
